LOGINShare
บทที่ 5 มันคือตรงกลางระหว่าง หวาดกลัวและเกลียดชัง (2/4)
Last Updated:
2025-04-16 12:40:03‘ง่วงจริง ๆ นอกจากบรรเลงเพลงพิณ กู่ฉิน เป่าขลุ่ย พวกเจ้าไม่มีความสามารถใดที่น่าตื่นตาตื่นใจหรือ’ เหอซือซือคิดพลางพยายามกลั้นหาวอย่างสุดความสามารถ ครั้นจะหาวออกไปเลยก็จะเป็นการเสียมารยาท ประเดี๋ยวจะถูกต่อว่าไม่ได้รับการสั่งสอนอีก
“เจ้าง่วงใช่หรือไม่ ข้าก็ง่วงเช่นกัน” เจียงเซียวเล่อป้องปากกระซิบ
“อีกนานหรือไม่จะจบลง”
“เห็นว่ามีคุณหนูที่จะแสดงความสามารถทั้งหมดยี่สิบคน ตอนนี้ผ่านไปสิบคนแล้ว”
“อีกครึ่งทาง ช่างเป็นเวลาที่ยาวนาน”
“หากเจ้าง่วงจะงีบหลับก็ได้ ข้าจะดูต้นทางให้”
“ทำเช่นนั้นได้ที่ใดกันเล่าเล่อเ
Related chapters
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 5 มันคือตรงกลางระหว่าง หวาดกลัวและเกลียดชัง (3/4)
“นี่เจ้ากล้าดีอย่างไรมาทำให้สหายของข้าล้มลงเช่นนี้” เจียงเซียวเล่อที่ไม่ชอบใจสตรีผู้นี้อยู่แล้ว รีบเข้าประคองสหายแทนก่อนจะเอ่ยปากต่อว่า “คุณหนูเจียงข้าทราบดีว่าก่อนหน้านี้ท่านไม่ชอบข้าอยู่แล้ว แต่ข้าไม่ได้ทำร้ายสหายของท่าน ข้าเพียงอยากทักทายสหายของข้า” “สหายของเจ้า? ซือซือน่ะหรือสหายของเจ้า ช่างเอ่ยวาจาโกหกได้หน้าตาเฉย” “จวนของข้าอยู่ห่างจากจวนนางไม่ไกล ตอนเป็นเด็กข้าเคยไปเล่นกับนางอยู่บ่อยครั้ง มิเชื่อถามนางสิ ใช่หรือไม่ซือซือ” “...” นางไม่ตอบได้หรือไม่ ยามนี้นางจำได้แล้วว่าเหตุใดเหอซือซือถึงได้ไม่อยากให้สตรีผู้นี้แตะตัว มันเป็นสิ่งที่ผสมปนเปกันระหว่างหวาดกลัว เกลียดชัง “ซือซื
Last Updated : 2025-04-16พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 5 มันคือตรงกลางระหว่าง หวาดกลัวและเกลียดชัง (4/4)
“ซือซือนางเป็นสหายในวัยเด็กของข้าเจ้าค่ะ เพียงแค่ข้าทักทาย นางก็ล้มลงแล้วร้องโวยวาย ข้าไม่ได้ทำอันใดนางนะเจ้าคะคุณชายรองเจียง” “เจ้ามีนามว่าเซียวเล่อหรือ” สิ้นเสียงบุรุษรูปงาม เสียงหัวเราะคล้ายจะดังขึ้นในกลุ่มสตรีที่ยืนมองดู “ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าเพียงอยากอธิบายให้คุณชายรองเจียงฟัง” เหรินเสี่ยวเหยาก้าวเท้าเข้าใกล้คล้ายอยากอธิบายให้บุรุษที่ตนพึงใจฟังแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงร้องหวาดกลัวของสตรีอีกคน “เล่อเล่อข้ากลัวนาง อย่าให้นางเข้าใกล้ข้านะ” “พี่รอง ข้าว่าเราไปสนทนากันที่จวนเถิดเจ้าค่ะ” “อืม...ก็ได้ เช่นนั้นเดี๋ยวพี่อุ้มนางเอง ประคองกันไปเช่นนี้ช้าเกินไป” กล่าวจบเขาก็รวบตัวนางที่
Last Updated : 2025-04-16พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 6 สองพี่น้องตระกูลเจียง (1/5)
6 สองพี่น้องตระกูลเจียง เรื่องที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงของราชเลขาธิการคล้ายจะถูกเล่าลือไปใหญ่โตว่าคุณหนูเหรินเสี่ยวเหยาร้ายกาจ รังแกคุณหนูเหอ จากจวนรองเจ้ากรมยุติธรรม แม้อีกฝ่ายพยายามจ้างคนไปแก้ไขข่าวลือแต่ดูเหมือนเสียงเล่าลือจะไปไกลจนยากแก้ไข ทำให้คุณหนูรองเหรินถูกท่านราชครูสั่งลงโทษกักบริเวณเป็นเวลาเจ็ดวัน “พวกเจ้าทำงานได้ดีมาก” เจียงเซวียนเอ่ยหลังจากฟังคำรายงานของลูกน้องจบ “ที่ถูกเล่าลือจนยากกลบเกลื่อนเช่นนี้ เป็นเพราะมีคนอีกกลุ่มช่วยแพร่ข่าวลือเรื่องนี้ขอรับ” จิ้นไฉกล่าว “ใคร?” “คุณชายฮุ่ยขอรับ” “ฮุ่ยหลานซีหรือ เหตุใดคนผู้นั้นถึงทำเช่นนั้น” “ไม่ทราบขอรับ” “หรือจะเป็นเพราะนาง พวกเจ้าไปตามสืบว่าฮุ่ยหลานซีมีความสัมพันธ์กับคุณหนูเหอเช่นไร” “ขอรับคุณชาย” เมื่อสนทนากับลูกน้องเสร็จ คุณชายรองก็เดินกลับไปที่เรือนของน้องสาว เพื่อไปสอบ
Last Updated : 2025-04-17พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 6 สองพี่น้องตระกูลเจียง (2/5)
“เห็นหรือไม่ ที่ข้ากล่าวผิดที่ใดกัน เหรินเสี่ยวเหยาเป็นแค่สตรีดอกบัวขาว สร้างภาพว่าตนเป็นคนจิตใจดีมีเมตตา แท้จริงเบื้องลึกคงเน่าเฟะ พี่รอง! ท่านคิดดูขนาดคุณชายฮุ่ยที่ยืนอยู่ตรงนั้นยังตกใจและพยายามช่วยเกลี้ยกล่อมซือซือ ยามนั้นนางน่าสงสารจริง ๆ” “ไม่ต้องห่วง ภาพลักษณ์ที่สตรีผู้นั้นพยายามสร้างกำลังพังทลายยากจะกอบกู้” “จริงหรือเจ้าคะ” เจียงเซียวเล่อรู้สึกยินดียิ่งนัก “เรื่องที่เกิดขึ้นในจวนราชเลขาธิการถูกเล่าลือไปทั่วเมืองหลวงแล้ว มีแต่คนสงสารและเห็นใจซือซือ ว่าที่เป็นเช่นนั้นคงเพราะโดนอีกฝ่ายทำร้ายอย่างหนัก และพอทราบเรื่องนี้ก็ไม่มีใครแปลกใจแล้วว่าเหตุใดยามที่ส่งเทียบเชิญตระกูลเหอ ถึงไม่มีเงาของคุณหนูตระกูลนี้เข้าร่วมเลยสักครั้ง” “สมน้ำหน
Last Updated : 2025-04-17พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 6 สองพี่น้องตระกูลเจียง (3/5)
“ว่าอย่างไร จะจุมพิตข้าหรือไม่” แววตาที่จ้องมองสตรีตรงหน้าพราวระยับทำให้นางต้องเบือนสายตาหนี “ได้เจ้าค่ะ แต่มีข้อแม้ว่าท่านต้องหลับตาก่อน” “ย่อมได้” เขากล่าวก่อนจะหลับตาลงอย่างรวดเร็ว ‘ข้าเอาตัวรอดไปได้ในวันนี้ อย่าได้หวังว่าวันหน้าข้าจะเข้าใกล้คนผู้นี้’ นางคิดก่อนจะกดริมฝีปากลงบนแก้มของเขาตามต้องการ แต่จนใจเขาสูงกว่าทำให้นางต้องเขย่งปลายเท้าขึ้น ในขณะที่นางจะกดริมฝีปากจุมพิตแก้มอีกข้างของเขา ดวงตาของเขาที่ปิดอยู่ก็ลืมขึ้นตอนที่นางกดริมฝีปากจุมพิตเขาพอดี ด้วยความตกใจนางจึงผละออกห่างทำให้เสียการทรงตัวพานจะล้มลง เขาจึงรีบโอบรั้งเอวแล้วดึงเข้าไปแนบชิดกว่าเดิม “ระวังห
Last Updated : 2025-04-17พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 6 สองพี่น้องตระกูลเจียง (4/5)
‘ของเจ้าที่ใดกัน เจียงเซียวเล่อ’ โดนหมายหัวแล้วยังไม่รู้ตัว กว่าคุณหนูเหอจะตื่นขึ้นอีกครั้งก็เข้ายามโหย่ว (17.00-18.59) นัยน์ตาเมล็ดซิ่งกวาดมองรอบตัวจึงได้เห็นสหายนั่งอยู่ข้างเตียงพร้อมกับยกยิ้มด้วยความดีใจ “ตื่นแล้วหรือซือซือ” “อืม ข้าหลับไปนานหรือไม่” “ไม่นานเท่าใดนัก เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง รู้สึกดีขึ้นหรือไม่” แท้จริงสหายหลับไปเกือบสองชั่วยาม แต่ตนไม่อยากให้นางรู้สึกกังวลจึงบอกออกไปเช่นนั้น “ไม่ค่อยดีเท่าใดนัก”&nb
Last Updated : 2025-04-17พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 6 สองพี่น้องตระกูลเจียง (5/5)
‘ถ้าไม่อ่านก็ปิดตำราไปเถิด แสร้งทำเป็นอ่านตำราไม่สนใจ แท้จริงก็แอบฟังอยู่’ เจียงเซียวเล่อคิดพลางลอบกลอกตาเบ้ปากอย่างรู้สึกหมั่นไส้ก่อนจะเอ่ยรวบรัดตัดบทเพราะกลัวสหายจะเปลี่ยนใจ “เช่นนั้นรบกวนพี่รองรับหน้าที่ไปขออนุญาตท่านน้าทั้งสองให้ซือซือนะเจ้าคะ” “ย่อมได้” ‘เขาคงไม่ได้ไปด้วยหรอกนะ’ แต่ไปด้วยแล้วอย่างไรเจียงเซียวเล่อก็อยู่ด้วย คงจะสำรวมท่าทีบ้างกระมัง คุณหนูเหอคิดโดยลืมไปว่าก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วยาม แม้จะมีสหายอยู่ในรถม้าด้วยกันก็ยังฉวยโอกาสกินเต้าหู้ของตนได้เลย “มีคนไปแจ้งเหอฮูหยินที่จวนเหอแล้ว ว่ายามนี้เจ้าพักผ่อนอยู่ที่จวนตระกูลเจียง”
Last Updated : 2025-04-17พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 7 ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (1) (1/5)
7ท่องเที่ยวที่ไห่หยาง (1) แน่นอนว่าเพราะเป็นเจียงเซวียนเอ่ยวาจาเกลี้ยกล่อมรองเจ้ากรมยุติธรรมเหอและเหอฮูหยินสุดท้ายเหอซือซือก็สามารถเดินทางไปท่องเที่ยวที่เมืองไห่หยางได้สำเร็จ “ข้าดีใจยิ่งนักที่เจ้าสามารถไปท่องเที่ยวกับข้าได้” วันนี้เจียงเซียวเล่อตื่นตั้งแต่เช้าเพราะตื่นเต้นที่จะได้เดินทางไปต่างเมืองกับสหาย “เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่เซวียน ที่สามารถเกลี้ยกล่อมท่านพ่อท่านแม่ได้” นางกล่าวก่อนจะหันไปมองบุรุษที่ยืนอยู่ข้างรถม้า เมื่อคิดย้อนกลับไปในวันนั้นเจียงเซียวเล่อถูกสั่งให้อยู่รอที่รถม้าเพื่อการเจรจาจะได้เป็นไปอย่างราบรื่นและสุดท้ายเขาก็ทำสำเร็จจริง ๆ สมแล้วที่เขาเป็นพ่อค้าสามารถต่อรองและไล่ต้อนจนบิดามารดาของนางไม่อาจหาเรื่องมาโต้แย้งได้อีก เมื่อนึกถึงเรื่องราวในวันนั้นนางก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “เจ้ายิ้มเช่นนี้ คงไม่ได้หลงเสน่ห์พี่ชายของข้าอีกคนหรอกนะ” เจียงเซียวเล่อเอ่ยถามเสียงดัง ทำให้เหอซือซือที่กลัวว่าสหายจะเข้าใจผิดคิดว่ามีวัตถุประสงค์แอบแฝงในเรื่องนี้รีบอธิบาย “ไม่ได้ ๆ ข้าเพียงนึกถึง
Last Updated : 2025-04-18
Latest chapter
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (4/4)
‘ข้าว่าแล้วแท้จริงสองคนนี้ไม่ถูกกัน มิเช่นนั้นคุณหนูเหอคงไม่แสร้งตกใจจนผลักคุณหนูเหรินล้มเช่นนี้’ คุณหนูผู้หนึ่งกล่าว ‘ข้าว่าเรื่องนี้ต้องเป็นคุณหนูเหอที่ผิด สตรีดีงามเช่นคุณหนูเหรินหรือจะทำร้ายผู้อื่น วันนั้นข้ายังเห็นนางเอาตัวเข้าบังคุณหนูเติ้งเพื่อช่วยเหลือจากการโดนแส้ฟาด’ เป็นสตรีคนหนึ่งป้องปากสนทนากับสหาย ‘ข้าเห็นด้วยกันเจ้า คุณเหอต้องริษยาที่คุณหนูเหรินงดงามและมีชื่อเสียงดีงามเป็นที่หมายปองของบุรุษมากกว่าตนเป็นแน่’ “นี่พวกเจ้า!” จูเฉ่าเหมยตั้งใจจะหันไปตวาดใส่พวกที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางก็ตัดสินผู้อื่นแล้ว แต่สหายเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะแตะมือเป็นเชิงห้าม “ช่างเถิดอย่าได้สนใจเลย เราไปกันเถิด” นางหมดอารมณ์จะชมสวนแล้ว แต่ในขณะที่นางกำลังหมุนตัวจะพาสหายเดินจากไป
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (3/4)
“คุณหนูเจียงหรือ ใช่บุตรสาวแม่ทัพเจียงหรือไม่” มิใช่ว่ามีคุณหนูอยากเข้าหามากมายหรือ เพื่อใช้เป็นสะพานทอดไปหาพี่ชายคนรองที่มีแต่สตรีหมายปอง “ถูกแล้ว เล่อเล่อนางน่ารักและเป็นสหายที่ดีมาก” “หากคุณหนูเจียงไม่รังเกียจข้าที่เป็นบุตรสาวพ่อค้า ข้าย่อมยินดีที่จะเป็นสหายกับนาง” “ดียิ่ง” นางยิ้มก่อนจะรีบวางจอกชาลงทันที เพราะสนทนากันอย่างเพลิดเพลินจึงลืมตัวหยิบจอกชาขึ้นมาและเกือบจะจิบมันเข้าไปแล้ว “ซือซือ ข้ามองหาเจ้าตั้งนานแท้จริงเจ้ามาหลบอยู่ที่นี่เอง” สตรีดีงามผู้มีรอยยิ้มอ่อนหวานเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอ่ยปากทักทายนาง ‘ตามหาข้าเช่นนี้ คงไม่ใช่เรื่องดีเป็นแน่’ นางคิดก่อนจะปรายตามองฝั่งบุร
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (2/4)
‘เขาดูหลงใหลข้าเช่นนี้ดีไม่น้อย’ แค่นางกอดขาเขาให้แน่น เพียงเท่านี้ทางรอดของนางก็สว่างไสวแล้ว หลังจากคืนนั้นคุณชายรองเจียงก็ไม่ว่างมาปีนเข้าเรือนคุณหนูเหออีก มีเพียงจดหมายถามไถ่และเล่าเรื่องราวที่กำลังทำอยู่ให้นางทราบพร้อมทั้งส่งของปลอมประโลมที่ทำให้นางต้องคิดถึงเขาเป็นเครื่องประดับล้ำค่าและน้ำมันหอมสลับกันไปจนถึงวันที่มีการจัดงานเลี้ยงในวังหลวง ว่าด้วยงานเลี้ยงจิบชาชมดอกไม้ของฮองเฮา ไม่ต่างจากงานเลือกคู่ดูตัวเท่าใดนัก เพราะมีคุณชายคุณหนูวัยออกเรือนเข้าร่วมมากมาย แต่ละคนนั้นแต่ตัวงดงามจนเรียกได้ว่าแย่งชิงความโดดเด่นจากดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่ในสวน ‘งานเลี้ยงที่ไม่มีเล่อเล่อช่างน่าเบื่อหน่าย’ เหอซือซือลอบถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เห็นสหายว่าติดพ
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 17 พบเจอสหายคนใหม่ (1/4)
17 พบเจอสหายคนใหม่ แม้จะมีเวลาเพียงหนึ่งเค่อก่อนจะถึงเวลาที่นัดหมายไว้กับองค์รัชทายาท เจียงเซวียนก็ยังแวะเวียนมาจวนตระกูลเหอและปีนหน้าต่างเข้าเรือนคุณหนูของจวนหวังจะได้สนทนากันสักสองสามประโยคให้ชื่นใจก็ยังดี “ซือซือ เจ้ามานั่งรอพี่หรือ” วันนี้เขาอารมณ์ดี
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (4/4)
ก็อย่างที่เคยบอก มารยาดอกบัวขาวมีแต่บุรุษที่โง่เขลาเท่านั้นแหละที่มองไม่ออก จะมาเทียบมารยาชั้นครูเช่นนางได้อย่างไร ด้านคุณหนูเหรินที่วันนี้ได้รับคำเชิญจากหลวนโหวซื่อจื่อ ให้มาพบที่จวนโหว ได้แต่สะกดกลั้นความไม่พอใจในท่าทางของสตรีที่ตนเคยมองว่าเป็นเบี้ยล่างมาตลอด ก่อนจะยิ้มให้ดูอ่อนหวานที่สุดแล้วเดินเข้าจวนโหว “พี่จิ้นฝานรอข้านานหรือไม่เจ้าคะ” นางเอ่ยถามพลางมองอีกฝ่ายอย่างเพ่งพิศ แม้จะรูปงามน้อยกว่าคุณชายรองเจียง แต่ทว่าฮูหยินโหวซื่อจื่อนั้นมีศักดิ์สูงกว่า หรือนางจะเปลี่ยนใจมาล่อลวงบุรุษผู้นี้ดี ในอดีตความสัมพันธ์ก็ดีงาม หากนางต้องการสานสัมพันธ์ใหม่อีกครั้งย่อมไม่ใช่เรื่องยาก “เจ้ามาแล้วหรือ” โหวซื่อจื่อถามด้วยน้ำเสียงอ่อ
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (3/4)
“คุณชายฮุ่ย ข้าเข้าใจนะเจ้าคะ ว่าตัวข้านั้นน่ารักน่าเอ็นดูและน่าทะนุถนอมไม่แปลกที่ท่านจะหวั่นไหวและอยากตอบแทนบุญคุณด้วยร่างกาย แต่ข้าอยากให้ท่านเข้าใจว่ายามนี้ตัวข้านั้นมีบุรุษที่พึงใจแล้ว และเขาก็พึงใจข้า อีกไม่นานเราสองตระกูลก็คงจะได้เกี่ยวดองกัน ดังนั้นข้าไม่อาจตอบรับการตอบแทนบุญคุณของท่านได้จริง ๆ เจ้าค่ะ” คำพูดของนางคล้ายของหนักที่กดศีรษะของอีกฝ่ายให้ก้มหัวลงเรื่อย ๆ ในขณะที่นางกอดอกกล่าววาจาด้วยท่าทางมั่นใจ แม้เขาจะมีมัดกล้ามที่แน่นน่าสัมผัสไม่น้อย แต่ก็ชะตาชีวิตเขาก็สู้ลูกรักของสวรรค์อย่างเจียงเซวียนไม่ได้ และต่อให้นางมีโอกาสได้เลือกใหม่อีกครั้งนางก็ยินดีจะเลือกพ่อค้าเช่นพี่ชายของสหายมากกว่าหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรอย่างเขาที่มีหน้าที่จะต้องปกป้องผู้สูงศักดิ์ก่อนปกป้องตนเองและครอบครัว เหตุใดนางถึงรู้น่ะหรือ ว่าฮุ่ยหลานซีคนนี้เป็นหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร ก็นางเห็นหยกพกประจำตำแหน่งของเขาอย่างไรเล่า
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (2/4)
‘ขอเพียงท่านตอบตกลง ข้าสามารถทำให้ท่านคู่ควรกับข้าได้’ ‘ข้ามิบังอาจ และหากท่านจำไม่ผิดข้าปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับท่านมาโดยตลอด ดังนั้นเลิกป่าวประกาศว่าข้าเป็นคนรักของท่านได้แล้ว และหยุดระรานผู้อื่นด้วย’ ‘เจียงเซวียนแม้ท่านจะใจร้ายกับข้า แต่ข้าก็ยังรักท่าน พวกเจ้าจงจำเอาไว้ นอกจากข้าไม่มีใครคู่ควรกับเขา หากยังมีสตรีใดกล้ามองเขา ข้าจะควักลูกตามันออกมาให้หมด’ กล่าวจบเหลียงจิ่วเม่ยก็ก้มเก็บแส้แล้วรีบเดินฝ่าวงล้อมออกไปทันที ‘คุณหนูเติ้งท่านปลอดภัยดีหรือไม่’ สตรีผู้งดงามเอ่ยด้วยน้ำเสียงเปี่ยมเมตตา ‘ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ขอบคุณคุณหนูเหรินที่ช่วยเหลือ’ เติ้งจูหลี่ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าคุณหนูที่แทบ
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ (1/4)
16 เสี้ยนจู่แห่งแดนเหนือผู้ร้ายกาจ วันนี้ย่านการค้ายังคงคึกคักและมีคนออกมาจับจ่ายซื้อของมากเช่นเดิม อาจเพราะอีกไม่กี่วันข้างหน้าจะมีงานเลี้ยงจิบชาชมดอกไม้ที่ถูกจัดขึ้นโดยฮองเฮา จึงมีคุณชายและคุณหนูที่ถูกเชิญเข้าร่วมต่างออกมาซื้ออาภรณ์และเครื่องประดับใหม่ “สือหลิวเจ้านั่งลงเถิด” “จะดีหรือเจ้าคะคุณหนู” “จะให้ข้านั่งกินคนเดียวโดยมีเจ้ายืนมอง ข้าจะกินลงได้อย่างไร มิสู้เจ้านั่งกินด้วยกัน ข้าจะได้เจริญอาหารขึ้น” “แต่ว่ามันไม่เหมาะสม” “หากเจ้าไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกับข้า เช่นนั้นก็กลับจวนไปก่อน ข้าจะนั่งจิบชากินขนมคนเดียวเงียบ ๆ” “...” “ว่าอย่างไร หากไม่นั่งก็รีบกลับจวนไปซะ” “บ่าวนั่งก็ได้เจ้าค่ะ” สือหลิวบอกเสียงอ่อน “ดีมาก” ต้องให้เอ่ยวาจาร้ายกาจก่อนถึงจะยอมใช่หรือไม่ เมื่อสาวใช้ยอมนั่งร่วมโต๊ะแล้วนางก็หยิบขนมแล
พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่! บทที่ 15 กลิ่นน้ำส้มช่างรุนแรง (4/4)
“ข้าเจอท่านครั้งแรกที่ใดกันนะ...” นางแสร้งทำท่าทางครุ่นคิด คนผู้นี้ขี้อิจฉาจริง ๆ ไม่ยอมขาดทุนแม้เพียงเล็กน้อย “นั่นสิ! ที่ใดกันนะ” “ข้าจำไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ” “ให้นึกดี ๆ อีกครั้ง หากจำไม่ได้ คืนนี้พี่จะช่วยเจ้าทบทวนความจำทั้งคืนดีหรือไม่” จะต้อนสตรีเจ้าเล่ห์ต้องแฝงคำข่มขู่ที่แสนหวาน “อ๋อ! ข้านึกออกแล้วเจ้าค่ะ ท่านแย่งซื้อเสี่ยวหลงเปากับข้า” นางกล่าวพลางส่งยิ้มออดอ้อนเขา “น่าเสียดายจริง ๆ พี่ก็นึกว่าจะได้ช่วยเจ้าทบทวนความทรงจำแล้ว” “ท่านจัดการเรื่องของเสี้ยนจู่เหลียงจิ่วเม่ยให้แล้วเสร็จก่อนเถิดเจ้าค่
