Home / โรแมนติก / พรางพิษ / EP 2/1 สงครามอารมณ์

Share

EP 2/1 สงครามอารมณ์

last update Last Updated: 2025-04-05 11:21:01

ณ บ้านโสภณวิชญ์อันโอ่อ่าสมฐานะเจ้าของ เจ้าบ้านใหญ่นั่งอยู่กับหลานชายบนโซฟาผ้าไหมสีเขียวอ่อน ถัดไปเป็นหลานสะใภ้และเก้าอี้ว่างหนึ่งตัว ตรงข้ามกันนั้นเป็นร่างของสามแม่ลูกที่นั่งเรียงกันบนโซฟาตัวยาวเช่นกัน

“บ้านนี้มีหลายห้อง แต่ว่า...”

“แต่ว่ามีห้องว่างแค่ห้องเดียว ข้างบน”

สมัตถ์เอ่ยขัดวาจาของย่า ไม่ได้เต็มใจกับการมาอยู่ที่นี่ของสามแม่ลูกสักนิด หากเป็นไปได้ก็อยากเอาน้ำยาฆ่าเชื้อมาสาดไล่เชียวล่ะ

“ฉันนอนกับตาโอบได้ แต่ว่ายัยเทียน...” ผกากรองเปรยอย่างกังวล

“น่าจะมีห้องว่างที่ข้างล่างนะคะ” เทียนหยดเอ่ยแทรกแล้วมองออกไปนอกประตูห้องรับแขก เธอเห็นประตูอยู่สองสามบาน น่าจะเป็นห้องละนะ

“ข้างล่างเป็นห้องทำงานฉัน และห้องพักสำหรับแขก” สมัตถ์รีบบอก เทียนหยดยิ้มน้อยๆ

“งั้นฉันอยู่ห้องรับแขกก็ได้”

“ไม่ได้ ถ้าเธออยู่ห้องนั้น แล้วถ้าแขกมาล่ะ จะให้ปูเสื่อนอนหรือไง”

ราตรีท้วงทันใด หน้าตานั้นไม่ต่างจากสามีมากนัก

“แล้วจะให้ลูกฉันไปนอนที่ไหนล่ะ” ผกากรองถาม คอแข็งเป็นเอ็น ไม่ชอบใจคนบ้านนี้ไม่ว่าจะหัวหงอกหัวดำ

“ความจริง...ห้องแม่บ้านเก่าก็ว่างนี่คะ กว้างขวางดีออก ข้างๆ ห้องคนใช้น่ะ” ราตรีบอกแล้วยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ ไม่ถูกชะตากับเทียนหยดตั้งแต่แรกแล้ว

ผกากรองโกรธแทบลมออกหู กำหมัดแน่นอยู่บนหน้าตักในขณะที่เทียนหยดเลื่อนมือมากุมมือมารดาไว้

“ถ้าคุณศรีสุรางค์เห็นว่าเหมาะที่จะให้หนูไปอยู่ห้องนั้น หนูก็จะอยู่ค่ะ” ถามเจ้าบ้านผู้น่าจะเป็นกลาง ทว่าเธอคงเดาผิด เพราะนางศรีสุรางค์กลับเงียบ แทนคำตอบได้ดีว่าไร้ข้อโต้แย้ง

“โอเค เสร็จแล้วนะครับ ผมไปทำงานล่ะ”

สมัตถ์ว่าแล้วลุกยืน เทียนหยดลุกขึ้นบ้าง

“ฝากสาวใช้บ้านนี้เอากระเป๋าของพวกเราไปเก็บด้วยนะคะ ไปเถอะค่ะแม่ น้องสายแล้ว” บอกมารดาและน้องชายที่อยู่ในชุดนักเรียนใหม่เอี่ยม โอบนิธิเข้าเรียนที่ใหม่ตอนปลายเทอม มันฉุกละหุกไปนิด แต่มารดาเธอนั้นสามารถเสมอ ด้วยอำนาจเงินแล้ว โอบนิธิสามารถย้ายที่เรียนได้มากกว่าเทอมละสิบครั้งเชียวล่ะ

“ไปเถอะโอบ แม่ไปส่งที่โรงเรียนนะ” ผกากรองบอกบุตรชาย โอบนิธิยิ้มรับแล้วจับจูงมือมารดาออกไปขึ้นรถ นางศรีสุรางค์เองก็ลุกออกไปจากห้องด้วย

“มัตถ์คะ ให้ไนท์ไปช่วยงานที่บริษัทนะคะ”

ศรีภรรยาผู้งดงามของสมัตถ์เอ่ยอาสา ขยับมาเกาะแขนสามีอย่างประจบ

เทียนหยดยิ้มเจ้าเล่ห์

“คงจะไม่ได้หรอกค่ะคุณไนท์ เรายังไม่มีตำแหน่งว่างให้คุณค่ะ”

“ฉันจะเป็นเลขาให้สมัตถ์”

ราตรีว่า วงหน้างามที่แต้มแต่งด้วยเครื่องสำอางชั้นดีมีแววไม่พอใจ

“เกรงว่าลุงรุ่งรดิศจะมีเลขาที่เก่งและชำนาญงานมากกว่าคุณไว้ให้สามีคุณแล้วค่ะ” ตอบอย่างถนอมน้ำใจที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ยิ่งทำให้ราตรีโกรธจนคอแข็ง เชิดหน้าคืนมาอย่างอวดดี

“งั้นฉันจะเป็นผู้ช่วยส่วนตัว” ราตรีว่า

เทียนหยดยิ้มร้ายกว่าเก่า

“คงจะไม่ได้หรอกค่ะ เรามีคนทำตำแหน่งนั้นแล้ว”

“ใคร?” สมัตถ์ถามอย่างงุนงง

เทียนหยดยิ้มอย่างผู้ชนะ ก่อนจะตอบว่า “ฉันเอง”

___________

อารมณ์อันขุ่นมัวยังตามติดสมัตถ์มาถึงที่ทำงาน เห็นได้จากใบหน้าบึ้งตึงมิคลายของเขา เลขาผู้แสนดีของอดีตท่านประธานนั้น มีความกระตือรือร้นอย่างยิ่งยวดในการให้คำแนะนำงานในส่วนที่ชายหนุ่มไม่เข้าใจ ทว่าแนวทางการบริหารงานบริษัทกับงานโรงแรม มันไม่ได้เหมือนกันเสียทีเดียว การแนะนำของอเนกจึงไม่เป็นผลสักเท่าไหร่ สมัตถ์ยังมีความข้องใจในหลายจุด และเขาอยากทบทวนทุกอย่างด้วยตัวเอง มากกว่าขอคำแนะนำจากอเนกราวกับเด็กในชั้นเรียนของคุณเลขา

“คุณต้องทำความเข้าใจใหม่ครับ มันไม่ใช่อย่างนั้น”

อเนกว่า ขมวดคิ้วเป็นปมเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมเข้าใจรายงานในแฟ้ม

สมัตถ์พ่นลมหายใจแรงๆ วางปากกาลงกลางแฟ้มที่กางอยู่ อเนกขยับนั่งตัวตรงอย่างอึดอัด เขาพยายามอย่างที่สุดแล้วในการให้คำแนะนำผู้บริหารคนใหม่

เทียนหยดเงยหน้าขึ้นจากรายงานแฟ้มหนาที่กำลังพิจารณาอยู่ เหมือนจะรู้ว่าสมัตถ์ต้องการสิ่งใด

“คุณอเนกออกไปก่อนค่ะ คุณสมัตถ์คงอยากศึกษางานด้วยตัวเองมากกว่า”

อเนกออกไปตามคำสั่ง สมัตถ์ผลักแฟ้มงานออกห่างตัว เอนกายพิงพนักเก้าอี้อย่างเครียดๆ ก่อนปรายหางตามามองเทียนหยด

“ทำไมต้องย้ายมาทำงานที่ห้องนี้ ฉันยอมไปทำงานในคอกเล็กๆ กับพนักงานออฟฟิศดีกว่ามานั่งใช้อากาศหายใจร่วมกับเธอ”

เทียนหยดมองค้อนไม่จริงจังนัก เธอไม่ได้โกรธเขามากมายหรอกนะ ก็แค่ทำใจว่าเขายังไม่รู้ความจริง เขาเลยยังโกรธก็เท่านั้น เธอโกรธเกลียดใครไม่เป็นหรอก

‘ถ้าคนคนนั้นไม่ทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ’

“คุณคิดว่าแม่ฉันไว้ใจคุณหรือคะ ถึงได้อยากนั่งทำงานในห้องนี้ตามลำพัง ฉันเป็นความไว้วางใจเพียงหนึ่งเดียวที่แม่มี และฉันเต็มใจมากเลยล่ะ ในการมานั่งขัดขวางการโกยเงินของเตชะทัตเข้ากระเป๋าส่วนตัวของคุณ”

ครืด!

เก้าอี้ทำงานของสมัตถ์ถูกเลื่อนไปด้านหลังแรงๆ เขาลุกยืนอย่างฉุนเฉียว ไม่พอใจที่ถูกดูแคลน

“ฉันไม่เคยคิดกอบโกย เขาให้มาเท่าไหร่ฉันก็เอาเท่านั้น ฉันไม่อยากได้มันด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่ามีคนอื่นๆ ที่ต้องดูแลละก็ เธอไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของฉันแน่ๆ ฉันเกลียดทุกอย่างที่เป็นเตชะทัต เกลียดเธอด้วย!”

เขาบอกดังๆ ก้าวออกมาจากหลังโต๊ะทำงาน เทียนหยดเห็นท่าไม่ดีก็วางปากกาลงแล้วลุกยืนบ้าง เธอเดินออกมาเผชิญหน้าอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“หรือคะ ขอโทษนะที่ฉันดันไม่ใช่เตชะทัต ฉันคือเวชพิสิฐ”

“แต่แม่เธอเป็น น้องเธอก็เป็น!”

เทียนหยดคอแข็งขึ้นมา ไร้คำโต้แย้ง ดูเหมือนว่าความโกรธของเขานั้นจะเอามารวมที่เธอคนเดียว “อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมารวมกับเรื่องงานสิคะ คุณรู้นี่นาว่าคำว่า หายนะ มันหมายความว่าอะไร”

คำพูดนั้นของเทียนหยดสะกิดใจสมัตถ์อยู่เนืองๆ แววตากริ่งเกรงของหล่อนกำลังทำให้เขาได้ใจ แม้ท่าทีจะดูเข้มแข็ง แต่แววตานั้นไซร้ไม่ได้เข้มแข็งไปด้วย เทียนหยดคนนี้แข็งนอกอ่อนใน เขารู้ความลับของหล่อนเข้าแล้ว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พรางพิษ   บทส่งท้าย -2

    “เดี๋ยวก็เบื่อไปเองมั้งคะ”“ไม่...โอบว่าไม่เบื่อง่ายๆ หรอก พี่ต้องมีอีกสักโหลอ่า จริงๆ”“โอบ...” เทียนหยดครางเสียงต่ำ โหลหนึ่งเลยหรือ ไม่ไหวหรอก“แหะๆ โอบไปรอที่รถดีกว่า หิวแล้ว แม่ครับย่าครับ ไปขึ้นรถเร็วเข้า”โอบนิธิรีบเผ่นก่อนถูกพี่สาวเขกหัว มื้อค่ำวันนี้รอเขาอยู่ ก่อนที่สมาชิกทุกคนของบ้านจะทยอยกันไปขึ้นรถเพื่อไปฉลองงานวันเกิดให้กับเด็กหญิงตัวน้อยเด็กหญิงมัชฌาวี โสภณวิชญ์__________ทฤษฎีโลกกลมยังใช้ได้เสมอในทุกยุคทุกสมัย ในระหว่างที่ครอบครัวโสภณวิชญ์กำลังเลี้ยงฉลองอยู่นั้น ภายในร้านอาหารเดียวกันก็มีหนึ่งสตรีเฝ้ามองความอบอุ่นของพวกเขาด้วยสายตาแสนเสียดาย แม้ข้างกายมีหนุ่มใหญ่เคียงข้าง ทว่ามิใช่ในแบบปกตินานมากแล้วที่ราตรีมิได้เห็นสมัตถ์ มิได้เห็นคนที่อยู่ในหัวใจ มันทรมานยามเห็นพวกเขามีความสุข พอทนไม่ไหวก็รีบบอกให้คนข้างกายลุกกลับ เธอขอย้ายร้านด้วยไม่อยากทนมองความสุขของพวกเขาให้มันร้าวรานใจราตรีเดินออกจากร้านเงียบๆ พร้อมกับลูกค้าของตัวเอง ไม่ทันได้

  • พรางพิษ   บทส่งท้าย -1

    -+- บทส่งท้าย -+-____________งานวิวาห์แสนหวานถูกจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ถัดมา งานเล็กๆ แต่อบอุ่น สองสามีภรรยาหมาดๆ เลือกทะเลที่ไม่ไกลจากเมืองกรุงฯ เป็นสถานที่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ ด้วยภาวะตั้งครรภ์ของเทียนหยดไม่ชวนให้สมัตถ์อยากนั่งเครื่องบินออกนอกประเทศ ทริปฮันนีมูนสั้นๆ ไม่กี่วันของทั้งสอง เลยสรุปที่ชายทะเลที่สมัตถ์เคยมาคราวก่อน คลื่นลมยังแรงด้วยเข้าสู่ฤดูฝนพรำ คู่สามีภรรยาเดินจับมือกันเดินไปตามชายหาดที่ทอดยาว กลุ่มนักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตาทั้งไทยและเทศ เดินกันขวักไขว่ ครึกครื้นไม่น้อย“ลมแรงจัง กลับโรงแรมดีไหม ฝนจะตกแล้วด้วย” สมัตถ์ว่าเทียนหยดส่ายหน้าดิก ซบศีรษะลงกับบ่าของสามี สองมือของทั้งสองจับกันไว้มั่น มีแหวนแต่งงานสวมไว้คนละวง“เดินต่ออีกนิดนะคะ สัก...ต้นมะพร้าวต้นนู้น...ค่อยกลับ” ว่าที่คุณแม่ชี้ไปข้างหน้า เจ้าเล่ห์น้อยๆ เพราะต้นมะพร้าวที่ว่าอยู่ไกลโข“ไม่เหนื่อยหรือไง เดินมาตั้งไกลแล้วนะ”“ไม่ค่ะ ถ้าเหนื่อย จะขึ้นหลังคุณแล้วกัน”“หึๆๆ

  • พรางพิษ   EP 21/2 พรางรัก

    “ฉันรู้ และขอโทษที่มัวแต่ทำใจในเรื่องนี้จนละเลยสิ่งที่ควรปฏิบัติต่อเธอ ฉันเสียใจที่แม่ต้องตาย แต่มันเสียใจมากกว่าเดิมที่รู้ว่าคนที่ทำให้ท่านต้องตาย...คือเธอ” เขาเอ่ยด้วยเสียงเหมือนผิดหวังระคนน้อยใจ ทำไมต้องเป็นเทียนหยดด้วยเล่า ทำไม“ขอโทษ ฉันขอโทษนะคุณสมัตถ์ ขอโทษจริงๆ”“ชู่ว์...เราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะนะ พูดไปก็มีแต่เจ็บปวด ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ อุบัติเหตุน่ะ ไม่มีใครอยากให้มันเกิดหรอก เราลืมเรื่องร้ายๆ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่กันเถอะนะ ลืมมันให้หมด ลืมว่าเราเคยเกลียดกัน ลืมว่าเราเคยทุกข์ทรมานเพราะความสูญเสีย เรามาอยู่กับปัจจุบันดีกว่า ยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องทำไม่ใช่เหรอ เรามาทำมันไปพร้อมกันเถอะนะ”เทียนหยดน้ำตาซึม ถูกสมัตถ์ดึงตัวไปกอด และมันช่างอบอุ่นนัก นี่คืออ้อมกอดที่เธอโหยหา ช่างควรค่าแก่การเฝ้ารอเหลือเกิน“ฉันว่าเรากินมื้อค่ำดีกว่า ฉันมีอะไรอยากให้เธอดู”“อะไรคะ”“ไม่บอก เธอต้องรอดึกๆ และควรกินมื้อค่ำแล้วหลับสักงีบ ดึกๆ เดี๋ยวฉันปลุก”“แน่นะคะ&rd

  • พรางพิษ   EP 21/1 พรางรัก

    [21]พรางรัก___________รุ่งเช้าเสียงกุกกักดังขึ้นที่ข้างเตียง เทียนหยดลืมตาขึ้นช้าๆ สมองหนักอึ้ง โพรงปากรสชาติฝืดเฝื่อน พอขยับลุกขึ้นนั่ง มืออุ่นๆ ของสมัตถ์ก็ช่วยพยุงให้เธอนั่งดีๆ“เป็นยังไงบ้าง อยากอ้วกไหม”หญิงสาวพยักหน้าเมื่อถูกถาม และพอเขาเอาถุงพลาสติกมารอใต้ปาก เธอก็โก่งคออาเจียน มันทรมานเมื่อไม่มีสิ่งใดออกมากับการสำรอกนอกจากน้ำลายเปรี้ยวๆ สมัตถ์ไม่ได้นึกรังเกียจ เขายังช่วยลูบหลัง ช่วยเก็บถุงอาเจียนไปทิ้ง“ฉันจะไปทำงานแล้วนะ เอารถเธอไป”“เอ้า แล้วฉันล่ะ” เธอท้วง ถ้าให้นั่งแท็กซี่ช่วงนี้มีหวังได้อ้วกบนรถแท็กซี่แน่ๆ“เธอไม่มีรถก็ไม่ต้องไปสิ”“ได้ไง ฉันจะไป”“ฮื่อ...พูดไม่รู้ฟัง แพ้ท้องแทบจะยืนไม่ขึ้น ยังจะหาเรื่องอีก แล้วถ้าไปทำงานเผลอไปพะอืดพะอมให้พนักงานเห็น เดี๋ยวลูกน้องก็ได้นินทาพอดี” สมัตถ์หาทางเลี่ยงไม่ให้เทียนหยดไปทำงาน แต่เทียนหยดกลับคิดเป็นอื่น“ช่างสิ นินทาหรือ

  • พรางพิษ   EP 20/5 กว่าเราจะเข้าใจ

    สมัตถ์อมยิ้ม ยักไหล่ใส่คนที่ร้องขอ “ทำไมล่ะ”“กลัวลูกได้ยินมั้ง ฉันนี่ร้ายกาจจริงๆ”“ถึงร้ายก็รักนะ”“คะ?” ประโยคที่ออกจากปากสมัตถ์ทำเอาเทียนหยดตื่นตะลึง นี่เธอหูฝาดหรือเปล่า “อะไร ฉันไม่ได้ยิน”“เธอได้ยิน ฉันรู้”“ก็มันไม่แน่ใจนี่นา พูดอีกทีซิ”“ไม่”“น่านะ พูดอีกที” คนสวยร้องขอสมัตถ์เบะปากน้อยๆ ตั้งหน้าตั้งตาขับรถแต่ก็แอบมองเทียนหยดเป็นครั้งคราว เรียวปากคลี่ยิ้มบางๆ บางเสียจนเทียนหยดไม่ทันสังเกต“คุณจะพาฉันไปไหน” เธอถาม“ก็หาอะไรกิน แล้วพากลับบ้าน”“ไม่กลับ ฉันจะกลับคอนโดฯ ถ้าไม่ไปส่งฉันที่นั่น ก็เชิญคุณลงไปโบกแท็กซี่กลับเอง” เธอยืนยัน แล้วสมัตถ์จะทำอะไรได้ นอกจากทำตามที่แม่ของลูกบัญชา_________เวลา 21:30 นาฬิกากลิ่นนมหอมๆ ลอยอวลทั่วห้อง เทียนหยดผลักประตูเข้าไปแล้วสูดกลิ่นนั้นจนเต็มปอด ผู้ช่วยคนเก่งของเธอยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าเตา เจ้า

  • พรางพิษ   EP 20/4 กว่าเราจะเข้าใจ

    เธอพยักหน้า จีรวัฒน์เคลื่อนกายออกจากโต๊ะตัวสูงมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาเขามีหยาดน้ำตารื้นอยู่ในนั้น“โชคดีนะจี ขอโทษสำหรับทุกอย่าง”จีรวัฒน์มองเทียนหยดอย่างอาลัยอาวรณ์“ขอกอดสักทีได้ไหม ครั้งสุดท้าย...”เทียนหยดยิ้มน้อยๆ ดวงตามีหยาดน้ำใสไม่แพ้จีรวัฒน์ การจากกันด้วยดีย่อมน่าพิศสมัยกว่าการลาจากแบบโกรธเคือง อ้อมกอดของจีรวัฒน์อบอุ่นเสมอ ทว่าเธอไม่ต้องการมันอีกแล้ว หากมิได้อ้อมกอดของสมัตถ์มาครอบครอง เธอก็ขอแค่กอดตัวเองตลอดไปหวืด! โครม!ความโกลาหลเกิดขึ้นชั่วขณะ อะไรสักอย่างพุ่งมาทางด้านหลังเทียนหยดแล้วจับแยกหญิงสาวกับจีรวัฒน์ออกจากกัน จีรวัฒน์ถูกผลักจนล้มหงายหลัง ชนเข้ากับโต๊ะเก้าอี้โครมคราม แต่คนต้นเหตุยังไม่สาแก่ใจ ตามไปประเคนหมัดใส่จีรวัฒน์อีกสามทีซ้อนพลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!“คุณสมัตถ์!? หยุดนะ! คุณสมัตถ์ฉันบอกให้หยุด!”พลั่ก!หมัดสุดท้ายกระแทกใบหน้าจีรวัฒน์จนเลือดกบปาก ด้วยว่าไม่นิยมออกกำลังกาย ร่างกายจึงมิใช่หุ่นนักกีฬา ไม่มีลวดลายพอจะต่อกรกับหมัดแกร่งของอีกฝ่ายสมัตถ์ลุกจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status