EP 2/2 สงครามอารมณ์

ชายหนุ่มกวาดตามองทั่วร่างงาม ชุดสูทแบบสตรีที่กระโปรงยาวเหนือเข่าขึ้นมาทำให้เขาเห็นขาขาวๆ เรียวๆ ของหล่อนเต็มตา หล่อนขาวจนผิวเนื้อแทบกลายเป็นสีกระดาษเลยก็ว่าได้ คงได้ความขาวมาจากมารดาหล่อนกระมัง

หมับ!

“เอ๊ะ! มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ฮะ!” ร้องเสียงหลงเมื่อข้อมือข้างหนึ่งถูกเขากำแน่น เขาขยับมาใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายกรุ่นอยู่แถวปลายจมูก

“แล้วเธอล่ะ มีสิทธิ์อะไรมายืนต่อปากต่อคำกับฉันฉอดๆๆ ที่นี่ฉันใหญ่สุด”

“แม่ฉันต่างหากใหญ่สุด” เธอเถียง

“งั้นก็ไปเรียกแม่เธอมาสิ! เรียกมานั่งทำงานแทนฉันนี่!”

เทียนหยดเม้มปากแน่น จนในคำท้าทาย

“หึ...ถ้าทำไม่ได้ก็เลิกแวดๆ ใส่ฉันซะที ยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิง ไม่มีทางเก่งกว่าผู้ชายไปได้หรอก อ้อ...อย่าพยายาม อ่อยฉัน! ฉันมีเมียแล้ว!”

เขาประกาศแล้วชี้ลงยังกระโปรงสั้นของหล่อน เทียนหยดถึงกับอ้าปากค้าง ใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักเขาออกห่าง

“อีตาบ้า! ใครอ่อยฮะ! ฉันคงสติไม่ดีถ้าคิดอ่อยคุณ”

ร้องใส่หน้าเขาแล้วเดินกลับไปนั่งหลังโต๊ะทำงาน อารมณ์ขุ่นมัวไม่น้อยเมื่อโดนดูถูกจากผู้ชายตัวใหญ่ที่ไร้มารยาทสิ้นดี ระยะเวลาเพียงไม่กี่อาทิตย์ที่ได้พบเจอกันเป็นเรื่องเป็นราว เขาถือวิสาสะจับมือเธอไปสองครั้งแล้ว แม้ว่าสองครั้งนั้นจะเป็นไปด้วยความโกรธ แต่ก็ทำให้เธอใจสั่นอยู่ดี เขาหล่อเหลานั่นเรื่องจริง เขาแต่งงานแล้ว นั่นก็เรื่องจริงอีก แต่เรื่องจริงยิ่งกว่านั่นคือ เขาเกลียดเธอ เกลียด!

__________

การอยู่ร่วมกันของศัตรูนั้นเป็นไปอย่างกระอักกระอ่วน ผกากรองเป็นสตรีที่แปลกอยู่อย่าง วิถีของนางนั้นช่างไม่ผสมกลมกลืนเอาเสียเลย นางชอบแต่งตัวจัดจ้าน เสื้อผ้าหน้าผมแบรนด์เนมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ทว่ากลับชื่นชอบธรรมชาติและทุกสิ่งอันที่มาจากธรรมชาติ ชอบอาหารที่ปรุงสดใหม่ เอาใจใส่สุขภาพ และแทบจะหอบชุดผ้าไหมแสนหรูเข้าไปขลุกอยู่ในห้องครัวของบ้านโสภณวิชญ์

“บ้านนี้เขากินแต่ของแบบนี้หรือยังไง มีแต่กะทิ มีแต่ไขมัน หัดรักสุขภาพกันบ้างสิ” ทำกับข้าวไปบ่นไป มื้อเที่ยงที่ผ่านมานางได้นั่งร่วมโต๊ะกับนางศรีสุรางค์และราตรี อาหารที่ถูกเสิร์ฟนั้นทำเอาคนรักสุขภาพกลืนแทบไม่ลง อาหารมีแต่แกงกะทิ ผัดผักก็มันเยิ้ม ของย่างก็เหมือนกับว่าซื้อมาจากร้านที่ไม่ค่อยพิถีพิถันในการจัดเตรียม มีคราบเขม่าควันติดอยู่มาก ไม่น่ารับประทานสักนิด

“หล่อนมายุ่มย่ามอะไรในนี้แม่ผกากรอง” ศรีสุรางค์โผล่เข้ามาในห้องครัวพร้อมกับหลานสะใภ้ บ้านนี้ไม่มีแม่ครัวมาสักพักแล้ว ด้วยว่าคนเก่าเพิ่งลาออก และยังไม่มีใครมาสมัคร อาหารส่วนใหญ่ราตรีเป็นคนจัดการซื้อมาและให้สาวใช้หรือแม่บ้านที่มีหน้าที่ทำความสะอาดทุกสิ่งอย่าง เป็นคนจัดขึ้นโต๊ะ

“ทำไมคะ ฉันอยากกินของอร่อย ต้องรายงานใครด้วยเหรอ”

“เอ๊ะ! ฉันถามดีๆ หล่อนก็ตอบ”

ศรีสุรางค์ว่า แอบมองหม้อข้าวหม้อแกงที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้อง

“ก็ไม่ได้ด่าสักคำนี่คะคุณ” ผกากรองตอบเคืองๆ รุ่งรดิศคิดอะไรอยู่ถึงได้อยากให้พวกนางเข้ามาอยู่บ้านนี้ คงสงบสุขตายล่ะ

“นี่มันไม่ใช่ที่ของหล่อน เอาไว้ให้คนใช้เขาตระเตรียม ส่วนอาหารน่ะ ยัยไนท์จะจัดการเอง”

“จัดการซื้อของพรรค์นั้นมาเนี่ยนะ ไม่อยากแก่ตายหรือคะคุณศรีสุรางค์ รักสุขภาพบ้างเถอะค่ะ มีแต่ของมันๆ เห็นแล้วเลี่ยนจนอยากจะอ้วก” ผกากรองว่าแล้วยกแกงเลียงหม้อใหญ่ขึ้นมาวางกลางโต๊ะ จัดการแบ่งใส่หม้อเล็กแล้วเอาฝาปิด ก่อนจะสั่งสาวใช้ให้เอาไปเก็บในตู้กับข้าว รอให้เย็นแล้วค่อยเอาเข้าตู้เย็น นางจะอุ่นใส่บาตรเช้าวันพรุ่งนี้

“มากไปแล้วนะ อาหารนั่นไนท์ซื้อมานะคะคุณย่า” ราตรีไม่พอใจ เหมือนว่าตัวเองถูกด่ากลายๆ ที่ซื้ออาหารเหล่านั้นมาขึ้นโต๊ะ

“ไม่มากไปหรอก อาหารนั่นเธอกินได้ เธอยังมีระบบเผาผลาญที่ดี แต่ย่าเธอน่ะ แก่แล้ว เดี๋ยวไขมันอุดตันในเส้นเลือดตายพอดี”

“โอ๊ย! ฉันไม่ทนแล้วนะ! หล่อนแช่งฉันหรือยะแม่ผกา”

คนถูกถามยิ้มอย่างเซ็งๆ กวาดสายตามองข้าวปลาอาหารก็เห็นว่าพร้อมแล้วสำหรับมื้อค่ำ นางถอดผ้ากันเปื้อนออก ล้างมือช้าๆ ในอ่างล้างจาน พอหันกลับมา คนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ยังยืนรอให้ด่า

“คุณย่าอย่ายอมนะคะ นี่บ้านเรานะคะ”

หลานสะใภ้ตัวดีใส่ไฟคุณย่าของสามี

“ยอมไม่ยอมอะไรฮึยัยคนนี้ พูดจาอย่างกับตัวร้ายในละครหลังข่าว อย่าอยู่ใกล้หลานสะใภ้มากนักนะคุณศรีสุรางค์ ประสาทจะกิน”

“อย่ามานอกเรื่องนะแม่ผกา ฉันยังไม่จบเรื่องที่หล่อนแช่งฉัน”

“ค่ะ แช่งค่ะ ตายไวๆ นะคะคุณศรีสุรางค์ ตายแล้วช่วยไปถามลูกสะใภ้คุณให้ทีว่าทำไมถึงมายุ่งกับผัวฉัน ฉันอยากรู้!”

“อ๊าย! คุณย่า! คุณย่าคะมันแช่งคุณย่า!” ราตรีร้องกรี๊ดๆ จนศรีสุรางค์เอามือปิดหูแทบไม่ทัน นางโบกมือไหวๆ ห้ามหลานสะใภ้ สุดท้ายก็เดินหนีเจ้าหล่อนไปรอที่โต๊ะอาหารเพื่อรอมื้อค่ำที่กำลังจะมาถึง