Home / โรแมนติก / พรางพิษ / EP 2/3 สงครามอารมณ์

Share

EP 2/3 สงครามอารมณ์

last update Last Updated: 2025-04-05 11:22:05

มื้อค่ำวันนี้เป็นครั้งแรกที่คนจากสองตระกูลได้มาร่วมโต๊ะอาหารอย่างพร้อมเพรียง ศรีสุรางค์กับราตรีแทบจะกลืนอะไรไม่ลง ในขณะที่คนอื่นๆ ดูท่าเจริญอาหารกันถ้วนหน้า ผกากรองและบุตรชายรับประทานไปตามหน้าที่ ในขณะที่เทียนหยดตักข้าวเข้าปากคำหนึ่งก็จิ้มหน้าจอสมาร์ตโฟนไปทีหนึ่ง ส่วนสมัตถ์กำลังเอร็ดอร่อยกับกับข้าวที่รสชาติดีเหลือเกิน

“วันนี้กับข้าวอร่อยจัง คุณไปซื้อที่ร้านไหน” เขาหันไปถามภรรยา

ราตรีตักแกงเลียงมาชิมคำหนึ่งก็รู้ว่าอร่อยสมดังที่สามีว่า

“แม่ทำครับ” เด็กชายตัวน้อยตอบ หลังจากไปรับเขาที่โรงเรียน มารดาก็ขลุกอยู่ในครัวจนถึงค่ำ รสชาติอาหารนั้นเขาจำได้ขึ้นใจทุกอย่างเลย

สมัตถ์อิ่มตื้อขึ้นมาทันใด ยกแก้วน้ำขึ้นจิบอึกใหญ่ มองวงหน้าเด็กชายตัวน้อยก็เห็นว่าน่าเอ็นดูดีแท้ เสียแต่ว่ามีเค้าของรุ่งรดิศมากไป เขาเลยนึกชิงชังไปโดยปริยาย

“แม่...อยากกินไข่เจียว” เด็กชายร้องขอ

ผกากรองมองหาจานไข่เจียวก็เห็นว่าวางอยู่สุดโต๊ะอาหาร

“เทียน ตักไข่เจียวให้น้องหน่อย”

เทียนหยดเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอสมาร์ตโฟน มือซ้ายมีช้อนข้าว มือขวาจิ้มอยู่บนหน้าจอ เธอกำลังตอบกลับการสั่งซื้อจากลูกค้ารายใหญ่

“คือเอ่อ...นี่คุณ” เธอเรียกสมัตถ์ที่อยู่ใกล้จานไข่เจียวมากที่สุด “ช่วยตักไข่เจียวให้น้องฉันหน่อย”

สมัตถ์มองจานไข่เจียวสลับกับหน้าเทียนหยดและโอบนิธิ

“น้องเธอ ไม่ใช่น้องฉัน ตักเองสิ” เขาว่าแล้วไม่สนใจ

ผกากรองถอนหายใจเบาๆ เริ่มรำคาญคนบ้านนี้ขึ้นมาอีกหนหนึ่ง

เทียนหยดวางช้อนลงอย่างเคืองใจ เขายังทำเป็นเมิน แสร้งตักแกงเลียงในถ้วยอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เธอเลยคว้าเอาถ้วยน้ำปลาพริกไปเทใส่ถ้วยแกงเลียงเบาๆ แต่หนักหน่วงเหลือเกินในสายตาและความรู้สึกของคนทั้งโต๊ะ

“อุ๊ยตาย! ขอโทษทีค่ะ มันลื่น” บอกเขาแล้วยิ้มอย่างขออภัย คนอื่นๆ มัวแต่อึ้งจนพูดไม่ออก

สมัตถ์โกรธแทบควันออกหู เม้มริมฝีปากแน่น ช้อนของเขามีน้ำปลาอยู่เต็มเปี่ยม ดีที่ยังไม่ส่งเข้าปาก สุดท้ายเลยต้องวางช้อนคงอย่างขุ่นเคือง

“อิ่มแล้วค่ะแม่” บอกมารดาแล้วลุกยืน ไม่มีอารมณ์จะกินต่อ

ผกากรองส่ายหน้าในการกระทำของบุตรสาว “เดี๋ยว ไปเอาแกงมาใหม่”

“คะ?”

“ฉันบอกว่าไปตักแกงมาใหม่”

“โธ่แม่!” เทียนหยดอยากกระทืบเท้าเร่าๆ เหมือนเด็กน้อยเหลือเกิน “ให้สาวใช้ไปตักสิคะ”

“สาวใช้บ้านเขา ไม่ใช่สาวใช้บ้านเรา ไปตักมาเทียนหยด” ผู้เป็นมารดาสั่งบุตรสาวด้วยเสียงต่ำอย่างไม่พอใจ

เทียนหยดรู้ด้วยสัญชาตญาณ รีบยกแกงเลียงถ้วยดังกล่าวออกจากโต๊ะเพื่อไปเปลี่ยนมาให้ หน้าตานั้นยังบูดบึ้งไม่พอใจ

ผกากรองส่ายหน้าระอา “เล่นเป็นเด็กไปได้ โตซะเปล่า”

สมัตถ์มองผกากรองอย่างใช้ความคิด รู้สึกดียามได้เห็นการอบรมสั่งสอนของสตรีนางอื่นที่มิใช่มารดาของตัวเอง คนเรามีวิถีการเลี้ยงลูกไม่เหมือนกัน และเขารู้สึกดีที่ผกากรองเลือกปรามกิริยาอันไม่เหมาะของบุตรสาวด้วยการดัดนิสัยหล่อน เขายกจานไข่เจียวมาวางแทนที่ถ้วยแกง เด็กน้อยเอื้อมมือมาตักอย่างเกร็งๆ วงหน้าเล็กๆ ของโอบนิธิช่างน่าดึงดูดใจ เจ้าหนูผิวสวยเหมือน หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู แต่คงไม่ใช่สำหรับเขาหรอก

ชายหนุ่มหันกลับมาจัดการอาหารในจานตัวเอง หางตาแลเห็นย่าและภรรยาเริ่มตักอะไรเข้าปากบ้างแล้ว และจู่ๆ น่องไก่ชิ้นหนึ่งก็ถูกวางลงจานเขา เขาเงยหน้าขึ้นมอง หนูน้อยรีบหลบสายตา ก้มลงมองแต่จานตัวเอง สักพักจึงเงยขึ้นมาสบตาอย่างขลาดๆ เดาว่าคงจะกลัวเขากระมัง

“น่องไก่ครับ แม่ทำอร่อย”

หนูน้อยบอกเสียงชัดแจ๋ว แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ ศรีสุรางค์กับราตรีหันมามองสมัตถ์เป็นตาเดียว ในขณะที่ผกากรองเอามือลูบศีรษะบุตรชายเบาๆ

ผกากรองไม่ได้ห้ามโอบนิธิในเรื่องความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ นางระลึกเสมอว่าความโกรธแค้นใดๆ ของพวกผู้ใหญ่ก็ย่อมเป็นของผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับเด็กเลย นางหวังว่าโอบนิธิจะอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข อย่างน้อยก็ถึงตอนปิดเทอมที่พวกนางจะย้ายกลับไปที่บ้านสวนเป็นการชั่วคราว

สมัตถ์เขี่ยน่องไก่ชิ้นนั้นไปวางไว้ขอบจาน ทว่าไม่ถึงนาที มันก็ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนจะตักเข้าปาก เป็นจังหวะเดียวกับที่เทียนหยดพาหน้าบูดๆ ของหล่อนออกมาพร้อมถ้วยแกง หล่อนวางมันลงอย่างเบามือ

“แค่นี้ใช่ไหมคะ”

“อือฮึ จะไปไหนก็ไป” ผกากรองไล่กลายๆ

เทียนหยดถอนหายใจ แล้วหยิบเอาสมาร์ตโฟนของตัวเองขึ้นมาถือไว้ ก่อนจะเดินออกจากห้องอาหาร สงครามอารมณ์ขนาดย่อมที่โต๊ะอาหารนั้นไม่มีค่าพอให้เธอเอามาใส่ใจ มีลูกค้ารายใหญ่รอท่าอยู่พร้อมกับเงินที่เจ้าหล่อนจะโอนมาให้เป็นค่าแป้งล็อตใหม่ของ บล็องค์เต้ เธอกำลังคิดถึงการประชาสัมพันธ์ในโทรทัศน์ และถ้ามันไปได้ดี เธอก็อยากมีบริษัทเล็กๆ มีออฟฟิศเป็นหลักแหล่ง ไม่ใช่ทำงานแค่ผ่านหน้าจอสมาร์ตโฟน

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พรางพิษ   บทส่งท้าย -2

    “เดี๋ยวก็เบื่อไปเองมั้งคะ”“ไม่...โอบว่าไม่เบื่อง่ายๆ หรอก พี่ต้องมีอีกสักโหลอ่า จริงๆ”“โอบ...” เทียนหยดครางเสียงต่ำ โหลหนึ่งเลยหรือ ไม่ไหวหรอก“แหะๆ โอบไปรอที่รถดีกว่า หิวแล้ว แม่ครับย่าครับ ไปขึ้นรถเร็วเข้า”โอบนิธิรีบเผ่นก่อนถูกพี่สาวเขกหัว มื้อค่ำวันนี้รอเขาอยู่ ก่อนที่สมาชิกทุกคนของบ้านจะทยอยกันไปขึ้นรถเพื่อไปฉลองงานวันเกิดให้กับเด็กหญิงตัวน้อยเด็กหญิงมัชฌาวี โสภณวิชญ์__________ทฤษฎีโลกกลมยังใช้ได้เสมอในทุกยุคทุกสมัย ในระหว่างที่ครอบครัวโสภณวิชญ์กำลังเลี้ยงฉลองอยู่นั้น ภายในร้านอาหารเดียวกันก็มีหนึ่งสตรีเฝ้ามองความอบอุ่นของพวกเขาด้วยสายตาแสนเสียดาย แม้ข้างกายมีหนุ่มใหญ่เคียงข้าง ทว่ามิใช่ในแบบปกตินานมากแล้วที่ราตรีมิได้เห็นสมัตถ์ มิได้เห็นคนที่อยู่ในหัวใจ มันทรมานยามเห็นพวกเขามีความสุข พอทนไม่ไหวก็รีบบอกให้คนข้างกายลุกกลับ เธอขอย้ายร้านด้วยไม่อยากทนมองความสุขของพวกเขาให้มันร้าวรานใจราตรีเดินออกจากร้านเงียบๆ พร้อมกับลูกค้าของตัวเอง ไม่ทันได้

  • พรางพิษ   บทส่งท้าย -1

    -+- บทส่งท้าย -+-____________งานวิวาห์แสนหวานถูกจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ถัดมา งานเล็กๆ แต่อบอุ่น สองสามีภรรยาหมาดๆ เลือกทะเลที่ไม่ไกลจากเมืองกรุงฯ เป็นสถานที่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ ด้วยภาวะตั้งครรภ์ของเทียนหยดไม่ชวนให้สมัตถ์อยากนั่งเครื่องบินออกนอกประเทศ ทริปฮันนีมูนสั้นๆ ไม่กี่วันของทั้งสอง เลยสรุปที่ชายทะเลที่สมัตถ์เคยมาคราวก่อน คลื่นลมยังแรงด้วยเข้าสู่ฤดูฝนพรำ คู่สามีภรรยาเดินจับมือกันเดินไปตามชายหาดที่ทอดยาว กลุ่มนักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตาทั้งไทยและเทศ เดินกันขวักไขว่ ครึกครื้นไม่น้อย“ลมแรงจัง กลับโรงแรมดีไหม ฝนจะตกแล้วด้วย” สมัตถ์ว่าเทียนหยดส่ายหน้าดิก ซบศีรษะลงกับบ่าของสามี สองมือของทั้งสองจับกันไว้มั่น มีแหวนแต่งงานสวมไว้คนละวง“เดินต่ออีกนิดนะคะ สัก...ต้นมะพร้าวต้นนู้น...ค่อยกลับ” ว่าที่คุณแม่ชี้ไปข้างหน้า เจ้าเล่ห์น้อยๆ เพราะต้นมะพร้าวที่ว่าอยู่ไกลโข“ไม่เหนื่อยหรือไง เดินมาตั้งไกลแล้วนะ”“ไม่ค่ะ ถ้าเหนื่อย จะขึ้นหลังคุณแล้วกัน”“หึๆๆ

  • พรางพิษ   EP 21/2 พรางรัก

    “ฉันรู้ และขอโทษที่มัวแต่ทำใจในเรื่องนี้จนละเลยสิ่งที่ควรปฏิบัติต่อเธอ ฉันเสียใจที่แม่ต้องตาย แต่มันเสียใจมากกว่าเดิมที่รู้ว่าคนที่ทำให้ท่านต้องตาย...คือเธอ” เขาเอ่ยด้วยเสียงเหมือนผิดหวังระคนน้อยใจ ทำไมต้องเป็นเทียนหยดด้วยเล่า ทำไม“ขอโทษ ฉันขอโทษนะคุณสมัตถ์ ขอโทษจริงๆ”“ชู่ว์...เราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะนะ พูดไปก็มีแต่เจ็บปวด ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ อุบัติเหตุน่ะ ไม่มีใครอยากให้มันเกิดหรอก เราลืมเรื่องร้ายๆ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่กันเถอะนะ ลืมมันให้หมด ลืมว่าเราเคยเกลียดกัน ลืมว่าเราเคยทุกข์ทรมานเพราะความสูญเสีย เรามาอยู่กับปัจจุบันดีกว่า ยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องทำไม่ใช่เหรอ เรามาทำมันไปพร้อมกันเถอะนะ”เทียนหยดน้ำตาซึม ถูกสมัตถ์ดึงตัวไปกอด และมันช่างอบอุ่นนัก นี่คืออ้อมกอดที่เธอโหยหา ช่างควรค่าแก่การเฝ้ารอเหลือเกิน“ฉันว่าเรากินมื้อค่ำดีกว่า ฉันมีอะไรอยากให้เธอดู”“อะไรคะ”“ไม่บอก เธอต้องรอดึกๆ และควรกินมื้อค่ำแล้วหลับสักงีบ ดึกๆ เดี๋ยวฉันปลุก”“แน่นะคะ&rd

  • พรางพิษ   EP 21/1 พรางรัก

    [21]พรางรัก___________รุ่งเช้าเสียงกุกกักดังขึ้นที่ข้างเตียง เทียนหยดลืมตาขึ้นช้าๆ สมองหนักอึ้ง โพรงปากรสชาติฝืดเฝื่อน พอขยับลุกขึ้นนั่ง มืออุ่นๆ ของสมัตถ์ก็ช่วยพยุงให้เธอนั่งดีๆ“เป็นยังไงบ้าง อยากอ้วกไหม”หญิงสาวพยักหน้าเมื่อถูกถาม และพอเขาเอาถุงพลาสติกมารอใต้ปาก เธอก็โก่งคออาเจียน มันทรมานเมื่อไม่มีสิ่งใดออกมากับการสำรอกนอกจากน้ำลายเปรี้ยวๆ สมัตถ์ไม่ได้นึกรังเกียจ เขายังช่วยลูบหลัง ช่วยเก็บถุงอาเจียนไปทิ้ง“ฉันจะไปทำงานแล้วนะ เอารถเธอไป”“เอ้า แล้วฉันล่ะ” เธอท้วง ถ้าให้นั่งแท็กซี่ช่วงนี้มีหวังได้อ้วกบนรถแท็กซี่แน่ๆ“เธอไม่มีรถก็ไม่ต้องไปสิ”“ได้ไง ฉันจะไป”“ฮื่อ...พูดไม่รู้ฟัง แพ้ท้องแทบจะยืนไม่ขึ้น ยังจะหาเรื่องอีก แล้วถ้าไปทำงานเผลอไปพะอืดพะอมให้พนักงานเห็น เดี๋ยวลูกน้องก็ได้นินทาพอดี” สมัตถ์หาทางเลี่ยงไม่ให้เทียนหยดไปทำงาน แต่เทียนหยดกลับคิดเป็นอื่น“ช่างสิ นินทาหรือ

  • พรางพิษ   EP 20/5 กว่าเราจะเข้าใจ

    สมัตถ์อมยิ้ม ยักไหล่ใส่คนที่ร้องขอ “ทำไมล่ะ”“กลัวลูกได้ยินมั้ง ฉันนี่ร้ายกาจจริงๆ”“ถึงร้ายก็รักนะ”“คะ?” ประโยคที่ออกจากปากสมัตถ์ทำเอาเทียนหยดตื่นตะลึง นี่เธอหูฝาดหรือเปล่า “อะไร ฉันไม่ได้ยิน”“เธอได้ยิน ฉันรู้”“ก็มันไม่แน่ใจนี่นา พูดอีกทีซิ”“ไม่”“น่านะ พูดอีกที” คนสวยร้องขอสมัตถ์เบะปากน้อยๆ ตั้งหน้าตั้งตาขับรถแต่ก็แอบมองเทียนหยดเป็นครั้งคราว เรียวปากคลี่ยิ้มบางๆ บางเสียจนเทียนหยดไม่ทันสังเกต“คุณจะพาฉันไปไหน” เธอถาม“ก็หาอะไรกิน แล้วพากลับบ้าน”“ไม่กลับ ฉันจะกลับคอนโดฯ ถ้าไม่ไปส่งฉันที่นั่น ก็เชิญคุณลงไปโบกแท็กซี่กลับเอง” เธอยืนยัน แล้วสมัตถ์จะทำอะไรได้ นอกจากทำตามที่แม่ของลูกบัญชา_________เวลา 21:30 นาฬิกากลิ่นนมหอมๆ ลอยอวลทั่วห้อง เทียนหยดผลักประตูเข้าไปแล้วสูดกลิ่นนั้นจนเต็มปอด ผู้ช่วยคนเก่งของเธอยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าเตา เจ้า

  • พรางพิษ   EP 20/4 กว่าเราจะเข้าใจ

    เธอพยักหน้า จีรวัฒน์เคลื่อนกายออกจากโต๊ะตัวสูงมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาเขามีหยาดน้ำตารื้นอยู่ในนั้น“โชคดีนะจี ขอโทษสำหรับทุกอย่าง”จีรวัฒน์มองเทียนหยดอย่างอาลัยอาวรณ์“ขอกอดสักทีได้ไหม ครั้งสุดท้าย...”เทียนหยดยิ้มน้อยๆ ดวงตามีหยาดน้ำใสไม่แพ้จีรวัฒน์ การจากกันด้วยดีย่อมน่าพิศสมัยกว่าการลาจากแบบโกรธเคือง อ้อมกอดของจีรวัฒน์อบอุ่นเสมอ ทว่าเธอไม่ต้องการมันอีกแล้ว หากมิได้อ้อมกอดของสมัตถ์มาครอบครอง เธอก็ขอแค่กอดตัวเองตลอดไปหวืด! โครม!ความโกลาหลเกิดขึ้นชั่วขณะ อะไรสักอย่างพุ่งมาทางด้านหลังเทียนหยดแล้วจับแยกหญิงสาวกับจีรวัฒน์ออกจากกัน จีรวัฒน์ถูกผลักจนล้มหงายหลัง ชนเข้ากับโต๊ะเก้าอี้โครมคราม แต่คนต้นเหตุยังไม่สาแก่ใจ ตามไปประเคนหมัดใส่จีรวัฒน์อีกสามทีซ้อนพลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!“คุณสมัตถ์!? หยุดนะ! คุณสมัตถ์ฉันบอกให้หยุด!”พลั่ก!หมัดสุดท้ายกระแทกใบหน้าจีรวัฒน์จนเลือดกบปาก ด้วยว่าไม่นิยมออกกำลังกาย ร่างกายจึงมิใช่หุ่นนักกีฬา ไม่มีลวดลายพอจะต่อกรกับหมัดแกร่งของอีกฝ่ายสมัตถ์ลุกจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status