Share
บทที่ 33 ชายหญิงสองคนอยู่ตามลำพังกันสองคนคงไม่ใช่เรื่องที่ดี
Related chapters
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 34 ทั้งเอาแต่ใจและบ้าอำนาจ
แม้ว่าเบียงก้าจะตอบสนองในทันทีและหันกลับมาสวมเสื้อผ้าของเธออย่างเร่งรีบ ผู้ชายที่ยืนอยู่ที่ประตูยังคงเห็นทุกอย่างแล้ว“ทำไมคุณอยู่คนเดียวล่ะ?” เสียงทุ้มลึกของลุคเป็นสิ่งแรกที่ทำลายความเงียบในห้องเรื่องโกหกเมื่อครู่ถูกเปิดโปรงต่อเธอย่างง่ายดาย เบียงก้ายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น“ฉันหมายความว่ากำลังจะมาคนตามมาที่นี่ ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้มีคนอยู่กับฉันแล้ว”ชายคนนั้นมองดูเธอขณะที่เธอตื่นตระหนก เธอพยายามปกปิดคำโกหกนั้นอยู่ดวงตาของลุคมองไปรอบห้องเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นอีกครั้ง “ตำรวจติดต่อมาผม ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง? ร่างกายของคุณดีขึ้นใช่ไหม?” ชาร์ล็อตต์ถูกจับแต่เธอไม่กล้าขอความช่วยเหลือจากพ่อของเธอด้วยปัญหาเช่นนี้ เธอจึงแจ้งชื่อลุคให้ตำรวจแทน นั่นเป็นเหตุผลที่ตำรวจติดต่อเขามาสมองของเบียงก้าจะระเบิด ดวงตาสีดำสดใสของชายคนนั้นมองตรงมาที่เธอ“ร่างกายของฉัน… สบายดีค่ะ…” เบียงก้าอึดอัดใจทุกสิ่งที่จะให้ผู้ชายผู้เป็นหัวหน้าของเธอรู้ว่าเธอถูกวางยาปลุกกำหนัด ดังนั้นเธอแทบจะไม่สามารถแม้แต่จะตอบ“เจสันขอลางานให้คุณหนึ่งสัปดาห์ พักผ่อนให้สบายนะ” ลุคกล่าวต่อ“ขอบคุณค่ะ และขอบคุณคุณดอยล์
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 35 การเยินยอของเจ้าลูกชายไม่ได้ทำให้เขามีความสุขเลย
เพียงแค่นั้นมีเสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาในห้องจากระยะไกลต่อมา พวกเขาได้ยินเสียงของเจสัน ดอยล์ขณะที่เขาถามอย่างเป็นทางการว่า “คุณเรย์นครับ ผมขอทราบได้ไหมว่าเจ้านายอยู่ที่นี่รึเปล่าครับ?”เบียงก้ามองไปทางประตู เธอหายใจไม่ค่อยออก"พ่อครับ?" นั่นคือเสียงของบลองช์พอได้ยินว่าคุณบีไม่สบาย เด็กชายก็มาเยี่ยมเธออย่างรวดเร็ว เขายืนอยู่ที่ประตูห้องและรู้สึกหมดหวังที่จะเข้าไป เพราะเจสันหยุดเขาไว้“ทำไมพ่อไม่ให้ผมเข้าไป?”“ชู่ว…” เจสันเอานิ้วจิ้มริมฝีปากบอกนายน้อยของเขาให้เงียบไว้ เจสันยืนห่างออกไปสองเมตร ดูเป็นมืออาชีพอย่างสมบูรณ์แบบ เขากังวลว่ามีบางอย่างที่น่าอึดอัดเกิดขึ้นด้านใน และในฐานะลูกน้อง เขาไม่ต้องการที่จะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นด้วย"พ่อครับ?" บลองช์กระพริบตาและยกมือเล็ก ๆ ขึ้นเพื่อเคาะประตูทันใดนั้น ประตูเลื่อนเปิดจากด้านใน และพ่อของเขามองลงมาที่เขาด้วยดวงตาที่เย็นราวกับน้ำแข็งพ่อใจร้ายมากที่มาเยี่ยมคุณบีโดยไม่เรียกเขามาด้วย! บลองช์ไม่สนใจพ่อของเขาและใช้กำลังทั้งหมดลากตะกร้าผลไม้ขนาดใหญ่และตุ๊กตาเข้ามาในห้อง จากนั้นเขาก็โผเข้ากอดเบียงก้า ขณะที่กอดเธอเอาไว้ เด็กชายก็เอ่ยถามว่
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 36 จะออกไปแล้วเหรอ
ผ่านไปนานมากจนขาเธอชาเพราะนั่งฟุบอยู่กับพื้นนาน ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงของลุคมาจากห้องน้ำ มีเสียงแหบแห้งปนออกมาจากน้ำเสียงของเขาเขาพูดว่า “คุณเข้าไปได้แล้ว”เบียงก้ากัดริมฝีปากของเธอและกลืนความกระอักกระอ่วนลงไป ก่อนจะลุกขึ้นยืนเพื่อเปิดประตูห้องน้ำอีกครั้งลุคมองมาที่เธอ สีหน้าและการกระทำของเขาดูซับซ้อนเบียงสบตาเขาครู่หนึ่ง แต่เธอไม่สามารถทนต่อดวงตาสีเข้มและลึกของเขาได้ ดังนั้นเธอจึงต้องหันหลังและมองไปทางอื่นที่นี่และเดี๋ยวนี้ ลุคแต่งตัวดูเป็นชายชาตรีไร้ที่ติ เขาเป็นสุภาพบุรุษอย่างสมบูรณ์แบบตามปกติ แม้แต่คอเสื้อและแขนเสื้อก็ดูเรียบร้อยผิดหูผิดตาราวกับไม่เคยเข้าไปพัวพันกับผ้าขี้ริ้วผืนใดผืนหนึ่งก่อนหน้านี้ ราวกับว่าทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการด้านเดียวของเธอเท่านั้น เบียงก้ากำลังจะเข้าไป แต่แล้วเขาก็ขวางทางเธอไว้ร่างสูงและเรียวของชายคนนั้นยังคงมีกลิ่นของฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนและฟีโรโมนของผู้ชาย มันทำให้เธอรู้สึกอลม่าน“ขอร้องแหละค่ะ ให้ฉันผ่านไป” เบียงก้าพูดพร้อมก้มหน้าลงลุคขมวดคิ้วเข้มแน่น และเขาเดินผ่านเธอ ปัดไหล่ของเธอขณะที่เขาจากไปเบียงก้าหายใจเข้าลึก ๆ และเข้าไปในห้อง
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 37 ไม่ชินกับวิธีที่เขาเอาใจเธอ
บลองช์อ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขามองไปมองพ่อร่างใหญ่ด้านหลังเขาอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้น เขาก็หันหลังกลับและส่ายหัวให้เบียงก้า “ไม่ครับ เราจะไปที่ห้างสรรพสินค้ากันครับ”“ห้างสรรพสินค้าเหรอคะ? ไปทำไมคะ?"ทันทีที่พูดแบบนั้น เบียงก้าจึงนึกขึ้นได้ทันทีว่าไม่มีน้ำแร่ในตู้เย็นอีกแล้ว เด็กน้อยอาจกังวลว่าเธอจะไม่มีน้ำให้ดื่มเมื่อรู้สึกกระหาย“เราไม่จำเป็นต้องไปก็ได้ เดี๋ยวฉันจะต้มน้ำเองค่ะ”สิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้คือให้พวกเขาสองคนจากไปโดยเร็วที่สุดอย่างไรก็ตาม เด็กชายส่ายหัวอย่างแน่วแน่ “อืมคือ เอ่อ ผมกังวลว่าคุณจะไม่มีอะไรกินหรือดื่ม…”เบียงก้าทำอะไรไม่ถูก เธอส่งสายตาหาลุคราวกับการส่งสัญญาณเพื่อขอความช่วยเหลือ ในฐานะผู้ปกครองของเด็กน้อย เบียงก้าหวังในใจว่าเขาจะพาเด็กน้อยกลับไปลุคกลับลูบหัวลูกชายเบา ๆ แล้วพูดกับเธออย่างอ่อนโยนว่า “ลานี่กังวลมากจนเขาอาจจะยืนกรานที่จะอยู่ที่นี่กับคุณคืนนี้เลยแหละ”เบียงก้า “...”ไม่มีอะไรที่เธอจะพูดต่อได้บอกตามตรงว่า ถ้าชะตากรรมของเธอต้องผูกติดอยู่กับตระกูลครอว์ฟอร์ดจริง ๆ เธอหวังอย่างมากว่าเธอจะได้พบกับ บลองช์ ครอว์ฟอร์ดทุกครั้ง เพื่อท
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 38 ความริษยาของลุค
กลับมาที่โรงพยาบาลเบียงก้าจ้องที่ถุงช้อปปิ้งเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะไปแปรงฟันพ่อและลูกชายอยู่เพียงครู่เดียวและกลับไปหลังจากนั้น หลังจากอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเรียบร้อย เบียงก้าเปลี่ยนชุดนอนและนอนบนเตียงเดี่ยวสีขาวของโรงพยาบาล เธอบีบหว่างนิ้วเป็นเวลานาน เพราะเธอหลับไม่ลงจริง ๆ เธอพลิกตัวพลิกตัวไปมา แต่กลับนอนไม่หลับเลย ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เบียงก้ากำลังคิดว่านี่เป็นครั้งแรกในวัยยี่สิบสี่ปีที่มีคนสละเสื้อโค้ดให้แก่เธอโดยไม่ลังเลเมื่อเธอรู้สึกหนาวเธอคงโกหกเป็นแน่ถ้าบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อยลุคพาลูกชายออกจากโรงพยาบาลเตรียมขับรถกลับคฤหาสน์ พวกเขาหยุดรถลงเมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีแดงจากนั้นลุคก็เปิดกระจกรถเพื่อสูบบุหรี่ เขาคีบบุหรี่ไว้หว่างนิ้ว เขาหยิบเคาะขี้บุหรี่เป็นครั้งคราว ดวงตาลึกของเขาจ้องมองตรงไปข้างหน้าและค่อย ๆ หรี่ลง“พ่อครับ พ่อเคยสอนผมว่าการแอบฟังโทรศัพท์ของคนอื่นมันหยาบคายมากนิครับ” บริเวณเบาะนั่งนิรภัยด้านหลัง ลานี่คร่ำครวญขณะที่กัดริมฝีปากเล็ก ๆ ของเขา “แต่พ่อกลับบอกให้ผมรับสายคุณบี…” ลุคเคาะขี้บุหรี่แล้วไม่พูดอะไร ลานี่กล่าวต่อ “แต่เราทั้งคู
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 39 รักนวลสงวนตัวที่สุด
ทันใดนั้น ฌองก็เดินไปที่ประตูห้องนอนและพยายามหมุนลูกบิดเขาหมุนลูกบิดสองสามครั้งแต่มันไม่ขยับณ จุดนั้น ลุคล็อคประตูจากด้านใน แต่ทว่านี่เป็นเพียงแค่ลูกประตูธรรมดา ไม่ได้แข็งแรงมาก หัวใจของเบียงก้าตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มและไม่อาจกลับมาอยู่จุดเดิมได้อีก ใบหน้าของเธอซีดเซียวจนบอกได้ว่าไม่มีเลือดไหลขึ้นมาเลี้ยงเลย...ริมฝีปากของเธอถูกผนึกด้วยจูบอันเร่าร้อนของชายคนนั้น เธอทำได้เพียงมองดูชายผู้นั้นด้วยความเศร้าโศกลึก ๆ ในดวงตา เธอสั่นศีรษะอย่างสิ้นหวังลุคจูบริมฝีปากของเธอนานเสียจนปล่อยใจไปกับจูบอันดูดดื่มนั้นขึ้นทุกที หลังจากหยุดชั่วครู่ เขาก็ดึงลิ้นของเขาออกจากปากของเธอ แววตาของเขาเจิดจ้าด้วยเปลวเพลิงแห่งราคะที่ไม่สิ้นสุดใบหน้าอันหล่อเหลาด้านหนึ่งกำลังแนบอยู่กับแก้มข้างหนึ่งของเธอ ความอบอุ่นในร่างกายของพวกเขาหลอมรวมเข้าด้วยกัน และมือขนาดใหญ่ของเขาไม่ได้ทำให้ข้อมือของเธอคลายลงเลย ในทางกลับกัน อีกมือของเขาวางไว้หว่างขาของเขาออกแรงกดตรงนั้นมากขึ้น“อย่านะคะ...”เบียงก้าไม่อาจควบคุมร่างกายไม่ให้สั่นได้อีกเข่าของเธออ่อนแรง และเธอต้องพิงอะไรบางอย่าง แต่ในความงุนงงของเธอ เธอโผเข้ากอดแน่นซ
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 40 ใครก็ตามที่อยู่ในนั้นไปลงนรกซะ
“เขาถามว่าคุณร้องไห้เหรอ?” เสียงแหบห้าวของลุคกดลงที่หลังของเธอ เขาจูบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ริมฝีปากของเขาขยับไปตามกระดูกสันหลังและเอื้อมไปที่ติ่งหูของเธอ “บอกผมหน่อยสิว่าคุณกำลังร้องไห้อยู่รึเปล่า?”ทันใดนั้น ก็มีเสียงฟ้าร้องดังสนั่น ตามมาด้วยแสงฟ้าแลบเบียงก้าฉวยโอกาสนั้นตะคอกใส่เขา “คุณมันไอ้อันธพาล!”"ก็ถูกของคุณนะ ในที่สาธารณะ ผมเป็นสุภาพบุรุษสำหรับทุกคน แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผมจะเป็นอันธพาลเฉพาะกับคุณ” ลุคกัดหูของเธอจากด้านหลังและเลียเธอไปมามือข้างหนึ่งของเขาเอื้อมไปรอบเอวเรียวของเธอพร้อม ๆ กันกับเอื้อมมือไปสัมผัสสะดือท้องที่ของเธอนิ้วโป้งที่หยาบกระด้างของชายคนนั้นลูบไล้สะดือของเธอไปมา…เบียงก้าทนไม่ได้กับวิธีที่เขาลูบไล้เธอเช่นนี้ และเธอก็ต่อสู้กับนิ้วของเขาที่สะดือของเธอตามสัญชาตญาณ นั่นคือเหตุผลที่เธอโค้งตัวกลับขึ้นมาและเงยศีรษะขึ้นด้วยวิธีนี้ เธอทำให้มันง่ายขึ้นมากสำหรับลุคที่จะกดร่างของเขากับเธอ…ฌองยังคงมอบความรักให้เธออยู่ข้างนอก “วันนั้นพี่ไม่มีเวลาว่างเลย เบียงก้า และพี่ไม่ควรพูด พูดเรื่องพวกนั้น พี่ขอโทษนะ แต่เธอไม่รู้หรอก ว่าแม่ต่อว่าพี่ในวันนั้นว่ายังไงบ้าง! ท่า
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 41 เขากระชากผ้าห่มของเธอออก
ความอัปยศอดสูของเบียงก้าพุ่งสูงเป็นประวัติการณ์เธอไม่เคยคิดว่าจะได้ยินฌองเรียกเธอว่า “นางแพศยา!”ลุคจับเข้าที่ข้อเท้าขาวดุจหิมะของเธอไม่ยอมปล่อย เธอพยายามหนีให้ห่างจากรสขมปร่าในปาก ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหวาดกลัวนัยน์ตาแดงก่ำราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัวดิ้นรนอยู่ไม่นานนัก ข้อเท้าที่ถูกเขาจับเอาไว้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง“โอ๊ย…” เธอร้องออกมาปัง!ปัง!ฌองเตะเข้ามาที่ประตูสองสามครั้งประตูใกล้จะพังอยู่รอมร่อ เบียงก้าตกอยู่ในความกลัวจับขั้วหัวใจ เลือดหยดสุดท้ายไหลออกจากใบหน้าเธอไปจากใบหน้าซีดเผือดของเธอในขณะที่เบียงก้ารู้สึกอับจนหนทางอยู่เช่นนั้น ริมฝีปากของเธอก็ถูกชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาช่วงชิงเอาไปเสียงจากภายนอกยังคงดังอยู่โสตประสาทของเบียงก้าเต็มไปด้วยเสียงหอบอันเย้ายวนและลมหายใจที่ร้อนระอุของผู้ชายคนนี้ภายนอกห้องนอนฌองหันหลังกลับไปตามเสียงที่ได้ยินแล้วจึงเห็นชายในชุดเครื่องแบบตำรวจสี่คนอยู่ตรงหน้าเขา พ่วงมากับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของระแวกนี้ พวกเขาเดินเข้ามาทางที่ประตูเปิดออก“โปรดมากับพวกเราด้วยครับ!”ฌองมองไปยังตำรวจและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาเหลือบมองไ
Latest chapter
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 207 ครอบครัวทั้งสี่คนนอนอยู่ด้วยกัน
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 206 คุณเมารึเปล่า
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 205 ลุคแสดงความรักต่อหน้าสาธารณชน
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 204 เขาอยากครอบครองเธอใจจะขาด
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 203 ทำไมคุณถึงขี้อายนักเล่า ผมก็เห็นทุกอย่างไปหมดแล้วนิ
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 202 ตัณหาอันแรงกล้าในยามเช้าของลุค
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 201 เจ้านายเอาใจใส่ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องมากเลยนะ
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 200 ทำไมเจ้านายถึงมาเร็วจังล่ะ
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 199 เธอกลายเป็นผู้หญิงของลุค ครอว์ฟอร์ด
