Share

สืบประวัติ

last update Terakhir Diperbarui: 2024-12-14 13:26:01

ตอนที่ 3 (สืบประวัติ)

เจไดและคีตภัทรต่างนั่งสนทนากันต่อสักพักใหญ่ๆ ก่อนเจไดจะขอตัวกลับเพราะไม่อยากจะอยู่เป็นก้างขวางคอเพื่อน เพราะเขาเองพอจะดูออกว่าคีตภัทรเพื่อนของเขาก็รู้สึกสนใจแม่สาวน้อยคนทำความสะอาดคนนี้อยู่เหมือนกัน แต่แค่ฟร์อมเยอะไปหน่อยแค่นั้น

หลังจากเฟื่องฟ้าทำความสะอาดภายในห้องนอนและห้องน้ำเสร็จแล้ว เธอเลยออกมาทำความสะอาดตรงบริเวณโซนห้องรับแขกและห้องครัวที่ยังทำค้างไว้ก่อนหน้านั้นต่อ โดยที่ไม่แม้แต่จะชายตาหันไปมองอีกคนซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่ เพราะเธอไม่อยากจะเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับคนบ้าไปมากกว่านี้ เธอเลยตั้งหน้าตั้งตารีบทำงานของตัวเองให้เสร็จจะได้รีบออกไปจากตรงนี้สักที

“นี่คุณ ฉันทำเสร็จหมดแล้ว!”

เฟื่องฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่องานที่ตัวเองต้องรับผิดชอบได้เสร็จเรียบร้อยหมดทุกส่วนแล้ว

“อืม นี่เงินของเธอ…ค่าทำความสะอาดวันนี้”

คีตภัทรยื่นเงินสดจำนานห้าพันบาทให้กับเธอเป็นค่าทำความสะอาด

“โห นี่ฉันทำแค่นี้คุณให้ฉันตั้งห้าพันเลยหรอ”

เฟื่องฟ้าเบิกตาโพลงเมื่อเห็นจำนวนเงินที่เขายื่นให้ สำหรับคนอื่นมันอาจจะแค่เล็กน้อย แต่สำหรับเธอมันใช้จุนเจือได้ทั้งเดือนเลยล่ะ

“ถ้าเธอทำอะไรที่มันเยอะกว่าทำความสะอาด เธอก็จะได้เยอะกว่านี้นะ สนใจไหมล่ะ หื้ม?”

คีตภัทรพูดขึ้นมาอย่างยียวนประกอบกับส่งสายตากรุ้มกริ่มแพรวพราวที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“นี่คุณ! อย่ามาพูดจากำกวมและใช้สายตาลามกโรคจิตมองฉันแบบนี้นะ!!”

“กำกวมอะไร เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะชวนเธอขึ้นเตียงหรือไงห๊ะยัยปีศาจปากเหม็น นี่เธอฝันอยู่หรือไง!”

“ไอ้คนทุเรศ ต่อให้คุณชวนฉันก็ไม่ยอมขึ้นเตียงกับคุณหรอก คุณก็อย่าฝันกลางวันและหลงตัวเองไปหน่อยเลย ฉันยอมเฉาตายดีกว่าที่ต้องร่วมเตียงกับคนอย่างคุณ”

“เหอะ! แค่ฉันอยู่เฉยๆ ก็มีสาวๆ วิ่งแจ้นมาถวายตัวให้ฉันแทบจะทุกวันอยู่แล้ว ไม่จำเป็นจะต้องหลงตัวเองหรอก ปีศาจอย่างเธอฉันก็กินไม่ลงมีหวังได้ติดคอตาย!!”

“นี่คุณ!!”

“ทำไม?”

ทั้งสองคนต่างเล่นสงครามจ้องตากันอีกครั้งอย่างไม่มีใครยอมใครอยู่แบบนั้น ก่อนเฟื่องฟ้าจะเป็นฝ่ายหันหลังเดินหนี เพราะไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับพวกคนรวยแต่ปากหมาอย่างผู้ชายตรงหน้านี้

“นั่นเธอจะไปไหน?”

น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้นเมื่อจู่ๆ เธอก็เดินพรวดพราดออกไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“หมดหน้าที่ของฉันแล้วฉันก็จะกลับสิ จะให้ยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ จะถามอะไรก็ช่วยถามคำถามที่ดูฉลาดกว่านี้หน่อย”

‘แหม๋…ปากยัยนี่นี่นะ ปากดีแบบนี้เดี๋ยวพ่อจะสั่งสอนให้ปากเจ่อกันไปข้างเลยเป็นไง’

คีตภัทรคิดในใจคนเดียวอย่างนึกหมั่นไส้

“เธอต้องมาทำความสะอาดที่นี่ทุกวันพุธและวันอาทิตย์ ส่วนวันเสาร์เธอต้องไปทำความสะอาดที่เพ้นท์เฮาส์ของฉัน ป้าของเธอคงจะบอกรายละเอียดแล้วใช่ไหม”

“อะไรนะ? ทำไมป้าแมวไม่ได้แจ้งรายละเอียดฉันเลยล่ะ ฉันคิดว่าฉันมีหน้าที่มาทำความสะอาดที่นี่ทุกวันอาทิตย์แค่นั้น”

เธอเอ่ยขึ้นมาด้วยความงุนงง เพราะผู้เป็นป้าไม่ได้แจ้งรายละเอียดอะไรกับเธอให้มันชัดเจนกว่านี้

“ในเมื่อป้าเธอไม่ได้แจ้งรายละเอียดอะไร แต่ตอนนี้ฉันก็แจ้งเธอแล้ว เพราะฉะนั้นก็เอาตามนี้แล้วกัน!”

“แต่ฉันมีเรียนนะ ช่วงหลังเลิกเรียนฉันก็ต้องไปทำงานที่ร้านอาหารจนถึงเที่ยงคืน ถ้าไม่ใช่วันเสาร์อาทิตย์ แล้วฉันจะเอาเวลาไหนมาทำงานให้คุณล่ะ”

“เธอเลิกงานก็ค่อยมาทำสิ และฉันก็ไม่ไว้ใจใครให้ไปที่เพ้นเฮ้าส์ของฉันทั้งนั้นนอกจากป้าแมวแล้วก็เธอซึ่งเป็นหลานป้าแมว ฉันคิดว่าฉันสามารถไว้ใจเธอซึ่งเป็นหลานป้าแมวได้!!”

“หึ พวกเทาๆ สินะ คนอย่างพวกคุณก็คงจะมีความลับเยอะล่ะสิถึงได้ไว้ใจคนยากขนาดนี้ เพราะฉะนั้นคุณก็อย่ามาไว้ใจคนอย่างฉันนักเลย!” เฟื่องฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยความหมั่นไส้

“หรือเธอจะไม่ทำก็ได้นะ ทำความสะอาดแค่ไม่กี่ชั่วโมงได้ครั้งละห้าพันแบบนี้ คงหาที่ไหนไม่ได้หรอก จริงไหม!”

“จริงอยู่แล้ว เพราะไม่มีคนหน้าโง่ที่ไหนเขาจ้างทำความสะอาดครั้งล่ะห้าพันแบบนี้หรอก ถ้าไม่ใช่คุณ!”

“นี่เธอ!!”

น้ำเสียงเข้มดุดันเอ่ยขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เธอนี่มันปีศาจร้ายจริงๆ ปากร้ายๆ แบบนี้ต้องกำราบให้อยู่หมัด

“งั้นก็ตามนี้ ทุกวันเสาร์เธอมาพบฉันที่นี่และฉันจะพาเธอไปที่เพ้นท์เฮ้าส์ของฉันด้วยตัวเอง ส่วนวันพุธและอาทิตย์เธอต้องมาทำความสะอาดที่ผับนี้ ทั้งสามวันนี้เธอจะขาดวันไหนไม่ได้ เพราะฉันไม่ชอบความสกปรก!”

“โอเค ฉันเห็นว่าดีกว่าอยู่เฉยๆ ไม่มีอะไรทำหรอกนะ ไม่งั้นจ้างให้ฉันก็ไม่มาหรอก เพราะฉันไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน!!”

เฟื่องฟ้าเอ่ยขึ้นพลางยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้านอะไรกับคำพูดของตัวเอง จนคีตภัทรเองก็แอบขำให้กับท่าทางของเธออยู่เหมือนกัน

“งั้นฉันขอตัวกลับก่อนก็แล้วกัน!” พูดจบเฟื่องฟ้าก็ตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้องก่อนเสียงทุ้มต่ำของคนตัวโตจะพูดขึ้น

“เดี๋ยว!”

“อะไรอีกล่ะ?”

“เธอชื่ออะไร?”

“ฉันชื่อเฟื่องฟ้า...ไม่มีอะไรอีกใช่ไหมคะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ คุณคีย์!”

“เชิญ!”

หลังจบประโยคเฟื่องฟ้าจึงเดินไปหยิบเอากระเป๋าสะพายข้างใบเล็ก และเดินออกไปจากห้องของเจ้านายหนุ่มทันที

แรมโบ้ลูกน้องมือขวาคนสนิทของคีตภัทรเดินขึ้นมาพบเจ้านายตามที่ถูกโทรเรียก ก่อนจะเอื้อมมือไปเคาะประตูห้องเพื่อขออนุญาตผู้เป็นเจ้านายก่อนเข้าไปข้างใน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!

“เข้ามา!”

“นายมีอะไรจะให้ผมรับใช้ครับ!”

“ไปสืบประวัติยัยนั่นมาให้กู”

“หลานป้าแมวน่ะหรอครับ?”

“เออ! กูขอภายในครึ่งชั่วโมง”

“ได้ครับนาย”

หลังจากแรมโบ้ออกมาแล้วเขาก็รีบไปดำเนินการตามที่ผู้เป็นเจ้านายสั่งทันที และภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแรมโบ้ลูกน้องคนสนิทของคีตภัทรก็เดินเข้ามาภายในห้องของผู้เป็นเจ้านายอีกครั้งพร้อมกับเอกสารในมือ

“นี่ครับนาย ประวัติของเธอ”

คีตภัทรเอื้อมมือไปหยิบเอาเอกสารจากแรมโบ้มาเปิดดูอย่างละเอียด

“เฟื่องฟ้า ภิญญาพัชญ์ รักษ์โกศล อายุ21 ย่าง 22ปี กำลังเรียนปีสี่ ภูมิลำเนาเป็นคนจังหวัดอุบลราชธานี เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว พ่อมีอาชีพรับจ้างทั่วไปไม่ว่าจะเป็น ทำนา ทำไร่ ทำสวน และตอนนี้ก็กำลังเจ็บออดๆ แอดๆ ส่วนแม่ทำขนมไทยขายเป็นอาชีพหลัก หึ!”

น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นพลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่อพอจะทราบรายละเอียดคร่าวๆ ของยัยปีศาจเฟื่องฟ้า

“ต้องเรียนอีกนานไหม ยัยนั่นถึงจะจบ”

คีตภัทรถามแรมโบ้ลูกน้องคนสนิทที่ยังยืนอยู่ที่เดิม พร้อมกับตวัดขาขึ้นไขว่ห้างและนั่งกอดอกเอนหลังตรงพนักพิงเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์

“คงจะอีกสองเทอมครับนาย เธอเรียนอยู่ปีสี่เทอมแรกคิดว่าน่าจะเรียนน้อยครับ แต่ถ้าเทอมสองเธอคงจะต้องออกฝึกงานครับนาย”

“ตอนนี้เธอพักอยู่ที่ไหน”

“เธอพักที่หอพักxxครับนาย พอเลิกเรียนเธอก็รับจ๊อบเสิร์ฟอาหารและล้างจาน ร้านอาหารxx เป็นร้านของรุ่นพี่ที่เธอสนิทด้วยครับนาย”

“รุ่นพี่ที่สนิท? ..”

“ครับ!”

“ไอ้รุ่นพี่ที่ว่านี่…มันเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”

“ผู้ชายครับนาย”

“อืม”

คำตอบของแรมโบ้ไม่เป็นที่น่าพอใจให้กับคีตภัทรผู้เป็นเจ้านายเท่าไหร่นัก

‘รุ่นพี่ที่สนิทอย่างงั้นหรอ หวังว่าไอ้นั่นคงจะไม่ได้เป็นผัวเธอหรอกนะ ยัยปีศาจ!’

คีตภัทรได้แต่คิดในใจคนเดียวอย่างหงุดหงิด

~เช้าวันต่อมา~

เจ้าของร่างอรชรบอบบางได้เดินทอดกายออกมาจากห้องพักในชุดนักศึกษา สองขาเรียวสวยเปลือยเปล่าเดินลงบันไดมาอย่างเร่งรีบ ก่อนจะเดินออกไปตรงหน้าปากซอยเพื่อเรียกวินมอไซค์ให้ไปส่งที่มหาลัย เพราะรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจของเธอยังซ่อมไม่เสร็จเนื่องจากอุบัติเหตุเมื่อคราวก่อนนั้น เงินที่มาเฟียหนุ่มคนนั้นให้เธอจำนวนสองแสนบาทถ้าหากเธอจะไปซื้อรถมอเตอร์ไซค์คันใหม่ก็สามารถซื้อได้ แต่เนื่องจากความงกและประหยัดของเธอจึงไม่อยากจะเอาเงินส่วนนี้ออกมาใช้จ่ายอย่างเปล่าประโยชน์ เธอจึงเก็บเงินจำนวนสองแสนบาทนี้เอาไว้ใช้เมื่อยามจำเป็น

เฟื่องฟ้าเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นพร้อมกับยกมือเรียวขึ้นมาปาดเหงื่อเม็ดใสๆ ที่ไหลซึมออกมาตามกรอบใบหน้าสวยอย่างลวกๆ ก่อนดวงตากลมโตจะเพ่งมองไปยังตึกสูงรอบๆ มหาลัยอย่างคนที่เหนื่อยล้า เธอแทบอยากจะร้องตะโกนออกไปสุดเสียงให้กับความเหนื่อยล้าในชีวิต แต่ทว่าหากเผลอพลั้งปากพูดประโยคที่สุดแสนจะบั่นทอนจิตใจตัวเองออกไป ร่างกายที่แสนจะเหนื่อยล้าของเธอและพลังงานทั้งหมดในร่างกายก็คงจะ Low Battery ลงไปมากกว่าเดิมทันที

“เฮ้อ! ถึงสักที!”

เธอสบถออกมาเบาๆ พลางถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะเดินกรีดกรายไปหย่อนสะโพกนั่งพักตรงม้าหินอ่อนใต้ตึกของคณะบริหารที่เธอเรียนอยู่ ใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มที่แต่งแต้มเครื่องสำอางเพียงบางเบาบนใบหน้า เพียงเท่านี้ความสวยของเธอก็สามารถดึงดูดให้เพศตรงข้ามที่นั่งอยู่ภายในบริเวณนั้นต่างหันมามองทางเธอเป็นระยะๆ

~ ครืด ครืด ครืด ~

เสียงโทรศัพท์มือถือของเฟื่องฟ้าดังขึ้นก่อนหญิงสาวจะลนลานรีบล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าสะพายข้าง ก่อนมือเรียวสวยจะรีบกดรับสายทันทีเมื่อหน้าจอปรากฎชื่อของเพชรกล้า

เฟื่องฟ้า : [ค่ะพี่เพชร]

เพชรกล้า : [ไง ไปถึงมหาลัยหรือยัง ตื่นสายอีกหรือเปล่าวันนี้]

เฟื่องฟ้า : [ฟ้าเพิ่งมาถึงเองค่ะพี่เพชร]

เฟื่องฟ้าพูดขึ้นในขณะที่มือเรียวรวบผมยาวสลวยเบี่ยงไปยังอีกข้าง เพื่อให้ลมใต้อาคารได้พัดโกรกใบหน้าและลำคอเพื่อดับความร้อน

เพชรกล้า : [คงจะไม่ได้ทานข้าวเช้าอีกตามเคยล่ะสิ ใช่ไหม]

เฟื่องฟ้า : [ฟ้ารีบค่ะ กะว่ารอกินตอนเที่ยงรอบเดียวก็ได้]

เพชรกล้า : [แล้วฟ้าเรียนเสร็จกี่โมงครับ เดี๋ยวพี่มารับ]

เฟื่องฟ้า : [วันนี้ฟ้าเรียนเสร็จบ่ายสามโมงค่ะพี่เพชร]

เพชรกล้า : [เดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ จะได้ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกัน]

เฟื่องฟ้า : [จะไม่รบกวนพี่เพชรหรอคะ ฟ้าเกรงใจค่ะ]

เพชรกล้า : [เกรงใจอะไรกัน ไหนๆ ฟ้าก็ต้องไปทำงานที่ร้านอยู่แล้ว เราจะได้ไปพร้อมกันเลย]

เฟื่องฟ้า : [งั้นก็ได้ค่ะพี่เพชร ไว้เจอกันนะคะ]

เพชรกล้า : [ครับ บ๊ายบาย]

หลังจากจบบทสนทนาแล้วเฟื่องฟ้าจึงกดวางสายทันที ลึกๆ แล้วเธอเองก็พอจะรู้ถึงความรู้สึกของเพชรกล้าที่มีต่อเธอ ชายหนุ่มเองไม่ได้คิดกับเธอเพียงแค่น้องสาวเหมือนที่เธอคิดกับเขาเพียงแค่พี่ชาย แต่เพชรกล้าเองคิดกับเธอมากกว่านั้น เพราะการกระทำของเขาเองฟ้องทุกอย่างที่แสดงออกกับเธอ แต่กลับเป็นเธอเองที่ไม่กล้าจะคิดอะไรกับเขามากไปกว่านั้น เพราะคนดีๆ อย่างเพชรกล้าสมควรที่จะได้เจอผู้หญิงดีๆ และเพียบพร้อมมากกว่าคนแบบเธอ

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • พลาดรัก ทวงคืน   ตอนพิเศษ2 ครอบครัวอบอุ่นNC+(จบบริบูรณ์)

    ตอนพิเศษ2 ครอบครัวสุขสันต์(จบบริบูรณ์)“เราจะทานอะไรกันดีครับ ฟ้าสั่งได้เลยนะ ลียาด้วยอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวคุณพ่อสั่งให้ค่ะ” คีตภัทรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเพื่อถามภรรยากับลูกสาวตัวน้อยถึงเมนูอาหาร“ทานอะไรก็ได้ค่ะคุณพ่อ”“ฟ้าขอเป็น…เขียวหวานทะเลผัดแห้ง ปูผัดผงกะหรี่ แล้วก็กุ้งทอดกระเทียมนะคะ”“ได้เลยครับที่รัก”วันนี้คีตภัทรพาครอบครัวมาเที่ยวพักผ่อนที่ทะเล มื้อค่ำนี้เขาเลือกร้านอาหารริมหาด บรรยากาศบริเวณรอบๆสุดแสนจะโรแมนติกช่างเหมาะกับคู่รักที่มาดินเนอร์กันสองต่อสอง แต่พวกเขาไม่ได้มากันเพียงแค่สองต่อสองเพราะมีลูกสาวตัวน้อยอย่างลียามาด้วย แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้บรรยากาศตรงหน้าเปลี่ยนไปเลยสักนิด บริเวณรอบๆโต๊ะมีตะเกียงและเทียนตั้งอยู่ลายล้อมเพื่อให้ความสว่างไสวเพียงพอที่จะมองเห็นใบหน้าหวานๆของภรรยาแสนสวยได้อย่างชัดเจน วันนี้เฟื่องฟ้าใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีฟ้าอ่อนพลิ้วไหว ผมสีดำขลับยาวลงมาถึงกลางหลังถูกดัดปลายเป็นลอนใหญ่ไว้อย่างสวยงาม ถึงแม้ตอนนี้เธอจะตั้งท้องลูกชายได้สี่เดือนแล้ว แต่เธอยังดูเหมือนคนไม่ได้ตั้งครรภ์เพราะแทบจะมองไม่เห็นหน้าท้องที่นูนออกมาเลยสักนิดคีตภัทรสามีสุดหล

  • พลาดรัก ทวงคืน   ตอนพิเศษ1 บอกรัก

    ตอนพิเศษ1 (บอกรัก)หลังจากกลับมาจากอุบลราชธานีบ้านเกิดของภรรยา คีตภัทรก็ไปดำเนินการเรื่องโรงเรียนของลียาลูกสาวตัวน้อยโดยย้ายจากโรงเรียนเดิมมาที่โรงเรียนเอกชนชื่อดัง บางวันลูกสาวก็ไปค้างกับคุณย่า เพราะคุณหญิงประภัสสรเทียวรับหลานสาวไปค้างที่บ้านด้วย ช่วงนี้รู้สึกจะติดหลานมากเป็นพิเศษ คนเป็นพ่อกับแม่เองแทบจะไม่มีเวลาได้อยู่กับลูก เพราะคุณย่ายึดตัวลียาหลานสาวเอาไว้ณ โรงพยาบาลเอกชน xx ใบหน้าหวานกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณแผนกสูตินรีเวชในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ท้องนี้เธอไม่มีอาการเหมือนคนท้องเลย จะมีแค่อารมณ์หงุดหงิดเพียงแค่นั้น ไม่เหมือนตอนท้องลียาที่เธอทั้งเพลีย เวียนหัวและอาเจียน แต่คราวนี้จะเห็นก็แต่คนตัวโตที่บางครั้งต้องลุกขึ้นมาอาเจียนอย่างทุลักทุเลในตอนเช้าแทบจะทุกวัน แม้จะพาเขาไปพบหมอมาบ้างแล้วแต่กลับไม่พบสาเหตุอะไร และได้เพียงแค่ยาบำรุงกลับมาทานเพียงแค่นั้น “ถึงคิวแล้ว เข้าไปตรวจกันเถอะ” เสียงคนตัวโตพูดขึ้นพร้อมกับดึงข้อมือเรียวของภรรยาให้ลุกขึ้นเบาๆ ก่อนคนตัวเล็กจะดันตัวลุกขึ้นและเดินตามผู้เป็นสามีไปอย่างว่าง่าย“สวัสดีค่ะคุณคีตภัทร” สูตินรีแพทย์สาวสวยพูดขึ้นทักทายชายหนุ่มตรงหน้า

  • พลาดรัก ทวงคืน   งานกินดองNC+(จบ)

    ตอนที่ 51 งานกินดองNC+(จบ) ~สองเดือนผ่านไป~ (งานกินดอง) วันเวลาได้เดินตามเข็มนาฬิกามาเรื่อยๆจนล่วงเลยมากว่าสองเดือนแล้ว เมื่อนับวันเวลาดูแล้วมันเหมือนอาจจะเร็วไปสักนิดกับการเริ่มต้นชีวิตคู่ของคีตภัทรกับเฟื่องฟ้า ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในชีวิตของมาเฟียหนุ่มเพราะต้องมาทำงานให้เขาแทนป้าของตัวเองที่ประสบอุบัติเหตุ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่ามาเฟียผู้มาดขรึมจะมาหลงรักผู้หญิงที่เอาไว้คั่นเวลารอแฟนเก่ากลับมา และใครจะไปคิดอีกล่ะว่าผู้ชายที่โลเลและไม่ชัดเจนกับผู้หญิงที่ตัวเองรู้สึกดีด้วยในครั้งนั้น จะทำให้เขาต้องสูญเสียผู้หญิงที่อยู่ในใจเขามาตลอด กว่าจะรู้ตัวว่าตกหลุมรักเธอเข้าแล้วก็ทำเอาผู้ชายอย่างเขาแทบจะเป็นบ้า เพราะตามหาเธอจนแทบจะพลิกแผ่นดินแต่กลับไม่เจอแม้แต่เงาของเธอเลย เมื่อพลาดรักในครั้งนั้น…จนกระทั่งวันนี้เขาได้ทวงเธอคืนมาให้อยู่เคียงข้างผู้ชายอย่างเขาได้แล้วเขาจะไม่ยอมพลาดเป็นครั้งที่สองอีก เขาจะดูแลและรักษาหัวใจดวงนี้เอาไว้จนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย วันนี้เป็นวันมงคลที่คีตภัทรเข้าพิธีแต่งงานกับเฟื่องฟ้าตามประเพณีไทยของชาวอีสาน เฟื่องฟ้าเลือกที่จะกลับมาจัดงานอยู่ที่บ้านเกิดของเธอที่จ

  • พลาดรัก ทวงคืน   เพชรกล้า

    ตอนที่ 50 (เพชรกล้า) “เธอเจ็บท้องหรอ?”“ฉันจุกนิดหน่อย ก็บอกแล้วไงว่าเบาๆหน่อยก็กระแทกเข้ามาอยู่ได้” เฟื่องฟ้าพูดเสียงเบาๆ พร้อมทำหน้ามุ่ยใส่คนที่ทำท่าทางตกใจเหมือนเป็นห่วงเป็นใยเธอ“จุกมากเลยเหรอ งั้นไปนอนพักตรงโซฟาก่อนนะ” คนที่เอาแต่กระแทกกระทั้นตามอารมณ์เมื่อก่อนหน้านี้ กลับเริ่มสีหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อเริ่มจะรู้สึกผิดที่ทำรุนแรงกับเธอเกินไป เพราะเขาไม่เคยจะออมแรงกับเธอได้เลยจริงๆ “คราวหลังฉันคงต้องตายบนเตียงแล้วจริงๆ” คนตัวเล็กบ่นขึ้นมาอย่างไม่จริงจังนัก ทำเอาคนเอาแต่ใจกลับยกยิ้มอย่างพอใจ“ก็ใครใช้ให้เธอเอามันขนาดนี้ล่ะ ฉันห้ามตัวเองไม่ได้”“เดี๋ยวสักวันคุณก็คงเบื่อฉัน…ใช่ไหม!”“ไม่รู้เหมือนกัน”“……..” ใบหน้าหวานของเฟื่องฟ้าเจื่อนลงทันทีเมื่อคำตอบที่ดูตรงไปตรงมาของคีตภัทร ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเธอกระตุกอ่อนยวบลงไป“ฉันรู้เพียงแต่ว่าฉันไม่ใช่คนเจ้าชู้ และฉันก็ไม่ชอบการนอกใจมากที่สุด ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการนอกใจคนที่เรารักมันจะมีผลดีแบบไหนเพราะฉันแทบจะมองไม่เห็นถึงข้อดีของมันเลย เพราะฉันเห็นเพื่อนของฉันเคยประสบมาก่อน สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดก็คือตัวเอง ฉันคิดว่าการนอกใจมันก็คงเหมือน

  • พลาดรัก ทวงคืน   อย่าปากเก่งกับผัวNC+

    ตอนที่ 49 (อย่าปากเก่งกับผัวNC+)“เฟื่องฟ้า”“ค่ะ คะ!! นี่คุณลุงพูดไทยได้ด้วยหรอคะ” เฟื่องฟ้ารีบขานรับเมื่อพ่อของคีตภัทรเรียกชื่อเธอขึ้น แถมยังพูดภาษาไทยได้ชัดแจ๋วอีกด้วย หัวใจดวงน้อยๆของเธอตอนนี้กลับเต้นรัวเหมือนตีกลอง เมื่อเธอกำลังรอลุ้นคำพูดประโยคถัดไปของชายสูงวัยตรงหน้าที่มีศักดิ์เป็นพ่อของคนข้างๆ“หลานพ่อไปไหน...ลูกเธอน่ะ”“อะ เอ่อ อยู่กับคุณตาคุณยายค่ะ ช่วงเย็นถึงจะไปรับค่ะ”“อืม” ชายสูงวัยตอบเพียงสั้นๆแค่นั้น เฟื่องฟ้ารู้สึกโล่งที่พ่อของเขาไม่ได้ถามอะไรต่ออีก เพราะเธอรู้สึกกลัวจนแทบฉี่จะราดอยู่แล้ว พ่อกับลูกชายนี่น่ากลัวพอๆพอกันเลย“แล้วนี่พ่อจะอยู่ไทยกี่วัน” คีตภัทรถามขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศเงียบๆจนอึมครึมนี้“สองสามวัน จะมาอีกทีก็วันแต่งงานของแกนั่นแหละ”“หึ ก็นึกว่าพ่อจะไม่มาซะแล้ว”“ลูกชายคนเดียวจะไม่มาวันสำคัญได้ยังไงกัน ที่มารอบนี้ก็แค่จะมาดูหน้าว่าที่ลูกสะใภ้และมาหาหลาน” คำพูดของเคนเซพ่อของคีตภัทรทำเอาผู้หญิงเพียงคนเดียวในห้องกว้างๆนี้รู้สึกเขินอายไม่น้อย เธอนั่งฟังสองพ่อลูกคุยกันอยู่สักพัก และในเรื่องที่สองพ่อลูกนั้นคุยกันก็คือเรื่องของเธอและเรื่องงานแต่งงานที่กำลังจะจ

  • พลาดรัก ทวงคืน   ชายแปลกหน้า

    ตอนที่ 48 (ชายแปลกหน้า) ~เช้าของวันใหม่~ความเงียบเชียบภายในห้องช่วยให้คนเจ้าอารมณ์อย่างเขารู้สึกสมองปลอดโปร่งและมีเวลาได้คิดทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาทั้งรุนแรงและดิบเถื่อนกับคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเขาถึงได้รู้สึกหงุดหงิดและโมโหได้มากมายขนาดนี้ เพียงแค่เธอพลั้งปากว่าจะหาพ่อใหม่ให้ลียา และเพียงแค่เขานึกจินตนาการไปว่าเธอยิ้มกว้างอย่างมีความสุขโดยที่มีไอ้ตี๋หน้าจืดนั่นยืนข้างๆกายเธอกับลูกก็ทำเอาเขารู้สึกเดือดดาลและโมโหเกินกว่าจะยับยั้งอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้เฟื่องฟ้ายังคงงัวเงียและสลึมสลือเมื่อโดนแสงแดดในยามเช้าส่องเข้ามากระทบใบหน้าหวาน แขนเรียวเล็กตวัดท่อนแขนและขาขึ้นมากอดก่ายพาดหาหมอนข้างที่เธอเคยกอดก่ายอยู่เป็นประจำ แต่กลับกลายเป็นว่าความอ่อนนุ่มของหมอนข้างที่เธอต้องการนั้นกลายเป็นว่าเธอกำลังกอดก่ายชายหนุ่มผู้ซึ่งร่วมหลับนอนกับเธอเมื่อคืน คีตภัทรเหลือบสายตาคมกริบมองใบหน้าหวานจิ้มลิ้มที่ตอนนี้เธอเคลื่อนใบหน้าขึ้นมาเกยบนหน้าอกแกร่งหนัดแน่นของเขาราวกับเป็นเด็กน้อยขี้เซาไม่ยอมลืมตาตื่น ก่อนใบหน้าคมคายจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ ทำไมนะตอนนั้นเขาถึงได้ความรู้สึกช้

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status