บทที่ 10 ผู้หญิงบริสุทธิ์

ทางด้านธาดา หลังถูกลูกน้องล็อกตัวเอาไว้เขาก็พยายามดิ้นจนสุดแรงเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม ก่อนที่หัวหน้าบอดี้การ์ดคนหนึ่งจะเดินเข้ามาหาเขาแล้วเอ่ยขึ้น

“คุณท่านใจเย็น ๆ ก่อนครับ ถ้าโมโหมากเดี๋ยวอาการโรคหัวใจจะกำเริบเอาได้นะครับ”

สันติ ชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่ ทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับธาดามานาน เขารักและดูแลทิศเหนือมาตั้งแต่ทิศเหนือยังเล็ก ๆ เรียกว่าให้ท้ายก็ว่าได้ ทุกครั้งที่ทิศเหนือทำผิดจะมีสันติคอยช่วยเหลืออย่างลับ ๆ เสมอ ทิศเหนือจึงให้ความเคารพยำเกรงเขาราวกับเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

แม้สันติจะทำงานภายใต้คำสั่งของธาดา แต่ทุกครั้งที่เห็นธาดาทำร้ายหรือดุด่าทิศเหนือ เขาก็จะเข้ามาช่วยเอาไว้ทุกครั้ง

ทางด้านทางธาดา เมื่อเห็นว่าพูดกับลูกชายไปก็เท่านั้น นอกจากจะไม่ทำให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นยังทำให้แย่ไปกว่าเดิม เขาจึงยอมรามือ เดินออกจากบ้านของทิศเหนือไปด้วยท่าทีโมโห

ช่วงค่ำ

ทิศเหนือขับรถซูเปอร์คาร์คันโปรดออกจากบ้านด้วยความเร็ว เขาดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก จนลูกน้องคนสนิทอย่างกล้ารู้สึกกังวล กล้าต่อสายหาสันติเพื่อรายงานให้ทราบว่าคุณชายของบ้านขับรถออกไปด้วยท่าทางหงุดหงิด สันติจึงรีบสั่งให้ตามไปดูอยู่ห่าง ๆ แต่อย่าให้คาดสายตา

ร่างสูงปรากฏตัวที่ผับหรูของอรัณย์ ใบหน้าไม่สบอารมณ์เดินเข้าไปภายในผับจนพนักงานต่างก็ตื่นกลัวได้แต่ก้มหน้าเวลาเดินผ่าน

มีพนักงานมาใหม่คนหนึ่งที่เดินไม่ทันระวังจนชนเข้ากับเขาอย่างจัง แม้พนักงานคนนั้นจะกล่าวขอโทษไปแล้วแต่เขาก็ยังรู้สึกโมโหไม่หาย เขากระชากคอเสื้อพนักงานคนนั้นจนตัวลอยหวังจะระบายอารมณ์

“อย่าทำผมเลยครับ”

พนักงานใหม่กล่าวเสียงสั่น

“พอแล้วไอ้เหนือ”

อรัณย์รีบเข้าห้าม เขาต้องกระชากแขนของทิศเหนือออกจากเสื้อของพนักงานคนนั้นแล้วรีบดึงเพื่อนขึ้นไปที่ชั้นสอง

“อะไรของมึงเนี่ย อารมณ์เสียมาจากไหน”

“ทำไมกูยังเห็นมันทำงานอยู่ที่นี่”

ทิศเหนือถามขึ้นเมื่อปรายตาไปเห็นแพมมี่ยังคงเดินทำงานอยู่ชั้นล่างของผับ

“มึงจะอะไรนักหนาวะ พี่แพมมี่ก็ขอโทษมึงไปแล้ว แล้วเธอก็สัญญาด้วยว่าจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับมึงอีก มึงจะยกโทษให้ไม่ได้รึไงวะ อีกอย่างวันนั้นมันก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นไม่ใช่เหรอ”

ร่างสูงนิ่งเงียบ ใช้สายตายากที่จะคาดเดามองไปด้านล่างแบบไม่มีจุดหมาย

จู่ ๆ ทิศเหนือก็นึกถึงเหตุการณ์คืนนั้นขึ้นมา ใบหน้าของหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อปรากฏขึ้นในห้วงความคิดของเขา

เขาหันมาทางอรัณย์แล้วเอ่ยขึ้น

“คืนนี้หาผู้หญิงให้กูคนนึง”

“เอาเหมือนเดิมใช่ไหม”

เหมือนเดิมที่อรัณย์หมายถึงคือ ผู้หญิงที่เร่าร้อนและชำนาญเรื่องบนเตียง ซึ่งทิศเหนือชอบแบบนั้น แต่ทว่าครั้งนี้กลับไม่ใช่

“ผู้หญิงซิง”

อรัณย์เลิกคิ้วมองหน้าทิศเหนืออย่างไม่แน่ใจ ก่อนจะทวนคำสั่งอีกครั้ง

“ซิง?”

ทิศเหนือยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก ก่อนจะทำหน้าเลิ่กลั่กอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาหันมามองหน้าเพื่อนแล้วตอบเสียงเบา

“อืม”

“แล้วกูจะไปหาที่ไหนวะ ผู้หญิงซิงมันไม่ได้หาง่าย ๆ นะเว้ย”

อรัณย์นั่งกุมขมับ ถอนหายใจอย่างคิดหนักกับความเอาแต่ใจของคุณชายทิศเหนือ

แม้จะเห็นทิศเหนือเป็นคนชอบเอาแต่ใจ แต่ไม่ว่าอรัณย์จะมีปัญหาอะไรเข้ามาในชีวิต เพื่อนอย่างทิศเหนือก็ไม่เคยทอดทิ้งแถมยังคอยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเสมอ

จำได้ว่าเมื่อครั้งที่พ่อและแม่ของอรัณย์ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ก็มีทิศเหนือเป็นคนช่วยออกค่าใช้จ่ายในงานศพให้ หลังงานศพพ่อและแม่ อรัณย์ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัยตั้งใจจะไปหางานทำ ทิศเหนือก็ยังเป็นคนออกทุนสร้างผับแห่งนี้ขึ้นมาแล้วยกให้เขาเป็นเจ้าของคอยดูแลกิจการ

ชีวิตนี้เขาเป็นหนี้บุญคุณทิศเหนืออยู่มาก อะไรที่เขาสามารถตอบแทนได้ เขาจึงยินดีทำอย่างเต็มที่

เวลาต่อมา

อรัณย์เดินเข้ามาในห้องส่วนตัวของทิศเหนือภายในผับหรูพร้อมกับเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง มองจากรูปร่างภายนอกและผิวพรรณที่ขาวผุดผ่องแล้วถือว่าสวยใสใช้ได้เลยทีเดียว

หลังจากส่งหญิงสาวบริสุทธิ์ให้กับเพื่อนรักเสร็จสรรพ เขาก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้หญิงสาวอยู่กับทิศเหนือสองต่อสอง

หญิงสาวเดินเข้าหาชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงอย่างกลัว ๆ กล้า ๆ ทิศเหนือไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา เขารีบกระชากแขนเธอลงนอน ก่อนจะทำการปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอออกจนหมด แล้วทำการปลุกเร้าอารมณ์อย่างเร่งด่วนด้วยการลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่เรียกได้ว่านุ่มนิ่มเนียนผุดผ่อง สองมือบีบขยำทั่วทั้งเรือนร่างของเธอโดยเฉพาะบริเวณสองเต้าอวบนูน

ริมฝีปากหนางับเข้าที่ยอดประทุมถันสีหวานที่ตอนนี้ตั้งชูชันยั่วยวนเขาทั้งสองเต้า เขาขบเม้มและดูดดึงสลับไปมาอย่างรุนแรงจนหญิงสาวครางลั่นเพราะความเจ็บ

“อ๊ะ~”

ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนขึ้นลงบนซอกคอระหงของหญิงสาว ไล่ขึ้นไปจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอขึ้นต้อนรับเขา แปลกที่เขาไม่อยากจะจูบมันเลยสักนิดซึ่งต่างกับอีกคน

หรือเป็นเพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์เขาถึงจูบผู้หญิงคนนั้น จู่ ๆ ทิศเหนือก็หยุดกิจกรรมร่วมรักเอาเสียดื้อ ๆ เมื่อคิดถึงหญิงสาวคืนนั้นขึ้นมา

แท่งเนื้อที่แข็งตัวก่อนหน้านี้ก็อ่อนตัวลงราวกับต้นไม้ขาดน้ำอย่างไรอย่างนั้น ทิศเหนือผละออกจากผู้หญิงตรงหน้าแล้วเดินออกไปยืนที่ระเบียงห้อง เขาหยิบบุหรี่ออกมาสูบเพื่อข่มความรู้สึกแปลกประหลาดที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองมาก่อน

สาวน้อยหน้าใสเดินตามเขาออกมาที่ระเบียง เธอสอดแขนเล็ก ๆ เข้าที่เอวของชายหนุ่มแล้วซบหน้าเข้ากับแผ่นหลังของเขา

“พี่เป็นอะไรคะ ไม่อยากทำแล้วเหรอ”

หญิงสาวพูดกับทิศเหนืออย่างออดอ้อน แม้เธอจะเป็นสาวน้อยที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่เมื่อนึกถึงค่าจ้างที่จะได้รับมันก็คุ้มค่ากับการเสียตัวครั้งแรก ยิ่งพอได้รู้ว่าคนที่ต้องการมีอะไรกับเธอคือทิศเหนือ หนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีเธอจึงไม่ลังเลเลยสักนิด แอบหวังว่าการร่วมรักครั้งนี้จะทำให้เขาประทับใจและเรียกใช้บริการเธอบ่อย ๆ หรือบางทีเผื่อโชคดีขึ้นมาเขาก็อาจจะชอบเธอเข้าจริง ๆ

“มาทำต่อนะคะ”

ทำหน้าออดอ้อนพร้อมเปล่งเสียงหวานชวนชายหนุ่มเข้าห้อง

แต่ทว่าทิศเหนือกลับรู้สึกรำคาญขึ้นมา เขาพ่นควันบุหรี่อย่างใจเย็นก่อนจะหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาเย็นชาแล้วออกปากไล่

“ออกไป”

“แต่ว่า...”

“ออกไป้!”

ตวาดเสียงดุดันใส่หญิงสาวด้วยท่าทางหงุดหงิด จนหญิงสาววิ่งตัวสั่นเข้าไปในห้อง รีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นก็ออกจากห้องทันที

ทิศเหนือมองออกไปนอกระเบียงสายตาเลื่อนลอย สองนิ้วคีบมวนบุหรี่ยกขึ้นแล้วสูบจนหมดมวน

เขาสวมเสื้อหนังตัวโปรดเดินออกจากห้องนั้นด้วยท่าทางรีบร้อนประดุจว่าจะรีบไปที่ไหนสักแห่ง