All Chapters of พลาดรักรุ่นพี่แสนร้าย: Chapter 1 - Chapter 9

ครื้น! เปรี้ยง!ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักในช่วงเวลาราว ๆ ห้าทุ่มของค่ำคืน ร่างแบบบางของหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งฝ่าสายฝนด้วยความเร่งรีบราวกับถูกฟ้าผ่าไล่ล่า ในซอยที่เงียบสงัดทั้งที่เป็นเส้นทางในเขตเมืองหลวงทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีเพียงเสื้อเชิ้ตหลวม ๆ ตัวเดียวที่ปกคลุมร่างกายเอาไว้ สองเท้าเปลือยเปล่าทำหน้าที่วิ่งอย่างสุดชีวิตเท่าที่จะทำได้ แทบจะสะดุดทุกย่างก้าวราวกับกำลังหนีจากอะไรบางอย่าง ความหวาดกลัวบีบรัดทุกลมหายใจของเธอ“เจอไหมวะ”เสียงผู้ชายตะโกนถามกัน ดังตามมาจากทางด้านหลัง ก่อนที่ร่างกำยำของชายหนุ่มสามคนจะวิ่งมาจากทางเดียวกันกับทางที่หญิงสาววิ่งมาด้วยท่าทางรีบร้อน“ตัวเล็กนิดเดียววิ่งเร็วจังวะ”ชายหนุ่มคนหนึ่งบ่นพึมพำด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เขายืนหยุดนิ่งตรงจุดที่หญิงสาวเพิ่งวิ่งผ่านไปแล้วหันมองซ้ายมองขวา ไฟฉายจากมือถือส่องไปจนทั่วทั้งบริเวณป่าหญ้าสองข้างทางเผื่อว่าเธอจะเข้าไปซ่อนตัว แต่ก็ไม่พบ“โธ่เว้ย! เพราะมึงคนเดียวเลย เฝ้ายังไงวะปล่อยให้ยัยนั่นหนีไปได้”องศา หงุดหงิดใส่เพื่อนที่ยืนอยู่ด้านข้าง แค่ให้เฝ้าผู้หญิงคนเดียวในระหว่างที่พวกเขากำลังทำธุระอยู่อีกห้องหนึ่ง แค่นี้เพื่อนข

คำขออย่างลามกกระซิบลงข้างหู ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะขบเข้าที่ใบหูเล็กเบา ๆ เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของเธอหญิงสาวขนลุกซู่ไปทั้งตัว รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้ารีสวย เรียวขาเล็กหนีบลงอัตโนมัติราวกับกลัวอะไรบางอย่างแต่ยังไม่ทันที่เธอจะตอบ คนเอาแต่ใจก็จับขาของเธอแยกออกแล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง เขาปลดตะขอกางเกงของตัวเองพร้อมทั้งรูดซิปลงจนสุด มือหนาควักเอาตัวตนแท่งใหญ่ออกมาแล้วชักรูดต่อหน้าหญิงสาว“คุณ...”หญิงสาวตกใจตาลุกวาว เธอทำอะไรไม่ถูกเพราะทุกอย่างมันดูรวดเร็วไปหมดมือเล็กยกขึ้นมาดันคนตัวสูงเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้“ฉัน...ทนไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่ให้เอา ก็ช่วย...อมได้ไหม”ยืดตัวคุกเข่าต่อหน้าเธอ แล้วเปล่งคำขอร้องออกจากปากอย่างขาด ๆ หาย ๆ เขาดูกระสับกระส่ายประดุจว่าร่างกายกำลังได้รับความทรมานแม้จะรู้สึกเห็นใจและอยากช่วยเหลือ แต่เรื่องที่เขาขอมันมากเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่ยังบริสุทธิ์และไม่เคยมีแฟนมาก่อนของขวัญทำสีหน้าลำบากใจ“ไม่งั้นก็ช่วยชักให้หน่อย”ไม่รอให้หญิงสาวตอบ เขาก็คว้ามือของเธอเข้าหาแท่งเนื้อลำใหญ่ของตัวเอง จับมือเธอชักรูดขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ ก่อนที่ใบห

พูดจาดิบเถื่อนใส่เธอแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ในขณะที่เอวสอบก็ทำหน้าที่ขยับไม่หยุดส่วนคนใต้ร่างแทบจะหยุดหายใจเพียงแค่ได้ฟังคำพูดลามกของเขา เธอต้องเบือนหน้าแดงระเรื่อหนีไปอีกทางเพื่อหลบสายตาหื่นกระหายที่มองมา“หึ~”เขาจับมือเธอออกจากแท่งเอ็นของตัวเอง ก่อนจะโน้มตัวเธอลงนอนแล้วขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงบดจูบริมฝีปากของหญิงสาวอย่างดุเดือดเร่าร้อน ลิ้นเรียวถูกสอดแทรกเข้าไปด้านในทั้งดูดทั้งเลียไปจนทั่วโพรงปาก มือสองข้างก็ทำหน้าที่เล้าโลมไปจนทั่วร่างบางตั้งแต่เต้าอวบเลื่อนไปจนถึงสะโพกมนสวย แล้วบีบขยำเล่นอย่างสนุกมือเขาใช้ประสบการณ์ที่ช่ำชองโลมเล้าร่างสวยอย่างชำนาญ ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะปาดผ่านร่องกลีบที่ปิดสนิทเพื่อสะกิดจุดอ่อนไหวของหญิงสาว“อ๊ะ~”มีเสียงครางเล็ดลอดออกมาเบา ๆ จากลำคอระหง เธอพยายามดิ้นหนีจากการรุกล้ำที่เกินเลยของเขา แต่ทว่าแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงต่อต้าน สัมผัสของเขาทำเธอวาบหวามอ่อนระทวยไปทั้งตัว“หึ หึ”คนตัวสูงดูจะถูกใจกับเสียงครางเบา ๆ ไม่น้อย เมื่อรู้จุดอ่อนไหวของเธอเขาล็อกเป้าหมายแล้วมุ่งโจมตีทันทีเขาหยัดตัวคุกเข่า มือหนาเอื้อมไปลูบวนตรงหว่างขาเรียวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะใช

ทิศเหนือตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย ร่างแกร่งขยับตัวอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ด้วยอาการสะลึมสะลือ แขนยาวเอื้อมไปอีกฝั่งของเตียงนอนเพื่อกอดคนข้าง ๆ เขาพยายามควานไปจนทั่วแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่าเขาลืมตาตื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว ผงกศีรษะขึ้นมองด้านข้างเพื่อเช็กดูให้แน่ใจอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบ ๆ ห้อง ตอนนี้ชัดเจนแล้วว่าหญิงสาวที่เขามีอะไรด้วยเมื่อคืนไม่ได้อยู่ในห้องนอนของเขาชายหนุ่มรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันที เขาไม่เคยถูกผู้หญิงชิ่งหนีหลังจากที่มีอะไรกันมาก่อน แถมตอนนี้ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร แม้จะรู้สึกว่าคุ้นหน้าเธออยู่บ้างก็เถอะร่างสูงลุกออกจากเตียงนอน สายตาทอดมองไปที่คราบเปื้อนบนผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ราวกับสนามรบ ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงเที่ยวกลางคืนอย่างเด็กนั่นจะยังบริสุทธิ์อยู่เขาแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงบทรักอันเร่าร้อนระหว่างเขาและเธอเมื่อคืน หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะเดินออกมาแต่งตัวที่หน้าตู้เสื้อผ้าเขาเลือกสวมเสื้อยืดกางเกงยีนขายาวตามสไตล์หนุ่มมาดเซอร์ ก่อนจะค้นหาเสื้อแจ็กเกตหนังตัวโปรดเพื่อมาสวมทับอีกที แต่ทว่าเขาค้นหาจนทั่วตู้เสื้อผ้าก็ยังไม่เจอ จำได้ว่าครั้งล่

ทิศเหนือมองตามร่างเล็กที่เดินสะบัดก้นออกไป มุมปากยกยิ้มอย่างพอใจกับท่าทางกระฟัดกระเฟียดของหญิงสาวเขายกมือถือขึ้นมาดูเบอร์ที่เพิ่งกดโทรออก ตั้งใจจะบันทึกเอาไว้แต่ก็ลืมไปว่ายังไม่รู้จักชื่อเธอริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขากดพิมพ์คำว่า ‘ยัยหัวขโมย’ ใช้แทนชื่อของเธอแล้วกดบันทึกเอาไว้ช่วงเย็นของขวัญเดินลงจากตึกเรียนในช่วงเวลาใกล้ค่ำเพียงลำพัง เนื่องจากต้องอยู่วาดงานสีน้ำส่งอาจารย์ในท้ายคาบแต่เพราะฝีมือของเธอยังอ่อนหัดจึงทำเสร็จช้ากว่าเพื่อน ๆ ทำให้ต้องอยู่เลยเวลาไปเกือบชั่วโมงเมื่อเดินมาถึงทางเดินหน้าตึกเธอก็หยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูทันทีหญิงสาวกดเข้าแอปพลิเคชันไลน์ที่เพิ่งมีคนเพิ่มเพื่อนเข้ามา เพื่อนใหม่ของเธอตั้งโปรไฟล์เป็นรูปเข็มทิศที่ปลายเข็มชี้ไปยังตัว N ดูก็รู้ว่าเป็นใครนิ้วเล็กกดเข้าไปเปิดอ่านข้อความที่เพื่อนใหม่ส่งมาให้ทิศเหนือ : อยู่ไหนทิศเหนือ : รอนานแล้วนะทิศเหนือ : ฉันชักจะหมดความอดทนแล้วนะ ถ้าภายในสิบนาทียังไม่ตอบ เธอได้เห็นดีแน่ยัยหัวขโมยนั่นคือข้อความสุดท้ายที่เขาส่งมาหาเธอเมื่อแปดนาทีที่แล้วใช้สายตามองบนอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะพิม