บทที่ 16

สตรีมากมายที่แต่งให้กับบุรุษที่ไม่เป็นที่พอใจ ชีวิตก็ไม่ต่างอะไรไปจากตายทั้งเป็น ยามค่ำคืนมีแต่ต้องปรนนิบัติสามี

หลังจากที่สามีเบื่อหน่าย ก็จะบังคับให้ภรรยารับแขก

ในโลกที่เน่าเฟะเช่นนี้ ยังจะมีคุณธรรมจริยธรรมอันใดหลงเหลืออยู่อีก?

หากมิใช่เพราะอู่ชิงพอมีฝีมืออยู่บ้าง คอยปกป้องจูอีโหรวและซ่างกวนถิง สองสตรีผู้งดงามเหล่านี้ก็คงถูกลั่วฝานขายไปยังหอคณิกาเพื่อเป็นนางโลมไปนานแล้ว

หลังจากทะลุมิติมาได้ครึ่งค่อนเดือน ลั่วฝานก็ทำความเข้าใจกับยุคต้าเซิ่งนี้ได้อย่างชัดเจนแล้ว

เขาไม่ได้โทษอู่ชิงและซ่างกวนถิงที่ดูถูกตนเอง เจ้าของร่างเดิมนั้นเป็นคนที่สิ้นหวังเกินจะเยียวยาจริง ๆ

พอลั่วฝานให้เงินมาบ้าง ฐานะทางบ้านก็ดีขึ้นเล็กน้อย

จูอีโหรวนำเงินที่ยืมมาจากเพื่อนบ้านไปคืนจนหมด ทั้งยังซื้อผ้าห่มผืนใหม่มาเพิ่มอีกสองสามผืน

ยามค่ำ จูอีโหรวหุงข้าวสวยที่นาน ๆ จะได้กิน ทั้งยังทำกับข้าวอีกสองอย่าง เป็นเนื้อหนึ่งอย่างและผักหนึ่งอย่าง!

ลั่วฝานกินไปเพียงเล็กน้อยอย่างง่าย ๆ รู้สึกไม่เจริญอาหาร

เครื่องปรุงรสในยุคต้าเซิ่งนี้มีจำกัดเกินไป ไม่มีผงชูรส ไม่มียี่หร่า ไม่มีน้ำมันหอย แม้แต่พริกก็ยังไม่มี

ก็มีเพียงจู