บทที่ 23

“แน่นอนอยู่แล้ว!” น้ำเสียงของลั่วฝานเปลี่ยนไปเล็กน้อย “แต่ข้าให้เงินมากขนาดนี้ ก็ต้องการให้พวกเจ้าทั้งสองช่วยข้าอย่างจริงใจ ข้าทำธุรกิจผลิตกระดาษ ต่อไปในภายหน้าย่อมต้องมีคู่แข่งมาหาเรื่องอย่างเลี่ยงไม่ได้ ความหมายของข้าก็คือ หากมีคนมาขวางเส้นทางทำมาหากิน พวกเจ้าจะนั่งอยู่เฉย ๆ ไม่ได้”

สองพี่น้องตระกูลหม่าได้ยินคำพูดของลั่วฝานก็พากันนิ่งเงียบไป เห็นได้ชัดว่างานที่ลั่วฝานทำนั้นอันตรายอย่างยิ่ง

“ฆ่าคนวางเพลิงคือหนทางสู่ความมั่งคั่ง พวกเราอาศัยอยู่ในยุคกลียุคเช่นนี้ ก็เพียงเพื่อปากท้องให้อิ่มไปวัน ๆ หากพวกเจ้าไม่มีความกล้า ข้าก็จะถือเสียว่าข้าไม่เคยมาที่นี่ก็แล้วกัน”

สองพี่น้องตระกูลหม่ากัดฟันกรอด ในที่สุดก็ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว เอ่ยขึ้นพร้อมกันว่า “ตกลง พวกเราสองพี่น้อง จะขอติดตามเถ้าแก่”

ลั่วฝานยิ้มแล้วกล่าวว่า “พรุ่งนี้ข้าจะร่างหนังสือสัญญาขึ้นมาฉบับหนึ่ง แล้วส่งไปศาลาว่าการ ตั้งแต่นี้ไป พวกเจ้าจงยกข้าเป็นเจ้านาย ต่อไปทำสิ่งใดให้ถือข้าเป็นหลัก”

“ไม่มีปัญหาขอรับ!” หม่าเหลียงประสานหมัดกล่าว

หม่าเชายังมีอาการบาดเจ็บที่ขา ชั่วขณะนี้จึงยังไม่สามารถติดตามลั่วฝานไปทำงานได้ แต่หม่าเหลีย