บทที่ 1229

ชายเสื้อฉีกขาดเป็นรอยกรงเล็บน่าสะพรึงกลัวพาดเฉียงจากหัวไหล่ลงถึงเอวและหน้าท้อง เนื้อหนังเปิดอ้าเผยให้เห็นสีม่วงดำประหลาดอยู่รำไร ชัดเจนว่าติดพิษร้ายแรง

มีคนจำได้ “หรือว่าจะไปเจอวิญญาณราชสีห์เข้า?”

“วิญญาณราชสีห์?”เฉียวเนี่ยนไม่เข้าใจ เรื่องมากมายในสำนักราชาโอสถแห่งนี้ ล้วนเป็นสิ่งที่นางไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยินมาก่อน

ก็ได้ยินเสียงศิษย์รับใช้พูดขึ้นว่า “ที่จริงวิญญาณราชสีห์ก็คือราชสีห์ตัวหนึ่งในภูเขาฉีซาน แต่เพราะอาศัยอยู่ในที่ที่เต็มไปด้วยไอพิษตลอดปี จึงซึมซับเอาไอพิษเข้าไป กลายเป็นวิญญาณราชสีห์ที่แม้แต่กรงเล็บยังมีพิษ!”

อีกคนหนึ่งก็เอ่ยตาม “ในมือของคุณชายถือสมุนไพรวิเศษอยู่ใช่หรือไม่? ดูท่าพวกเขาคงเข้าไปถึงพื้นที่ที่วิญญาณราชสีห์คุ้มกันอยู่จริงๆ”

“มีเพียงคุณชายกลับมาคนเดียว แล้วท่านเจ้าสำนักเล่า หรือว่า...”

ขณะพูดกันอยู่ หลายคนก็น้ำตาไหลลงมาแล้ว

เฉียวเนี่ยนได้ยินคำพูดของทุกคนก็เข้าใจขึ้นมาบางอย่าง จึงรีบหันไปบอกศิษย์รับใช้ทั้งหลายว่า “ไปหาหีบมาเก็บสมุนไพรวิเศษให้ดี! เอาเข็มเงินมาให้ข้าด้วย”

ยังดีที่ก่อนหน้านี้นางได้อ่านตำราเกี่ยวกับวิชาพิษไว้บ้างแล้ว

พิษวิญญาณราชสีห์ในร่างของเส