공유

บทที่ 288

작가: โม่เสียวชี่
นั่นมันต้องเจ็บขนาดไหนกัน!

เนี่ยนเนี่ยนของนางต้องเจ็บขนาดไหนกัน!

ฮูหยินเฒ่าแค่คิด ก็รู้สึกปวดใจแทบขาดแล้ว

ย่าอย่างนาง ช่างไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ!

นางเอาแต่อยู่ในจวนนี้ทั้งวันทั้งคืน ไยแม้แต่ข่าวเล็กน้อยก็ยังไม่ได้รับ?

หากนางรู้เร็วกว่านี้ว่าหมิงอ๋องคนนั้นไม่ใช่คนดีอะไร นางคงไม่มีทางให้เนี่ยนเนี่ยนเข้าวังหรอก

หากนางรู้ว่าหลินเย่ว์ไอ้สารเลวนั่นทำเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ นางคงตีเขาให้ตายแน่!

หาก...

หากนางจากไปเร็วกว่านี้ เนี่ยนเนี่ยนของนางคงไม่ต้องลำบาก ต้องกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม! อยู่ที่จวนโหวมาตลอดขนาดนี้!

เป็นนางเองที่ไร้ประโยชน์!

เป็นเพราะนางแก่แล้ว ทนได้ไม่ไหวแล้ว ไม่เพียงแต่ปกป้องเนี่ยนเนี่ยนของนางไม่ได้ ยังกลายเป็นภาระของนางด้วย!

พวกเขายังให้นางกินน้ำล้างจานด้วย!

หลานสาวแท้ๆ ที่นางรักทะนุทะนอมมาตั้งแต่เด็ก!

พวกเขากล้าให้นางกินน้ำล้างจานได้อย่างไรกัน!

ฮูหยินเฒ่ายิ่งคิด ความเจ็บปวดในใจก็ยิ่งรุนแรงขึ้น จนสุดท้าย ก็ส่งเสียงร้องไห้ออกมา

เสียงโหยหวนและแก่ชราที่ดังเรื่อยๆ นั้น แฝงไปด้วยความเสียใจมากมายและช่วยอะไรไม่ได้

นางถึงขนาดที่ไม่รู้แล้วว่า ให้เฉียวเนี่ยนออกมาจากกรมซักล้าง
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (7)
goodnovel comment avatar
Jidapa
ไม่รู้จะพูดอะไรเลย พ่อแม่แบบใด พี่ชายแบบใด เฮ้อออ สงสารนางเอกแท้
goodnovel comment avatar
Veerarassamee
อ่านไปร้องไห้ไปสงสารนางเอกเหลือเกิน
goodnovel comment avatar
อัญชิษฐา คําเสียง
อยากอ่านต่อต่อหลายๆตอนนะคะ จะลงแดงแล้วววววววว ลงวันใหนคะ ขอคำตอบด่วนๆๆคะะะ
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1046

    ซูกงกงมองตัวอักษรบนสมุดรายงานนั้นก็ขมวดคิ้วแน่นเป็นปมเขาลอบมองฉู่จืออี้หนึ่งครั้ง แล้วเหลือบออกไปยังเฉียวเนี่ยนอีกหนึ่งครั้ง ก่อนเอ่ยกับฮ่องเต้ว่า “ฮ่องเต้ กระหม่อมเห็นว่าตั้งแต่แม่ทัพเซียวได้คุมอำนาจทัพมา ยังไม่เคยกระทำอันบุ่มบ่ามเช่นนี้เลย ครานี้... ปัญหาคงอยู่ที่ท่านหญิงเฉียวกระมัง”เรื่องนี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ต่างก็รู้แก่ใจ แต่มีเพียงซูกงกงที่กล้าเอ่ยออกมาฉู่จืออี้ปรายตาไปทางซูกงกงครั้งหนึ่ง ในใจเข้าใจดีว่าคำพูดของซูกงกงนั้นแท้จริงแล้วก็คือสิ่งที่ฮ่องเต้อยากจะเอ่ย“เฉียวเนี่ยนเข้ามา!”ฮ่องเต้กดเสียงต่ำเอ่ยขึ้นเฉียวเนี่ยนได้ยินดังนั้น ใจหนึ่งก็สะท้าน แต่ก็รู้ว่าหลีกหนีไม่พ้นนางจึงก้าวเข้าสู่ห้องทรงอักษร คุกเข่าลงคำนับฮ่องเต้สั่งให้นางลุกขึ้น แล้วมองนางพลางถอนหายใจหนัก “เราจะไม่พูดเรื่องอื่น เอาแค่เรื่องที่เจ้าสามารถออกมาจากกรมซักล้างได้ ก็เพราะเขานำเอาความชอบจากศึกสามปีไปแลกมา เจ้ารู้หรือไม่?”เรื่องนี้เฉียวเนี่ยนเคยได้ยินเซียวเหิงเอ่ยมาก่อนทว่านางกลับไม่รู้สึกซาบซึ้งแม้แต่น้อยในสายตาของนาง เป็นเพราะความลำเอียงของตระกูลหลินและความไม่เชื่อใจของเซียวเหิงต่างหาก ที่ทำ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1045

    ขณะพูด นัยน์ตาของเต๋อกุ้ยเฟยก็สลดลงโดยไม่รู้ตัว “เฉียวเนี่ยน เจ้าลองมองให้ดีๆ เถิด ตอนนี้ผู้ที่กำลังขมขื่นเป็นเจ้าหรือว่าจวนโหวกันแน่”เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าของเฉียวเนี่ยนก็หมองหม่นลงเช่นกันจวนโหว...“ทุกวันนี้ คนมีฝีมือในจวนโหวก็ลดน้อยถอยลง มารดาของเจ้ามัวจมอยู่กับโลกในอดีตทั้งวัน บิดาของเจ้าผมขาวโพลน แก่กว่าเดิมไปราวกับเป็นสิบปี ส่วนพี่ใหญ่ของเจ้า... ช่างเถิด ไม่พูดดีกว่า พูดไปมากเจ้าก็มิอยากฟังอยู่ดี”เต๋อกุ้ยเฟยยังคงหยอกล้อกับเสี่ยวจือเนี่ยน ฟังเสียงหัวเราะแว่วแผ่วของนาง ราวกับจะละลายหัวใจคนได้นางจึงอดไม่ได้เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ยังจำได้หรือไม่ ครั้งแรก ตอนฮูหยินหลินอุ้มเจ้าเข้ามาในวังให้เราดู ตอนนั้นเจ้าก็ยังตัวเล็กเท่าเสี่ยวจือเนี่ยน ไม่คิดเลยว่าเพียงพริบตาก็ผ่านมาหลายปีแล้ว...”เมื่อกล่าวถึงเรื่องราวในอดีต ย่อมทำให้ใจหวนสะท้อนเจ็บปวดเฉียวเนี่ยนสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนส่งเสี่ยวจือเนี่ยนคืนให้แม่นม แล้วจึงเอ่ยว่า “ไม่แปลกใจเลยที่กุ้ยเฟยทรงเป็นสหายรักของฮูหยินหลิน หม่อมฉันไม่คาดคิดจริงๆ ว่าจะถูกเรียกเข้าวังมาเพียงเพื่อเรื่องนี้”เต๋อกุ้ยเฟยเผยสีหน้าจำใจ “เจ้าอย่าเข้าใจผิด เร

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1044

    เสียงหัวเราะของฮองเฮา มีทั้งความเศร้าและรันทดใจเฉียวเนี่ยนยืนอยู่ข้างๆ ไม่กล้าเอ่ยเสียงใดไปชั่วขณะทำได้เพียงจ้องมองฮองเฮาหัวเราะจนกระทั่งน้ำตาไหลลงมาเนิ่นนาน เสียงหัวเราะถึงได้หยุดลงอย่างกะทันหันฮองเฮาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา ค่อยๆ ซับหางตาของนางทีละน้อย “เรื่องนี้ ฟ้ารู้ดินรู้ เจ้ารู้ เรารู้”องค์รัชทายาทยังต้องพึ่งพาตระกูลเมิ่ง ดังนั้นเรื่องตระกูลเมิ่งวางยาฮองเฮา ย่อมไม่อาจแพร่ออกไปได้เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว “ฮองเฮาเคยคิดหรือไม่ ว่าเหตุใดเมิ่งซ่างซูถึงทำกับท่านเช่นนี้”เมื่อได้ยิน ฮองเฮาเงยหน้ามองเฉียวเนี่ยน สายตาแฝงแววแหลมคม “เกี่ยวอะไรกับเจ้า?”"..."เฉียวเนี่ยนมองฮองเฮา ครู่หนึ่งก็ไร้ถ้อยคำได้ยินเพียงฮองเฮากล่าวว่า “เอาเป็นว่าเรื่องในวันนี้ หากถูกบุคคลที่สามรู้เข้า เจ้าก็ลองคิดให้ดีเถิด ว่าองค์หญิงน้อยของเจ้าจะเป็นเช่นไร!”กล่าวจบ ฮองเฮาก็ลุกขึ้น ก้าวออกไปอย่างรวดเร็วเฉียวเนี่ยนมองแผ่นหลังของนาง อ้าปากค้างอย่างจนใจ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมาฮองเฮาเพิ่งก้าวออกไป เต๋อกุ้ยเฟยก็ก้าวเข้ามา สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล “ฮองเฮาพูดสิ่งใดกับเจ้า หรือว่ารังแกเจ้า?”เฉียวเน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1043

    เห็นดังนั้น ฮองเฮาก็มองไปยังมามาที่อยู่ข้างกายนางมามาเข้าใจก็รีบพานางในที่เหลือถอยออกไปทันทีเต๋อกุ้ยเฟยเห็นดังนั้น สีหน้าก็แข็งค้างเล็กน้อยแล้วก็ได้ยินฮองเฮาตรัสว่า “องค์หญิงน้อยเมื่อครู่เหมือนจะจำคนได้แล้ว กุ้ยเฟยไม่ไปดูสักหน่อยหรือ?”ความหมายก็คือแม้แต่เต๋อกุ้ยเฟยก็ต้องถูกไล่ให้ออกไปสีหน้าของเต๋อกุ้ยเฟยแข็งค้างเล็กน้อย เพียงแต่นางเพิ่งพูดไปว่าทั้งวังหลังต้องฟังฮองเฮา หากเวลานี้ไม่ไปก็เท่ากับตบหน้านางอย่างชัดเจนไม่ใช่หรือ?เพียงแต่นางก็ยังเป็นห่วงเฉียวเนี่ยนท้ายที่สุด คนที่นางเชิญเข้าวังมาก็คือเฉียวเนี่ยนหากถูกกลั่นแกล้งในตำหนักของตนขึ้นมา นางจะเอาหน้าไปพบฉู่จืออี้ได้อย่างไร?นางยังคิดจะผูกสัมพันธ์กับฉู่จืออี้อยู่แท้ๆ!กำลังลังเลอยู่ ก็ได้ยินเฉียวเนี่ยนกล่าวพลางยิ้มเล็กน้อย “กุ้ยเฟยเสด็จไปดูองค์หญิงน้อยก่อนเถอะเพคะ เรื่องนั้นสำคัญกว่านัก!”นางเองก็กำลังมีเรื่องจะพูดกับฮองเฮาเช่นกันเห็นเฉียวเนี่ยนยิ้มบางๆ อย่างมั่นอกมั่นใจ เต๋อกุ้ยเฟยจึงถอนหายใจเบาๆ “ก็ได้!”นางลุกขึ้นทำความเคารพฮองเฮาแล้วจึงออกจากห้องไปแม้จะกังวลเล็กน้อย แต่ฮองเฮาคงยังรู้ประมาณ ไม่น่าจะก่อเรื่องใ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1042

    มองดูฮองเฮากำลังหยอกล้อกับองค์หญิงน้อย คิ้วของเฉียวเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว พลันสายตาก็เหลือบไปมองเต๋อกุ้ยเฟยที่อยู่ข้างกายกลับเห็นว่าเต๋อกุ้ยเฟยค่อยๆ ส่ายศีรษะให้แก่นางเฉียวเนี่ยนเข้าใจความหมาย จึงก้าวขึ้นไปทำความเคารพ “หม่อมฉันขอถวายบังคมฮองเฮา ถวายบังคมกุ้ยเฟยเพคะ”ฮองเฮาเงยหน้าขึ้นมองราวกับเพิ่งรู้ว่าเฉียวเนี่ยนมาถึง “ที่แท้ก็เป็นหมอหญิงเฉียวนี่เอง ห่างหายไปเสียนาน เรานึกว่าเจ้าถูกถอดถอนตำแหน่งหมอหญิงไปแล้วเสียอีก!”เฉียวเนี่ยนก้มหน้าตอบ “ฮ่องเต้ทรงพระเมตตา พระราชทานวันหยุดยาวให้หม่อมฉันพักผ่อนเพคะ”เต๋อกุ้ยเฟยก็เปิดปากพูดขึ้นมาอย่างเหมาะเจาะ “ได้ยินมาว่าท่านหญิงเฉียวบาดเจ็บที่ไหล่ ดีขึ้นบ้างหรือยัง?”“ยังต้องพักฟื้นอีกหนึ่งเดือนจึงจะหายดีเพคะ”เฉียวเนี่ยนตอบตามจริง ไม่คาดว่าฮองเฮากลับหัวเราะเย้ยหยันขึ้นมา “แค่เดือนเดียวก็หายได้งั้นรึ? วิชาแพทย์ของท่านหญิงเฉียวเก่งกาจจริงๆ ไม่เหมือนพี่ชายไร้ประโยชน์ของเรา เพียงแค่ถูกทำให้ตกใจ ก็ถึงกับล้มป่วยไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย”เรื่องที่เสนาบดีเมิ่งซ่างซูล้มป่วย เฉียวเนี่ยนก็ได้ยินมาก่อนแล้วแน่นอนว่านางยังได้ยินเรื่อ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1041

    เซียวเหออดไม่ได้ที่จะคิดขึ้นมาแววตาของนางเหมือนกับตอนที่เขาเพิ่งเปิดผ้ามงคลออกไม่มีผิดราวกับกวางน้อยที่หลงทางอยู่กลางป่า แล้วจู่ๆ ได้พบกับเสือร้าย จึงตกใจจนทำอะไรไม่ถูก“ไม่เป็นไรแล้ว” เซียวเหอพูดเสียงแผ่วเบา “ตอนนี้เจ้ามาอยู่ในแคว้นจิ้ง ที่นี่คือจวนรุ่ยอ๋อง เจ้าคือพระชายารุ่ยอ๋อง เป็นเจ้าของจวนนี้ ไม่มีใครกล้ามารังแกเจ้าอีกแล้ว”เสียงของเซียวเหอแผ่วเบา อ่อนโยนประหนึ่งสายลมวสันต์ พัดพาความเศร้าที่เกาะกุมกลางอกให้คลายออกเกอซูอวิ๋นเพิ่งจะค่อยๆ ผ่อนคลายลง การหายใจก็ค่อยๆ สงบขึ้นตามลำดับนางนึกถึงความฝันเมื่อครู่ เผลอใช้มือลูบใบหน้าตนเองไปทีหนึ่ง เมื่อรู้สึกได้ว่ามือเต็มไปด้วยความชื้นแฉะจึงค่อยรู้สึกตัว หันไปมองเซียวเหอ “หรือว่าข้าเพ้อฝันร้าย จนรบกวนให้ท่านตื่น?”มุมปากของเซียวเหอคลี่ยิ้มขึ้นมา “ข้าได้ยินเสียงเจ้าร้องไห้ จึงเป็นห่วง เลยเข้ามาดู”เป็นห่วง...กลางอกของเกอซูอวิ๋นพลันเอ่อท่วมด้วยความรู้สึกประหลาดออกจะแปลกใหม่ แต่... กลับไม่อึดอัดใจนางหลุบตาลง ขนตาที่เปียกน้ำตากระทบกับแสงเทียนระยิบระยับ “ข้า... ข้าเพียงฝันถึงเรื่องราวในอดีต”นางกลัวว่าเซียวเหอจะเข้าใจผิด คิดว

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status