บทที่ 645

พูดจบ นางก็โยนเงินให้พวกขอทานกลุ่มนั้น

พวกขอทานรับเงินแล้วก็พากันแยกย้ายไป

เฉียวเนี่ยนหันไปมองขอทานตัวเล็กที่ถูกล้อมทำร้ายอีกครั้ง ไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วก็หันหลังจากไป

พอกลับขึ้นรถม้า ฉู่จืออี้ก็เอ่ยถามว่า “เป็นคนรู้จักของเจ้าหรือไม่？”

เฉียวเนี่ยนส่ายหน้า “ไม่ใช่ ข้าแค่จำผิดไป”

ขณะพูด เฉียวเนี่ยนนึกถึงเรื่องที่หลินยวนถูกเนรเทศ ก็อดถามไม่ได้ว่า “พี่ไป๋รู้หรือไม่ว่าหนิงโจวอยู่ไกลจากเมืองหลวงแค่ไหน？”

“อาจจะไกลกว่าหมู่บ้านเหอวานเล็กน้อย อีกทั้งทางไปหนิงโจวก็ไม่ค่อยดีนัก อีกอย่าง คนที่ถูกส่งไปที่นั่นส่วนมากก็เป็นพวกที่ถูกเนรเทศ คาดว่าคงต้องใช้เวลาเดินทางราว ๆ สามถึงสี่เดือนกระมัง！”

สามถึงสี่เดือน…

เฉียวเนี่ยนคิดในใจอย่างเงียบ ๆ หากคิดตามนี้ ตอนนี้หลินยวนก็คงยังเดินทางไม่ถึงหนิงโจว！

ไม่ว่าหลินยวนจะเคยชั่วร้ายเพียงใด แต่นางก็ยังเป็นหญิงสาวที่ไม่มีแรงแม้แต่จะฆ่าไก่สักตัว ระหว่างทางที่ถูกส่งตัวออกไปก็มีขุนนางคอยคุมตัว ไหนเลยจะหนีกลับมาได้ง่าย ๆ？

คิดดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็ยิ้มบาง ๆ ไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจอีก

แน่นอนว่านางก็ไม่อาจคาดคิดได้เลยว่า หลังจากนางจากตรอกนั้นมา ก็มีร่างเล็ก ๆ ร่