Share

บทที่ 710

Author: โม่เสียวชี่
ยามค่ำมืดมิด แสงจันทร์สาดส่องสูงเด่น

ดูเหมือนใกล้จะถึงยามจื่อแล้ว

นอกเรือนของเฉียวเนี่ยนกลับมีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นมา

"ตึก"

เป็นเสียงหินกระทบกับบานประตู

เฉียวเนี่ยนลุกขึ้นทันที แล้วก็ไปเปิดประตูนอกเรือนว่างเปล่าไร้ผู้คน

นางกลับเพิ่งจะรู้ตัวว่าปิดประตูลงแล้ว พอหันกลับมา ก็เห็นเซียวเหอยืนอยู่ในเรือนเรียบร้อยแล้ว

"ท่านพี่เซียว"

นางเอ่ยเรียกเบาๆ

เซียวเหอพยักหน้าตามพลางมองการแต่งกายเรียบร้อยของเฉียวเนี่ยน มุมปากก็คล้ายมีรอยยิ้ม เสียงเรียบเย็นแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน เอ่ยขึ้นว่า "เจ้าเรียกหาข้าหรือ?"

วันนี้ก่อนจะออกจากวังหลวง นางจงใจพูดคุยกับทหารองครักษ์เฝ้าประตูวังหน้ามากกว่าปกติ

ด้วยนิสัยของนางที่มักจะไม่พูดมาก การที่นางยอมสนทนา ทหารองครักษ์เฝ้าประตูจะต้องรู้สึกแปลกใจ และต้องเล่าให้เซียวเหอซึ่งสนิทกับนางฟังแน่

ด้วยความเฉลียวฉลาดของเซียวเหอ ย่อมต้องเข้าใจว่านางมีเรื่องต้องการพบ

เฉียวเนี่ยนพยักหน้ารับ แล้วเดินไปเทน้ำให้เซียวเหอหนึ่งถ้วย "ท่านพี่เซียวเชิญนั่ง"

นางพูดพลางยื่นน้ำไปให้เซียวเหอ แล้วจึงเอ่ยว่า "ท่านพี่เซียวทราบเรื่องฮองเฮาถูกวางยาหรือยัง?"

เซียวเหอ "อืม" หนึ่งเสียง "ฝ่าบ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
T
หญิงข้างกายในตอนนั้นแน่ๆ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 712

    เฉียวเนี่ยนใจเต้นขึ้นมาเล็กน้อยกลับถึงเมืองหลวงได้เพียงหนึ่งเดือนก็แต่งงานแล้ว?“ถูกบังคับหรือ?”เฉียวเนี่ยนถามอีกครั้งเซียวเหอมองเฉียวเนี่ยน แววตาเปี่ยมด้วยความอ่อนโยน “เจ้าคิดถึงนางในแง่นั้นได้ ก็ดีแล้ว แต่ข้านึกไม่ออกว่าใครคนอื่นจะมีโอกาสวางยาข้าได้ ตามที่เจ้าพูดไว้ พิษของสำนักราชาโอสถ ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะหาได้”เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย จริงด้วย นางลืมประเด็นสำคัญที่สุดไปหากผู้ที่วางยาท่านพี่เซียวในปีนั้นคือนางเมิ่งอิ้งจือ เช่นนั้นเรื่องที่ท่านพี่เซียวเคยยึดมั่นตลอดชีวิต ก็เป็นเพียงแค่แผนการหนึ่งเท่านั้นแต่ว่า... มันโหดร้ายเกินไปหรือเปล่า?เมิ่งอิ้งจือปลอมตัวเป็นชาย ติดตามกองทัพถึงครึ่งเดือน ก็เพื่อจะวางยาเซียวเหอหรือ?“เมิ่งซ่างซู เป็นพี่ชายแท้ๆ ของฮองเฮาหรือเจ้าคะ?” เฉียวเนี่ยนนึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่งที่แปลกประหลาด “ถ้าอย่างนั้นตามที่ข้าเพิ่งคาดเดาไป คนที่วางยาฮองเฮาก็น่าจะเป็นตระกูลเมิ่ง แต่ว่า ทำไม? เกียรติยศของตระกูลเมิ่งผูกพันแน่นแฟ้นกับฮองเฮา หากฮองเฮาตายไป เมิ่งซ่างซูจะได้ประโยชน์อะไร?”เซียวเหอก็ขมวดคิ้วตามมา “ไม่รู้ว่าเป็นตระกูลเมิ่งจริงหรือไม่ หรือเบื้

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 711

    เพราะอย่างไรเสีย นางไม่อยากให้เกิดเรื่องกับท่านพี่เซียวเซียวเหอมองใบหน้าจริงจังของเฉียวเนี่ยน พลางขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ถอนหายใจยาว แล้วจึงค่อยๆ เอ่ยขึ้น“เจ้าพูดถูก จริงๆ แล้วข้าก็รู้ว่าใครเป็นคนที่วางยาข้า” เซียวเหอกล่าวพลางมองเฉียวเนี่ยน แววตาลุ่มลึกราวกับมองทะลุผ่านเฉียวเนี่ยนไปยังสถานที่ห่างไกล“ตอนนั้น เจ้าอาจจะยังเด็ก หรือไม่ก็อาจไม่ใส่ใจเรื่องอื่นใดนอกจากเหิงเอ๋อร์ ที่จริงแล้วข้าเคยมีคู่หมั้นมาก่อน”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนก็ตะลึงไปเล็กน้อย ทว่าทันใดนั้นก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “ข้านึกออกแล้ว เป็นคุณหนูของตระกูลเมิ่ง บุตรีของท่านอัครเสนาบดีกรมพิธีการ เมิ่งอิ้งจือ”เมื่อครั้งเซียวเหอกับเมิ่งอิ้งจือหมั้นหมายกัน นางเคยแอบตามเซียวเหิงไปด้วย จึงเคยเห็นคุณหนูเมิ่งผู้นั้นผิวขาวสะอาด ใบหน้าราวภาพวาด อ่อนโยนและงดงามมาก!เมื่อได้ยินเฉียวเนี่ยนเอ่ยชื่อที่ไม่ได้ยินมานาน เซียวเหอกลับมีท่าทีสงบบางเรื่องได้ผ่านไปเนิ่นนาน ความรู้สึกบางอย่างก็ถูกกาลเวลาชะล้างจางลง...เขายิ้มบาง “ใช่ ตระกูลเมิ่งเป็นตระกูลนักปราชญ์ น้องสาวแท้ๆ ของท่านอัครเสนาบดีเมิ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 710

    ยามค่ำมืดมิด แสงจันทร์สาดส่องสูงเด่นดูเหมือนใกล้จะถึงยามจื่อแล้วนอกเรือนของเฉียวเนี่ยนกลับมีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นมา"ตึก"เป็นเสียงหินกระทบกับบานประตูเฉียวเนี่ยนลุกขึ้นทันที แล้วก็ไปเปิดประตูนอกเรือนว่างเปล่าไร้ผู้คนนางกลับเพิ่งจะรู้ตัวว่าปิดประตูลงแล้ว พอหันกลับมา ก็เห็นเซียวเหอยืนอยู่ในเรือนเรียบร้อยแล้ว"ท่านพี่เซียว"นางเอ่ยเรียกเบาๆเซียวเหอพยักหน้าตามพลางมองการแต่งกายเรียบร้อยของเฉียวเนี่ยน มุมปากก็คล้ายมีรอยยิ้ม เสียงเรียบเย็นแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน เอ่ยขึ้นว่า "เจ้าเรียกหาข้าหรือ?"วันนี้ก่อนจะออกจากวังหลวง นางจงใจพูดคุยกับทหารองครักษ์เฝ้าประตูวังหน้ามากกว่าปกติด้วยนิสัยของนางที่มักจะไม่พูดมาก การที่นางยอมสนทนา ทหารองครักษ์เฝ้าประตูจะต้องรู้สึกแปลกใจ และต้องเล่าให้เซียวเหอซึ่งสนิทกับนางฟังแน่ด้วยความเฉลียวฉลาดของเซียวเหอ ย่อมต้องเข้าใจว่านางมีเรื่องต้องการพบเฉียวเนี่ยนพยักหน้ารับ แล้วเดินไปเทน้ำให้เซียวเหอหนึ่งถ้วย "ท่านพี่เซียวเชิญนั่ง"นางพูดพลางยื่นน้ำไปให้เซียวเหอ แล้วจึงเอ่ยว่า "ท่านพี่เซียวทราบเรื่องฮองเฮาถูกวางยาหรือยัง?"เซียวเหอ "อืม" หนึ่งเสียง "ฝ่าบ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 709

    เฉียวเนี่ยนตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ก็อาจเป็นเพราะมีผู้ใดลงมือกับของใช้ของเสวยของพระนาง ทำให้นางต้องสัมผัสกับพิษอยู่ทั้งวันทั้งคืน”สีหน้าของฮ่องเต้ยิ่งหม่นลง“พิษนี้แท้จริงแล้วคือสิ่งใดกันแน่?”เฉียวเนี่ยนตอบตามความจริง “ตามบันทึกในตำราแพทย์ พิษนี้กัดกินอวัยวะภายในเพื่อบำรุงความงามภายนอก จึงมีนามว่าพิษบุปผาจันทรา มาจากสำนักราชาโอสถเพคะ”สำนักราชาโอสถ?!ชื่อนี้ทั้งคุ้นเคยแต่ก็ห่างไกลในเวลาเดียวกัน ทำเอาฮ่องเต้ถึงกับสูดลมหายใจเย็นเยียบสำนักราชาโอสถมีชื่อเสียงโด่งดัง ทั้งด้านการรักษาและการใช้พิษเป็นเลิศ แต่หลายปีมานี้ สิ่งที่ฝ่าบาทได้เห็นก็ล้วนแต่เป็นยารักษาโรคจากสำนักราชาโอสถนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นฤทธิ์พิษของสำนักราชาโอสถแต่พูดก็พูดเถอะ พิษจากสำนักราชาโอสถนั้นก็ไม่ใช่หามาได้ยาก ขอเพียงมีเงินก็ซื้อได้!ดังนั้น ใครกันแน่ที่เป็นผู้วางยาฮองเฮา ฝ่าบาทก็ยังไม่มีเงื่อนงำกลับกัน พระทัยของฝ่าบาทกลับเกิดความกังวลในอีกด้านหนึ่งพระองค์โบกพระหัตถ์เรียกเฉียวเนี่ยน “เข้ามา ตรวจให้ข้าด้วย”ฮองเฮาอยู่ในส่วนลึกของวังหลังมาตลอดแท้ ๆ ยังสามารถถูกวางยาพิษได้ แถมยังเป็นพิษที่เร้นลับถึงเพี

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 708

    องค์หญิงซูหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังเป็นผู้นำทุกคนในห้องคุกเข่าลงพร้อมกัน แสดงความเคารพต้อนรับฮ่องเต้สาวเท้าเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว มองดูผู้คนในห้องครู่หนึ่ง จึงเอ่ยปาก “ลุกขึ้นเถิด!”พูดจบ สายตาก็มองไปที่เฉียวเนี่ยน เอ่ยถามเสียงเข้ม “ฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง?”เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องที่ฮองเฮาถูกวางยาแล้วเฉียวเนี่ยนจึงเล่าเรื่องที่เพิ่งพูดกับองค์หญิงซูหยวนซ้ำอีกครั้งฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย แต่คิ้วยังคงขมวดอยู่ “เรายังเคยพูดว่า ฮองเฮาร่างกายแข็งแรง สีหน้าผ่องใส ดูแล้วเป็นคนมีวาสนา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเพราะถูกวางยาพิษ! ใครกันที่กล้าขนาดนี้ ถึงกับกล้าวางยาฮองเฮา!”สิ้นเสียง บรรยากาศในห้องเงียบสนิทยาพิษเริ่มถูกวางตั้งแต่สิบกว่าปีก่อน ไม่มีใครพูดได้ว่าเป็นใครกันแน่!แม้กระทั่งในใจของฮองเฮาเอง อาจยังสงสัยว่าฮ่องเต้ก็เป็นผู้ต้องสงสัย!แต่ในตอนนี้เอง เฉียวเนี่ยนกลับนึกอะไรขึ้นมาได้ แต่ก็ยังไม่เอ่ยปาก คิ้วขมวดเป็นปมองค์หญิงซูหยวนก้าวไปด้านหน้า เกาะแขนฮ่องเต้ไว้ น้ำตาคลอเอ่ยขึ้นว่า “เสด็จพ่อ วันนี้โชคดีที่เสด็จพ่อมีพระราชโองการให้ท่านหญิงเฉียวเข้ามาตรวจชีพจรปรับสมดุลร่างก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 707

    นางให้ฮองเฮาคว่ำตัวลงบนเตียง ถอดเสื้อผ้าออก เผยให้เห็นแผ่นหลังจากนั้นจึงหยิบเข็มเงินขึ้นมา ฝังลงไปทีละจุดในสามจุดสำคัญบนแผ่นหลังฮองเฮารู้สึกได้ชัดเจนว่าบนแผ่นหลังมีความเจ็บแปลบอยู่สามจุดแต่หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรอีกไม่มีความรู้สึกใด ๆ ทั้งสิ้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะอาเจียนเป็นเลือด!แต่อาจเพราะการฝังเข็มยังไม่ออกฤทธิ์ทันที ฮองเฮาจึงจงใจรออยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ได้เพียงความเย็นเยียบที่ลามไปทั่วแผ่นหลัง ยังไม่รู้สึกอยากอาเจียนเลือดเลยแม้แต่น้อยหัวคิ้วขมวดแน่นทันที นางมองเฉียวเนี่ยน ดวงตาแฝงไว้ด้วยโทสะอย่างชัดเจน “เฉียวเนี่ยน เจ้าช่างบังอาจนัก ถึงกับกล้าลวงหลอกเรา ใครก็ได้ เข้ามา!”เพียงคำสั่งเดียว นางกำนัลหลายคนก็รีบเข้ามาในห้องฮองเฮาพูดว่า “จับเฉียวเนี่ยน อุ๊บ...”ยังไม่ทันกล่าวจบประโยค ฮองเฮาก็อาเจียนออกมากะทันหันเลือดสีดำคล้ำพุ่งออกมา เกือบจะกระเด็นใส่นางกำนัลหลายคนที่อยู่ใกล้ ๆนางกำนัลแต่ละนางต่างตกใจจนหน้าเสียฮองเฮายิ่งแล้วใหญ่เลือดสีดำสนิทตรงหน้านั้น ดำราวกับน้ำหมึก และเป็นสิ่งที่นางอาเจียนออกมาจริงๆ!มีเพียงเฉียวเนี่ยนที่ยังคงมีท่าทีสงบนิ่ง เดินเข้ามาหยิบผ้าเช

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status