Mag-log inShare
บทที่ 879
Pinakabagong kabanata
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 884
รุ่งเช้า เฉียวเนี่ยนกับพวกก็ออกเดินทางก่อนฟ้าสาง เร่งเดินทางจนถึงตัวเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งก่อนเที่ยงหลายวันที่ต้องหลบหนี บวกกับเหตุลอบสังหารเมื่อคืน ทำให้ทุกคนต่างอ่อนล้าสุดท้ายจึงตัดสินใจพักผ่อนที่เมืองเล็กนี้สักสองวันอย่างไรเสียหลินเย่ว์กับลุงเกิ่งต่างก็ได้รับบาดเจ็บ ต้องพักฟื้นให้มากหน่อยในห้องแยกของโรงเตี๊ยม เด็กในร้านได้นำอาหารอร่อยๆ มาส่ง ทุกคนนั่งล้อมโต๊ะกินกันอย่างเอร็ดอร่อยไม่ทันไร พี่ห้าก็เอามือกุมท้องขึ้นมา “ไม่ไหว ข้าต้องไปห้องส้วมเดี๋ยวนี้”พูดยังไม่ทันขาดคำ พี่ห้าก็รีบพรวดพราดออกจากห้องไปแทบจะชนประตูพังดูเหมือนจะปวดท้องมากจริงๆหนิงซวงกระพริบตาปริบๆ “หรือว่าจะกินของไม่สะอาดเข้าไป?”เฉียวเนี่ยนกลับส่ายหน้า “พี่ห้ากินเหมือนกับพวกเราทุกอย่าง พวกเราไม่เป็นอะไร เขาจะท้องเสียได้อย่างไร? หรืออาจเป็นเพราะเมื่อคืนโดนลมเย็นมากไป? เดี๋ยวข้าค่อยไปดูเขา”เฉียวเนี่ยนพูดพลางก็ไม่ได้ใส่ใจนักอย่างไรเสีย อาการท้องเสียเล็กน้อยเช่นนี้ มีอะไรต้องใส่ใจนัก?สำหรับศิษย์หมอเทวดาอย่างนางก็แค่เรื่องเล็กน้อยกำลังคิดอยู่นั้น หลินเย่ว์ที่นั่งอยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมา เสียงเขาเคร่งขรึม “ท
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 883
“ใช่แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นข้าคงตายไปแล้ว ข้าขอบคุณแม่นางหนิงซวงมาก” ลุงเกิ่งกล่าวเสริม“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นนะเจ้าคะ!” หนิงซวงรีบโบกมือ แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับปิดไม่มิด “ข้าแค่คิดว่า ความแม่นยำของข้า แรงของข้า ถ้าได้หาอาจารย์แล้วฝึกวรยุทธ์สักหน่อยจริงๆ จะไม่เก่งมากเลยหรือ?”ที่แท้แม่หนูผู้นี้กำลังเพ้อฝันในใจว่าตนเองกลายเป็นยอดฝีมือแห่งยุทธภพ จึงหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีลุงเกิ่งพยักหน้ารัวๆ “อืม หากแม่นางหนิงซวงต้องการ ข้าสอนให้ได้”“จริงหรือ?” หนิงซวงเบิกตากว้าง “ลุงเกิ่งจะสอนข้าหรือ?”ลุงเกิ่งยิ้มกว้างแล้วพยักหน้าหนิงซวงดีใจจนรีบคุกเข่าลงต่อหน้าลุงเกิ่งทันที โขกศีรษะสองทีเสียงดัง “เช่นนั้นหนิงซวงขอขอบคุณท่านอาจารย์ล่วงหน้าเจ้าค่ะ!”ท่าทางเช่นนี้ ทำเอาพี่ห้าเบิกตากว้าง “ง่ายดายขนาดนี้เชียวรึ?”หนิงซวงหัวเราะเขิน “ถึงอย่างไรก็โขกหัวไปแล้ว ท่านอาจารย์ก็ห้ามปฏิเสธแล้วนะเจ้าคะ!”“ฮ่าๆๆๆ ไม่ปฏิเสธหรอก!” ลุงเกิ่งตอบกลับทันที “ได้ศิษย์น้อยเฉลียวฉลาดเช่นเจ้า ข้าดีใจจะตาย!”หนิงซวงได้ยินดังนั้นก็แอบยิ้ม แต่สายตากลับเหลือบไปทางเฉียวเนี่ยนบ่อยครั้งในใจคิดเพียงว่า เมื่อฝึกวรยุทธ์แล้ว วันหน
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 882
ไออุ่นจากกองไฟค่อยๆแผ่ซ่านไปทั่วในถ้ำ รอยยิ้มก็เริ่มปรากฏบนใบหน้าของทุกคนความหวาดกลัวและกังวลที่ถูกนักลอบสังหารไล่ตามมาหลายวัน ดูราวกับจะสลายหายไปในชั่วขณะนี้หลินเย่ว์กับลุงเกิ่งทายาเสร็จแล้ว ต่างก็พากันมานั่งหน้ากองไฟพี่ห้าหยิบแป้งย่างสอดไส้เนื้อที่ห่อด้วยกระดาษไขออกมาจากอกเสื้อ แจกจ่ายให้ทีละคน “ข้าซื้อมาจากตลาดในเมืองเมื่อกลางวัน รีบกินก่อนจะเสีย”โชคดีที่ห่อไว้ด้วยกระดาษไข จึงไม่เปียกฝนผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมาหมาดๆ ทุกคนต่างหิวโหยกันหมด พอรับแป้งย่างสอดไส้เนื้อมาก็กินกันคำโตๆ ทันทีในถ้ำก็มีเพียงเสียงเคี้ยวอาหารเท่านั้นที่ดังก้องแต่ในใจของแต่ละคน กลับมีความคิดที่ต่างกันออกไปลุงเกิ่งมองเฉียวเนี่ยนแวบหนึ่ง ใจพลันอบอุ่นขึ้นมาในฐานะองครักษ์ หน้าที่ของเขาก็คือยอมสละชีวิตเพื่อปกป้องนายให้ปลอดภัย เมื่อก่อนปกป้องฉู่จืออี้เป็นเช่นไร ตอนนี้ปกป้องเฉียวเนี่ยนก็เป็นเช่นนั้นเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครหันกลับมาช่วยชีวิตเขาสายตาของหลินเย่ว์ก็ลอบมองใบหน้าเฉียวเนี่ยนเป็นระยะเช่นกันสำหรับเขาแล้ว เกรงว่าความสำคัญของตนในใจเฉียวเนี่ยนอาจยังน้อยกว่าลุงเกิ่งเสียอีกเดิมคิดว่าเฉียวเนี่ย
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 881
“อย่ามอง” เสียงทุ้มต่ำกล่าวออกมาเฉียวเนี่ยนจึงยอมละมือลงจริงๆ หัวใจที่ก่อนหน้านี้แทบจะหลุดหายไปกับความตกใจ ในวินาทีนั้นก็เริ่มเต้นขึ้นมาอีกครั้งเสื้อคลุมกันฝนผืนใหญ่ถูกคลุมลงบนร่างนาง หมวกงอบก็ถูกกดลงบนศีรษะอย่างแน่นหนาปีกหมวกถูกดึงลงต่ำเป็นพิเศษ บังทัศนวิสัยของนางไว้“ขึ้นม้าก่อน”เป็นเสียงของพี่ห้าเฉียวเนี่ยนก็ไม่รู้เหมือนกันว่านางถูกฉู่จืออี้พาขึ้นม้าได้อย่างไรในชั่วพริบตาที่ดาบยาวพุ่งเข้ามา นางคิดว่าตนเองต้องตายแน่แล้ว สมองจึงขาวโพลนไปหมดแม้แต่ตอนนี้ ขณะที่มองฉู่จืออี้ที่กำลังนั่งจุดไฟอยู่ในถ้ำ มองพี่ห้าที่กำลังใส่ยาให้ลุงเกิ่งอยู่ไม่ไกล และหนิงซวงที่กำลังพันแผลที่แขนให้หลินเย่ว์ เฉียวเนี่ยนก็ยังไม่แน่ใจว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นความฝันหรือไม่ในที่สุด กองไฟก็ลุกโชติช่วงฉู่จืออี้มองเฉียวเนี่ยนแวบหนึ่ง “เข้ามานั่งใกล้หน่อย”ร่างกายนางเปียกโชก หากไม่รีบทำให้แห้งจะต้องป่วยแน่เฉียวเนี่ยนขยับเข้าไปใกล้กองไฟอย่างเชื่องช้าไออุ่นจากกองไฟแผ่ซ่านเข้าสู่ร่าง จนร่างกายที่เย็นเฉียบค่อยๆ อบอุ่นขึ้นมานางจึงเหมือนเพิ่งตระหนักได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความฝันจึงเง
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 880
บาดแผลของลุงเกิ่งไม่อาจปล่อยไว้ได้ ต้องรีมห้ามเลือดและใส่ยาให้เร็วที่สุด!เฉียวเนี่ยนแทบไม่ต้องคิด รีบพยุงลุงเกิ่งออกไปทันทีเห็นเฉียวเนี่ยนจะจากไป เหล่านักลอบสังหารก็กรูกันเข้ามาทันทีหลินเย่ว์รีบออกไปขวางไว้เสียงดาบกระทบกันดังขึ้นกลางสายฝนอันพรั่งพรู ยิ่งฟังยิ่งบาดหูหนิงซวงก็ลงจากหลังม้าแล้ววิ่งตรงเข้ามาเดิมทีนางตั้งใจจะช่วยเฉียวเนี่ยนพยุงลุงเกิ่งหนี แต่ไม่คิดว่าเฉียวเนี่ยนกลับผลักลุงเกิ่งให้นางแทน“พาลุงเกิ่งขึ้นม้าแล้วหนี! ขวดฝาสีน้ำเงินเข้มคือน้ำยารักษา รีบหาที่พักแล้วจัดการรักษาแผลให้ลุงเกิ่งซะ!”เฉียวเนี่ยนพูดพลางจะหันกลับไปแต่หนิงซวงคว้าข้อมือนางไว้ทันที “คุณหนู!”ใบหน้าหนิงซวงเต็มไปด้วยความร้อนรน ไม่รู้ว่าบนหน้านั้นคือหยาดน้ำตาหรือหยาดฝนกันแน่เฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าหนิงซวงเป็นห่วงนางแต่...“ข้าทิ้งเขาไว้ไม่ได้”พูดจบ เฉียวเนี่ยนก็สะบัดมือหนิงซวงออก แล้ววิ่งกลับไปหาหลินเย่ว์วรยุทธ์ของหลินเย่ว์ไม่เก่งเท่าลุงเกิ่ง ยามเผชิญหน้ากับเหล่านักลอบสังหารจึงยิ่งลำบากเพียงประมือไม่กี่กระบวนท่า หลินเย่ว์ก็ถูกเตะกระเด็นล้มลงกับพื้นและนักลอบสังหารไม่เปิดโอกาสให้แม้แต่น้อ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 879
“เจ้าหากอยู่ต่อ เจ้าก็ต้องตายเหมือนกัน!”หลินเย่ว์เสียงต่ำหนักแน่น เต็มไปด้วยความเด็ดขาดที่ไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้ง“ไม่! ข้าไม่ยอมทิ้งลุงเกิ่งไว้คนเดียวแน่!” เฉียวเนี่ยนยังพยายามดิ้นรนแต่หลินเย่ว์กลับโกรธขึ้นมา “เขาเป็นคนที่ฉู่จืออี้ฝากไว้ให้ปกป้องเจ้า เดิมทีก็ต้องยอมตายเพื่อเจ้าอยู่แล้ว!”เฉียวเนี่ยนไม่คาดคิดว่าหลินเย่ว์จะพูดถ้อยคำเยี่ยงนี้ออกมาได้ลุงเกิ่งกับฉู่จืออี้เป็นคนประเภทเดียวกัน ไม่พูดมาก แต่ทำงานรอบคอบน่าเชื่อถือตลอดทางที่ผ่านมา ลุงเกิ่งดูแลนางอย่างดี และยังคอยเกื้อหนุนหลินเย่ว์อยู่เสมอแต่ในตอนนี้ หลินเย่ว์กลับพูดว่าลุงเกิ่งสมควรตาย?บางทีอาจเพราะนางเคยชินที่ถูกคนอื่นไม่เห็นค่าชีวิตของนาง ดังนั้นคำพูดของหลินเย่ว์จึงเหมือนกระตุกเส้นลึกในใจของเฉียวเนี่ยนเข้าอย่างจังนางไม่สนอะไรอีกต่อไป ยอมเสี่ยงกลิ้งตกจากหลังม้าเพื่อลงมาให้ได้หลินเย่ว์ตกใจ รีบรั้งม้าให้หยุดหนิงซวงที่อยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ก็ชะงัก หยุดม้าตามไปด้วยนางมองหลินเย่ว์กับเฉียวเนี่ยนด้วยความไม่รู้จะทำเช่นไรเพียงเห็นเฉียวเนี่ยนเงยหน้าขึ้นมองหลินเย่ว์สายฝนเทลงมาไม่หยุด ทำให้ใบหน้าของเฉียวเ
Maaari mong magustuhan
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว11.4K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น30.3K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ30.8K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่151.4K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.3K viewsชาตินี้ข้าไม่ขอเป็นสตรีตัวแทน
ชงเมิ่ง1.7K viewsองค์ชายสารเลวท่านจะตีข้าหรือ
องค์หญิงโนเนม2.3K viewsระบบเพิ่มพูนวาสนา บพิธมิสิ้นไร้วาสนาบุปผาตระการ
ดอกพลัมร่ำสุรา997 views
