เจ้าจันทร์ของภาคิน

เจ้าจันทร์ของภาคิน

last updateLast Updated : 2025-11-07
By:  ภรณ์ภิชาCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
17Chapters
473views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เจ้าจันทร์ถูกแฟนสาวหักหลังและต้นเหตุคือเพื่อนพี่ชาย การแก้แค้นของเธอคือเอาภาคินมาเป็นสามี

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 หักหลัง

私は汐見秋穂(しおみ あきほ)。息子の倉沢直輝(くらさわ なおき)は、自閉症だと診断されていて、いつしか夫の倉沢暁人(くらさわ あきと)の亡くなった初恋の女性――小山由香(こやま ゆか)を、実の母親だと思い込むようになった。

直輝の病状をどうにか抑えるために、私は六年ものあいだ、夫の初恋を演じ続けてきた。

好きでもない服を身につけ、鏡の前で何度も由香の笑い方や仕草をなぞる。そうしているうちに、私はすっかり自分を失い、彼女の残像の中に自分を埋もれさせていた。

ところがある日、私は思いがけず暁人と直輝の会話を聞いてしまった。

「やっぱりパパの作戦ってすごいよね。僕が自閉症のふりをしてれば、おばさんは僕に気を遣って、ちゃんとママみたいになってくれるんだもん」

「いつまでもおばさんなんて呼ぶなよ。お前は俺と由香の体外受精で生まれたにしても、実際に腹を痛めて産んだのは秋穂なんだ」

六年間も私を縛りつけてきた自閉症は、最初から存在しなかった。それどころか、十か月もお腹で育てて産んだこの子でさえ、私の子どもじゃなかったのだ。

そのすぐあと、暁人の気だるげな声がまた聞こえてくる。

「お前はこのまま病気のふりをしてろ。秋穂を、お前の母さんそっくりの女に作り替えるんだ。

そうだ、一か月後はお前の母さんの誕生日だ。秋穂を使って派手な結婚式を挙げて、昔お前の母さんが願っていた俺との結婚って夢を、きっちり叶えてやらないと。

誕生日が終わったら、おばさんじゃなくて、ちゃんと恩をわきまえて、ママって呼べよ」

人は悲しみの極みに達すると、もう泣くことすらできない。膝から力が抜け、私はその場に崩れ落ちる。こみ上げる吐き気を必死に手で押さえたとき、その音に気づいたのか、中から男の声が飛んできた。

「誰だ?そこにいるのは」

刃物のような鋭い視線が、警戒心むき出しのまま私を貫く。

父子の前に出ていくと、「今来たばかりで、何も聞いていないのか」と何度も確かめられた。

私が同じ答えを何度も繰り返したあとで、暁人はようやく胸をなでおろした。

「どうした?転んだのか?」

「うっかり足をくじいただけ……」

そして、彼は私の膝をすくうように腕を差し入れ、そのまま軽々と抱き上げて、捻った足首の手当てをしに連れて行った。

何千億円もの売り上げを誇る会社の社長が、こんなふうに自分の手で世話を焼いてくれることを、以前の私は幸せだと錯覚していた。けれど今は、胸の奥がむかつくだけだ。

直輝が良くなりそうな治療の糸口を見つけるたびに、暁人は必ずそれを止めに入った。

「自閉症は病気じゃない。生まれつきの神経発達の問題で、簡単に治るものじゃないんだ。お前がそんなことで無理をすると、俺のほうがつらくなる。

直輝がどうであっても、俺はあいつを愛してる。俺たちの愛の証だからな。一生かけて、俺が守ってやる」

あの自閉症にほころびがあったことなど、ずっと前から気づけたはずだ。

でも私は、甘い恋の夢に浸っていた。暁人がつくり上げた嘘を疑おうともしなかった。

「今回のことが片付いたら、もう外には出るな。家で直輝の面倒だけ見ていればいい。

怪我なんかしていたら、由香みたいに見えないだろ。直輝が見たらショックを受ける」

しゃがみ込んだ暁人が、そっと私の足に靴を履かせる。そのまま見上げてくるまなざしは、まるで神様でも拝むように熱くて、深い愛情と執着が混じっている。

けれど、私の胸に浮かんでくるのは、ただ一つの問いだけ――あなたが怖いのは、本当に直輝がショックを受けること?それとも、私が由香の輪郭から外れるのが怖いだけ?

「暁人、あなた、本当に私のことを愛してるの?

まだ……亡くなった由香を想ってるんじゃないの?」

私がそんなことを口にするとは、暁人も思っていなかったのだろう。これまで私は、彼の「愛してる」という言葉を、一度も疑ったことがなかったのだから。

少し間をおいてから、暁人は少し拗ねたような色を帯びた視線で私を見つめる。

「俺が愛してるのはお前だよ。もうこの世にいない人間なんて、比べるまでもないだろ。

この何年、俺がどうお前に向き合ってきたか見てきたはずだろ?それでもまだ、俺の愛が信じられないのか?」

暁人が私に一目惚れしたのは、二十歳のときだった。

母のお墓の前で、誰にも言えない愚痴をぶちまけて、ひとりで帰り道を歩いていたとき、突然、空が裂けるような土砂降りの雨が降り出した。

理由もなく、私は涙が止まらなくなっていた。

そのとき、不意にひとつの影が視界に飛び込んできた。顔を上げると、そこには若く気品をまとった暁人が立っていた。失っていたものをようやく取り戻したような視線が、まっすぐに私を捉えていた。

女の子をどう慰めていいのか分からなかったのだろう。彼はポケットや鞄をまさぐり、差し出せるものを探した。そして、ようやく見つけた傘と花を、そっと私へ差し出した。

「その目は、とてもきれいだ。だからもう泣かないで」

その日を境に、暁人は、容赦がないほど熱心に私を追いかけてきた。ギャンブルに溺れた父の借金を一人で背負っていた私を、何度となく救い上げてくれた。
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
17 Chapters
ตอนที่ 1 หักหลัง
“ช่วงนี้เราไม่ค่อยเจอกันเลยนะ เรียนหนักหรือไง เผื่อเวลามาให้กันบ้างสิคะ” “โธ่ พี่จันทร์ขา น้อยใจเมลหรือไงคะเนี่ย ช่วงนี้หนักกิจกรรมค่ะเลยไม่ค่อยว่าง แต่เมลคิดถึงพี่จันทร์ตลอดเวลาเลยนะ ฟอดด~ แฟนใครน๊า ขี้งอนจังเลย” “ไม่ต้องมาพูดดีเลยช่วงนี้เราห่างกันมากเกินไป พี่กินข้าวคนเดียวตลอดเลยนะ โทรไปก็ไม่ค่อยจะรับ แอบมีใครหรือเปล่าเนี่ย หืม?” เมลดาสะดุ้งตกใจเล็กน้อย ได้แต่ยิ้มกลบเกลื่อนและทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พี่จันทร์แสนดีขนาดนี้ ใครจะกล้านอกใจไปยุ่งกับคนอื่นคะ” “ดีแล้วค่ะ เงินหมดหรือยัง เอาเพิ่มไหม” “ของเก่ายังใช้ไม่หมดเลยค่ะ” “ไม่เป็นไร บอกแล้วไงคะพี่เลี้ยงหนูได้ พี่โอนเพิ่มให้อีกสองหมื่นนะคะ อยากซื้ออะไรก็ไปซื้อ” “ขอบคุณค่ะพี่เจ้าจันทร์” เมลดากอดแขนแฟนสาวของเธอแน่นด้วยความรักที่อีกคนใจดีตลอดเวลา ตั้งแต่คบกันจนตอนนี้สี่ปีแล้วก็ยังเหมือนเดิมไม่เสื่อมคลาย แม้ความรักของเราจะไม่ได้ราบรื่นเหมือนคู่อื่น แต่เราสองคนก็ประคองมันมาจนถึงตอนนี้ “พี่จันทร์ เมลนวดให้นะคะ” “อ้อนเอาอะไรอีกล่ะเรา” “โธ่! พี่จันทร์อ่า แค่อยากเอาใจบ้างไม่ได้หรือไงคะ ชดเชยที่ไม่ค่อยมีเวลาว่างมาเจอ
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more
ตอนที่ 2 อยู่ใกล้แต่เหมือนไกล
เมลดาหลังจากที่ออกมาจากคอนโดของเจ้าจันทร์ก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังบริษัทของภาคิน เธอเดินเข้าไปด้านในและกดลิฟต์ไปยังชั้นที่สามสิบห้า ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกก็เข้าไปหาประธานหนุ่มทันทีไม่จำเป็นต้องให้เลขารายงาน “วันนี้มาเร็วจังนะ คิดถึงหรือไง” ชายหนุ่มพูดจบพลางตบขาให้มานั่ง หญิงสาวเดินมานั่งบนตักอย่างว่าง่าย สองมือของชายหนุ่มบีบไปที่ต้นขาและลูบมันไปมาพร้อมกับสายตาที่บ่งบอกความต้องการ “คิดถึงไงคะเลยรีบมาหา พี่ภาคินไม่ดีใจหรือคะเนี่ย” “ดีใจสิ แค่เธอมาหาก็ดีใจแล้ว อยากกินอะไรหรือเปล่าสั่งได้เลย” “ยังไม่หิวเลยค่ะ อยากกินพี่ภาคินแทนจะได้ไหม” สายตาหวานเชื่อมออดอ้อนภาคินและซบหน้าไปบนอกแกร่ง “หึ! แล้วรออะไรอยู่ล่ะ พี่พร้อมตลอดเวลา” ทันทีที่ได้รับอนุญาตก็ไถตัวลงไปนั่งข้างล่างตรงกลางหว่างขาทันที สองมือเอื้อมไปปลดเข็มขัดและรูดซิปลงพลางควักท่อนเนื้อสีชมพูอ่อนที่ตอนนี้กำลังจะตื่นขึ้นมา “มองแบบนี้ระวังขาจะหุบไม่ได้นะคะคนดี” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อแกมอารมณ์ดี ที่ได้แกล้งจนทำให้เด็กสาวคนนี้อ่อนระทวยกับคำหวานของเขา “ปากหวานจังเลยนะคะพี่ภาคิน แต่ทำตรงนี้จะดีหรือคะ เข้าไปทำในห้องนอนไ
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more
ตอนที่ 3 ทำตามหัวใจตนเอง
ภาคินกำลังอ่านรายงานที่เลขาสรุปมาให้ก็ขมวดคิ้วไม่หยุด ได้แต่ทนอ่านรายงานต่อไป สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่าไม่สามารถร่วมงานกับบริษัทที่ทำงานห่วยแตกแบบนี้ได้เลย “ยกเลิกซะ และจ่ายค่าเสียเวลาไป” “รับทราบค่ะ บอสคะทางคุณแม่ของคุณเมลดาเชิญบอสไปทานข้าวที่บ้านค่ะ” “ไม่ไป วุ่นวายซะจริง” “เดี๋ยวดิฉันจะรีบจัดการให้เลยค่ะ บอสหายห่วงได้เลยค่ะ” ภาคินที่ตรวจเอกสารเสร็จก็ส่งให้เลขาทันที จนเลขาเดินออกจากห้องไป เขาก็เคาะนิ้วกับโต๊ะเป็นจังหวะอย่างคนใช้ความคิด “ล้ำเส้นซะจริง คิดว่าลูกสาวเป็นคู่นอนฉันและจะทำอะไรตามอำเภอใจได้หรือไง น่าเบื่อ” ครืดดด ครืดดด ภาคินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและก็จ้องมองข้อความนั้น นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้คุยกัน เจ้าจันทร์ : มาหาเจ้าหน่อย เจ้าไม่สบาย เจ้าไม่สบาย เจ้านี่นะป่วย?! ภาคินมองไปด้านหลังก็เห็นหยาดฝนโปรยปราย เขาหยิบกุญแจรถและพุ่งตัวออกไปทันที ชายหนุ่มขับรถแวะตลาดใกล้คอนโดของเจ้าจันทร์ นานมากแล้วที่ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ เขาเดินสำรวจของที่จะซื้อและไม่ลืมของหวานที่คนป่วยชอบรวมทั้งยากับแผ่นแปะลดไข้ ก่อนจะติดผลไม้กลับไปด้วย ไม่กี่อึดใจรถก็เข้ามาจอดใต้คอนโด สองเท้ารี
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more
ตอนที่ 4 ทั้งรักทั้งเกลียด
ภาคินรีบขับรถกลับมายังคอนโดทันทีที่ได้เห็นข้อความจากน้องสาวของเพื่อนว่าจะมากินข้าวด้วย ทำให้เขายกเลิกนัดกับเด็กในสังกัด จะมีใครสำคัญไปกว่าเด็กคนนี้อีกล่ะ และเป็นคนเดียวที่เขายอมทำทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ ภาคินรีบขึ้นห้องและเก็บของในห้องทันที อะไรที่ไม่เข้าที่เข้าทางก็รีบเคลียร์พื้นที่ทุกอย่างให้มันเรียบร้อย หลังจากเช็กสภาพห้องเสร็จก็รีบลงไปรอที่ลานจอดรถทันที ครั้นพอเห็นรถยนต์สีดำแค่มองก็รู้แล้วว่าเจ้าของรถเป็นใคร ทันทีที่รถจอดนิ่งเขาก็พุ่งเข้าหารถคันนั้นทันที “อุ๊ย! ตกใจหมดเลยพี่คิน ทำไมเหงื่อออกเยอะขนาดนี้ วิ่งมาใช่ไหมคะเนี่ย คิกคิก” เจ้าจันทร์ทักทายชายหนุ่มที่วิ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว อดไม่ได้ที่จะยื่นปลายนิ้วไปเช็ดเหงื่อออกให้อย่างใส่ใจ ทันทีที่ปลายนิ้วของหญิงสาวสัมผัสบริเวณหางคิ้ว ภาคินก็ตัวแข็งทื่อจนทำตัวไม่ถูก ใบหน้าขึ้นริ้วสีแดงจนลามไปถึงใบหู “หยอกพี่เล่นอีกแล้วเห็นใจคนแก่บ้างเถอะ หัวใจจะวายเอาได้นะ” “ขำขำนะคะ ซื้อกับข้าวมาหลายอย่างเลย มีขนมหวานของชอบพี่คินด้วย” “ขอบคุณครับ นึกถ
last updateLast Updated : 2025-10-24
Read more
ตอนที่ 5 ตัวอันตราย
แสงอาทิตย์วันใหม่ที่สาดส่องลงมาทำให้ภาคินต้องยกมือบังหน้า ก่อนจะลุกไปปิดผ้าม่านทำให้ห้องทึบอีกครั้งก้มลงมองดูนาฬิกาข้อมือบ่งบอกว่าตอนนี้เจ็ดโมงเช้าแล้ว เขารีบเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตนเองและเร่งฝีเท้าไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมตัวทำอาหารเช้าให้อีกคน แต่ไม่นึกว่าจะได้เห็นน้องสาวเพื่อนที่เขาเอ็นดูอยู่ในส่วนลึกจะมาจับตะหลิวทำครัวแบบนี้ ร่างบางที่หยิบจับนู่นนี่ด้วยความคล่องแคล่วทำให้ภาคินมีความสุขที่ได้แอบมองอยู่ตรงนี้ “อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่คิน” เจ้าจันทร์ที่หันมาเจอภาคินก็ทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส “อรุณสวัสดิ์ครับเจ้า” ภาคินตอบรับรอยยิ้มของเจ้าจันทร์ด้วยคำทักทายเช่นกัน สองเท้าก้าวมาข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว รู้ตัวอีกทีตอนอยู่ตรงหน้าเจ้าจันทร์ที่ห่างกันแค่คืบ ซึ่งไม่แตกต่างจากหญิงสาวที่เฝ้ามองการกระทำของภาคินด้วยใจที่ว้าวุ่นจนแทบจะห้ามตัวเองไม่อยู่ “หิวหรือยังเอ่ย เจ้าทำอาหารแบบง่าย ๆ นะคะกินก่อนไปทำงาน ของพี่คินเป็นไส้กรอกขนมปังไข่ดาวและกาแฟสูตรเดิม ส่วนของเจ้าเป็นข้าวผัด” “ต่อไปเจ้าทำแบบที่เจ้าชอบก็ได้ พี่กินอะไรก็ได้ไม่ได้เรื่องมากเท่าไหร่”
last updateLast Updated : 2025-10-25
Read more
ตอนที่ 6 แค่คนหน้าโง่
เจ้าจันทร์ขับรถมาจอดหน้าร้านเพื่อซื้ออาหารเป็นมื้อเที่ยงให้ชายหนุ่ม เธอเลือกข้าวหน้าเป็ดและเค้กสามชิ้นเป็นของหวานและน้ำผลไม้ล้างปาก หลังจากที่ซื้อเสร็จก็ขับรถไปบริษัทของภาคินทันที สองเท้าก้าวเข้ามาบริษัทที่คุ้นเคย ทักทายพนักงานไปตลอดทางด้วยรอยยิ้มแจ่มใสก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์พออยู่ในลิฟต์รอยยิ้มหวานก็หายไปทันทีกลับถูกแทนที่ด้วยใบหน้าที่เฉยเมยและว่างเปล่า จนกระทั่งประตูลิฟต์เปิดออก เธอก็ก้าวออกไปทันทีและทักทายเลขาหน้าห้องด้วยความคุ้นเคยพร้อมของฝากเป็นเค้กหนึ่งชิ้น มือเล็กเปิดประตูเข้าไปกลับเห็นฉากที่ทั้งสองคนกำลังเกี่ยวรัดกันและรีบผละตัวออกจากกันเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา “ขอโทษที่ขัดจังหวะค่ะพอดีเอาข้าวเที่ยงมาให้ แต่คงไม่ต้องกินแล้วเนอะดูท่าจะอิ่มแล้ว” พูดจบก็หันหลังเดินหนีทันทีทำให้ภาคินรีบวิ่งมาคว้าข้อมือไว้“เจ้ามันไม่มีอะไรครับ เจ้ากินข้าวกับพี่ก่อนนะครับคนดี”“แต่พี่คินมีแขกนี่คะเจ้าไม่อยากรบกวน”“ไม่รบกวนเลยครับ ไม่เลย” เมลดาที่มองเห็นภาพที่ทั้งสองคนง้องอนกัน ก็รู้ทันทีว่าเจ้าจันทร์ต้องการจะทำอะไร เธอได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้ภายในไม่ให้มันแส
last updateLast Updated : 2025-10-26
Read more
ตอนที่ 7 ใช้เป็นเหยื่อแก้แค้น
เมื่ออยู่กันสองคนภาคินที่มีสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกก็เดินเข้ามายืนตรงหน้าของหญิงสาวที่ก้มหน้าลง เธอก้าวถอยหลังเพราะตั้งรับกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่ทัน ร่างเล็กตัวสั่นเหมือนลูกนกที่พลัดออกจากรังชายหนุ่มใช้สองแขนคร่อมเหนือร่างเพื่อกันไม่ให้เจ้าตัวหนีไปไหน ก่อนจะโน้มหน้าลงไปกระซิบด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ “เห็นพี่โง่เป็นควายขนาดนั้นเลยใช่ไหมถึงปั่นหัวกันแบบนี้ เจ้าจันทร์คนดีบอกให้พี่ชื่นใจหน่อยสิ”เจ้าจันทร์ที่รู้ว่าภาคินกำลังโกรธจึงเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมหยดน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย “เจ้าขอโทษพี่คิน ฮือ..ขอโทษ แต่เจ้าไม่ผิด พี่เป็นชู้กับแฟนเจ้าจริงนี่ เจ้าเจ็บ เจ้าอยากแก้แค้นบ้างเจ้าผิดตรงไหน”ภาคินได้ฟังสิ่งที่อีกคนพูดออกมาก็โมโหจนขบฟันกรามแน่น เขาก้าวถอยหลังและเดินไปปิดประห้องน้ำก่อนจะดันร่างของหญิงสาวจนติดผนังห้องน้ำ“พะ พี่คิน” เจ้าจันทร์ดิ้นสุดแรงเกิดเพราะรู้ว่าตัวเองจะไม่รอด“เก่งมากเลยนะ เก่งเหลือเกินทำร้ายหัวใจพี่ได้ตลอดเวลา ที่ผ่านมาพี่ยังอดทนกับเธอไม่พอหรือไง จะเหยียบพี่ให้จมดินเลยใช่ไหม”“ไม่ใช่แบบนั้น เจ้าไม่ได้คิดแบบนั้น” เธอส่ายหน้าปฏ
last updateLast Updated : 2025-10-27
Read more
ตอนที่ 8 ความห่วงใย
เจ้าจันทร์เดินตามชายหนุ่มออกไปอย่างว่าง่าย ก่อนจะยิ้มแห้งให้เลขาหน้าห้องด้วยความจนใจ ตอนโดนลากก็ไม่ได้สังเกตด้วยสิว่ามีใครเห็นบ้าง ช่างเถอะ ไหน ๆ ก็เกิดขึ้นไปแล้วอายไปก็เท่านั้น เธอเดินตามภาคินจนเข้าไปในลิฟต์ แต่ใบหน้าก็ยังเห่อร้อนไม่หาย สัมผัสจากหลังมือยังอุ่นอยู่เลยและมันยังซึมลึกเข้าไปในความรู้สึกของเธอด้วย“เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่าลุกลี้ลุกลนแบบนั้น” ภาคินถามออกมาด้วยความเป็นห่วง“ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” เจ้าจันทร์สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเชิดหน้าขึ้น แต่ก็ไหล่ตกเหมือนเดิม จึงหันไปทุบตีภาคินจนอีกคนหัวเราะลั่น“เป็นอะไรครับ หน้าแดงใหญ่แล้ว” “ไม่ได้เป็น” เสียงอู้อี้ที่ตอบรับอยู่บนอกแกร่งทำให้ภาคินกอดรัดแน่นกว่าเดิมจนลิฟต์เปิดออกทั้งสองจึงผละออกจากกัน เจ้าจันทร์รีบสาวเท้าออกไปด้วยความเขินอาย ต่างจากภาคินที่ทำหน้าเสียดายขึ้นมาห้างสรรพสินค้า เมื่อเข้ามาในห้างเจ้าจันทร์ก็เดินไปแผนกของสดเลือกนั่นดลือกนี่ไม่หยุด แต่พอได้กลิ่นอาหารลมก็ตีตื้นขึ้นมาทันที แต่ยิ่งฝืนอาการก็ยิ่งแย่จนภาคินจับสังเกตได้เลลยพามายืนตรงโซนขนมเพื่อให้หายใจสะดวกขึ้น“ยืนตรงนี้นะ ไมเกรนกำเ
last updateLast Updated : 2025-10-28
Read more
ตอนที่ 9 ปล่อยวาง
พอกลับมาถึงคอนโดภาคินก็ให้เจ้าจันทร์ไปอาบน้ำและพักผ่อน ส่วนตัวเขาก็จัดของอยู่ในครัวและวางไว้ตามชั้นที่เห็นง่ายและสะดวกหยิบจับโดยเฉพาะขนมเลี้ยงเจ้าจันทร์ก็เหมือนเลี้ยงลูก ต้องมีขนมมีข้าวทิ้งไว้ให้ ใช้เวลาสักพักใหญ่ข้าวของที่จัดก็เป็นระเบียบเรียบร้อย เขาหยิบซองข้าวโพดที่เป็นผงสำเร็จรูปเทใส่ถ้วยและตามด้วยน้ำร้อนก่อนจะคนให้เข้ากัน แล้วเดินเข้าไปอีกห้องที่มีหญิงสาวนอนอยู่พร้อมกับน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว “เจ้า เจ้าครับ เจ้าจันทร์ตื่นขึ้นมากินซุปรองท้องก่อน”“นอนก่อนได้ไหม ขอนอนก่อนนะ ง่วงมากเลย” หญิงสาวเอ่ยอย่างงัวเงียและหันหลังให้ทันที“ลุกก่อนเจ้า กินสักคำสองคำก่อน มันจะได้อุ่นท้อง”เจ้าจันทร์ที่หลับอยู่ท่าทางฮึดฮัดรำคาญเสียงคนที่มารบกวน ก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่ แต่พอเห็นว่าเป็นภาคินก็ลดกิริยาลง“พี่คิน เข้ามามีอะไรคะ”“กินซุปหน่อยนะคะแล้วค่อยนอน”เจ้าจันทร์ลุกขึ้นอย่างว่าง่ายอ้าปากรับซุปข้าวโพดและฝืนกินจนหมดถ้วยก่อนจะตามด้วยน้ำเปล่าแล้วล้มตัวลงนอนทันทีภาคินที่เห็นหญิงสาวตาปิดสนิทได้แต่ถอนใจ เขายกถ้วยไปล้างและเดินเข้าห้องของร่างบางอีกครั้ง แกะแผ่นแปะลดไ
last updateLast Updated : 2025-10-29
Read more
ตอนที่ 10 หมดความอดทน
ติ๊ด! แกร๊ก!หญิงสาวพยายามทำเสียงให้เบาที่สุดแต่ประตูกลับไม่รักดี มือเล็กปิดประตูอย่างแผ่วเบาพร้อมกับเดินโซซัดโซเซเข้าห้องถ้าไม่ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง“เจ้าจันทร์!” ห้องที่มืดมิดก็พลันสว่างโร่ทันทีที่ไฟเปิด พร้อมใบหน้าของเจ้าของห้องที่ยืนนิ่งเหมือนกับยักษ์ปักหลั่น“เอ่อ..พี่คิน ยังไม่นอนอีกหรือคะ” เจ้าจันทร์เอ่ยเสียงอ่อยเพราะรู้ความผิดตัวเองดี“กี่โมงแล้วครับเจ้าจันทร์” ภาคินถามพลางใช้สองนิ้วเคาะไปที่นาฬิกาข้อมืออย่างแรง สองขาก็เดินมานั่งบนโซฟาตัวเดิมอีกครั้งหญิงสาวเดินมายืนตรงหน้าพร้อมกับโถมตัวนั่งคร่อมบนตักภาคิน สองมือโอบรอบคอใช้สายตาออดอ้อนก่อนจะเอ่ยตอบ“ตีสามแล้วค่ะ” “รับปากพี่กี่โมงครับเที่ยงคืนใช่ไหม แต่เจ้ากลับไม่สนใจคนที่รออยู่ที่ห้องเลยมองข้ามความเป็นห่วงของพี่ที่มีให้ โทรไปก็ไม่รับข้อความส่งไปก็ไม่อ่าน”“อื้อ! ขอโทษค่ะ แต่พี่จะบ่นอะไรนักหนา” หญิงสาวขอโทษแต่ปากก็ขมุบขมิบด้วยความไม่พอใจตรงซอกคอชายหนุ่มภาคินที่ได้ยินคำตอบก็ฉุนกึกถึงแม้ถ้อยคำสุดท้ายจะเบาแต่กลับได้ยินอย่างชัดเจน เขาไม่พอใจที่หญิงสาวไม่รักษาคำพูดเมินความ
last updateLast Updated : 2025-10-30
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status