พอถึงช่วงเวลานัดรีไวน์จึงเข้าไปในผับและตรงดิ่งโซน VIP โต๊ะประจำ เสียงดนตรีที่แม้ตอนนี้อึกทึกครึกโครมแต่มันก็ไม่ได้เข้าไปในหูของรีไวน์เลยสักนิด
ที่โต๊ะเป็นเบาะนั่งโซฟาหรูหราสีแดงโดยมีมั้นท์และเรนนั่งอยู่ก่อนแล้ว ข้างกายของมั้นท์มีหญิงสาวแต่งกายด้วยชุดสุดเซ็กซี่ประกบข้าง และนัวเนียกันอย่างไม่สนใจการมาถึงของรีไวน์เลยสักนิด
“ไล่ยัยพวกนี้ออกไป” รีไวน์พูดห้วน ๆ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าภาพที่เห็นมันขัดหูขัดตาเขามากแค่ไหน
หญิงสาวสุดเอ็กซ์ที่นั่งอยู่ก่อนทำหน้าบูดบึ้งทันทีเมื่อรีไวน์พูดกับเธอแบบนั้น แต่มั้นท์ก็พูดกับเธออย่างอ่อนโยน เธอจึงยอมออกไปแต่โดยดีและได้เงินเล็กน้อยติดไม้ติดมือกลับไป
“มีเรื่องอะไร หรือว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อวาน ? ” มั้นท์ถามขึ้น เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าการที่รีไวน์เป็นคนออกปากอยากมาผับคงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ๆ
“ไม่ใช่” รีไวน์ทิ้งตัวลงนั่งที่เบาะก่อนที่จะเริ่มรินเหล้าลงใส่แก้วโดยที่ไม่ผสมมิกเซอร์
“เล่นแดกแต่หัววันแบบนี้ อย่ามาโกหกพวกกูเลย มึงมีเรื่องอะไรกันแน่ว่ะ”
“ไว้กูค่อยพูด ตอนนี้ขอเหล้าแรงๆ กระแทกปากก่อนได้ไหมวะ!” รีไวน์ชักสีหน้าไม่พอใจทันที เมื่อถูกเพื่อนของเขารบเร้า มั้นท์จึงเอนตัวติดกับเบาะพร้อมกับยกแก้วขึ้นมาดื่ม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา สายตาของเขายังมองไปที่เพื่อนของตัวเองที่ดูอมทุกข์สุดๆ ไม่ได้เห็นภาพแบบนี้ของรีไวน์นาน แสดงว่าคงจะไปเจอเรื่องอะไรหนัก ๆ มาแน่เลย
“อยากพูดตอนไหนก็พูดแล้วกัน พวกกูอยู่ที่นี่ได้ทั้งคืน” เรนที่นิ่งตลอดทุกการกระทำไม่ว่ารอบข้างจะทำอะไร แต่ในตอนนี้เขารู้ดีว่าเพื่อนกำลังเผชิญกับเรื่องหนักใจ สิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุดคือการอยู่เคียงข้างเพื่อนของตัวเองเท่านั้น
“กูจะกลับไปง้อนีน่า”
พรวด!!!
“พูดเชี่ยอะไร รู้สึกตัวดีอยู่ไหมมึงน่ะ” มั้นท์ที่กระดกเหล้าอยู่ก็แทบจะพ่นเหล้าออกมาจากปากเมื่อได้ยินคำพูดสิ้นคิดของรีไวน์ หลายปีที่ผ่านมานี่คือครั้งแรกที่เพื่อนของเขาพูดว่าจะกลับไปง้อนีน่า
ในวันที่ทั้งสองคนเลิกกันมั้นท์เองก็อยู่ในเหตุการณ์และรับรู้เรื่องราวทั้งหมด เขาเข้าใจเหมือนกับรีไวน์ที่คิดว่านีน่าเป็น คนนอกใจก่อน ถึงเขาจะพยายามพูดให้รีไวน์ไปคุยกับนีน่าในตอนที่ใจเย็นลงแล้ว แต่รีไวน์ก็ยังยืนยันว่าเขาไม่มีอะไรจะคุย คำพูดและการกระทำของรีไวน์ในตอนนี้จึงทำให้ทั้งมั้นท์และเรนตกใจและแปลกใจอยู่มาก
“กูมีสติดี ไม่ได้เมา” แน่นอนอยู่แล้วรีไวน์ดื่มไปเพียงไม่กี่แก้ว มันจะไปมีผลอะไรกับคนที่คอทองคำอย่างเขา
“แล้วมึงแน่ใจแค่ไหน เรื่องจะกลับไปคืนดีกับนีน่า” เรนถามขึ้น ตัวเขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่าคนที่ตั้งแต่เลิกถึงจะมีพูดถึง นีน่าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เห็นว่าจะคอยสอดส่องดูเธอเลยอย่างรีไวน์ จะมาพูดแบบนี้ เท่ากับว่ารีไวน์ยอมทิ้งทิฐิของตัวเองงั้นเหรอ?
“กูคิดมาดีแล้ว ที่กูเข้าใจมาตลอดสองปีแม่งผิดไปหมด กูแม่งโง่” รีไวน์สบถออกมาอย่างอารมณ์เสียและอัดอั้นตันใจ เขาหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมาซัดจนหมดแก้ว ความร้อนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์มันโลดแล่นผ่านลำคอลงหน้าอก
“มึงค่อย ๆ เล่าให้พวกกูฟังดิ้ อย่าพูดอะไรที่รู้เรื่องแค่คนเดียวดิวะ” มั้นท์ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจกับเรื่องราวที่รีไวน์พูดออกมา
แน่นอนอยู่แล้วที่ทั้งมั้นและเรนจะไม่เข้าใจ เพราะรีไวน์พึ่งรู้ความจริงทั้งหมดเมื่อตอนเย็นที่ผ่านมานี้เอง
ยังไม่ทันที่รีไวน์จะได้พูดอะไรต่อ เขาก็จัดการกระดกเหล้าแก้วใหม่เข้าไปในปากอีกครั้ง และเมื่อกลืนของเหลวฤทธิ์ร้อนผ่านลำคอไปแล้ว เขาก็หยิบขวดเหล้ามารินใส่แก้วเพื่อเตรียมดื่มมันอีกครั้งทันที
ครั้งนี้เป็นครั้งที่รีไวน์ดื่มหนักที่สุดในรอบหลายปี ในตอนนี้ไม่อาจจะทราบจำนวนที่แน่ชัดได้เลยด้วยซ้ำว่ารีไวน์กินเหล้าไปกี่แก้วกันแล้ว รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้สติของเขามันเริ่มที่จะหลุดลอยและเริ่มพูดมากกว่าปกติ
“กูแม่ง! เข้าใจผิดว่านีน่าคบกับพี่ชายข้างบ้าน กูไม่ฟังที่ นีน่าจะอธิบายเลยด้วยซ้ำ และยังตีโพยตีพายว่าเธอนอกใจกู”
“....”
“นีน่าก็เลยบอกเลิกกับกู หลังจากนั้นกูแม่งก็ไม่ทำอะไรนอกจากหาเรื่องใส่ตัวไปวันๆ แถมยังปล่อยให้เธออยู่คนเดียวมาตั้งสองปี!”
“เออมึงแม่งโง่จริงๆ ด้วยว่ะ..” มั้นท์ไม่ได้ต้องการซ้ำเติมเพื่อนของตัวเอง แต่สิ่งที่รีไวน์ทำลงไปก็ควรแล้วที่จะโดนด่าเสียบ้าง ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันล่ะก็ มั้นท์คงด่าแรงกว่านี้ไปแล้ว
“ใช่! กูถึงได้จะไปง้อเธอ กูจะทำให้นีน่ากลับมายอมคบกับกูให้ได้!” รีไวน์ประกาศออกมาเสียงดังลั่น ถึงแม้เสียงเพลงในผับจะช่วยกลบ แต่โต๊ะข้างๆ ก็ยังได้ยินเสียงโวยวายของรีไวน์จนต้องเหลียวหลังมามอง
“มึงจะทำยังไงค้าบ สองปีที่ผ่านมายังทำอะไรไม่ได้เลย” ไม่แปลกที่มั้นท์จะพูดแบบนี้ เขารู้จักเพื่อนของตัวเองมากกว่าใคร ถ้ารีไวน์หัดใช้สมองมากกว่าใช้อารมณ์ล่ะก็ แสดงว่านั่นไม่ใช่รีไวน์ตัวจริง
รีไวน์ที่กำลังจะยกแก้วขึ้นกระดกหยุดกึกไปในทันที จริงสิ..ที่ผ่านมาตัวเขาเองก็ออกมาจากชีวิตของนีน่าเลยนี่..ไม่ได้สนว่าเธอจะอยู่ยังไง มีใครมาทำร้ายเธอหรือเปล่า แล้วตอนนี้จะกลับเขาไปใหม่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นเขาจะทำอะไรตามอำเภอใจของตัวเองไม่ได้ เจ้าตัวจึงวางแก้วลงและพยายามใช้สมองคิดถึงความน่าจะเป็นทั้งหมดที่พอจะทำได้
“ตอนนี้กูอยากจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ก็แค่นั้น”
“เริ่มจากการดัดสันดานก่อนดีกว่ามั้ง”
“ถ้ามึงตัดสินใจแบบนั้นพวกกูก็จะไม่ห้าม แต่ถ้าหากว่ามีอะไรให้ช่วยเมื่อไหร่มึงก็บอก แล้วกัน” เรนที่นั่งเงียบอยู่นาน พูดออกมาทีก็สร้างความประทับใจให้ทั้งสองคนจนมั้นท์แทบจะน้ำตาไหลออกมา ช่างเป็นเพื่อนที่ดีอะไรอย่างงี้ ไม่ซ้ำเติมแถมยังเป็นนักซัพพอร์ทโนหนึ่งอีกต่างหาก
“ดีมากไอ้เรนเพื่อนรัก! ไอ้มั้นท์!! มึงหัดดูเรนเป็นตัวอย่างซะบ้าง” รีไวน์แทบจะยกนิ้วให้สำหรับความแสนดีและไม่ปากหมาของเรน ที่ซึ่งแตกต่างจากมั้นท์อย่างสิ้นเชิง นั่นทำให้มั้นท์รู้สึกเหมือนโดนเปรียบเทียบ เขาอยากที่จะทำตัวมีประโยชน์ให้กับ เพื่อนบ้าง
“ได้! งั้นกูจะทำ” มั้นท์ไม่ยอมแพ้ หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป รีไวน์กับเรนปรายตามองกับการกระทำของเพื่อนเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะเลิกสนใจมั้นท์ เขายังคงนั่งคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ที่จะทำให้ได้เจอกับนีน่าและได้คุยกัน ได้ปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง แต่หนทางมันก็มืดจนเขาคิดไม่ออก
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีสายตาหลายคู่จากบรรดาผู้หญิงมองมาที่เรนและรีไวน์อย่างไม่วางตา ก็พวกเขาเวลาอยู่รวมกลุ่มกันแบบนี้ก็แทบจะไม่ต่างอะไรจากกลุ่มของเทพบุตรเลยนี่นา เรนหล่อลึกลับ ส่วนรีไวน์ก็มีสายตาที่ไม่ว่าใครได้จ้องมองก็ต่างต้องหลงสเน่ห์อย่างแน่นอน แบบนี้บรรดาสาวๆ จะไปไหนรอด!
ไม่นานมั้นท์ก็เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กลับเข้ามานั่งที่เดิมของตัวเอง
บทส่งท้าย NC คืนวันแต่งงานกว่าจะถึงบริเวณที่จัดงานได้ก็มืดค่ำแล้ว ภายในห้องอาหารสุดหรูที่ด้านในมีแขกมากมายรวมตัวกันฉลองอยู่ในนั้น ทุกคนล้วนเป็นญาติทางฝั่งรีไวน์เกินครึ่งห้อง ส่วนที่เหลืออีกไม่กี่คนคือญาติฝั่งนีน่าเอง ในวันนี้ทุกคนต่างเฮฮาปาร์ตี้กันอย่างสุดเหวี่ยง อาหารบนโต๊ะก็น่าทานไม่แพ้กัน แต่ดูเหมือนเจ้าของงานทั้งสองจะงุ่นง่านกับการกินอาหารมากกว่าการฉลองสะอีก ก็อย่างว่าพวกเขาไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าคงต้องหิวกันเป็นธรรมดา“ผมขออนุญาตกล่าวแสดงความยินดีกับหลานชายหน่อยนะครับ เอ็งเก่งมากหลานลุงข้าเชื่อว่าเอ็งจะทำได้มาตลอดแล้วก็ขึ้นบริหารเหมือนที่พ่อเอ็งทำด้วยนะ!”ชายวัยกลางคนลุกขึ้นยืนประกาศเสียงดังลั่นห้อง ถึงเนื้อความจะดูไม่มีอะไรมากแต่ก็ดันเรียกเสียงฮือฮาได้เป็นอย่างดี จนรีไวน์ต้องกุมขมับ“งั้นฉันพูดต่อบ้าง ในฐานะป้าของเขา ฉันขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จก้าวแรกของหลานชาย ป้าเชื่อมาตลอดว่าแกจะต้องทำได้เพราะแกเก่งเหมือนพ่อแกมาก แทบจะถอดกันมาเลยแถม! แกยังได้แฟนสวยอีกด้วย อู้ยย ไม่ต่างจากพ่อมันเลยนี่หว่า”เสียงญาติๆต่างเฮฮาให้กับคำพูดติดตลกของคุณป้าวัยกลางคนอีกคนหนึ่ง รีไวน์เองก็เขินอายม
บทที่ 44 เรียนจบซะทีหลังจากส่งรีไวน์ขึ้นเครื่องในตอนเช้าแล้ว นีน่าเองก็กลับมาเก็บกระเป๋าในส่วนของเธอเตรียมย้ายไปอยู่หอใหม่ใกล้ที่ฝึกงาน เธอได้เข้าฝึกงานที่บริษัทผลิตสื่อในเครือของทางบ้านรีไวน์ เพียงแค่รีไวน์ออกปากบอกแม่ ทางนั้นก็แทบจะปูเสื่อรอรับเธอเป็นอย่างดีและให้ความช่วยเหลือทุกอย่างส่วนทางด้านของรีไวน์นั้นเขาต้องไปฝึกงานไกลถึงภูเก็ต และเป็นรีสอร์ทที่ดังที่สุดในจังหวัด ด้วยสายงานนั้นเขาไม่อยากจะฝึกกับทางบริษัทพ่อของตัวเอง เขากลัวว่าจะไม่ได้อะไรกลับมาและไม่อยากทำตัวเป็นลูกแหง่ที่พึ่งพ่อแม่ไปทุกอย่าง ถึงแม้ตอนกลับมาจะต้องบริหารต่อจากพ่อก็ตาม แต่พอเป็นนีน่าเขารีบส่งไปหาพ่ออย่างไว นั่นก็เพราะเขาเป็นห่วงนีน่าเอามากๆ ไม่อยากให้เธอต้องไปเจอบริษัทที่ไม่ดีและกดขี่เด็กฝึกงานอย่างเธอ ยิ่งสู้ใครเขาไม่ได้อยู่พอถึงห้องพักที่ต้องอยู่ในอีกสี่เดือนข้างหน้านี้ ใบหน้าสวยก็ดันมีน้ำตาเอ่อล้นออกมา ห่างกันได้ไม่เท่าไหร่ด้วยซ้ำ เธอดันคิดถึงเขาอีกแล้ว เธอพยายามฮึบและปาดน้ำตาอย่างลวกๆ“อดทนหน่อยสินีน่า! อีกแค่สีเดือนเอง! อดทนเข้าไว้!”เธอพร่ำพูดให้กำลังใจตัวเองรอบที่ร้อย ในใจก็รอให้รีไวน์โทรเข้าหาเธอเสียท
บทที่ 43 NC จัดก่อนกลับ“คงไม่มาหรอกมั้ง เธอคงไม่กล้ามาสู้หน้าฉันอีก”นีน่าหลุบตาลงเล็กน้อยเมื่อคิดถึงความดีของน้ำหวานที่เธอเคยทำ แต่ยังไงซะมันไม่สามารถหักล้างกับความผิดในวันนั้นได้ ส่วนคนที่รู้จุดจบของน้ำหวานดีอย่างมั้นท์ เรนและรีไวน์ต่างปิดปากเงียบและดูเหมือนมันจะเนียนมากเสียด้วยสิ“เอาเถอะ ๆ ไม่ต้องไปสนใจคนพรรค์นั้นแล้วกัน เรามาดื่มฉลองให้กับเพื่อนและชีวิตหลังจากนี้กันดีกว่า”แฟนต้าคว้าเอาแก้วพั้นช์มาไว้ในมือ เธอถือมันชูขึ้นรอคนอื่นๆเอาแก้วมาชนพวกเขาชนแก้วให้กับชีวิตที่ผ่านมาและสิ่งที่รออยู่ภายภาคหน้า ไม่ว่าจะมีเรื่องราวอะไรรออยู่พวกเขานั้นพร้อมที่จะฝ่าฝันอุปสรรคมากมายที่ถาโถมเข้าใส่ เพียงแค่ยังมีกันไปเรื่อยๆก็พอวันเวลาที่แสนมีความสุขผ่านล่วงเลยไปนานหลายเดือนจนมาถึงวันแห่งบททดสอบความรักทางไกล บางครั้งมันเป็นเหมือนตัวช่วยและตัวกรองว่าคนๆนี้มีคุณสมบัติเพียงพอต่อการคบหากันยืนยาวไปในอนาคตหรือไม่ แต่ในบางทีมันเป็นดาบสองคมได้เช่นกันความห่างไกลมันทำให้ยิ่งห่างเหิน จากที่เคยอยู่ใกล้กันกลับต้องไกลห่างออกไป คิดถึงแต่กอดไม่ได้ อยากสัมผัสตัวก็ทำได้เพียงนึกถึงสัมผัสนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า“เธอ
บทที่ 42 เลี้ยงรุ่น“เอาเหล้ามาอีกสิ้!”มือเล็กๆกวักเรียกให้ช่วยเติมเหล้าให้หน่อย ตาเธอนั้นปิดไปแล้วเรียบร้อยน้ำเสียงก็แข็งขึ้นกว่าเดิม มั้นท์ถึงจะเป็นเจ้าของวันเกิดก็ได้แต่รินเหล้าให้เธอตามคำสั่ง เขาเองไม่คิดว่านีน่าจะเมาแล้วเป็นแบบนี้“โอ้ย!ที่นี่มันร้อนชะมัด ไม่เปิดแอร์บ้างเลยหรือไงวะ!เฮงซวยยย”“ที่รักไม่เอาไม่พูดหยาบคายนะครับ ไอ้มั้นท์มึงเลือกโต๊ะได้ห่วยแตกมากเมียกูร้อนหมดแล้วเนี่ย!”“นี่โต๊ะVVIP เลยนะครับเพื่อนดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้วเมียมึงเมาแล้วต่างหาก!”“อ้ะ..”นีน่าทำท่าเหมือนกับเธอจะพูดอะไรขึ้นมาอีก แต่ดันโดนริมฝีปากของรีไวน์หยุดเอาไว้ก่อนจากจูบเนิบๆเขาค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นและแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาค่อยๆไล่ริมฝีปากลงมายังซอกคอขาวเนียนอย่างไม่อายสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมา“ฮัลโหลว์ เกรงใจคนโสดหน่อยครับเพื่อน”มั้นท์ดีดนิ้วเรียกความสนใจจากเพื่อนรักแต่มันดันสูญเปล่า ในหัวของรีไวน์มีแต่เรื่องกลืนกินนีน่าเท่านั้น“ปล่อยมันไปเถอะ ทำเหมือนมึงจะห้ามได้มาสนุกกับกูดีกว่า เดี๋ยวกูเรียกเด็กให้”สุดท้ายแล้วเรนต้องรับจบแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้กับมั้นท์ เขาเรียกเด็กดริ๊งค์ระดับท็อปของร้านมาบริการให้ถึงที่
บทที่ 41 แม่ผัวกับว่าที่สะใภ้ใช้เวลาไปอีกร่วมชั่วโมงกว่าจะเดินทางมาถึงคฤหาสน์หรูแถวชานเมือง และพูดได้ว่ามันเป็นบ้านที่คนรวย คนมีชื่อเสียงมักจะมาสร้างบ้านเดี่ยวกันแถวนี้สะส่วนใหญ่ นีน่าเธอพูดไม่หยุดระหว่างทางขับมาเรื่องการทำตัวให้เหมาะสม ก่อนหน้านี้ตอนมอปลายเธอเคยมาบ้านหลังนี้ครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กและดูเหมือนพ่อและแม่ของรีไวน์จะชอบเธอ แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าความคิดคนจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลาไหมนั่นเป็นต้นเหตุอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้เธอประหม่าเธอสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับก้าวเท้าลงจากรถ เมื่อมันจอดนิ่งสนิทแล้ว ด้านหน้าบ้านหลังใหญ่โตมีสวนดอกไม้และน้ำพุตกแต่งตามสไตล์บ้านคนรวย นีน่าไล่มองพวกมันและเก็บรายละเอียดทุกอย่าง สวนที่ตั้งใจจัดขึ้นอย่างปราณีต รีไวน์ก้าวขึ้นมาเคียงข้างคนรักของตัวเองก่อนจะยื่นมือให้เธอจับ ซึ่งนั่นเรียกความมั่นใจของนีน่าให้กลับคืนมาได้เป็นอย่างดี“มาแล้วเหรอ ปล่อยให้แม่รอสะนานเลยนะ”เสียงเอ็ดเล็กน้อยดังขึ้นอีกฝั่งของบ้าน ก่อนที่หญิงวัยกลางคนจะปรากฎตัวขึ้น ใบหน้าของเธอนั่นยิ้มแย้มแจ่มใส นานๆทีลูกชายจะกลับมาเยี่ยมบ้านแถมคราวนี้ยังมีแฟนหิ้วติดมือมาด้วยอีก ไม่แปลกที่ผู
บทที่ 40 NC ปล่อยในไม่นานนักเขาก็ถอดกางเกงออกเผยให้เห็นแก่นกายอันใหญ่ยาวที่กำลังกระตุกมองกี่ครั้งก็ไม่เคยชิน ภาพตรงหน้าของรีไวน์นั้นมันทำให้เขามีอารมณ์พุ่งขึ้นถึงขีดสุดจนอยากจะเข้าไปจัดการเธอให้รู้แล้วรู้รอดหญิงสาวรับรู้ชะตากรรมของตัวเอง เธอนั่งถ่างขาออกอยู่บนนั้นใจก็หวิว ๆ ใบหน้าของเธอแดงเถือกไปหมด ร่างกายนั้นก็เปลือยเปล่า ทั้งเขิน เสียว และอายปะปนกันไปหมด หากไม่ใช่รีไวน์เธอคงไม่ยอมใจทำแบบนี้แน่ ๆเจ้าตัวใช้แก่นกายถูขึ้นและลงรอบนอกให้น้ำใส ๆ เปราะเคลือบแท่งของเขาเอาไว้ ก่อนที่จะค่อยๆกดมันเข้าไปรูรักของเธอเต็มไปด้วยน้ำหวาน ของตัวเจ้าของเองทำให้เข้าไปได้โดยง่ายและไม่เจ็บอีกต่อไป เธอครางออกมาเล็กน้อยความรู้สึกปวดตุ้บ ๆ ไม่นานก็ชินและปรับเปลี่ยนเป็นความเสียวที่มากเกินจะรับได้แทน“อ๊า! มันลึก..ลึกมากเลย”ด้วนท่าทีที่เปลี่ยนไปและไม่เคยทำมาก่อนนั่นเป็นองศาที่ทำให้แก่นกายได้เข้าไปลึกจนกระแทกกับมดลูกของเธอเข้าอย่างจัง ถึงมันจะเจ็บแต่เธอนั้นก็ยังชอบและ ยังภาวนาให้รีไวน์ทำกับเธอรุนแรงขึ้นมากกว่านี้อีกร่างสูงไม่รอช้ารีบขยับเข้าออกอย่างเอาแต่ใจ รูรักของ คนตรงหน้านั้นบีบรัดแก่นกายของเข