Share

Chapter 2 คำรักไร้ราคา

“พรีม” โปรดหันไปมองคนในห้อง แต่ไม่พบใครแล้วจึงหันกลับมาพูดกับคนรักด้วยเสียงที่เบาลง “ดาวเป็นเพื่อนพี่”

“แหม...ดีจังเลยนะคะ เป็นเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนเรียน แล้วก็เพื่อนนอนด้วย สะดวกสบายพร้อมใช้พร้อมกินยิ่งกว่าร้านสะดวกซื้อซะอีก”

“อย่าประชดได้ไหม พี่ไม่ได้คิดอะไรกับดาว”

“ขนาดนี้แล้วยังบอกไม่คิด จะบอกพรีมว่าแค่เอากันสนุก ๆ มัน ๆ คลายเครียดหรือไงคะ” เขาเป็นผู้ชายประเภทไหนกัน

พัชราวลัยมองชายคนรักอย่างไม่อยากจะเชื่อและเสียความรู้สึก ปฏิภาณไม่ได้มีสีหน้ารู้สึกผิดทั้งที่เธอเพิ่งจับได้คาตาว่าเขาทรยศความรักของเธอ สิ่งที่เห็นคือความยุ่งยากในแววตาคมที่ติดจะรำคาญกับเรื่องยุ่ง ๆ ในตอนนี้

“พี่เป็นผู้ชาย มีอารมณ์บ้างเป็นเรื่องธรรมดา แล้วอีกอย่างพี่ยังไม่แต่งงาน”

“แต่พี่มีแฟน มีคนรักที่คบกันมาห้าปี คืออีนี่ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพี่คนนี้” พรีมใช้นิ้วจิ้มหน้าอกตัวเองถี่ ๆ ขอบตาร้อนผ่าว ยิ่งมองหน้าเขาภาพบาดตาเมื่อครู่ยิ่งย้อนกลับมาในหัว

“แล้วพรีมให้พี่ไหมล่ะ พรีมอยากให้พี่ถนอมพรีมจนถึงวันแต่งงาน พี่ก็ยอมให้แล้ว แต่พี่มีความรู้สึกนะพรีม มีความต้องการ เวลามีอารมณ์ก็อยากปลดปล่อย แต่พี่ไม่เคยรักใครนอกจากพรีมเลยนะ”

“ถ้าพรีมทำแบบพี่บ้างล่ะ ไปเอากับคนอื่นบ้าง พี่จะมองเป็นเรื่องธรรมดาไหม”

“มันเหมือนกันที่ไหนเล่า พรีมเป็นผู้หญิงนะ มีแต่เสียกับเสีย พี่เป็นผู้ชาย ไม่ได้เสียหายอะไร”

“มันต่างกันตรงไหน พรีมก็ยังรักพี่คนเดียวไง แค่เอากับคนอื่นขำ ๆ วันไนต์สแตนด์ ใครที่ไหนก็ทำกัน เหมือนที่พี่ทำอยู่นี่ไง”

พรีมแค่นหัวเราะเสียงหยันกับตรรกะความคิดที่แสนเห็นแก่ตัว

“เลิกพูดแบบนี้ได้แล้ว พี่ไม่โอเค”

โปรดยิ่งหงุดหงิดหัวเสีย ปรี่จะเข้ามาจับตัวหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าแฟนที่ทะเล่อทะล่ามาหาไม่บอกล่วงหน้า ไหนจะร่างกายที่ยังคั่งค้างไม่ทันได้ระบายออก

“พี่รักพรีม รักพรีมคนเดียว ทำไมพูดไม่ฟัง จะประชดทำไม จะทำตัวเป็นเด็กไปถึงไหน”

“พรีมไม่ได้ประชด อย่าเอามือที่แตะคนอื่นมาแตะพรีมนะ”

“พรีม!”

พรีมปากคอสั่น เสียใจจนสมองตื้อตัน ชี้หน้าคมสัน

“คนรักกันต้องซื่อสัตย์ต่อกัน พี่คิดว่าพรีมตายด้านเหรอ มีอารมณ์ไม่เป็นเหรอ แล้วพรีมอยู่ได้ยังไงโดยไม่ไปเอากับคนอื่นน่ะ เคยคิดบ้างมั้ย พี่มันก็แค่หาข้ออ้างให้ความมักมากของตัวเองแค่นั้น พี่ไม่ได้รักพรีมเลย”

“รักสิ แต่พี่... พี่ขอโทษได้ไหมล่ะ พรีมยกโทษให้พี่เถอะนะ”

“ปากขอโทษแต่สีหน้าไม่สลดสักนิด พี่มันเป็นคนเฮงซวยแบบไหนกัน”

สุดที่เธอจะมองหน้าเขาต่อไปได้ ความเจ็บช้ำอัดอั้นตันใจมากมายประดามีโถมถั่งเข้าใส่จึงเลือกหมุนตัวเดินหนี

“อย่าเดินหนีพี่”

“...”

“ถ้าออกไปก็ไม่ต้องพูดกันอีก”

“งั้นเราก็เลิกกัน” เธอแค่นยิ้มทั้งน้ำตา หันกลับไปมองหน้าหล่อเหลาที่บัดนี้ไม่ได้ทำให้หัวใจหวามไหว หน้าที่บัดนี้ไม่ต่างจากคมมีดกรีดหัวใจ “เลิกกันไปเลย”

พรีม อย่าพูดพล่อย ๆ ใจเย็นเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน”

พรีมไม่ได้รอฟังว่าเขาจะพูดอะไรอีก นั่นเพราะเธอเห็นนับดาวออกมายืนพิงประตูเหมือนกำลังลังเลว่าจะออกจากห้องดีไหม ออกตอนไหนดี เธอเลยเลือกจะเป็นคนออกไปซะเอง

ก่อนออกจากห้องยังหยิบคีย์การ์ดโยนใส่หน้าอีกฝ่าย

เธอไม่ใช่คนงี่เง่า คิดเล็กคิดน้อย ดังนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมา ต่อให้โปรดไม่มีเวลาว่างมาหามาเจอกันบ่อย ๆ เหมือนคู่รักทั่วไป เธอมีความเข้าใจให้เขา เข้าใจว่าเรียนหมอหนักหนาสาหัสขนาดไหน แต่เรื่องแบบนี้เธอรับไม่ไหว หัวใจก็แหลกสลายเกินกว่าจะให้อภัยผู้ชายมักง่ายที่ทำร้ายหัวใจกันได้ง่ายดายสิ้นดี

ทั้งโกรธทั้งเสียใจจนน้ำตาไหล ทำให้พรีมเดินจ้ำอ้าว ๆ ทันทีที่ออกมาจากตึกดังกล่าว ไม่ได้มองทาง ไม่ได้มองใคร ทั้งปาดน้ำตาป้อย ๆ น้ำตาที่ยิ่งปาดมันก็ยิ่งไหลออกมา สุดท้ายจึงตัดใจยืนเกาะราวสะพานร้องไห้ให้รู้แล้วรู้รอด ร้องแบบไม่มีเสียง กรี๊ดลั่นแต่ไม่ยอมปล่อยเสียงออกมา ในหัวมีคำถามที่ผุดไปมาซ้ำ ๆ

โปรดทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง!

เขาทำได้ยังไง!

หันไปมองทางที่เดินมา ไม่มีแม้เงาร่างสูงของคนที่ขึ้นชื่อว่าคนรัก น้ำตาก็ยิ่งหลากริน แม้เธอจะเป็นฝ่ายตะโกนบอกเลิก ลึกลงในใจ ยังหวังจะเห็นโปรดตามมาง้อ มาวอนขอ มาแสดงความรักความจริงใจต่อกัน แต่มันไม่มี

“ไอ้คนเลว!”

นอกจากความตกใจในแวบแรกตอนโปรดหันมาเห็นเธอ ไม่มีความรู้สึกเสียใจใด ๆ บนหน้าหล่อเหลานั่น นอกจากสีหน้ายุ่ง เสมือนว่าการที่เจอเธอวันนี้เป็นเรื่องยุ่งยาก เธอไปทำให้เขายุ่งยากใจ

เซอร์ไพรส์ที่เธอตั้งใจเต็มที่ ทั้งของขวัญและร่างกายตระเตรียมเต็มที่ ด้วยรู้ตัวว่า เธออาจเคร่งครัดเกินไปที่ไม่ยอมมีอะไรกับเขา จึงตั้งใจว่าหากโปรดขอครั้งนี้ เหมือนที่เขาเคยขอมาหลายครั้ง ครั้งนี้เธอจะยินยอม...

 ร่างผอมบางทรุดตัวลงนั่งเมื่อรู้สึกหมดแรง หมดกำลังใจ ปล่อยให้น้ำตารินไหล ใจหวนนึกถึงพี่สาวทั้งสอง ถ้าตอนนี้พี่พลอยกับพี่เพลงอยู่ด้วยคงดี แต่เธอจะกล้าโทรไปหาได้อย่างไร แม้รู้ดีว่าพี่ทั้งสองต้องรีบบึ่งมาหาทันทีที่รู้ว่าเธอมีปัญหาก็ตาม

พรีมตัดสินใจลุกขึ้นหลังจากฮึบเรียกกำลังใจให้ตนเองและฮึบกลั้นสะอื้น แค่ผู้ชายเฮงซวยคนเดียว เธอจะตัดใจให้ได้

ก้าวเดินไม่กี่ก้าว เท้าพลันเตะสะดุดทำให้หกล้ม

“เจ็บใจแล้วยังจะมาเจ็บตัวอีก โอ๊ย!!!”

กรรมของพรีม ฮึบลุกอีกครั้งก็เจ็บจี๊ดที่ขาจนต้องนั่งลงปลงสังเวชในความโชคร้ายของตัวเอง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 66 จบบริบูรณ์

    แผนการอันนั้นทำให้โซ่ต้องมายืนอยู่หน้าโต๊ะกระจกสำหรับแต่งหน้าและเก็บของของเมียรักในห้องวอล์กอินโคเซต ตามองขวดยาคุมเขม็ง พรีมเปลี่ยนมากินยาได้หนึ่งปีแล้ว เขาจะคุมเองเธอก็ไม่ยอม บอกกลัวพลาดท้องทั้งที่แต่งงานกันแล้วนี่แหละ“ยืนทำอะไรตรงนี้ ไม่เข้าไปนอนสักทีล่ะ”เสียงทักถามจากเมียรักมาพร้อมกับอ้อมกอดที่ทำให้ใจอุ่นได้ทุกครั้งพรีมเบี่ยงหน้ามาสบตากันผ่านกระจกเงา ก่อนสายตาจะหลุบมองเห็นบางอย่างในมือสามี“นั่นอะไร”“ยาบำรุง”“โซ่ป่วยเหรอ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”“เปล่า เราไม่ได้เป็นอะไร”สุ้มเสียงห่วงใยของเมียรักทำให้โซ่โยนขวดยาลงไปบนโต๊ะ หันมาอุ้มร่างนุ่มเข้าห้องนอน ตามขึ้นไปนอนกอด เริ่มอธิบายกับสายตาเป็นคำถามที่มองมา“ยาบำรุง ไอ้ฟีมมันแนะนำให้เรานำมาเปลี่ยนกับยาคุมของตัวเอง”ใส่ความออดอ้อนลงไปในคำท้ายเมื่อตาเมียไหวระริก ด้วยกลัวเมียจะโกรธ“ทำแบบนั้นเพื่อ”หญิงสาวกลั้นยิ้มวางหน้าขึงขัง เข้าใจดีว่าสามีที่รักต้องการอะไร“เราอยากมีตัวเล็ก ๆ แล้ว”“ทำไมรีบล่ะ”หน้าคมขยับเข้ามาซุกบ่าเล็ก ฉวยเม้มต้นคอขาว“ถ้ามีตอนนี้ เลี้ยงไม่กี่ปีลูก ๆ ก็โตแล้ว เค้าจะได้สวีตกับตัวเองได้เต็มที่ไง ไม่ต้องไปวิ่งตามลูก

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 65 ตอนพิเศษ 2

    “ตกลงปะล่ะ”“ตกลง”พรีมตอบโดยไม่ลังเล ความรักที่มีต่อคนตรงหน้าไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน แม้ตลอดสองปีมานี้จะอยู่ด้วยกันทุกวัน ใกล้ชิดกันยิ่งกว่าคนในครอบครัว หากเธอก็รู้สึกเหมือนเขา คือยังอยากใกล้ชิดกันให้มากขึ้นไปอีกร่างนุ่มถูกยกหมุนท่ามกลางเสียงหัวเราะทุ้มนุ่ม เธอเองก็ยิ้มกว้างก่อนหัวเราะไปด้วยกัน สองมือกอดรอบลำคอหนาอย่างไว้เนื้อเชื่อใจริมฝีปากต่างพานพบประกบกันหลังชายหนุ่มหยุดหมุน โอบอุ้มร่างนุ่มไว้อย่างนั้น จูบแสนหวานที่หวามไปทั้งหัวใจถูกมอบให้แก่กันและกันอย่างลึกซึ้งตรึงอารมณ์ “กลับห้องกันเถอะ”หญิงสาวเอ่ยชวนหลังจูบแสนหวานจบลง“ไม่อยากเดินเที่ยวต่ออีกหน่อยเหรอ”“ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ เราอยากอยู่กับโซ่” ท้ายประโยคกระซิบอย่างมีความหมายชายหนุ่มอมยิ้ม โอบเอวเล็กพาเดินกลับที่พักทันที แต่เส้นทางที่เลือกใช้นั้นก็ยังประดับด้วยแสงไฟที่ให้ความงดงามและแสนโรแมนติก บ่อยครั้งที่เขากดจูบขมับบางด้วยความรัก ชี้ชวนให้ดูสิ่งต่าง ๆ“เหนื่อยมั้ย”“ไม่เหนื่อยหรอก ดูไฟเพลิน ๆ”แม้หญิงสาวจะตอบไปอย่างนั้น กายแกร่งยังเดินมาย่อตัวลงข้างหน้า วาดแขนไปด้านหลังเพื่อรั้งร่างเล็กขึ้นหลัง“แบบนี้นายเหนื่อยแย่เลย”เ

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 64 ตอนพิเศษ 1

    “นึกถึงวันแรกที่เราช่วยเธอหิ้วของขึ้นห้องน่ะ”“ทำไม มีอะไรพิเศษเหรอ”“เรามีเรื่องจะสารภาพแหละ”“ว่า”“วันนั้นของมันไม่ได้หล่นจากถุงหรอก เราหยิบออกเอง”“ทำไมล่ะ”หญิงสาวมองคนรักอย่างไม่อยากเชื่อ นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นขึ้นมา เธอแปลกใจตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนกัน ถุงที่เธอผูกปากถุงอย่างดีทำไมถึงเปิดได้“เราจะได้มีเหตุผลไปหาเธออีกไง”“เจ้าเล่ห์จริง ๆ”โซ่หัวเราะ “ยอมรับว่าเจ้าเล่ห์ ตอนนั้นอะไรที่จะทำให้เราได้คบกับเธอ เราทำหมดแหละ”พรีมมองค้อน หมั่นไส้คนเจ้าเล่ห์มากกว่าจะโกรธคนโดนค้อนหัวเราะร่าท่าทางเบิกบานใจ ยักคิ้วหลิ่วตาให้สาวคนรัก“ทำไงได้เนอะ ชอบมากเลยคนนี้”วางของที่ถือมาไว้บนโต๊ะในครัวเสร็จ ชายหนุ่มยกร่างนุ่มขึ้นนั่งบนโต๊ะ โอบกอดไว้หลวม ๆ ส่งสายตารักใคร่มองสบตาคู่งามที่เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน“ใกล้ปีใหม่แล้ว ปีนี้อยากไปเที่ยวไหน อ๊ะ ๆ ไม่เอาเขาใหญ่แล้วนะ”“ไม่หรอก ปีนี้เราตามใจนาย อยากไปไหนล่ะ”“น่ารักฝุด ๆ แฟนใครน้อ...”“แฟนโซ่ไงคะ”โซ่คลี่ยิ้ม มอบจูบหวาน ๆ ซ่านซึ้งทรวง ถูกอกถูกใจในคำตอบ“ปีนี้เราไปเที่ยวญี่ปุ่นกันนะ ไปดูหิมะสวย ๆ หนาว ๆ แล้วลงแช่อนเซ็นอุ่น ๆ คงฟินดี”“ฮื่อ”หลั

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 63 แฮปปี้นิวเยียร์

    โซ่พรมจูบไปทั่วหน้าปลั่งอย่างแสนรักขณะซึมซับความรู้สึกสุดพิเศษ ทั้งกอดรัดร่างนุ่มแน่นอย่างแสนหวงแหน หญิงสาวอิงแอบแนบซบไม่คิดผละห่าง แล้วก็รู้สึกถึงความต้องการของเขาผ่านความผ่าวร้อนที่คึกแข็งขึ้นมารวดเร็ว“มันใหญ่อีกแล้ว” เสียวหวานกระซิบ“มันอยากซุกพรีมอีก” โซ่เอ่ยยิ้ม ๆ หอมแก้มนุ่มแรง ๆ ก่อนทำท่าจะลุกจากโซฟา“ไปไหน”“หยิบถุงก่อน เราไม่อยากให้พรีมเสี่ยงถึงเราพร้อมรับผิดชอบทุกอย่างก็เถอะ” ถึงจะชอบที่ได้สัมผัสกันแบบไม่มีสิ่งขวางกั้นมากจับใจ ถึงแม้สถานะระหว่างกันคือคู่หมั้นที่ผ่านการเข้าพิธีหมั้นหมายด้วยความเห็นชอบของผู้ใหญ่แล้ว โซ่ไม่คิดจะให้มีเรื่องใดมาทำให้พรีมต้องหยุดชะงักการใช้ชีวิตในวัยนี้พรีมยึดต้นแขนใหญ่ไม่ยอมให้ลุก ซุกหน้ากับซอกคอหนา พึมพำเสียงเบา“ไม่เสี่ยงหรอก” ไม่ปล่อยให้คนรักนิ่วหน้าสงสัยนาน “เราไปฝังยาคุมมา”“พรีม! ตั้งแต่เมื่อไหร่” ได้ยินแบบนั้น ชายหนุ่มรีบจับแขนเรียวมาสำรวจ ก่อนจะเห็นรอยเล็ก ๆ ตรงแขนข้างหนึ่ง ช่วงก่อนหยุดยาวสิ้นปี ต่างคนต่างยุ่งเรื่องสอบและติวกับเพื่อน เขาถึงพลาดเรื่องนี้ หน้าเข้มขึ้น ลูบรอยเล็กแผ่วเบา“เจ็บหรือเปล่า เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบเลยนะ”ท่าทางห่วง

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 62 เราจะกินนาย

    ตลอดหลายเดือน บิดามารดาเดินทางกลับไทยเมื่อไหร่มักจะเรียกหาพรีมเข้าไปเล่นด้วย พวกท่านเอ็นดูพรีมมากกว่าเขาที่เป็นลูกชายซะอีก เหตุเพราะพรีมเป็นคนขี้อ้อนน่ารัก แม่ที่มีแต่ลูกชายจะไม่หลงยังไงไหวตัวเขายังหลงเธอจะตาย“ไว้ปิดเทอมใหญ่ค่อยไป จะได้อยู่กับท่านหลาย ๆ วันให้หายคิดถึงไปเลยดีไหม”“เธอว่าดี เราก็ว่าดี”“นายน่ารักที่สุดเลย”หญิงสาวแนบหน้าเข้าจูบแก้มขาวหนัก ๆ เป็นการให้รางวัลในความน่ารัก ก่อนจะเกาะกอดกายหนากระชับ เอนหน้าวางคางบนบ่ากว้าง ปล่อยให้เขาแบกเธอไปเรื่อย ๆครั้งนี้โซ่เลือกบ้านหลังใหม่อยู่ห่างจากหลังอื่นพอควรจึงมีความเป็นส่วนตัวและมองเห็นวิวสวยได้ทุกองศา“หนักหรือเปล่า เหนื่อยมั้ยให้เราลงเดินดีไหม”“ตัวเบายังกะนุ่น เอาตรงไหนมาหนัก”ชายหนุ่มยังยืนยันว่าไม่หนัก ไม่เหนื่อยด้วยการวิ่งขึ้นเขาโดยมีแฟนสาวเกาะหลัง“เกินไปแล้ว เดี๋ยวก็หัวใจวายหรอก”“ถ้าจะวายขอวายบนอกเธอดีกว่า”“นายนี่”โซ่หัวเราะร่วน ยอมหยุดวิ่ง เปลี่ยนมาก้าวเดินแทน ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็ถึงบ้านพักหลังงาม“ว่าไม่เหนื่อยแต่ได้เรื่องเหมือนกันนะเนี่ย มาปั๊มหัวใจหน่อยเร็ว”หน้าระรื่นยิ้มกรุ้มกริ่มไร้ร่องรอยความเหนื่อยล้า ถึงอย่

  • พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก)   Chapter 61 ครอบครัว

    หลังจากคบหาดูใจกันมาพักใหญ่ โซ่ร่ำร้องอยากเปิดตัวกับครอบครัวของเธอบ้าง ทั้งที่เขาเองก็ได้รู้จักพี่สาวทั้งสองของเธอแล้ว แม้จะผ่านทางการคอลล์วิดีโอตอนที่เธอคุยกับพี่ ๆ บางครั้งเขาร่วมคุยด้วย แต่โซ่ให้เหตุผลว่ายังไม่เคยเจอตัวจริงกันอย่างเป็นทางการสักครั้ง ส่วนทางบิดามารดาเธอนั้น เขาเจอบ่อยเพราะพาเธอกลับบ้านทุกเดือนดังนั้นในวันหยุดสงกรานต์พรีมจึงได้พาชายหนุ่มมาบ้านที่นนทบุรีด้วย ซึ่งวันนี้พี่สาวทั้งสองพร้อมกับคนรักกลับมาบ้านเช่นกันโซ่หอบของฝากมากมายมาด้วยและไม่ลืมหิ้วกล้วยไม้ต้นใหญ่กำลังออกดอกสะพรั่งโดยมีช่อดอกยาวเฟื้อยเต็มต้น พอเธอถาม เขาบอกเล่าคร่าว ๆ ว่าเป็นกล้วยไม้ตระกูลช้างคนรับถูกอกถูกใจมาก ยิ้มกว้างหน้าบาน รีบบอกให้นำไปไว้ในเรือนกล้วยไม้ทันที“หนุ่มคนนี้นี่รู้ใจพ่อเราจริง ๆ” พัชรีเย้าลูกสาว“นั่นก็ขยันหาของมาเอาใจกันค่ะ พรีมห้ามก็ไม่ฟัง” กล้วยไม้บางต้นราคาแพงจนเธอตกใจ“แล้วพี่พลอยกับพี่เพลงมาถึงนานยังคะ พากันไปไหนแล้วล่ะ”ในบ้านไม่มีพี่สาวทั้งสอง พรีมรู้ว่าพวกเขามาถึงจากรถยนต์หรูสองคันที่จอดอยู่หน้าบ้าน“สักพักแล้วล่ะ ตอนนี้นั่งเล่นกันอยู่ในสวนหลังบ้าน”“งั้นเราไปสมทบกับพี่ ๆ กั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status