All Chapters of พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก): Chapter 1 - Chapter 10

บ่อยครั้งที่ พัชราวลัย ปรีดาศิริกุล หรือ พรีม เหลือบมองกล่องขนาดกะทัดรัดผูกโบสีชมพูสวยงามในถุงกระดาษแข็งตั้งแต่ยังอยู่ในรถไฟฟ้ากระทั่งตอนนี้ที่กำลังเดินตรงไปยังคอนโดสูงอันเป็นที่พักของเหล่านักศึกษาจากมหาวิทยาลัยละแวกนี้ ส่วนมากแล้วจะเป็นนิสิตแพทย์ของมหา’ลัย D เนื่องจากอยู่ใกล้มากกว่าที่อื่น เธอกำลังจะไปหาคนรักซึ่งเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสี่ของมหา’ลัย D คิดถึงหน้าคนที่ไม่ได้เจอกันร่วมสี่เดือน ได้แค่คอลล์วิดีโอกันเท่านั้น เนื่องจากนักศึกษาแพทย์ปีสี่ต้องขึ้นเวรแล้ว ทำให้อีกฝ่ายยุ่งมาก อย่าว่าแต่มาเจอกัน แค่เวลานอนเขายังไม่ค่อยจะมีปฏิภาณกับพัชราวลัยคบกันมาห้าปีแล้ว ความรักบ่มเพาะเอาตอนที่เธอกำลังเรียน ม.4 ส่วนเขาเรียน ม.6 ในโรงเรียนเดียวกัน เริ่มจากความเป็นพี่เป็นน้อง ค่อย ๆ พัฒนาจนกลายเป็นความรู้สึกลึกซึ้ง โดยมีสายตาพ่อแม่ของเธอซึ่งเป็นครูในโรงเรียนดังกล่าวรับรู้และเฝ้ามองอยู่ห่าง ๆ หลังจากเขาเรียนจบและเข้าเรียนต่อแพทย์ที่มหาลัย D เธอเคยให้คำสัญญาว่าจะตามไปเรียน แต่โชคชะตาไม่เป็นใจ พัชราวลัยได้เข้าเรียนที่ ม.K ซึ่งอยู่ไม่ห่างจาก ม.D มากนัก แม้จะเป็นความรักระยะไกล แต่ระยะทางไม่เคยทำให้ความสั

รถยนต์จีทีอาร์สีดำสุดหรูหล่อเฟี้ยวฟ้าวไม่ต่างอะไรผู้เป็นเจ้าของโฉบเฉี่ยวอยู่บนถนนในช่วงเวลาเกือบห้าทุ่ม เจ้าของที่เป็นคนขับฮัมเพลงในคออย่างอารมณ์ดีหลังกลับจากนัดตี้กับสาวสวยคนหนึ่ง เธอทำให้เขารื่นรมย์มากถึงมากที่สุดผู้ชายอย่าง พีรวิชญ์ ทัตธนัชชนม์ อารมณ์ดีเป็นนิจอยู่แล้ว ถ้าเพียงแต่ช่วงหลายเดือนมานี้เพื่อนรักจะไม่ทำตัวเงียบขรึมเพราะมีปัญหาเรื่องความรักพลอยทำให้เขาและ ฟีม หรือ นิติ ภพนิพิฐ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทอีกคนพลอยหลอนไปด้วยลม หรือ พระพาย อธิปัตย์ มีปัญหากับแฟนตั้งแต่ปีหนึ่ง ตอนนี้ก็ยังปรับความเข้าใจกันไม่ได้ วัน ๆ เพื่อนเอาแต่เงียบขรึม ปากบอกไม่สนใจแต่ก็แอบไปนั่งเฝ้ามองสาวทุกครั้งที่มีโอกาสคืนนี้ได้ผ่อนคลายบ้าง เขาจึงอารมณ์ดี ผิวปาก ฮัมเพลงที่ชอบมาตลอดทาง ขณะสอดส่ายสายตามองท้องถนนที่โล่งมาก เขากำลังจะกลับบ้านพักซึ่งอยู่อีกด้านของมหาวิทยาลัยแต่แล้ว เมื่อสายตากวาดผ่านไปด้านข้างตอนที่รถพุ่งขึ้นสะพาน ใจพลันกระตุกไหว“เชี่ยอะไรวะ!”อุทานไปแล้ว ชายหนุ่มยกมือตีปากตัวเอง นึกถึงคำโบราณที่ว่าไม่ให้ทักอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าตอนกลางคืน บางทีคงแค่ตาฝาดถึงเห็นเหมือนจะมีหน้าขาว ๆ อยู่ตรงทางเดินราวก

‘หายโกรธพี่ยังครับที่รัก’ พรีมนิ่วหน้ามองข้อความที่ส่งมาจากคน ๆ เดิมที่สร้างแผลใจให้ วันนี้มันกำลังกลัดหนอง ยิ่งเห็นข้อความจากคนนั้นทุกวัน มันยิ่งย้ำเตือนให้นึกถึงเรื่องราวในคืนนั้นขึ้นมา เธอรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งแม้จะผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วก็ตาม โปรดเริ่มส่งข้อความมาหาในช่วงสายของวันถัดมาจากคืนนั้น‘ขอบใจสำหรับนาฬิกา พี่ชอบมากเลยครับ จะใส่ทุกวันเลย’ เขาแนบรูปถ่าย รูปข้อมือที่สวมนาฬิกาที่เธอซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด ราคามันแพงเอาเรื่อง เธอต้องเก็บเงินอยู่หลายเดือน‘พี่ขอโทษนะครับพรีม พี่ใช้อารมณ์กับเรา พี่ขึ้นเวรติดกันหลายวันเลยเหนื่อย’ เหนื่อยแบบไหนถึงได้มีแรงเล่นผีผ้าห่มกับเพื่อนในกลุ่ม‘ยกโทษให้พี่ยังครับ คิดถึง อยากเห็นหน้าแล้ว’‘คอลล์กัน’‘คิดถึง’‘หายโกรธพี่เถอะที่รัก’และอีกหลายข้อความที่แสดงถึงความออดอ้อนวอนง้อขอคืนดี“ไอ้พี่โปรดอีกล่ะสิ” เซียร์หนึ่งในเพื่อนสนิทละสายตาจากกระจกเงาหันมามอง“อื้อ”“แกน่าจะบล็อกแม่งไปเลย จะได้จบ ๆ ผู้ชายห่าอะไร” หมิงโยนชุดสวยที่เพิ่งหยิบออกมาจากตู้ลงบนเตียงข้างเพื่อนรักเพื่อนทั้งสองรับรู้เรื่องเฮงซวยพวกนั้นจากคำบอกเล่าของเธอเอง“ฉันอยากรู้ว่าเ

ฟีมหัวเราะก่อนหันไปถามเพื่อน “ฟัง ๆ ดูแล้วไม่ใช่ว่าพรีมเพิ่งอกหักเหรอวะ” ฟีมเปิดปากถาม“อือ เธอเลิกกับแฟนเมื่อสองอาทิตย์ก่อน” โซ่ไม่ได้เล่ารายละเอียดให้เพื่อนฟังเพราะยังไงก็เป็นเรื่องส่วนตัวของหญิงสาว“แล้วเอาไง” ลมบุ้ยหน้าลงมองสาวในวงแขน หมิงภาพตัดก่อนใครเพื่อน"ให้นอนห้องข้างบนแล้วกัน”บ้านของเขาชั้นบนมีสามห้องนอนกว้างขวาง ของเขาห้องหนึ่ง อีกสองห้องว่างเพราะพี่ชายยึดห้องข้างล่างเป็นห้องพัก“พี่มึงไม่กลับเหรอ”“ไอ้ซีนมันทำโครงงาน ไม่โผล่หัวกลับมาหรอก”ถึงกลับมา โซ่มั่นใจว่าพี่ไม่ว่า พวกเขาไม่เคยวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายอยู่แล้ว แล้วการกินเหล้าเกี้ยวสาวก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดของวัยรุ่น แม้ว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะหิ้วสาวติดมือกลับบ้าน เพียงแต่พวกเธอแต่ละคนเมาเละจริง ๆ จะไปส่งที่หอ เขาก็ไม่รู้ว่าพวกเธออยู่ห้องไหน บนการ์ดไม่มีระบุหมายเลขห้องไว้ที่ผ่านมา โซ่ก็ไม่เคยหิ้วใครกลับมาบ้านเลยสักครั้ง เน้นกินข้างนอก อิ่มแล้วกลับบ้านนอน สไตล์เขาเป็นแบบนั้นหลังจากช่วยกันประคองสามสาวขึ้นไปนอนห้องชั้นบนเรียบร้อย สามหนุ่มเพื่อนซี้ลงมานั่งดื่มเหล้ากันต่อ“มึงอะ เมื่อไหร่จะไปง้อเรน”โซ่เอ่ย

“โซ่นี่ก็เป็นคนน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”เสียงเซียร์ที่นอนอยู่บนเตียงไถฟีดในหน้าติ๊กต๊อกเล่นเปรยขึ้น ทำให้พรีมที่นอนข้างกันหันไปมอง เอ่ยกระเซ้าออกมา“คนน่ารักก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนดีไหมแก”“อย่างน้อย ๆ เขาก็ดีที่ไม่ล่วงเกินแกไงพรีม ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น แกละเมอเดินไปเข้าห้องเขาแบบนั้น คงไม่มีใครปล่อยแกออกมาโดยไม่ทำอะไรหรอก”“นั่นดิ ไม่เอาก็ต้องมีแต๊ะอั๋งบ้างล่ะ”“บางทีเขาอาจจะทำก็ได้ ฉันหลับจะไปรู้ได้ไง”ส่วนลึกในใจกลับบอกพรีมว่า โซ่ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น นอกจากกอดปลอบตอนเธอร้องไห้และเมื่อเช้าที่เธอกรี๊ดเพราะกลัวแมว“โซ่อะฮอตมากนะพวกแก มีหลายเพจพูดถึงเขาบ่อย ๆ สาวกรี๊ดพวกเขามากทั้งสามคนเลย ฉันดู ๆ แล้ว โซ่นี่สาวกรี๊ดเยอะสุด เขาเป็นคนสนุกสนานอารมณ์ดีด้วยล่ะมั้ง ดูเข้าถึงง่าย”หมิงส่งเสียงมาจากข้างเตียง เจ้าตัวกำลังนอนอ่านหนังสือนิยายภาษาอังกฤษอยู่ตรงนั้นสามสาวเช่าห้องอยู่ด้วยกันตั้งแต่เข้าเรียนปีหนึ่ง“โซ่ใจดีจริง ๆ น่ะแหละ ฮอตมาแต่ไหนแต่ไร ตอนอยู่ ป.6 มีสาวชอบแล้ว เขาหน้าตาดีไง แล้วเมื่อคืนเขาก็ไม่ได้ทำอะไรฉันจริง ๆ ฉันนอนบนเตียง ส่วนเขานอนบนโซฟา”มันคงไม่ยุติธรรมกับเขานักถ้าเธอจะปรักปรำโดยไม่