เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-06 16:58:17Chapter 2
“ไอ้พวกระยำ!” วิคเตอร์เอ่ยอย่างเคียดแค้น เขาไม่เคยรู้จักบุรุษตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรด้วยทั้งนั้น หรือว่าจะเป็นลูกน้องคู่อริ
“มึงเป็นคนของตระกูลมังกรฟ้าใช่ไหม?” การินหัวเราะเมื่อได้ยินคำถามของวิคเตอร์ ลูกน้อยอีกสี่คนลงจากรถตามมาสมทบ
“ถ้ากูตอบว่าไม่ล่ะ”
“ถ้าไม่ใช่ แล้วมึงเป็นคนของใคร ศัตรูที่กูมีก็เห็นจะเป็นตระกูลมังกรฟ้า ถ้าไม่ใช่แล้วคนที่ให้มึงมาเก็บพวกกูคือใคร” วิคเตอร์ถามเสียงเข้มพลางกระชับอ้อมแขนกอดรัดภรรยาให้แน่นมากกว่าเดิม
“มึงก็คิดสิ ว่ามึงกับลูกมึงสร้างศัตรูที่ไหนบ้าง คนอย่างมึงมีศัตรูเยอะจะตาย คงคิดไม่ออกสินะว่าเคยทำชั่วอะไรกับใครไว้บ้าง”
“ไอ้คนระยำ”
“อย่าพูดมาก มึงตายซะเถอะ!”
ปัง!ปัง! เสียงปืนดังกึกก้องเมื่อพลกับสมยิงใส่ชายที่กำลังพล่ามอยู่เมื่อครู่และลูกน้องอีกสี่คนต้องหลบไปอีกทาง
“ไอ้พล มึงระวังตัวด้วย”
“กูไม่กลัวตายหรอก ตอนนี้รถของมันสตาร์ทเครื่องอยู่มึงต้องรีบพาเจ้านายขึ้นรถของมันแล้วพาไปโรงพยาบาล เราจะรอแบบนี้ไม่ได้ รถพยาบาลไม่มาง่ายแน่ ๆ เดี๋ยวกูจะยิงคุ้มกันให้เอง”
“ไม่ได้นะไอ้พล ถ้าจะไปเราก็ต้องไปด้วยกัน”
“ชีวิตนายสำคัญกว่า ถ้าเกิดว่ากูเป็นอะไรไป มึงต้องพาเจ้านายไปจนปลอดภัยนะไม่ต้องห่วงกู”
“ไอ้พล”
“มึงต้องรีบ ถ้ามีโอกาสพาหนี มึงต้องรีบพาไป”
“ไอ้พล”
“ถือว่ากูขอร้อง”
ปัง!ปัง!ปัง! ตู้ม! พลยิงรัว ๆ พร้อมกับปาระเบิดใส่
“ไอ้สม!”
“ครับนาย”
“มึงอุ้มเซลีนไป เดี๋ยวกูยิงพวกมันเอง” วิคเตอร์วางภรรยาลงพื้นแล้ว แล้วเดินมาหาพล ถ้าจะไปพร้อมกันคงไม่รอดแน่ เพราะกว่าจะพากันไปขึ้นรถ ก็คงจะโดนพวกมันยิง สู้ให้ภรรยากับลูกน้องไปก่อนยังจะมีโอกาสรอด ถ้าพวกเขาเป็นคนยิงเปิดทางให้
“นายพานายหญิงไปก่อนเลย”
“กูจะไม่ทิ้งลูกน้องที่ยอมสละชีวิตยอมทำทุกอย่างเพื่อกูหรอก ถ้าจะรอดเราก็ต้องรอดด้วยกัน แต่ถ้าจะตายก็ขอให้เราตายด้วยกัน ไอ้สมมึงรีบพาเมียกูไป”
“ครับนาย” สมตรงเข้าไปอุ้มเซลีนตรงไปที่รถของการิน แล้วขับเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว
ปัง!ปัง!ปัง
“มึงทำเมียกูเจ็บ พวกมึงต้องตาย!”
ปัง!ปัง!ปัง!
วิคเตอร์วิ่งไปอีกทางแล้วสาดกระสุนใส่ชายทั้งห้าคน ชายสองคนถูกยิงล้มลงกับพื้นราวกับใบไม้ที่ปลิดปลิว
“พวกมึงตาย!”
ปัง!ปัง!ปัง!
“อ้ากกก!!” สมยิงร่วงไปอีกสอง ก็แค่พวกกระจอกปากไม่สิ้นกลิ่นนมน้ำนม ยังไงก็ไม่มีวันฆ่าพวกเขาได้
“เหลือคนสุดท้ายแล้วสินะ ฝีมือไม่ได้ครึ่งขี้ตีนกูอย่ามาเก่งกับพวกกู” วิคเตอร์เอ่ยเสียงเหี้ยม วิ่งเข้าไปไล่ยิงการินที่หลบซ่อนอยู่ข้างต้นไม้
ปัง!
“บอกมาใครส่งมึงมา”
“หึ บอกให้โง่”
ปัง!ปัง!ปัง! การินยิงสวนแล้ววิ่งเข้าไปในป่า วิคเตอร์กับพลวิ่งตามอย่างไม่ลดละแต่ก็ตามไม่ทัน
“มันหายไปไหนแล้วไอ้พล”
“มันวิ่งมานี้นิ่ครับ หายไปไหนแล้ว มันน่าจะหลบไปอีกทาง ผมจะรีบตามมันไป”
“ไม่ต้อง ปล่อยมันไป เรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลัง เรารีบไปโรงพยาบาลเถอะ”
“ครับนาย” พลกับวิคเตอร์รีบเดินออกมาจากป่าแล้วไปหยิบโทรศัพท์ที่รถของตนเองเดินไปตามถนน เขากดโทรออกแล้วมองซ้ายมองขวา
(ฮัลโหล)
“ไอ้พายุมึงอยู่ไหน”
(นอนอยู่บ้าน)
“มึงช่วยมาที่ถนนดำรงกูลหน่อย มันไม่ไกลจากบ้านมึง”
(ไปทำไมวะ นี่มันยังไม่สว่างเลย)
“กูโดนลอบฆ่า เมียกูเจ็บหนักถูกไอ้สมพาไปโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้ไม่มีรถมาสักคัน ช่วยมารับกูกับไอ้สมที กูจะรีบไปโรงพยาบาล” น้ำเสียงเข้มนั้นสั่นเทาเล็กน้อย
(ได้ ๆ กูจะรีบไป มึงระวังตัวด้วย)
“อืม” วิคเตอร์กดวาง ไม่นานนักรถหรูของพายุก็ขับมาจอด
“มาเร็วทันใจกูมาก”
“รีบไปกันเถอะ”
“อืม ไปโรงบาลไหน”
“โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด” วิคเตอร์รีบขึ้นรถพร้อมกับพลรถหรูก็ขับเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว
ร่างหนาของคริสเตียนที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดเดินออกมาจากคฤหาสน์ของไตรภพพร้อมกับลูกน้องคนสนิททั้งสอง เขาปรายตามองลูกน้องของไตรภพที่หนีตายกันอลหม่าน แล้วแสยะยิ้มออกมา
“หมาเเก่ตายพวกมันก็ไม่กล้ากับเราแล้ว”
“แต่ยังมีลูกมันอยู่นะครับ”
“หึ ลูกแล้วไง จำเป็นที่กูต้องแคร์ไหม ถ้าคริสมากูจะให้มันจัดการพวกลูก ๆ ของไอ้หมาแก่ จะให้มันฆ่าให้ตายให้หมด”
“ครับนาย” คริสเตียนเดินไปขึ้นรถตามด้วยลูกน้องคนสนิททั้งสองที่รีบตามไป
“กลับบ้านเลยไหมนาย”
“กลับเลยก็ได้” คริสเตียนว่าแล้วทอดสายตามองข้างทาง
ครืด!ครืด! สมาร์ทโฟนราคาแพงแผดเสียงดังลั่น มือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบมันออกมากดรับ
“ครับพ่อ”
(พ่อกับแม่ถูกลอบฆ่า ตอนนี้แม่อยู่โรงพยาบาลพีพิว คริสเตียนช่วยไปรับพี่อลิสกับคริสโตเฟอร์ที่สนามบินให้ทีนะ)
“แล้วแม่เป็นยังไงบ้าง?” คริสเตียนเอ่ยถามด้วยใบหน้ารีบนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดออกมาทางสีหน้า
(หนักเลย หมอกำลังช่วยชีวิตอยู่ พ่อไม่อยากห่างแม่ พ่อกลัวแม่จะไม่อยู่กับเรา รับพี่เสร็จก็พาไปบ้านเลย อย่าเพิ่งบอกว่าแม่เป็นอะไร ปิดเอาไว้ก่อนรู้ไหม พ่อไม่อยากให้พี่เขาตกใจ)
“แล้วใครมันเป็นคนทำเรื่องนี้”
(พ่อก็ไม่รู้ แต่มันบอกว่าไม่ใช่คนของตระกูลมังกรฟ้า ไปเคลียร์เรื่องพี่ ๆ ให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาหาพ่อ)
“ครับพ่อ” คริสเตียนกดวางสายพร้อมกับกำหมัดแน่น ภายใต้ใบหน้าเฉยชาแต่กลับซ่อนความรู้สึกเคียดแค้นเอาไว้แน่นอก ไม่ว่าใครที่มันทำกับครอบครัวอันเป็นที่รัก เขาจะลากคอมันมาชดใช้ในสิ่งที่มันกระทำ “ไอ้พีระ”
“ครับนาย”
“พากูไปสนามบินด่วนเลย”
“ครับ”
บทล่าสุด
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 35 ️จบบริบูรณ์️
Chapter 35ตอนแรกฉันกับสามีเราจะไปพักที่บ้านพักตากอากาศของคุณแดเนียล แต่พ่อฉันกับพ่อวิคเตอร์ไม่ยอม จนฉันต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาที่กรุงเทพ คนที่ทะเลาะกันมาตลอดทางเห็นจะเป็นพ่อเอกพงศ์กับพ่อวิคเตอร์ ฉันเเทบจะกรอกตามองเป็นพันรอบ“ผมกับโมนาจะย้ายไปอยู่บ้านเล็กนะครับ”“ไม่เอา โมนาต้องไปอยู่บ้านแสงสุริยะ” พ่อโพล่งขึ้น“บ้านมึงพังหมดแล้วนะไอ้เอกพงศ์ มึงจะให้ลูกกับหลานไปอยู่ยังไง?”“ลูกกูมีธุรกิจที่สระบุรี”“แต่กูไม่ให้โมนาไป เธอต้องอยู่เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานของกูอยู่ที่นี่”“คาเตอร์ก็เป็นหลานของกูเหมือนกัน ไปเลี้ยงอยู่ที่โน่นอากาศก็ดีชีวิตก็ดีเหมือนกัน”“มึงกับกูใครรวยกว่ากัน ใครจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้หลานได้มากกว่ากัน”“กูกับลูกก็รวยเหมือนกันนั่นแหละ”“เลิกทะเลาะกันได้แล้วค่ะ ให้ลูกเขาตัดสินใจเองเราเป็นปู่เป็นย่าเป็นตาเป็นยาย เราไม่มีสิทธิ์ไปบีบบังคับลูกเข้าใจไหมคะ ลองใช้สติลองใช้สมองอันน้อยนิดของพวกคุณคิดดูนะคะว่าสิ่งไหนที่ลูกกับหลานจะมีความสุข เราก็ควรทำตาม เราไม่ควรบังคับพวกเขา ให้เขาตัดสินใจเอง” แม่เซลีนรีบเอ่ยแทรก“แต่โมนาอยากอยู่ที่นี่ โมนาอยากอยู่กับคริสเตียน โมนาอยากอยู่ใกล้ ๆ เพื่อ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 34
Chapter 34“ทำไมบ้านอยู่ในสภาพนี้วะ” วิคเตอร์มองสภาพบ้านที่เละเทะเหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิรบมา ปลอกกระสุนเกลื่อนเลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ชายฉกรรจ์นับสิบช่วยกันขนศพที่ถูกยิงขึ้นเรือ“แล้วโมนาล่ะ” เอกพงศ์รีบเดินเข้าไปสำรวจ พลางกวาดสายตามองหาบุตรสาว“หรือว่าโดนยิงตายกันหมดแล้ว” โนอาห์เอ่ยยิ่งทำให้ชายทั้งสองใบหน้าซีดเผือด มือไม้สั่นอย่างไม่อาจปรามได้“ถ้าโมนาตายนะ เป็นความผิดของพ่อเป็นความผิดของคุณแล้วก็คุณ” อลิสชี้ไปที่ทุกคนพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเธออยากจะรู้อากัปกิริยาของทั้งสามว่าเป็นอย่างไร เอกพงศ์วิคเตอร์และโนอาห์ถึงกับหน้าซีดเผือดมากกว่าเดิม เมื่อได้ฟังและคิดตามคำพูดของอลิส“ถ้าโมนากับพี่ชายของลูกเสียไปจริง ๆ นั่นเท่ากับว่าเราเสียหลานของเราไปด้วย”“ใช่ค่ะ!”“ทุกอย่างมันเป็นความผิดของพ่อเอง ถ้าพ่อไม่สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง พ่นคำพูดร้าย ๆ ใส่คริสเตียน พ่นคำพูดแย่ ๆ พูดถึงโมนาในทางที่ไม่ดี คริสเตียนก็คงจะไม่หนีมาพร้อมกับโมนา”“ใช่ค่ะ มันเป็นความผิดของพ่อด้วย”“พ่อรู้ พ่อผิดเองพอรู้ตัวดี ทิฐิในหัวใจของพ่อที่มันมีมากล้นจนไม่อาจมองโมนากับลูกเป็นคนในครอบครัวของเราได้ พอมาถึงตอนนี้พ่อกล
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 33
Chapter 33คริสเตียนสาดกระสุนใส่ผู้มาใหม่อย่างไม่ได้เกรงกลัว เป็นจังหวะเดียวที่ลูกน้องคนสนิททั้งสองวิ่งเข้ามาแล้วสาดกระสุนใส่ไม่ยั้งเพราะความชะล่าใจหลาย ๆ อย่าง มันทำให้ทั้งสองไม่ได้ระวัง พอมารู้ตัวอีกทีผู้เป็นนายก็ถูกจู่โจมแล้วปัง!ปัง!ปัง!“อ้าก!” ร่างชายฉกรรจ์ล้มลงราวกับใบไม้ที่ปลิดปลิว เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากบาดแผล คริสเตียนยิงสวนในขณะที่โมนาตะเกียกตะกายเพื่อไปหลังบ้านเฮือก! ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงของเหลวบางอย่างที่ไหลออกมาจากหว่างขา“คะ...คริสเตียน” โมนาเอ่ยเสียงเบา จ้องมองสามีที่กำลังสาดกระสุนใส่ฝ่ายตรงข้าม“หลบเข้าไปในห้องเล็ก!” คริสเตียนหันมาสั่งโมนา“ค่ะ” โมนารู้สึกเจ็บหน่วงพยายามตะเกียกตะกายพาร่างของตัวเองเข้าไปในห้องเล็กใต้บันได เธอกัดฟันกรอดกำมือตัวเองแน่นเมื่อความเจ็บปวดเริ่มแล่นขึ้นมาเป็นริ้ว น้ำสีใสที่ไหลออกมาเป็นสัญญาณเตือนว่าเธอกำลังจะคลอดแล้วปัง!ปัง!“มึงกล้ามาก ไอ้พวกระยำ!” พีระสาดกระสุนใส่ร่างลูกน้องอีริคอีกครั้ง ถึงแม้ว่าคนของเขาจะน้อยกว่าแต่ก็ใช่ว่าเขาจะยอมเขาจะไม่มีวันยอมให้ผู้เป็นเจ้านายทั้งสองเป็นอะไรไป ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยอม“คนมีเพี
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 32
Chapter 32“พ่อถูกยิง ผมว่าพ่อกับ...เอ่อ...คนพวกนั้นไปหาหมอดีกว่า” คริสเอ่ย“พ่อว่าพ่อไปช่วยด้วยดีกว่า พ่ออยากรู้ความจริงด้วยว่ามันส่งลูกของมันไปตามล่าโมนาที่ไหน” วิคเตอร์กุมต้นแขนข่มความเจ็บปวดเอาไว้“ผมรู้ครับว่ามันไปที่ไหนกันเดี๋ยวผมแชทไปบอกคริสเตียนเอง อ๋อ! ผมลืมไป เดี๋ยวส่งไปในไลน์กลุ่มดีกว่า อลิสกับคริสโตเฟอร์ต้องรู้เรื่องนี้ด้วย ถ้าบอกช้าผมได้หูขาดเป็นแน่”“พวกลูกรู้หมดหรอว่าสองคนนั้นไปอยู่ที่ไหน”“รู้สิครับรู้หมดทุกคน แม่ก็รู้ด้วยนะว่าสองคนนั่นอยู่ที่ไหน”“เชี่ย” วิคเตอร์ถึงกับสบถออกมา ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเขาถูกแหกตามาตลอดหรือเนี่ย“พ่อกับพวกนั้นรีบไปโรงบาลเถอะ เดี๋ยวเขาจะตายห่าก่อน ผมจะส่งโลเคชั่นที่พวกไอ้คริสเตียนอยู่ให้ทีหลัง”“ส่งมาก่อนจะได้รีบไปช่วย”“ไปรักษาตัวก่อนจะส่งให้”“ชักช้าเกินไปจะไม่ทันการณ์ อีกคนโดนยิงอีกคนโดนเหล็กเสียบคา ต่อให้ไปถึงก็ไม่รอดหรอก เลือดหมดตัวตายก่อนพอดี เอาเป็นว่ารีบไปรักษาตัว ให้หมอผ่าตัดหรือให้หมอเย็บแผลให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยไป”“แต่...”“เชื่อผม ไปรักษาก็ไม่เกินสองชั่วโมงหลังจากนั้นก็นั่งเครื่องไปที่ภูเก็ต ไอ้เวรนั่นมันคงจะยังไม่ท
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 31
Chapter 31“วันนี้มีของไปส่งให้เสี่ยเอเดน ผมจะไปเองนะพ่อ” คริสเอ่ย ตั้งแต่พี่ชายจากไป เขาก็เป็นคนที่สานต่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานที่เกาะไข่มุก หรืองานอยู่ที่กรุงเทพฯเขาก็รับต่อหมดถึงแม้ว่าอายุจะยังไม่มาก แต่เขาก็จัดการทุกอย่างได้ดีและเรียบร้อยเสมอ“พ่อไปด้วย!”“ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะจัดการเอง”“ไม่ ๆ พ่อไม่ยอมให้ลูกไปเสี่ยงคนเดียวหรอก”“แต่มันเสี่ยงนะครับ”“พ่อไม่เคยกลัว” วิคเตอร์เอ่ยพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้น ส่วนบุตรสาวบุตรชายฝาแฝดไม่สนผู้เป็นบิดาแม้แต่น้อย แม้แต่ภรรยาที่นั่งอ่านหนังสือก็เฉยเมยไม่สนใจ“จะดีเหรอครับ”“ดีสิ...” วิคเตอร์พูดเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจจากภรรยา แต่ทว่าเซลีนกลับไม่สนใจมองเขาเลยแม้แต่น้อย ให้ตายสิ! เขาต้องมาเรียกร้องความสนใจผู้เป็นภรรยาราวกับหนุ่มสาวแรกรุ่นหรือเนี่ย วิคเตอร์คิดอย่างหงุดหงิด เมื่อไม่เห็นปฏิกิริยาของเซลีนที่จะหันมาสนใจเขาเลยแม้แต่น้อยเขารู้สึกเฟลมากพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสมกับพลที่หัวเราะคิกคักชอบใจ มันยิ่งสร้างความโกรธให้กับเขาเป็นอย่างมาก คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังมาหัวเราะชอบใจ เขาอยากจะตะบันหน้าลูกน้องคนสนิทเสียจริง“ไอ้เชี่ยสองตัวเนี่ยมึงเป็นเ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 30
Chapter 30เพล๊ง!ปึง!โคร้ม!“ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว ทำไมถึงยังไม่เจออีก” เอกพงศ์สบถออกมาอย่างโมโห พร้อมกับปาข้าวของลงพื้น“หรือว่าโมนาจะหนีอยู่กับคริสเตียนคะ” รตีเอ่ยยิ่งทำให้เอกพงศ์โมโหมากกว่าเดิม ไม่ว่าจะส่งคนออกไปตามหาหรือสืบข่าวบุตรสาว ก็ไม่มีวี่แววเลย“ไอ้ตระกูลเส็งเคร็งมึงเจอกูแน่” เอกพงศ์เอ่ยอย่างอาฆาตแค้น“อย่าเพิ่งไปอะไรพวกเขาเลยนะคะ ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ”“คุณรตี!!” เขาเสียงห้วนใส่ภรรยาอย่างไม่พอใจ“ใจเย็นบ้างเถอะค่ะ อย่าให้ความแค้นมาบังตาบังใจจนมืดบอดเลย”“หึ! ลูกเราเจ็บเพราะใคร ลูกน้องมากมายตายเพราะใคร?”“เพราะทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ ถ้าทุกคนยอมถอยทุกอย่างมันจะดีเอง แต่ยิ่งแรงใส่กันทั้งสองฝ่าย เรื่องราวมันก็จะมีแต่ลุกลามใหญ่โตขึ้นมามากกว่าเดิม” รตีเอ่ยอย่างท้อในหัวใจ บางครั้งก็นึกเบื่อหน่ายในคำว่าสองตระกูลไม่ถูกกัน ถ้ามันไม่มีสิ่งนี้ทุกอย่างมันก็คงจะดีกว่าเดิม“ฉันจะไปหาโนอาห์”“รตีไปด้วยค่ะ” รตีเอ่ยแล้วเดินไปพร้อมสามี@โรงพยาบาลโนอาห์นั่งอยู่บนเตียงพลางทอดสายตามองวิวที่หน้าต่าง อาการของเขาดีมากแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ เขากำลังคิดถึงคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ คนพวกนั้นเป็นใครกัน....หญิง
บางทีคุณอาจจะชอบ
สัญญารักมาเฟียร้าย
โซลสตาร์ seoulstar22.8K viewsเมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว4.3K viewsเสพติดหัวใจมาเฟีย
มดตัวจี๊ด8.4K viewsไฟรัก บำเรอสวาท Sex On Fire
MaNIE-STORY4.0K viewsเล่ห์รักมาเฟียร้ายกับแมวน้อยของเขา
มิลเลียนาห์749 viewsหยุดหัวใจไว้ที่เธอ ( DARK2 )
เกศิณีแอดมินสกั้ง170 viewsBAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย
Piggy.g4.2K viewsพี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี
ohpal604 views
