เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-06 16:58:02Chapter 1
ครืด!ครืด!
เสียงสมาร์ทโฟนราคาแพงแผดเสียงร้องดังขึ้น วิคเตอร์ทำหน้ายู่พร้อมกับใช้มือควานหาโทรศัพท์ที่กำลังมีสายเรียกเข้าอยู่บนหัวเตียง
“ฮัลโหล” วิคเตอร์กลอกเสียงแล้วขยี้ตาตัวเองเบา ๆ
(พ่อคะ อลิซกับคริสโตเฟอร์ถึงสนามบินแล้วนะคะ) น้ำเสียงหวานใสเอ่ยกลับมา ทำเอาวิคเตอร์ดีดกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างดีใจ
“ลูกมาไทยทำไมไม่บอกพ่อตั้งแต่ทีแรกล่ะลูก พ่อจะได้ให้ลูกน้องหไปรอรับ ตอนนี้ลูกน้องพ่อก็ให้ไปทำงานสำคัญ มีเหลืออยู่แค่ไม่กี่คนเอง แล้วไอ้คนที่เหลือมันก็ต้องเตรียมของล็อตใหม่เอาไว้ไปส่งให้กับลูกค้า ส่วนที่ว่างสุดก็แก่แล้ว”
(ตอนแรกงานบริษัทมันเยอะน่ะค่ะ แต่พอเคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยเราสองคนก็เลยอยากจะกลับมาหาพ่อกับแม่ค่ะ แต่ถ้าพ่อกับแม่ไม่สะดวกที่จะให้ใครมารับ อลิซกับคริสโตเฟอร์เราไปที่บ้านเองก็ได้ค่ะ)
“งั้นพ่อจะไปรับลูกเอง รอพ่อแป๊บเดียวก็ถึงลูกรออยู่นั่นแหละไม่ต้องออกมาจากสนามบินนะ เดี๋ยวพ่อจะไปหาเอง”
(ค่ะ) วิคเตอร์กดวางสายก่อน ท่อนขาแกร่งตวัดลงพื้นแล้วลุกขึ้นเต็มความสูง เขาปรายตามองกระจกที่สะท้อนร่างของตนเอง ถึงแม้ว่าในตอนนี้จะอายุเลขสี่เลขห้าแล้ว แต่ร่างกายใบหน้าของเขายังคมเข้มไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไร
“เฮียจะไปไหนเหรอคะ?” เซลีนขยี้ตาพร้อมกับจ้องผู้เป็นสามี
“เฮียจะไปรับลูกน่ะพอดีอลิซกับคริสโตเฟอร์มาถึงสนามบินแล้ว”
“แล้วทำไมเฮียไม่ให้ลูกน้องไปรับล่ะคะ แล้วลูกก็มาไม่บอกกันเลย”
“เหลือแต่ไอ้พลกับไอ้สม ส่วนลูกน้องคนอื่นก็ไปส่งของล็อตใหญ่ เฮียไปแป๊บเดียวเดี๋ยวเฮียมา” ว่าจบวิคเตอร์ก็เปิดตู้หยิบชุดออกมาสวมใส่
“เซไปกับเฮียด้วยนะคะ” เซลีนลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้า
“เซอยู่ที่นี่ดีกว่า เฮียกลัวว่าจะไม่ปลอดภัย ตระกูลมังกรฟ้ามันยิ่งจ้องจะทำร้ายคนในตระกูลเราอยู่ เฮียไม่อยากให้เซต้องเสี่ยง” วิคเตอร์เอ่ยพร้อมกับมองผู้เป็นภรรยา
“มันไม่มีอะไรหรอกค่ะ เซคิดถึงลูก เซอยากกอดคริสโตเฟอร์กับอลิซ เซอยากไปด้วยค่ะเฮียให้เซไปด้วยนะคะ”
“งั้นก็ได้” เมื่อทนภรรยารบเร้าไม่ไหว วิคเตอร์ก็ตกลง
“ขอบคุณค่ะ รักเฮียที่สุดเลย” เซลีนสวมกอดผู้เป็นสามีแล้วรีบใส่เสื้อผ้าของตนเอง
“ไปกันเถอะ” วิคเตอร์จับมือภรรยาแล้วเดินออกมาจากห้องเดินตรงไปที่รถหรูที่จอดอยู่ “เดี๋ยวเฮียโทรเรียกไอ้สมก่อน
“ค่ะ” วิคเตอร์กดโทรศัพท์โทรหาลูกน้อง
(ครับนาย)
“พากูไปสนามบินหน่อย เรียกไอ้สมมาด้วย”
(ครับ) วิคเตอร์กดวางไม่นานนักพลกับสมก็เดินออกมา ทั้งสี่คนรีบขึ้นรถแล้วขับเคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว
“เซตื่นเต้นมาก ๆ เลยค่ะเฮีย” เซลีนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เฮียก็ตื่นเต้น ไม่เจอกันหลายปีเลย คริสก็คงจะหล่อเหมือนเฮีย อลิซคงจะเป็นสาวสะพรั่งสวยเหมือนเซแน่ ๆ”
“ลูกแม่ก็ต้องสวยเหมือนแม่สิคะ ว่าเเต่เราก็เห็นหน้าลูกตลอดนะคะ เราคลอหาลูกบ่อยจะตาย” เซลีนหัวเราะอย่างมีความสุข
“แต่มันไม่เหมือนเห็นตัวจริง” วิคเตอร์ดึงร่างภรรยาเข้ามาสวมกอดพร้อมกับฝังจมูกลงบนศีรษะทุยอย่างแผ่วเบา ๆ ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรักที่เขามีต่อภรรยาก็ไม่เคยลดน้อยลง มีแต่เพิ่มพูนมากขึ้น
“เบา ๆ กันหน่อยความหวานน่ะ เดี๋ยวเบาหวานขึ้นตา” พลเอ่ยแทรกเมื่อเห็นเห็นเจ้านายทั้งสองแสดงความรักกันจนน่าอิจฉา
“อิจฉากูล่ะสิ”
“เปล่าสักหน่อย”
“แน่เหรอ?” วิคเตอร์หรี่ตามองลูกน้อง
“แน่สิครับนาย” พลหัวเราะ
“ถ้าพวกมึงไม่มีเมีย พวกมึงก็จะแก่เหี่ยวตายอยู่แบบนั้นแหละ”
“ผมยอมแก่ตายดีกว่าร้องมาร้องไห้เหมือนหมาเหมือนนายใช่ไหมไอ้สม”
“ช่าย” สมเอ่ยเสริม
“ใครร้องที่ไหน ไม่เคยมี”
“แน่เหรอครับ”
“แน่สิวะ ใครเคยร้องไห้เหมือนหมากูไม่เคยนะ กูไม่เคยเป็นแบบนั้น”
“เเน่ก็แน่ครับ นายไม่เคยร้องไห้เหมียนหมาเลย ฮ่าๆ” พลหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ พลันสายตาของสมเหลือบไปเห็นรถสองคันที่ขับตามมาอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะขับเลี้ยวไปทางไหน รถที่ตามมาก็ขับตามอย่างไม่ลดละ
“พลกูว่าท่าจะไม่ดีแล้วว่ะ”
“อะไรของมึง”
“รถสองคนนั้นตามมาไม่หยุด”
“นั่นมันรถของไอ้ภูผากับไอ้เมฆานิ่” พลเอ่ยแล้วหยิบปืนขึ้นมา
“มึงมั่นใจนะ”
“กูจำรถกับทะเบียนรถมันได้ มึงเร่งความเร็วเลยมันขับมาใกล้แล้ว กูไม่กลัวตายแต่กูกลัวนายหญิงกับนายเป็นอะไรไปมากกว่า”
“ได้ๆ” ว่าจบสมก็เหยียบคันเร่งเร่งความเร็วของรถยนต์ขับพุ่งทะยานไปอย่างรวดเร็ว
“เซก้มต่ำ เฮียจะยิงพวกมันช่วยสม” วิคเตอร์หยืบปืนออกมา
“ค่ะเฮีย” เซลีนก้มลงวิคเตอร์ลดกระจกลงเป็นจังหวะเดียวกันที่รถสองคนขับเข้ามาขนาบซ้ายขวา
ปัง!ปัง!ปัง! ทั้งสองฝ่ายสาดกระสุนใส่กันกันทันที วิคเตอร์ยิงลงกลางแสกหน้าของชายชุดดำหนึ่งคนที่ชะโงกหน้ามายิงจนล่วงลงสู่พื้น รถอีก2คนตามมาสมทบสาดกระสุนใส่รถของเขาไม่หยุด
ปัง!ปัง!ปัง!
“ไอ้สมเหยียบให้สุด”
“กูเหยียบสุดแล้ว แต่พวกมันมีรถสี่คัน ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีดักรออีกหรือเปล่า?” สมพูดพร้อมประคองสติของตนเองขับรถด้วยความเร็วอย่างสุดกำลัง
“เลี้ยวขวาเลยไปซอยเปลี่ยว มันต้องดักรออยู่แน่ ถ้าเราไปทางนี้เราจะมีโอกาสรอด”
“ครับนาย”
ปัง! วิคเตอร์ยิงปืนไปที่ล้อรถของคนร้ายจนยางระเบิด ทำให้รถ1ในสี่ตกลงข้างทาง
ปัง!ปัง!ปัง! วิคเตอร์ยิงใส่รถอีกคันเป็นจังหวะที่รถของเขาเลี้ยวไปที่ถนนเล็กๆที่รถขนาบซ้ายขวาได้ยาก
“ลองระเบิดหน่อยเป็นไร” พลเอ่ยแล้วดึงสลักโยนระเบิดใส่รถที่วิ่งตามมา
ตู้ม! เสียงดังสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับรถอีก2คนที่ตกข้างทาง
“เหลือแค่คันเดียว” พลหัวเราะชอบใจ
“จัดการมัน” วิคเตอร์สั่งแต่ไม่ทันที่ลูกน้องคนสนิททั้งสองจะได้ทำตามคำสั่ง รถของเขาก็ถูกกระแทกจากทางด้านหลังอย่างแรง
ปึง!โคร้ม!
“เฮ้ย!”
“กรี๊ดดด!!” แรงกระแทกทำให้รถพลิกคว่ำหลายตลบตรงลงข้างทาง เเรงเหวี่ยงทำให้ทั้งสี่ที่อยู่ในรถถูกกระแทกอย่างแรงจนกระทั่งรถหยุดนิ่ง
“แค่กๆ เซ...”
“....”
“เซ” วิคเตอร์เอ่ยเรียกภรรยาเสียงเบา พยายามตะเกียกตะกายออกมาจากที่หงายท้องอยู่ป่าหญ้ารกๆข้างทาง
“...”
“ไอ้พลไอ้สม”
“ครับนาย”
“พวกมึงไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“เจ็บนิดหน่อยครับนาย แล้วนายหญิงล่ะ” วิคเตอร์ไม่ได้ตอบคำถามของลูกน้องแต่รีบคลานไปอีกฝั่ง
“เซ...” วิคเตอร์ทุบกระจกแล้วรีบดึงร่างภรรยาที่เลือดท่วมกายออกมา เธอนอนนิ่งไม่ไหวติงในอ้อมแขนแกร่งยิ่งทำให้วิคเตอร์รู้สึกกลัว เขากลัวว่าคนที่เขากอดอยู่ตอนนี้จะจากเขาไป “เลือดออกเต็มไปหมด ไอ้สมโทรเรียกรถพยาบาลที...” น้ำเสียงสั่นเต็มไปด้วยความตระหนก ผู้เป็นลูกน้องรีบควานหาโทรศัพท์
“ฮ่า ๆ ในที่สุดก็ถึงวันที่นายของพวกกูรอยคอย” ร่างหนาลงจากรถแล้วเดินตรงมาหาวิคเตอร์ มัจจุราชมันวาวถูกเล็งมาที่เขาทันที
“ไอ้พวกระยำ”
บทล่าสุด
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 35 ️จบบริบูรณ์️
Chapter 35ตอนแรกฉันกับสามีเราจะไปพักที่บ้านพักตากอากาศของคุณแดเนียล แต่พ่อฉันกับพ่อวิคเตอร์ไม่ยอม จนฉันต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาที่กรุงเทพ คนที่ทะเลาะกันมาตลอดทางเห็นจะเป็นพ่อเอกพงศ์กับพ่อวิคเตอร์ ฉันเเทบจะกรอกตามองเป็นพันรอบ“ผมกับโมนาจะย้ายไปอยู่บ้านเล็กนะครับ”“ไม่เอา โมนาต้องไปอยู่บ้านแสงสุริยะ” พ่อโพล่งขึ้น“บ้านมึงพังหมดแล้วนะไอ้เอกพงศ์ มึงจะให้ลูกกับหลานไปอยู่ยังไง?”“ลูกกูมีธุรกิจที่สระบุรี”“แต่กูไม่ให้โมนาไป เธอต้องอยู่เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานของกูอยู่ที่นี่”“คาเตอร์ก็เป็นหลานของกูเหมือนกัน ไปเลี้ยงอยู่ที่โน่นอากาศก็ดีชีวิตก็ดีเหมือนกัน”“มึงกับกูใครรวยกว่ากัน ใครจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้หลานได้มากกว่ากัน”“กูกับลูกก็รวยเหมือนกันนั่นแหละ”“เลิกทะเลาะกันได้แล้วค่ะ ให้ลูกเขาตัดสินใจเองเราเป็นปู่เป็นย่าเป็นตาเป็นยาย เราไม่มีสิทธิ์ไปบีบบังคับลูกเข้าใจไหมคะ ลองใช้สติลองใช้สมองอันน้อยนิดของพวกคุณคิดดูนะคะว่าสิ่งไหนที่ลูกกับหลานจะมีความสุข เราก็ควรทำตาม เราไม่ควรบังคับพวกเขา ให้เขาตัดสินใจเอง” แม่เซลีนรีบเอ่ยแทรก“แต่โมนาอยากอยู่ที่นี่ โมนาอยากอยู่กับคริสเตียน โมนาอยากอยู่ใกล้ ๆ เพื่อ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 34
Chapter 34“ทำไมบ้านอยู่ในสภาพนี้วะ” วิคเตอร์มองสภาพบ้านที่เละเทะเหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิรบมา ปลอกกระสุนเกลื่อนเลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ชายฉกรรจ์นับสิบช่วยกันขนศพที่ถูกยิงขึ้นเรือ“แล้วโมนาล่ะ” เอกพงศ์รีบเดินเข้าไปสำรวจ พลางกวาดสายตามองหาบุตรสาว“หรือว่าโดนยิงตายกันหมดแล้ว” โนอาห์เอ่ยยิ่งทำให้ชายทั้งสองใบหน้าซีดเผือด มือไม้สั่นอย่างไม่อาจปรามได้“ถ้าโมนาตายนะ เป็นความผิดของพ่อเป็นความผิดของคุณแล้วก็คุณ” อลิสชี้ไปที่ทุกคนพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเธออยากจะรู้อากัปกิริยาของทั้งสามว่าเป็นอย่างไร เอกพงศ์วิคเตอร์และโนอาห์ถึงกับหน้าซีดเผือดมากกว่าเดิม เมื่อได้ฟังและคิดตามคำพูดของอลิส“ถ้าโมนากับพี่ชายของลูกเสียไปจริง ๆ นั่นเท่ากับว่าเราเสียหลานของเราไปด้วย”“ใช่ค่ะ!”“ทุกอย่างมันเป็นความผิดของพ่อเอง ถ้าพ่อไม่สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง พ่นคำพูดร้าย ๆ ใส่คริสเตียน พ่นคำพูดแย่ ๆ พูดถึงโมนาในทางที่ไม่ดี คริสเตียนก็คงจะไม่หนีมาพร้อมกับโมนา”“ใช่ค่ะ มันเป็นความผิดของพ่อด้วย”“พ่อรู้ พ่อผิดเองพอรู้ตัวดี ทิฐิในหัวใจของพ่อที่มันมีมากล้นจนไม่อาจมองโมนากับลูกเป็นคนในครอบครัวของเราได้ พอมาถึงตอนนี้พ่อกล
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 33
Chapter 33คริสเตียนสาดกระสุนใส่ผู้มาใหม่อย่างไม่ได้เกรงกลัว เป็นจังหวะเดียวที่ลูกน้องคนสนิททั้งสองวิ่งเข้ามาแล้วสาดกระสุนใส่ไม่ยั้งเพราะความชะล่าใจหลาย ๆ อย่าง มันทำให้ทั้งสองไม่ได้ระวัง พอมารู้ตัวอีกทีผู้เป็นนายก็ถูกจู่โจมแล้วปัง!ปัง!ปัง!“อ้าก!” ร่างชายฉกรรจ์ล้มลงราวกับใบไม้ที่ปลิดปลิว เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากบาดแผล คริสเตียนยิงสวนในขณะที่โมนาตะเกียกตะกายเพื่อไปหลังบ้านเฮือก! ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงของเหลวบางอย่างที่ไหลออกมาจากหว่างขา“คะ...คริสเตียน” โมนาเอ่ยเสียงเบา จ้องมองสามีที่กำลังสาดกระสุนใส่ฝ่ายตรงข้าม“หลบเข้าไปในห้องเล็ก!” คริสเตียนหันมาสั่งโมนา“ค่ะ” โมนารู้สึกเจ็บหน่วงพยายามตะเกียกตะกายพาร่างของตัวเองเข้าไปในห้องเล็กใต้บันได เธอกัดฟันกรอดกำมือตัวเองแน่นเมื่อความเจ็บปวดเริ่มแล่นขึ้นมาเป็นริ้ว น้ำสีใสที่ไหลออกมาเป็นสัญญาณเตือนว่าเธอกำลังจะคลอดแล้วปัง!ปัง!“มึงกล้ามาก ไอ้พวกระยำ!” พีระสาดกระสุนใส่ร่างลูกน้องอีริคอีกครั้ง ถึงแม้ว่าคนของเขาจะน้อยกว่าแต่ก็ใช่ว่าเขาจะยอมเขาจะไม่มีวันยอมให้ผู้เป็นเจ้านายทั้งสองเป็นอะไรไป ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยอม“คนมีเพี
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 32
Chapter 32“พ่อถูกยิง ผมว่าพ่อกับ...เอ่อ...คนพวกนั้นไปหาหมอดีกว่า” คริสเอ่ย“พ่อว่าพ่อไปช่วยด้วยดีกว่า พ่ออยากรู้ความจริงด้วยว่ามันส่งลูกของมันไปตามล่าโมนาที่ไหน” วิคเตอร์กุมต้นแขนข่มความเจ็บปวดเอาไว้“ผมรู้ครับว่ามันไปที่ไหนกันเดี๋ยวผมแชทไปบอกคริสเตียนเอง อ๋อ! ผมลืมไป เดี๋ยวส่งไปในไลน์กลุ่มดีกว่า อลิสกับคริสโตเฟอร์ต้องรู้เรื่องนี้ด้วย ถ้าบอกช้าผมได้หูขาดเป็นแน่”“พวกลูกรู้หมดหรอว่าสองคนนั้นไปอยู่ที่ไหน”“รู้สิครับรู้หมดทุกคน แม่ก็รู้ด้วยนะว่าสองคนนั่นอยู่ที่ไหน”“เชี่ย” วิคเตอร์ถึงกับสบถออกมา ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเขาถูกแหกตามาตลอดหรือเนี่ย“พ่อกับพวกนั้นรีบไปโรงบาลเถอะ เดี๋ยวเขาจะตายห่าก่อน ผมจะส่งโลเคชั่นที่พวกไอ้คริสเตียนอยู่ให้ทีหลัง”“ส่งมาก่อนจะได้รีบไปช่วย”“ไปรักษาตัวก่อนจะส่งให้”“ชักช้าเกินไปจะไม่ทันการณ์ อีกคนโดนยิงอีกคนโดนเหล็กเสียบคา ต่อให้ไปถึงก็ไม่รอดหรอก เลือดหมดตัวตายก่อนพอดี เอาเป็นว่ารีบไปรักษาตัว ให้หมอผ่าตัดหรือให้หมอเย็บแผลให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยไป”“แต่...”“เชื่อผม ไปรักษาก็ไม่เกินสองชั่วโมงหลังจากนั้นก็นั่งเครื่องไปที่ภูเก็ต ไอ้เวรนั่นมันคงจะยังไม่ท
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 31
Chapter 31“วันนี้มีของไปส่งให้เสี่ยเอเดน ผมจะไปเองนะพ่อ” คริสเอ่ย ตั้งแต่พี่ชายจากไป เขาก็เป็นคนที่สานต่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานที่เกาะไข่มุก หรืองานอยู่ที่กรุงเทพฯเขาก็รับต่อหมดถึงแม้ว่าอายุจะยังไม่มาก แต่เขาก็จัดการทุกอย่างได้ดีและเรียบร้อยเสมอ“พ่อไปด้วย!”“ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะจัดการเอง”“ไม่ ๆ พ่อไม่ยอมให้ลูกไปเสี่ยงคนเดียวหรอก”“แต่มันเสี่ยงนะครับ”“พ่อไม่เคยกลัว” วิคเตอร์เอ่ยพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้น ส่วนบุตรสาวบุตรชายฝาแฝดไม่สนผู้เป็นบิดาแม้แต่น้อย แม้แต่ภรรยาที่นั่งอ่านหนังสือก็เฉยเมยไม่สนใจ“จะดีเหรอครับ”“ดีสิ...” วิคเตอร์พูดเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจจากภรรยา แต่ทว่าเซลีนกลับไม่สนใจมองเขาเลยแม้แต่น้อย ให้ตายสิ! เขาต้องมาเรียกร้องความสนใจผู้เป็นภรรยาราวกับหนุ่มสาวแรกรุ่นหรือเนี่ย วิคเตอร์คิดอย่างหงุดหงิด เมื่อไม่เห็นปฏิกิริยาของเซลีนที่จะหันมาสนใจเขาเลยแม้แต่น้อยเขารู้สึกเฟลมากพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสมกับพลที่หัวเราะคิกคักชอบใจ มันยิ่งสร้างความโกรธให้กับเขาเป็นอย่างมาก คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังมาหัวเราะชอบใจ เขาอยากจะตะบันหน้าลูกน้องคนสนิทเสียจริง“ไอ้เชี่ยสองตัวเนี่ยมึงเป็นเ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 30
Chapter 30เพล๊ง!ปึง!โคร้ม!“ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว ทำไมถึงยังไม่เจออีก” เอกพงศ์สบถออกมาอย่างโมโห พร้อมกับปาข้าวของลงพื้น“หรือว่าโมนาจะหนีอยู่กับคริสเตียนคะ” รตีเอ่ยยิ่งทำให้เอกพงศ์โมโหมากกว่าเดิม ไม่ว่าจะส่งคนออกไปตามหาหรือสืบข่าวบุตรสาว ก็ไม่มีวี่แววเลย“ไอ้ตระกูลเส็งเคร็งมึงเจอกูแน่” เอกพงศ์เอ่ยอย่างอาฆาตแค้น“อย่าเพิ่งไปอะไรพวกเขาเลยนะคะ ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ”“คุณรตี!!” เขาเสียงห้วนใส่ภรรยาอย่างไม่พอใจ“ใจเย็นบ้างเถอะค่ะ อย่าให้ความแค้นมาบังตาบังใจจนมืดบอดเลย”“หึ! ลูกเราเจ็บเพราะใคร ลูกน้องมากมายตายเพราะใคร?”“เพราะทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ ถ้าทุกคนยอมถอยทุกอย่างมันจะดีเอง แต่ยิ่งแรงใส่กันทั้งสองฝ่าย เรื่องราวมันก็จะมีแต่ลุกลามใหญ่โตขึ้นมามากกว่าเดิม” รตีเอ่ยอย่างท้อในหัวใจ บางครั้งก็นึกเบื่อหน่ายในคำว่าสองตระกูลไม่ถูกกัน ถ้ามันไม่มีสิ่งนี้ทุกอย่างมันก็คงจะดีกว่าเดิม“ฉันจะไปหาโนอาห์”“รตีไปด้วยค่ะ” รตีเอ่ยแล้วเดินไปพร้อมสามี@โรงพยาบาลโนอาห์นั่งอยู่บนเตียงพลางทอดสายตามองวิวที่หน้าต่าง อาการของเขาดีมากแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ เขากำลังคิดถึงคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ คนพวกนั้นเป็นใครกัน....หญิง
บางทีคุณอาจจะชอบ
พันธะลับนายมาเฟีย
Leonella6.7K viewsHide Love ยั่วรักมาเฟียซ่อนใจ
dexnarak3.4K viewsมาเฟียหลงเมียลับ
จินต์พิชา4.0K viewsBad Mafia เด็กเจ้าพ่อ
มดตัวจี๊ด26.0K viewsเพื่อนรัก(มาเฟีย)
NITa'vianna127 viewsมาเฟียเมียหนี
เดวิโอล่า3.0K viewsหว่านรักเสน่ห์ร้ายเจ้านายเย็นชา
ลลิตรวี239 viewsไฟรัก บำเรอสวาท Sex On Fire
MaNIE-STORY4.0K views
