All Chapters of พันธนาการรักมาเฟียร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำเครื่องบินสุดหรูจอดสนิทพร้อมกับร่างกำยำก้าวเดินลงจากเครื่องบินส่วนตัว มือหนาของชายหนุ่ม​ถอดแว่นตาสีดำกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ​ แดดแสนร้อนระอุทำเอาลูกน้องคนสนิทนามว่าพีระรีบหยิบร่มออกมากางบังแดดให้ผู้เป็นนาย“ของพร้อมแล้วใช่ไหม?” คริสเตียน​ตวัดสายตาคมแล้วเอ่ยถามผู้เป็นลูกน้อง“ครับ” ภิภพพยักหน้า​รับคำพร้อมกับก้มหน้า เขาไม่ค่อยกล้าที่จะสบสายตาผู้เป็นนายสักเท่าไหร่ ใบหน้าเเสนเหี้ยมโหดนั้นยิ้มปีล่ะครั้งก็ว่าได้ แต่จะมียิ้มบ้างก็เพียงแค่แสยะยิ้มเท่านั้นคริสเตียน​ ดำรงค์​พงษ์​เมธา​ ทายาทตระกูลชื่อดัง มาเฟียที่โหดร้ายที่สุดของประเทศ​ เจ้าของธุร​กิจสีขาวสีเทาสีดำและร่ำรวย​อันดับต้น ๆ ของเมืองไทยก็ว่าได้ตระกูล​ของเขามีธุรกิจมากมาย คริสโตเฟอร์​อลิสผู้เป็นพี่ชายพี่สาวฝาแฝดทั้งสองดูแลธุรกิจ​สีขาว คริส​ดูแลเกี่ยวกับการค้าอาวุธ​ ส่วนเขาดูแลเรื่องการผลิต​หัวเชื้อยา ยาที่ทำให้คนเพลิดเพลิน​ยิ่งเสพก็ยิ่งติดแต่ไม่ถึงตาย นั่นคือยาพีที่สกัดมาจากใบของเมล็ดบีบีสีดำมันจะอยากเสพอยากสนุกแต่ถ้าขาดก็จะรู้สึกหิว แต่ต่อให้หาสิ่งมาเติมเต็ม​ คุณ​ก็จะไม่รู้สึกอิ่มหรือรู้สึกถูก​เติมเต็ม​ถ้าคุณ​ไม่ได้เสพมัน ถ้า

Chapter 2“ไอ้พวกระยำ!” วิคเตอร์เอ่ยอย่างเคียดแค้น เขาไม่เคยรู้จักบุรุษตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรด้วยทั้งนั้น หรือว่าจะเป็นลูกน้องคู่อริ“มึงเป็นคนของตระกูลมังกรฟ้าใช่ไหม?” การินหัวเราะเมื่อได้ยินคำถามของวิคเตอร์ ลูกน้อยอีกสี่คนลงจากรถตามมาสมทบ“ถ้ากูตอบว่าไม่ล่ะ”“ถ้าไม่ใช่ แล้วมึงเป็นคนของใคร ศัตรูที่กูมีก็เห็นจะเป็นตระกูลมังกรฟ้า ถ้าไม่ใช่แล้วคนที่ให้มึงมาเก็บพวกกูคือใคร” วิคเตอร์ถามเสียงเข้มพลางกระชับอ้อมแขนกอดรัดภรรยาให้แน่นมากกว่าเดิม“มึงก็คิดสิ ว่ามึงกับลูกมึงสร้างศัตรูที่ไหนบ้าง คนอย่างมึงมีศัตรูเยอะจะตาย คงคิดไม่ออกสินะว่าเคยทำชั่วอะไรกับใครไว้บ้าง”“ไอ้คนระยำ”“อย่าพูดมาก มึงตายซะเถอะ!”ปัง!ปัง! เสียงปืนดังกึกก้องเมื่อพลกับสมยิงใส่ชายที่กำลังพล่ามอยู่เมื่อครู่และลูกน้องอีกสี่คนต้องหลบไปอีกทาง“ไอ้พล มึงระวังตัวด้วย”“กูไม่กลัวตายหรอก ตอนนี้รถของมันสตาร์ทเครื่องอยู่มึงต้องรีบพาเจ้านายขึ้นรถของมันแล้วพาไปโรงพยาบาล เราจะรอแบบนี้ไม่ได้ รถพยาบาลไม่มาง่ายแน่ ๆ เดี๋ยวกูจะยิงคุ้มกันให้เอง”“ไม่ได้นะไอ้พล ถ้าจะไปเราก็ต้องไปด้วยกัน”“ชีวิตนายสำคัญกว่า ถ้าเกิดว่ากู

Chapter 4คริสเตียนจ้องมองบิดาที่กำลังนั่งกุมมือมารดาของเขา แล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟา“เซ...เจ็บหรือเปล่า?” วิคเตอร์เอ่ยถามเสียงเบาพร้อมกับจูบที่มือเล็กอย่างอ่อนโยน“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็หาย มึงต้องใจเย็น ๆ นะวิคเตอร์”“กูรู้ว่าควรใจเย็น แต่กูกลัว”“มึงอย่ากลัว มาถึงขั้นนี้ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป แล้วไอ้สองตัวนั้นหายไปไหนวะ”“ใคร?”“ไอ้สมกับไอ้พล”“เห็นว่าจะไปเอาเสื้อผ้ามาผลัดเปลี่ยน กูก็เลยให้ไปยกเลิกการส่งของพรุ่งนี้ให้หมดด้วย ถ้ามึงมีอะไรไปทำก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวพวกกูดูแลกันเองขอบใจที่ไปรับกู”“เราเป็นพี่น้องกัน มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน มึงอย่างคิดมากกูจะกลับไปหาน้ำค้างก่อน เดี๋ยวสาย ๆ กูจะมาอีกรอบ”“อืม” วิคเตอร์พยักหน้า พายุเดินไปตบบ่าผู้เป็นพี่ชายแล้วเดินออกไปจากห้อง คริสเตียนมองบิดาที่ตัวสั่นเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ใกล้ ๆ เขารู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยที่มารดาเป็นแบบนี้ แต่จะให้ฟูมฟายมันก็คงไม่เกิดประโยชน์อะไรนัยน์ตาคมหันไปจ้องบิดาที่กำลังร้องไห้ก้มหน้าซ่อนน้ำที่หยดลงบนมือของมารดา มันเป็นอะไรที่แปลกมากในความรู้สึก ท่านไม่เคยแสดงด้านนี้ให้เขาได้เห็นตั้งแต่เล็กจนโต“พ่อครับ...” เขาเจ

Chapter 6“เร็ว ๆ ๆ”“ไม่ ๆ ๆ ๆ” คะน้าส่ายหน้าปฏิเสธ นี่เธอกำลังเจอเรื่องบ้าอะไรอยู่เนี่ย“ขับชนมันเลยสิ” เอกพงศ์ตะเบ็งเสียงดังลั่น คริสย่างสามขุมมาเรื่อย ๆ ยิ่งทำให้เขาสติแตก “ถ้าช้าไม่ว่าจะเป็นเธอฉันภรรยาของฉันเราจะไม่รอดกันสักคน แต่ถ้าจะขับชนมันอย่างน้อยเราก็มีโอกาสรอด”“เขาแค่เอาปืนมาขู่ เขาไม่กล้ายิงหรอก” คะน้าเอ่ยอย่างกล้าๆกลัว ๆ ถ้าชนแล้วโดนจับเธอคงจะโดนพี่สาวบ่นหูดับเป็นแน่ พี่สาวเธอยิ่งเป็นคนปากจัดถ้าได้ด่าสามวันก็ไม่จบปัง!“กรี๊ด!”กระสุนหนึ่งนัดพุ่งเข้ามา เอกพงศ์กับภรรยาหลบอย่างรู้งาน ส่วนคะน้ายังอ้าปากเหวอมองการกระทำชายที่เดินตรงมาอย่างตกใจ“ไอ้บ้าแกทำรถพี่ฉัน”บรืน!! คะน้าเหยียบคันเร่งอย่างแรง แล้วขับพุ่งทะยานเข้าชนทันที ไวเท่าความคิด คริสหลบแล้วลั่นกระสั่นใส่รถ“อ้ากกก!!” กระสุนพุ่งเข้าที่ต้นขาเอกพงศ์ทำให้เขาเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มือหนากุมต้นขาเอาไว้มองคะน้าที่ขับรถด้วยความเร็วสูง“ต้องหนีให้พ้นนะ ถ้าไม่พ้นเราจะตายกันหมด”“ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องพูดย้ำตลอดก็ได้ ตอนนี้ฉันจะพาคุณไปส่งโรงพยาบาล”“ไปโรงพยาบาลไม่ได้ ไอ้คริสกับไอ้คริสเตียนมันตามล่าพวกฉันแน่ ช่วยพวกฉันแล้วก็ช

Chapter 8ปึก!ปึก!ปึก!“ฮื่อ ๆ”“อ๊า” เสียงเนื้อกระทบเนื้อพร้อมกับเสียงครางหยาบโลนแข่งกับเสียงร้องไห้ดังไปทั่วอุโมงค์ มือหนาจับสะโพกของหญิงสาวแน่นแล้วโถมแรงกายใส่ไม่ยั้ง ร่างเล็กสั่นระริกเกร็งตัวอย่างหนัก เรี่ยวแรงที่เคยมีหดหายไม่อาจจะต้านการกระทำซาตานร้ายได้“โอ้วว” จอมเถื่อนครางออกมาอย่างไม่ไหว เขาเร่งเอวกระทั้นถี่แล้วจับสองขาของโมนาพาดบ่า กรามแน่นขบเข้าหากันข่มอารมณ์กระสันที่กำลังลุกกระพรือขึ้น ร่างหนาเคลื่อนไหวราวกับคลื่นลมโหมกระหน่ำ เสือกเสยความอลังการเข้าหาใบหน้าแดงก่ำความสุขสมปนเสียดเสียวทำเอาคนร่างใหญ่ครวญครางไม่หยุด“อ๊า” เอวสอบตอกอัดเสียวสะท้าน ร่างกายคนเถื่อนถึงกับขนลุกซู่เมื่อเขาใกล้จะแตะความสุขสม ทุกการจ้วงแทงแก่นกายเข้าไปในความอ่อนนุ่ม ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกทุกการกระทำ ยอดถันที่เคยสีหวานบัดนี้แดงเถือกบวมเป่งเพราะฝีมือเขา“ฮึก!” หญิงสาวได้แต่ปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้มไหลริน ร้องไห้ออกมาอย่างร้าวในหัวใจปึก!ปึก!ปึก!“อ๊า...” คนร่างใหญ่เร่งความเร็วความเสียวพรั่งพรูจนเขาแตะขอบสวรรค์กระตุกเกร็งกระแทกเน้น ปล่อยลาวาขาวขุ่นเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวทุกหยดหยาด ความสุขสมที่คริสเตียนได้รับแต