บทที่ 12

ข้าวสวยปฏิเสธเสี่ยภูริเรื่องจะเปิดร้านให้ เพราะเห็นสายตาลูกชายอีกคนของเสี่ยที่นั่งคุยอยู่ด้วยกันมองมาเหมือนคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงหน้าเงิน แต่ใครๆ ก็คงคิดแบบนั้นแหละ ฐานะทางบ้านก็ไม่ใช่ว่าจะดีอะไรยังสะเออะมาดองกับผู้มีอิทธิพลแบบเสี่ยภูริ

หญิงสาวขอตัวออกมาจากห้องนั่งเล่นแล้วเธอก็เดินดูบ้าน ไม่ใช่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์อาณาจักรของเสี่ยภูริ แต่ดูแล้วมันก็คือกรงขังดีๆ นี่เอง จะออกไปข้างนอกยังมีรถติดตามเป็นขบวน

"ถ้าคุณผู้หญิงอยากออกกำลังกายมีโรงยิมอยู่ด้านหลังนะคะ ส่วนสระว่ายน้ำอยู่ทางด้านนั้นค่ะ"

ห๊ะ? มีทั้งโรงยิมและสระว่ายน้ำด้วยเหรอ ถ้าฉันบอกว่าอยากเล่นฟุตบอลจะไม่มีสนามฟุตบอลเลยเหรอเนี่ย

"ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำหรอกค่ะ"

"ชุดว่ายน้ำเสี่ยเตรียมไว้ให้คุณผู้หญิงหมดแล้วค่ะ"

"อะไรนะ?"

"รวมทั้งชุดออกกำลังกายอยู่ที่โรงยิมเลยค่ะ"

ทำไมเสี่ยต้องทุ่มทุนสร้างกับเรานัก ต้องการอะไรจากเราหรือเปล่าเนี่ย แค่จะให้เข้ามาเป็นลูกสะใภ้คงไม่ใช่แล้วมั้ง หรือว่าเป็นไอ้พวกโรคจิตให้แต่งกับลูกชายแต่หวังฟันเอง?

และข้าวสวยก็คิดไปถึงพฤติกรรมของลูกชายเสี่ยภูริว่าแค้นพ่อขนาดนี้ หรือเคยทำกับเมียคนก่อนของลูกชายมาแล้ว ภูเบศถึงได้มาเอาคืนกับผู้หญิงที่เขาคิดว่าจะแต่งงานกับพ่อตัวเองงั้นหรือ

"ฉันจะขึ้นบ้าน" คิดแล้วก็ขยะแขยงข้าวสวยเลยจะขึ้นบ้านแล้วโทรถามพ่อดูว่ามันเป็นยังไงกันแน่

แต่คำตอบที่ได้จากพ่อคืออย่าคิดอกุศลแบบนั้นเสี่ยเป็นคนดี ถึงแม้ในอดีตเสี่ยจะเคยทำไม่ดีมาก่อน

พ่อเราก็พ่อพระเสียเหลือเกิน ขนาดเห็นกงจักรยังเป็นดอกบัวได้เลย

ก่อนเข้านอนคืนนี้ข้าวสวยจัดการล็อกประตูทั้งแบบลูกบิดและก็ลงกลอน ไม่ลืมที่จะล็อกหน้าต่างไว้เป็นอย่างดี เพราะกลัวว่าเสี่ยจะทำดีกับเธอให้ตายใจแล้วถึงลงมือ

หลายวันต่อมา.. ชีวิตของเธอยังคงวนเวียนอยู่เหมือนเดิมอยากออกไปไหนก็มีรถคอยตามอำนวยความสะดวกให้

และวันนี้ข้าวสวยก็ขอมาหาพ่อที่บริษัท รถจอดด้านหน้าของบริษัท ลูกน้องของเสี่ยภูริที่ขับตามมาก็รีบลงมาเปิดประตูให้ ตอนเดินเข้ามาในบริษัทพนักงานต้อนรับหลายคนก็ออกมายืนโค้งลำตัวเช่นเคย

สุดยอดไปเลยมาทุกวันดีไหมเนี่ย คิดแล้วก็สนุกดีนะเหมือนกำลังถ่ายซีรีย์และเธอก็เป็นตัวเอกของเรื่อง

"ท่านประธานกำลังติดประชุมอยู่ค่ะ เชิญคุณหนูรอในห้องของท่านประธานก่อนได้เลยนะคะ" พนักงานทุกคนรู้แล้วว่าเธอคนนี้คือบุตรสาวคนเดียวของประธานสินธุ

ได้ยินว่าลูกสาวมารอพบคนเป็นพ่อเลยสั่งหยุดการประชุมแล้วมาหาลูกที่ห้องทำงาน

"อยู่ที่นั่นเป็นยังไงบ้างลูก"

"สบายเกินไปค่ะ"

"อย่าทำตัวไม่น่ารักให้ท่านเห็นแล้วกัน"

"พ่อคะสวยอยากมาทำงานค่ะ"

"อย่าเพิ่งเลยลูก เสี่ยคงไม่อยากเห็นลูกสะใภ้มานั่งทำงานแบบนี้หรอก"

"อยู่บ้านนั้นสวยทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ" บางทีก็เจอสายตาแปลกๆ จากลูกชายคนเล็กของเสี่ย คงคิดว่าเธอชวดจากน้องแล้วรีบตะครุบพี่ล่ะสิ

หลังจากพูดคุยกับพ่ออยู่หลายชั่วโมงข้าวสวยก็ต้องกลับ ลงมาก็เห็นคนของเสี่ยภูริยังรออยู่ข้างล่าง ไม่มีอะไรทำกันหรือไงยังจะมารอเราอีกรู้สึกผิดเลย

[ปางไม้ภูเบศ]

"พ่อยังเก็บกลับมาทำเมียอยู่อีกเหรอ?" เขาให้คนไปสืบในบ้านเพราะเห็นว่าพ่อดูเงียบๆ ไป และรูปถ่ายที่คนของเขาส่งมาให้ดูก็เห็นว่าเธอคนนั้นที่เขาจับตัวมายังคงวนเวียนอยู่ในบ้าน แถมชีวิตก็ดูสุขสบายมากด้วยออกไปไหนมาไหนก็มีรถตามขบวน

"จับมาอีกรอบดีไหมครับนายหัว"

"แกคิดว่ามันจะง่ายเหมือนรอบแรกหรือไงไม่เห็นเหรอว่าพ่อให้คนคุ้มกันเยอะขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้มีอะไรดี"

"ผมก็ไม่รู้ครับ"

"กูไม่ได้ถามมึง แล้วรู้ไหมว่าไอ้ภูผามันทำอะไรอยู่"

"เห็นว่าทำงานให้เสี่ยอยู่ครับ"

"กูรู้แล้วแต่งานอะไร"

"เดี๋ยวผมให้คนสืบให้นะครับ" ว่าแล้ววัลลภก็ออกจากห้องทำงานของนายหัว

เขามานั่งคิดอยู่ว่าจะเอายังไงกับผู้หญิงคนนี้ดี แล้วผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วยล่ะไปไหนทำไมไม่มีรายงานมาด้วย แต่ก็ช่างเถอะ เล่นงานผู้หญิงคนนี้ก่อนดีกว่าค่อยเล่นงานผู้หญิงอีกคน

"โทรไปบอกเครื่องว่าตอนเย็นกูจะบินกลับ" ภูเบศเรียกวัลลภเข้ามาสั่งอีกรอบ เพราะก่อนจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าต้องแจ้งไปทางสนามบินให้เคลียร์ทางให้ด้วย

"นายหัวจะกลับบ้านหรือครับ"

"ใช่"

"แต่หลายวันก่อนนายหัวเพิ่งจะปีนออกจากบ้านมานะครับ"

"กูอยากรู้ว่าทำไมพ่อถึงไม่ตาม แล้วทำไมทุกคนถึงดูเงียบไป"

และรายงานเครื่องของภูเบศจะขึ้นจากสนามบินทางภาคเหนือก็ถึงหูเสี่ยภูริ

"ให้คนมาตามสืบเรื่องของหนูข้าวสวยเหรอ?"

"ใช่ครับ เมื่อวานนี้เองครับ"

"แกคิดว่ามันจะสืบทำไมในเมื่อมันหนีงานแต่งเอง"

"ผมก็ไม่แน่ใจครับ"

"หรือว่า.."

"หรือว่าอะไรครับเสี่ย"

"หรือว่ามันยังคิดว่าหนูข้าวสวยเป็นเมียกูอยู่" เรื่องนี้เสี่ยภูริก็รู้แล้วว่าลูกชายจับตัวข้าวสวยไปทำไม ทีแรกคิดว่าจะให้ลูกชายรู้ความจริงวันแต่ง แต่มันดันกระโดดหนีจากเวทีก่อน แถมคืนเข้าหอมันยังปีนลงจากบ้านอีก

"หรือว่าจะเป็นแบบนั้นครับ"

"ชักจะสนุกแล้วสิ"

"เสี่ยกำลังคิดจะ.."

"ใช่ ให้มันคิดไปว่าหนูข้าวสวยยังเป็นเด็กของกู"

"แต่คุณข้าวสวยจะลำบากนะครับ"

"ไหนๆ ก็แต่งงานกับมันแล้ว อดทนหน่อยแล้วกันอีกหน่อยมันก็โตแล้ว"

"แล้วเรื่องนี้เราจะบอกคุณข้าวสวยไหมครับ"

"ไม่ต้องหรอก" เพราะถ้าบอกไปเดี๋ยวเสียแผนกันพอดี

"รับทราบครับเสี่ย" ว่าแล้วชาติชายลูกน้องคนสนิทของเสี่ยภูริก็ออกไปจัดฉากให้กับเสี่ย เพราะเดี๋ยวอีกไม่กี่ชั่วโมงภูเบศบุตรชายของท่านก็จะเดินทางกลับมาถึงแล้ว

"อะไรนะคะ? ทำไมต้องให้ฉันย้ายห้อง??" ข้าวสวยตกใจเพราะอยู่ดีๆ คนของเสี่ยก็มาบอกให้เธอย้ายไปอยู่อีกห้องหนึ่ง

"คำสั่งของเสี่ยครับ เดี๋ยวข้าวของในห้องนี้ จะให้คนมาเก็บไปไว้ห้องนั้นครับ"

อย่าบอกนะว่าเสี่ยจะเอาเราไปเชือดแล้ว ทำยังไงดีหรือเราจะหนี..