Share

บทที่ 24

last update Last Updated: 2025-08-29 06:59:38

"อุ๊ย"

"มีอะไรของเธอ" วัลลภรีบเปิดประตูเข้ามาดูและก็เห็นภาพบนเตียง "หึหึ" เห็นแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ เพราะนายหัวถอดเสื้อผ้านอนกอดกับเธออยู่บนเตียงเหมือนที่วัลลภแนะนำ และตอนนี้ก็คงจะนอนหลับไปทั้งคู่

แต่พอมะนาวจะเดินเข้าไปปลุกวัลลภก็รีบคว้าตัวไว้แล้วพาออกมาจากห้องก่อน

"แล้วยาล่ะ"

"คงไม่ต้องใช้แล้ว"

มะนาวได้แค่มองตาละห้อยแล้วก็เดินตามมือขวาคนสนิทของนายหัวออกมา อุตส่าห์เฝ้ามองมาตั้งหลายปีเสร็จแม่นี่จนได้ ขออย่าให้นายจริงจังกับมันเลย

เช้าวันต่อมา..

"กรี๊ดดด ปล่อยนะ!" รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าเขานอนกอดเธออยู่โดยที่ร่างกายของทั้งสองไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้น

"จะร้องทำไมหนวกหู"

"คุณทำอะไรฉัน คนฉวยโอกาส" หญิงสาวรีบขยับตัวออกห่างพร้อมเอาผ้าห่มมากอดไว้เพื่อเป็นการปิดบังเรือนร่างที่เปลือยเปล่า

"ฉวยโอกาสอะไรล่ะ นึกยังไงถึงไปนอนตากฝนจนทำให้ตัวเองไม่สบาย"

"ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่สั่งให้ฉันไปยืนตากฝน"

"ถ้าฉันสั่งให้ไปตายก็จะไปงั้นหรือ"

"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าจะรับผิดชอบ"

"แสดงว่าหายดีแล้ว"

"คุณถอดเสื้อผ้าฉันทำไม อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้คุณ?"

"พูดเหมือนไม่เคย" สายตาคมเพ่งมองผ่านผ้าห่มแถมริมฝีปากยังมีรอยยิ้มจางๆ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 33

    บ่ายคล้อยของวันนั้น.. ภูเบศพาอัศวินไปดูปางไม้ ช่วงเที่ยงก็เข้าไปทานข้าวในเมือง กลับมาถึงบ้านก็บ่ายแก่มากแล้ว"ภูคะ ออกไปข้างนอกก็ไม่ชวนลิลลี่ไปด้วย" ลิลลี่เห็นรถของเขาวิ่งเข้ามาก็รีบออกมาเสนอหน้าก่อนเลย"ผมไปดูลูกน้องตัดไม้คุณจะไปทำไม แล้วนี่คุณข้าวสวยไปไหน" ประโยคหลังภูเบศหันไปถามแม่บ้าน เพราะไม่เห็นเธอ"ออกไปกับคนงานตัดองุ่นตั้งแต่บ่ายแล้วค่ะ" คนที่ตอบก็คือลิลลี่อีกนั่นแหละ"คนงานตัดองุ่น?" ภูเบศเลยหันไปถามแม่บ้านอีกรอบ"ไปกับแม่แก้วค่ะ""ให้ใครไป​ ตามเธอกลับมา" เขาหันไปสั่งวัลลภ แต่พอวัลลภจะออกไปตามเธอกลับมา​ ภูเบศก็เลยบอกว่าเดี๋ยวเขาไปเอง"ภูจะไปทำไมคะ"ภูเบศเริ่มจะรำคาญเลยหันไปมองลูกน้อง ลิลลี่เห็นแบบนั้นก็รีบปล่อยมือที่เกาะแขนเขาอยู่ออก"กูออกไปด้วยนะ""มึงจะไปทำไม""จะได้ไม่ต้องวนรถกลับมารับกูไง เย็นนี้ต้องไปคุยงานกับไอ้อิฐจำไม่ได้เหรอ""อืม"อัศวินเลยเดินตามหลังเพื่อนไปขึ้นรถ เขาต้องใช้รถตู้เพราะมีลูกน้องตามไปด้วยอีกกว่ารถจะมาถึงในตัวเมืองและกว่าจะไปถึงบ้านของแก้วและศักดิ์ก็ใช้เวลาอยู่ร่วมชั่วโมง"พ่อเลี้ยงมา" แก้วมองออกไปเห็นรถตู้ก็จำได้แล้วว่าเป็นรถตู้ของปางไม้"ไม่รู้จะตาม

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 32

    หลังจากที่ไปดูไร่องุ่นกลับมาแม่บ้านก็จัดเตรียมอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ภูเบศเลยบอกมะนาวขึ้นไปตามข้าวสวยลงมาทานข้าว"ฉันไม่หิว"แต่พอมะนาวกำลังจะลงไปเธอเลยบอกว่าเดี๋ยวฉันจะตามลงไปมะนาวหันกลับมามองจะเอายังไงกันแน่เนี่ย พอลงมาข้างล่างมะนาวก็แจ้งกับนายหัวบอกว่าเดี๋ยวเธอจะตามลงมาไม่นานข้าวสวยก็ตามลงมา และชุดที่เธอใส่ทำให้ภูเบศถึงกับกลืนน้ำลาย ไม่ใช่แค่ภูเบศสิอัศวินก็กลืนน้ำลายด้วย ถึงแม้จะเป็นชุดลำลองธรรมดา แต่เสื้อเอวลอยสายเดี่ยวรวมถึงกางเกงขาสั้นเสมอหูของเธอมันช่างล่อตาล่อใจนัก"ไม่มีเสื้อผ้าดีกว่านี้ใส่แล้วเหรอ""ทำไมคะ นี่ก็เสื้อนี่ก็กางเกง" เธอใช้มือจิ้มลงตรงเนินอก ส่วนตอนที่บอกว่ากางเกงเธอก็ใช้มือจิ้มลงตรงสะโพก"พวกมึงออกไปรอข้างนอก" แค่เพื่อนมองคนเดียวเขาก็รู้สึกหงุดหงิดแล้ว นี่ลูกน้องที่ยืนรอรับใช้อยู่มองตามด้วยอีก ภูเบศร์เลยไล่ให้ออกไปข้างนอกให้หมดส่วนทางด้านลิลลี่ทำปากคว่ำใส่ เรียกร้องความสนใจจากภูล่ะสิ"สวัสดีค่ะ" ตอนที่เดินมานั่งข้าวสวยก็ยื่นมือไปขอจับมือกับเพื่อนของเขา ทักทายแบบชาวตะวันตก"สวัสดีครับ" อัศวินก็ยื่นมือมาจับมือเธอเหมือนกัน"ฉันชื่อข้าวสวยค่ะ จะเรียกว่าสวยเฉ

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 31 //18+

    "กางเกงในฉัน???" แต่พอเงยหน้าขึ้นมองดูเธอก็เห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ภูเบศ "กรี๊ด" ข้าวสวยตกใจกำลังจะก้าวถอยแต่ถูกมือของอัศวินโอบเอวไว้เพราะถ้าเธอถอยไปอีกนิดชนประตูแน่ภูเบศเลยเดินเข้ามาแกะมือของเพื่อนออก แล้วจับตัวเธอให้ขยับออกมาด้วย"ผู้ชายคนนี้ใคร?" คิดว่ามีแต่เขาที่เดินขึ้นมา รูปร่างก็คล้ายกันเลยไม่ได้ดูหน้า"คนนี้เหรอวะ" อัศวินหันไปยิ้มเหมือนจะขำ"ตามกูมาห้องนี้" เขาปรายหางตามองดูเธอเล็กน้อยก่อนจะพาเพื่อนไปดูห้อง"เพื่อนเขาเหรอ?" ข้าวสวยยืนรออยู่จนเขาออกมาจากห้องนั้น เพราะวันนี้เธอต้องทวงกางเกงชั้นในของเธอกลับคืนมาให้ได้ "มันอยู่ไหนเอาคืนมาให้ฉัน""ไม่มีแล้ว""คุณเอาไปไว้ไหน""ใครจะบ้าพกกางเกงในเธอร่อนไปทั่ว""คุณเอาทิ้งแล้วเหรอ""อยู่ในห้อง" ตอนที่บอกว่าอยู่ในห้องสายตาเขาก็มองไปดูห้องตัวเอง"คุณเอาไว้ตรงไหน" เธอรีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง​ จนลืมคิดเลยว่าเขาเพิ่งขึ้นมายังไม่เข้าห้องเลยมันจะมาอยู่ในห้องได้ยังไงแต่พอเธอเข้ามาข้างในประตูห้องก็ถูกล็อก แถมลงกลอนด้านบนของประตูด้วย"คุณ!" ข้าวสวยหันกลับไปอีกทีก็เห็นว่าเขาล็อกห้องแล้ว เธอเลยเดินมาที่ประตู แต่ก็ถูกเขาพาตัวมาทิ้งลงบนเตียง "อย่

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 30

    "เอากางเกงชั้นในของฉันคืนมา"พรวดดดด~"แอะๆๆๆ" เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าทวงกางเกงชั้นในบนโต๊ะอาหารแบบนี้"ภูคะ" ลิลลี่รีบหากระดาษทิชชูมาให้ภูเบศซับปากออก พอเอากระดาษทิชชูมาให้เขาแล้วลิลลี่ก็หันมาต่อว่าให้ข้าวสวย "เธอพูดบ้าอะไร กางเกงในเธอจะมาอยู่กับภูของฉันได้ยังไง""ภูของฉัน?!" ข้าวสวยทวนคำพูดของลิลลี่แต่สายตามองดูฝ่ายชาย "หยุดนะ!" เห็นสายตาเธอมองมาเขาเลยค่อยๆ ลุกขึ้นจะย่องออกจากโต๊ะอาหารภูเบศหยุดแล้วก็หมุนศีรษะกลับมามอง เห็นว่าเธอนั่งกอดอกทำหน้าบึ้งตึง"กลับมานั่งที่เดิม""นั่งก็โง่สิ" พูดจบภูเบศรีบเผ่นออกจากบ้านอย่างเร็ว "นายหัวจะไปไหนครับ""ไปไหนก็ได้ตอนนี้กูอยู่บ้านไม่ได้""ขึ้นรถจะไวกว่านะครับ" วัลลภเห็นว่านายหัวกำลังจะเดินออกไปเลยเรียกกลับมาขึ้นรถก่อน "เออใช่แล้วกูจะเดินทำไมวะรถก็มี" ภูเบศรีบเดินกลับมาขึ้นรถยังไงก็ออกจากบ้านให้ได้ก่อนแล้วกันนั่งรถมาเงียบๆ และรถก็มาหยุดลงที่สถานบันเทิงที่เขาเคยมาเที่ยว"มึงมาที่นี่ทำไมวะ""อ้าวผมเห็นนายหัวออกมาเวลานี้ก็ต้องมาที่นี่""รู้ดีนักนะมึง""ไม่ได้มาที่นี่หรือครับ" คนขับรถกำลังจะถอยรถออก โทรศัพท์ของภูเบศก็มีสายเข้า >>{"ว่าไง"} {"ตอนน

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 29

    ตุ๊บ! ตอนที่ภูเบศเดินเข้ามาใกล้เธอคว้าได้หวีเมื่อเช้านี้ที่เขวี้ยงโดนเขา แต่ครั้งนี้เขาหลบทันหวีเลยกระเด็นไปชนกับประตู"จะยอมกินข้าวดีๆ ไหม""ออกไป""แรงจะอ้าปากยังไม่มีแล้วยังทำเป็นเก่ง" ภูเบศเอื้อมไปหยิบช้อนแล้วตักข้าวที่แม่บ้านเอาขึ้นมาให้ตั้งแต่ตอนบ่ายจะป้อน​ แต่ข้าวสวยก็ไม่ยอมอ้าปากเขาเลยบีบแก้มของเธอจนปากเผยอออกแล้วแหย่ช้อนที่ตักข้าวเข้าไปในปาก "แอะๆ" เธอไม่ยอมกลืนมันเลยพุ่งออกมา"แสดงว่าอยากเจอ" เขาพูดดีกับใครไม่ค่อยได้หรอก ถ้าบอกแล้วไม่ฟังก็ต้องขู่ "โอ๊ย" ร่างของเธอถูกทิ้งลงบนเตียงแล้วเขาก็ตามมาคร่อม ทีแรกคิดว่าเธอจะดิ้นรนผลักดันแล้วลุกไปกินข้าวซะดีๆ แต่กลับไม่ใช่ พอร่างของเธอถูกโยนลงบนเตียงก็นอนนิ่ง"ทำไม..ตกเป็นของฉันแล้วมันต้องหมดอาลัยตายอยากขนาดนี้เลยเหรอ!""ฉันขยะแขยงคุณ ทั้งๆ ที่คุณมีแม่ลิลลี่อยู่ข้างกาย ทำไมคุณต้องมาทำอะไรกับฉันแบบนี้ด้วย" เธอใช้แรงที่มีอยู่พูดสิ่งที่คิดออกมา"หึงฉันเหรอ""หึหึ" เสียงขำขึ้นจมูกกับความคิดของเขา ก็บอกอยู่ว่าเธอขยะแขยงยังจะมาว่าหึงอีก "ฉันจะกลับบ้าน""กลับไปหาผู้ชายแก่ๆ น่ะเหรอ""กลับไปหาใครมันก็เรื่องของฉัน" ขณะที่พูดกันอยู่ร่างของเธอยั

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 28 //18+

    ก๊อกๆ "ภูคะคุณเข้าไปทำไมในห้องนั้นคะ" เห็นว่าภูเบศเข้าไปในห้องของผู้หญิงคนนั้นลิลลี่ก็รีบมาเคาะประตูเรียก กลัวว่าเขาจะเมามากจนเข้าผิดห้องก๊อกๆ "ภูเปิดประตูนะคุณเข้าไปทำไม"ได้ยินเสียงผู้หญิงของเขาเคาะประตูห้อง อารมณ์ที่ถูกเขาควบคุมอยู่เมื่อครู่ก็กลับมา"ปล่อยนะ!" หญิงสาวขยับใบหน้าหลบริมฝีปากแต่เขาก็ยังคงตามมาจูบ "อืมๆ" กลิ่นแอลกอฮอล์ในลมหายใจของเขามันฟุ้งมากจนเธอทนไม่ไหวแต่ก็สลัดเขาออกไปไม่ได้ชุดที่เธอใส่เป็นชุดนอนไม่ได้รัดกุมมากเพียงแค่เขากระชากออกมันก็หลุดแล้ว และพอมันหลุดเขาก็จับท่อนเอ็นแข็งๆ เสียดสีตรงใต้หว่างขาเหมือนเขาหิวกระหายมาจากไหนนักหนา"โอ๊ย" จะหลบไปไหนก็หลบไม่ได้แล้วท่อนที่เขาดันมันเข้ามาก็ได้ฝังลึก และเขาก็ไม่ระมัดระวังถึงแม้ว่ามันจะเข้าลำบากเขาก็ใช้แรงที่มีมากกว่าดันมันเข้ามาจนเกินครึ่งแล้วเริ่มกระแทก เหมือนเขารู้อยู่แล้วว่าอวัยวะส่วนนั้นของเธอมันยังคงฟิตแน่นยากต่อการสอดใส่"ซี๊ดด""ฉันเจ็บนะ! โอ๊ย" ร่างเล็กโยกคลอนไปตามแรงกระแทก ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งใช้แรงกระแทกหนักหน่วงโดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บไหม"อาาา" ความเสียวเกิดขึ้นเร็วมากและเขาก็ไม่กลั้น พอมันถึงจุดสิ้นสุดภูเบศก็ห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status