공유

บทที่ 37

last update 최신 업데이트: 2025-09-11 11:19:10

"ลูกเขยผมเอง"

"เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?"

สินธุสงสัยภูเบศงงประโยคไหนของตน ก็เมื่อกี้พูดแค่ว่าลูกเขย

"เราขอโทษด้วยค่ะไม่รู้ว่าคุณเป็นสามีของคุณหนูข้าวสวย" คนที่ยืนขวางภูเบศอยู่เมื่อครู่กล่าวคำขอโทษแทบจะพร้อมเพรียงกัน

"สามี? ลูกเขย??" มันเรื่องอะไรกันวะ? เมื่อสักครู่เขาได้ยินคำนี้จากปากพ่อของเธอแหละถึงได้สงสัย

"พ่อไม่รู้ว่าเราจะมาว่าแต่ข้าวสวยล่ะ ไม่มาด้วยหรือ"

"เธอไม่ได้มาที่นี่หรือครับ"

"เห็นบอกว่าไปเที่ยวภาคเหนือกับเราไม่ใช่เหรอ"

เรื่องไปภาคเหนือพ่อของเธอก็รู้เหรอ? "เธอไม่ได้มาที่นี่หรือครับ"

"ข้าวสวยหนีกลับมาก่อนเราหรือ"

"เปล่าครับเรามาพร้อมกันแต่ผมคิดว่าวันนี้เธอมาที่นี่" ยังไงก็ต้องโกหกไปก่อน เพราะดูเหมือนว่าพ่อของเธอจะยังไม่รู้เรื่องนี้ แล้วตกลงเธอไปไหนกันแน่เนี่ย

"พ่อยังไม่เห็นมาหรอก และไม่ได้โทรหาหลายวันแล้ว"

ได้ยินว่าเธอไม่ได้มาและไม่ได้ติดต่อมา​ เขาเลยไม่พูดอะไรอีกกลัวว่าท่านจะตกใจ แล้วเธอหนีไปอยู่ที่ไหน ทำไมต้องหนีเข้าใจผิดอะไรทำไมไม่ถามกันดีๆ

"ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"

คล้อยหลังภูเบศ สินธุก็โทรไปถามเสี่ยภูริว่ามันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมลูกชายของท่านถึงมาถามหาลูกสาวถึงที่นี
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 47

    พันธะ(รัก)เมียบำเรอ บทที่ 47"จะไปไหนก็ไปฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ" คืนนี้เธอต้องได้นอนโรงพยาบาลก่อนคืนหนึ่ง และคนที่เฝ้าเธอก็คือภูเบศแต่ข้าวสวยไม่อยากเห็นหน้าเขา"ถ้าไล่ฉันไปแล้วใครจะอยู่ดูแลเธอ""ฉันไม่ต้องการให้คุณดูแล""ถ้างั้นฉันไปนั่งอยู่มุมโน้นแล้วกัน เธอจะได้ไม่เห็นหน้าฉัน" พูดจบภูเบศก็ลุกเดินไปนั่งอยู่เก้าอี้ที่ปรับนอนได้ เพราะมีไว้สำหรับญาติเฝ้าคนป่วยอยู่แล้วข้าวสวยหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ มาตื่นอีกทีก็ตอนที่พยาบาลเข้ามาวัดความดันเธอเลยหันไปมองดูเขาที่นอนหลับอยู่ ชีวิตต่อไปของเธอจะเป็นยังไง ถ้าลูกออกมาเป็นผู้หญิงก็คงไม่เป็นไรแต่ถ้าเป็นผู้ชายนี่สิ กลัวจะมีนิสัยเหมือนพ่อเช้าวันต่อมา.. ภูเบศตื่นขึ้นมาไม่เห็นข้าวสวยนอนอยู่บนเตียงก็รีบไปเปิดประตูห้องน้ำดูว่าเธออยู่ในนั้นไหมอย่าบอกนะว่าหนีไปอีกแล้ว ครั้งนี้จับขังเลยดีไหมเนี่ย ..เขารีบเดินมาเปิดประตูเพื่อจะต่อว่าให้ลูกน้องที่สะเพร่าปล่อยเธอหายไปอีกแล้ว แต่พอเปิดประตูออกก็เห็นเธอเดินกลับมาพร้อมกับพยาบาลและวัลลภด้วย"ไปไหนกันมา""ไปเดินออกกำลังกายครับ" วัลลภเป็นคนบอกเจ้านาย แต่ที่จริงเธอกำลังจะหนีวัลลภตามกลับมาได้ แต่ก็ไม่กล้าบอกควา

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 46 //18+

    พันธะ(รัก)เมียบำเรอ บทที่ 46 //18+"ปล่อยฉันนะ! ช่วยด้วยค่ะ" เธอพยายามทำทุกทางเพื่อให้หลุดพ้นจากกุญแจมือที่เขาล็อกไว้หัวเตียง รู้ทั้งรู้ว่าตะโกนให้คนช่วยก็คงไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วย ผู้ชายคนนี้ไม่เหมาะสมที่จะเป็นสามีของใคร เพราะเขาจิตไม่ปกติ วันดีคืนดีอยากจะร้ายก็ร้ายขึ้นมา แต่บางครั้งก็ดูอบอุ่น"ร้องอีกสิ รู้ไหมว่าเธอยิ่งร้องมันก็ยิ่งทำให้ฉันมีอารมณ์""ไหนคุณบอกให้ฉันไปอาบน้ำไง ปล่อยก่อนสิคะเดี๋ยวฉันจะไปอาบน้ำ""ไม่เป็นไรหรอกอย่างมากก็แค่ฟอกไต"นี่เราเค็มขนาดนั้นเลยเหรอ เริ่มจะไม่มั่นใจในตัวเองแล้วสิ เพราะได้ยินเขาพูดบ่อยเหลือเกิน "คุณภูเบศคะเล่นแบบนี้มันไม่สนุกนะ คุณต้องปล่อยให้ฉันได้เล่นด้วยบ้าง" ในใจของเธอหวาดกลัววิตกกังวลอีกนิดคงแพนิคแน่ ถูกจับล็อกไว้แบบนี้ถ้าไฟไหม้บ้านแล้วเธอจะออกไปยังไง"หึ! เล่นบทอะไรอีกล่ะ""ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนจิตวิปริตแบบนี้ ปล่อยฉันก่อนสิคะ อ๊อยซี๊ดดเจ็บมือไปหมดแล้วเนี่ย" น้ำเสียงของเธออ่อนลงจนกลายเป็นออดอ้อนและเธอก็ทำมันได้สำเร็จเพราะอารมณ์เกรี้ยวกราดอยู่เมื่อครู่ก็เปลี่ยนไป"ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ""อาบทำไมเดี๋ยวกลิ่นหมด"อ้าวตกลงจะเอายังไงกันแน่เนี่ย ไอ้บ้

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 45

    พันธะ(รัก)เมียบำเรอ บทที่ 45สายๆ ของวันต่อมา.. กว่าทั้งสองจะตื่นได้ก็สายมากแล้ว จะไม่ให้สายได้ยังไงไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน พอมาถึงรถก็เห็นว่าลูกน้องมารอกันแล้วเดินทางออกจากโรงแรมไปอีกหลายกิโลเมตรก็แวะทานข้าว"ตกลงคุณจะพาฉันไปไหนกันแน่ ถ้า 3 จังหวัดชายแดนใต้จริงๆ ฉันไม่ไปกับคุณนะ""ไม่ถึงที่นั่นหรอกน่า ลงมากินข้าวก่อน" เมื่อคืนได้ปลดปล่อยอารมณ์วันนี้เลยอารมณ์ดีหน่อย ไม่จิกกัดเธอเหมือนเมื่อวานแล้วหลังทานข้าวเสร็จก็ต้องเดินทางกันต่ออีก"ทะเล?" ถนนบางเส้นขับผ่านริมทะเล "สวยจังเลย""ถ้างั้นก็พักแถวนี้สักคืนไหมล่ะ""ไม่!" ถ้าพักอีกมีหวังเจ็บตัว ตอนนี้ยังไม่หายเจ็บเนื้อตัวเลย คนบ้าอะไรจะอารมณ์รุนแรงขนาดนั้น"หึหึ" เขารู้ว่าทำไมเธอถึงปฏิเสธ ถ้าเธอเป็นผู้หญิงที่พ่อให้แต่งงานกับเขาก็ดีน่ะสิ คิดไปแล้วก็อยากรู้แล้วสิว่าผู้หญิงคนนั้นตอนนี้อยู่ที่ไหน เพราะถ้ากลับจากใต้คราวนี้คงต้องนัดเธอมาเซ็นใบหย่าข้าวสวยนอนหลับไปอีกนานเท่าไรไม่รู้มาตื่นอีกทีก็ตอนที่รถจอดสนิทแล้ว"?" ลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่ารถจอดอยู่ลานบ้านหลังใหญ่ บ้านหลังนี้ใหญ่กว่าทางเหนือ ว่าแต่เป็นบ้านของใคร"ถ้าตื่นแล้วก็ลงรถ" เธอมัวแต่มองข้าง

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 44 //18+

    "จอดรถก่อน"แต่พอเขาสั่งลูกน้องให้จอดเธอก็ยื่นมือมาเขย่าแขนเสื้อเขาแล้วส่ายหน้าขอร้องอย่าให้เขาทำแบบนี้เลย แค่นี้เธอยังอับอายไม่พออีกเหรอ ถ้าเขาให้จอดรถลูกน้องจะมองเธอยังไงล่ะ แต่พอรถหยุดลงภูเบศก็สั่งให้ขับต่อไป ลูกน้องได้แค่มองตากันจะเอายังไงกันแน่เนี่ย "กูบอกให้ขับต่อไปไง""ครับ"ผ่านไปอีกเป็นชั่วโมงเธอเห็นป้ายจังหวัดที่ติดอยู่ข้างทางเลยหันมาหาเขา"คุณจะพาฉันไปไหน" ป้ายจังหวัดที่เธอเห็นเมื่อสักครู่ไม่ได้ไปทางภาคเหนือ ข้าวสวยเลยต้องถามเขาดู"อยากจะรู้ไปทำไม""ฉันอยากกลับบ้าน จอดให้ฉันลงตรงนี้ได้ไหมฉันกลับเองก็ได้""ถ้าเธอยังไม่หุบปาก คงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น"เขาเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย หรือว่าโกรธที่เราหนีมา แต่ถ้าโกรธตอนอยู่บ้านกลางทุ่งเขาก็ยังทำดีกับเราอยู่เลย ..เธอยังคิดถึงตอนที่เขาซักผ้าให้ เขาดูอบอุ่นมาก แต่ตกเย็นมาเขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน..ไม่สิต้องบอกว่าเขากลับมาเป็นคนเดิมข้าวสวยนั่งมาเงียบๆ จนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นอีกทีรถก็จอด"ถึงแล้วเหรอ?""ลงไปกินข้าว"ได้ยินว่าจะได้ลงเธอเผลอยิ้มออกมาจนเขาสังเกตเห็น"ถ้าเธอหนีหรือแจ้งตำรวจจับฉันอีกสาบานได้เลยว่าเธอไม่ได้เดือดร้อนคนเดียวแ

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 43 //18+

    พันธะ(รัก)เมียบำเรอ บทที่ 43 //18+"ที่นี่บ้านของใคร""ผมก็ไม่แน่ใจครับ""แล้วทำไมไม่เช็ค""จะให้เช็คก่อนไหมครับนายหัว""ทำไมต้องเสียเวลาเช็คด้วย มึงมั่นใจใช่ไหมว่าอยู่ในนี้จริง""มั่นใจครับเมื่อเช้าเห็นออกมาตักบาตรอยู่" กว่าจะตามตัวเจอได้ต้องพึ่งนักสืบด้วย"พ่อกูรู้ไหมว่าเธออยู่ที่นี่""ไม่รู้เหมือนกันครับ""พวกมึงรู้อะไรบ้าง""รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ครับ""กวนตีนกูแล้วนะมึง""ทำไมอารมณ์ของนายหัวกลับมาเหมือนเดิมแล้ววะ" วัลลภหันไปกระซิบพูดกับคนขับรถ "กูได้ยินนะ""อุ๊ย""รู้ไหมว่าเธออยู่บ้านหลังนี้กับใคร""เมื่อเช้าเห็นออกมาตักบาตรคนเดียวครับ เข้าไปลากตัวออกมาตอนนี้เลยไหมครับ""ถ้ามึงอยากไปนอนในซังเตอีกก็ลองทำดูสิ" เพราะถ้าทำแบบนั้นไม่ใช่เธอแล้วล่ะที่จะแจ้งตำรวจ คงเป็นชาวบ้านแถวนี้แหละที่แจ้งข้าวสวยไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เธอถูกตามเจอแล้ว บ้านหลังนี้เป็นบ้านเดิมของแม่ แต่ต้องขายไปตอนที่พ่อกับแม่อับจน พอมีเงินพ่อก็ซื้อมันกลับมาเก็บไว้แบบนี้ จ้างคนข้างบ้านช่วยดูแลและทำความสะอาดให้ เวลาคิดถึงแม่เธอก็จะมาที่นี่"หนูข้าวสวย""คะป้า""ป้าเอากับข้าวมาส่ง""ขอบคุณมากนะคะป้า สวยเลยไม่มีอะไรตอบแทนป้าเลย

  • พันธะ(รัก)เมียบำเรอ   บทที่ 42

    แสบนักนะผู้หญิงคนนี้ ..ภูเบศถูกฝากขังก่อน แต่ตอนนี้เขาให้เจ้าหน้าที่ตำรวจติดต่อไปหาพ่อแล้ว ให้พ่อมายืนยันว่าเขากับผู้หญิงคนนั้นรู้จักกันในฐานะอะไร แต่รออยู่หลายชั่วโมงมากก็ไม่เห็นพ่อมาสักที ถามตำรวจก็บอกว่าติดต่อให้แล้ว ถ้าภายในสองวันพ่อของเขาไม่มาภูเบศและลูกน้องก็ต้องถูกยื่นต่อศาล ถึงแม้เขาจะมีเงินประกันตัวแต่คดีลักพาตัวกักขังหน่วงเหนี่ยวทำร้ายร่างกายเป็นคดีอาญา ถ้ายืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองไม่ได้ก็ต้องถึงชั้นศาล เขาได้แต่กัดฟันเฝ้ารอพ่อมา จะใช้โทรศัพท์ก็ไม่ได้เพราะถูกยึด สิ่งเดียวที่ทำได้คือขอให้ตำรวจติดต่อไปหาญาติให้อีกครั้ง หรือไม่ก็ให้เธอที่เป็นเจ้าทุกข์มาเจอเขาที่นี่หน่อย "จะติดต่ออะไรนักหนา" ตำรวจไม่กระทืบเอาก็บุญหัวแล้ว ยังจะมาใช้อารมณ์สั่งให้ตำรวจเร่งติดต่อพ่อให้ได้ เพราะคดีทำร้ายร่างกายผู้หญิงตำรวจชอบนักคนประเภทนี้ เก่งแต่กับผู้หญิง "นายหัวครับ ผมว่านายหัวนั่งเงียบๆ ก่อนดีกว่าไหมครับ" "พวกมึงจะให้กูเงียบได้ยังไงวะ เกิดมากูไม่เคยต้องถูกจับขังคุกแบบนี้" "แล้วทำไมนายหัวถึงทำเธอหัวแตกล่ะครับ" "มึงดูนี่" ภูเบศยกแขนเสื้อขึ้นให้ลูกน้องเห็นรอยที่เธอกัด ตอนนี้มันช้ำเ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status