ตอนที่ 3 ความจริงที่แสนเจ็บปวด

ตอนที่ 3 ความจริงที่แสนเจ็บปวด

 แสงสว่างจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือส่องสว่างให้เห็นถึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดของภาคินัย มือหนาสั่นเล็กน้อยขณะที่เลื่อนดูไฟล์วิดีโอในข้อความไลน์ที่ถูกส่งมาจาก

“คุณพีร์!” เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าภรรยาของเขาจะลักลอบเป็นชู้กับรณพีร์ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วจริง ๆ ภาพวิดีโอที่ปรากฏบนหน้าจอ รณพีร์กำลังร่วมรักกับเนตรดาวอย่างเร่าร้อน ก่อนจะเห็นข้อความถัดไปที่รณพีร์ส่งมาเพื่อแบล็กเมล์ให้เนตรดาวออกไปหา ซึ่งมันก็ตรงกับวันที่เธอเอ่ยปากขอเขาไปงานเลี้ยงรุ่นก่อนจะมาประสบอุบัติเหตุ

“ภีมค่ะ พรุ่งนี้ดาวขอไปงานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนๆ นะคะ”

“ปีนี้นัดเลี้ยงที่ไหนเหรอ ให้ผมไปส่งไหม”

“คุณต้องไปดูโรงงานไวน์ไม่ใช่เหรอคะ เดี๋ยวดาวไปเองได้ค่ะ นัดกับเพื่อนๆ ไว้แล้ว” ภาคินัยนึกย้อนไปถึงคำพูดที่คุยกันก่อนที่ภรรยาจะมาประสบอุบัติเหตุ

เขาตั้งใจว่าถ้ากลับจากตรวจโรงงานไวน์เสร็จเรียบร้อย เขาจะรีบให้ลูกน้องขับรถตามภรรยาไป ภาคินัยกัดกรามแน่นด้วยความโกรธ พร้อม ๆ ความเจ็บปวดและความเสียใจที่ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเนตรดาวจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ พออ่านข้อความไปเรื่อย ๆ ภาคินัยก็รู้ว่ารณพีร์ไม่ได้เป็นแค่ชายชู้ธรรมดาที่แย่งชิงภรรยาของเขาไป แต่ยังข่มขู่เอาเงินจากเธอครั้งละหลาย ๆ หมื่นอีกด้วย จากการที่ได้อ่านข้อความจากไลน์ที่ทั้งคู่สนทนากัน

พอรุ่งเช้าภาคินัยก็โทรสั่งให้แม่บ้านที่ไร่ เอาสมุดบัญชีของภรรยาไปปรับสมุด เพราะเขาไม่สามารถเข้าถึงแอปธนาคารในมือถือของภรรยาได้

“คุณภีมคะ เงินในบัญชีคุณดาวเหลือไม่ถึงร้อยค่ะ คำเอื้อยเอาไปปรับสมุดมาให้แล้วเมื่อเช้านี้ค่ะ” คำเอื้อย แม่บ้านของภาคินัยโทรกลับมาบอก คราวนี้มันก็ชัดเจนแล้วว่ารณพีร์ไม่ได้แค่เป็นชายชู้ธรรมดา แต่เป็นชู้ที่ร้ายกาจในการใช้คลิปวิดีโอลับมาข่มขู่และบังคับเนตรดาวเพื่อรีดเงินจากเธอ

ภาพวิดีโอที่เห็นมันเหมือนมีดกรีดแทงเข้าไปในหัวใจของภาคินัย เขาจำได้ว่าเนตรดาวเคยทำตัวแปลกๆ ช่วงระยะหลังเหมือนเธอมีความเครียดและวิตกกังวล แต่พอเขาถาม ภรรยาก็อ้างว่าไม่มีอะไร พอเธอบอกว่าจะขอไปสังสรรค์ที่งานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อน ๆ ภาคินัยจึงไม่ปฏิเสธเพราะอยากให้ภรรยาหายจากความเครียดที่เป็นอยู่

เมื่อความจริงที่เผยออกมามันก็ช่างโหดร้ายและทารุณเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้ เขายอมรับว่าเขาโกรธที่เธอนอกใจ แต่เขาก็โกรธที่เธอถูกรณพีร์แบล็กเมล์เธอด้วย แล้วเด็กคนที่เขาเจอล่ะช่วงบ่ายนี้ล่ะ เธอจะรู้เรื่องด้วยหรือเปล่า เป็นเรื่องที่เขาต้องสืบให้รู้ เพราะฉะนั้นเขาจะให้เธอและป้าของเธอรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเขาคือสามีของเนตรดาว!

ภาคินัยบีบโทรศัพท์ที่อยู่ในมือแน่น จนนิ้วมือของเขาขาวซีด ภาพที่ปรากฏบนหน้าจอมันไม่ใช่แค่คลิปวิดีโอ แต่เป็นสิ่งสะท้อนที่เตือนให้เขาจดจำถึงความเจ็บปวดรวดร้าวความเศร้าเสียใจ ที่เขาต้องเผชิญความจริงที่ต่อจากนี้ตามลำพัง

เนตรดาวอาจจะมีส่วนผิดที่นอกใจไปคบชู้ แต่เขาก็เห็นว่าเธอถูกบังคับจากรณพีร์หลังจากที่ได้อ่านข้อความที่พวกเขาคุยกัน เขาไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันเริ่มจากตรงไหน รู้แค่เพียงว่าภรรยาถูกรณพีร์บังคับให้โอนเงินแล้วก็ออกไปมีความสัมพันธ์ด้วยทุกครั้งที่เขาต้องการ

ภาคินัยเดินทางไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบถามถึงข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับรณพีร์ แต่เขาก็ไม่ได้เอาหลักฐานที่ได้มาในมือถือให้ตำรวจ ก่อนจะบอกสั้น ๆ กับตำรวจว่า เขาเคยเห็นรณพีร์ทำงานอยู่ที่ไร่ของเขามาก่อนเมื่อประมาณสักสองปีที่แล้ว เขาบอกแค่นั้น!

“ตอนนี้ญาติของคุณรณพีร์กำลังไปรับศพของเขาที่โรงพยาบาล คุณจะตามไปหาญาติของคุณรณพีร์ที่นั่นได้นะครับ” ตำรวจบอกกับภาคินัย

“ขอบคุณครับคุณตำรวจ เอ่อ!!!..ถ้างั้นคุณตำรวจพอจะมีเบอร์ของญาติคุณรณพีร์ไหมครับ”

“มีครับ แต่เป็นเบอร์ของญาติคุณรณพีร์ที่มาเมื่อวานนี้” ตำรวจหาค้นเบอร์ ก่อนจะจดออกมาแล้วยื่นให้ภาคินัย

“นี่เป็นเบอร์โทรของน้องสาวคุณรณพีร์ครับ เธอชื่ออัญชลิดา”

“ขอบคุณครับคุณตำรวจ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ภาคินัยกล่าวขอบคุณและยกมือไหว้ก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องสอบสวน เมื่อภาคินัยได้เบอร์โทรของน้องสาวรณพีร์มาเรียบร้อย ก่อนออกจากสถานีตำรวจ เขาก็รีบโทรหาเธอทันที

ตอนนี้..ไม่ใช่แค่เพียงการแก้แค้นที่อยู่ในหัวใจของเขา แต่มีความจริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง และความยุติธรรมที่เขาต้องแสวงหา สำหรับเนตรดาว ภรรยาผู้เป็นที่รักที่ถูกพรากไปจากรณพีร์ด้วยวิธีการอันน่ารังเกียจ เขาจะต้องทวงคืนทุกอย่างให้กลับคืนมา