บทที่ 6 ติดกล้อง

วันต่อมา...

 เมื่อวานสำหรับมาเฟียหนุ่มแล้วถือว่าจบวันได้ไม่ดีเท่าไรนัก เขายังไม่ได้ความคืบหน้าเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ของน้องสาวกับผู้ชายคนนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่ก็แอบแปลกใจว่าทำไมโยษิตาถึงได้เก็บซ่อนทุกอย่างได้แนบเนียนถึงเพียงนั้น 

 โดยปกติแล้วแค่โกหกเรื่องเล็กน้อยเธอก็ยังทำไม่ได้ ทว่าเรื่องใหญ่แบบนี้กลับทำได้อย่างไม่มีพิรุธเลยสักนิด ขนาดเขาให้ลูกน้องสองสามคนคอยตามติดทุกฝีก้าวก็ยังไม่ได้ความคืบหน้าอะไรเลย 

 วันนี้เขาจึงตัดสินใจไปหาน้องสาวที่คอนโดเพราะเมื่อคืนเธอออกไปนอนที่คอนโดหลังจากทะเลาะกับผู้เป็นพ่อเรื่องแต่งงานเสร็จ 

เขาจะไปเอาคำตอบที่เคยถามกับน้องสาวไว้ และหากน้องสาวไม่ยอมบอกเขาก็ได้เตรียมแผนสำรองไว้แล้ว ดูสิว่าระหว่างน้องสาวกับพี่ชายอย่างเขาใครจะแน่กว่ากัน

 @คอนโดโยษิตา

 บรรยากาศภายในห้องของโยษิตาเป็นไปอย่างเคร่งเครียดเมื่อผู้เป็นพี่ชายอย่างแทนไทปรากฏตัวขึ้นเพราะไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขามาด้วยเหตุผลอะไร

 “พี่มาเอาคำตอบ” มาเฟียหนุ่มนั่งจ้องหน้าน้องสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้ามนิ่ง ๆ นานนับนาทีก่อนเอ่ยขึ้นพลางใช้สายตากดดันอย่างหนัก 

 “หยกบอกแล้วให้คะ ว่าเมื่อถึงเวลาหยกจะพาเขาไปทำความรู้จักกับแด๊ดที่บ้านเอง” โยษิตายังคงยืนยันคำเดิมแม้จะรู้สึกหวั่นใจกับคำพูดที่พี่ชายขู่เอาไว้

 “หยกเลือกเองนะ หลังจากนี้หากเกิดอะไรขึ้นหยกต้องรับให้ได้” มาเฟียหนุ่มเน้นย้ำผลจากการตัดสินใจของน้องสาวอีกครั้งเพื่อให้เธอกลัวและเปลี่ยนใจ 

แววตาที่จ้องมองคนเป็นน้องสาวฉายแววดุร้ายจนคนถูกมองอย่างโยษิตาอดใจสั่นไม่ได้รู้จักนิสัยพี่ชายดีว่าเป็นเช่นไร แต่เธอไม่มีทางเลือกจริง ๆ 

 ภายในห้องถูกปกคลุมด้วยความเงียบนานหลายนาที สองคนพี่น้องต่างนั่งมองตากันเงียบ ๆ ก่อนโยษิตาจะเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่สาวคนรักโทรมาบอกเมื่อวาน “เมื่อวานพี่ไปหาอลินที่บ้านใช่ไหมคะ แล้วพี่ก็ยังไปทำร้ายร่างกายเขาอีก”

 “ใช่ เพื่อนเธอคงโทรมาฟ้องเรียบร้อยแล้วสินะ” มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันเหมือนที่เขาคิดไว้ไม่มีผิดว่าอลินดาต้องโทรมาฟ้องน้องสาวของเขาแน่ ๆ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าทั้งสองรวมหัวกันช่วยปกปิดจริง ๆ ตามที่เขาคิดไว้

 “พี่ทำแบบนี้ทำไมนี่เป็นเรื่องระหว่างเรา ทำไมพี่ต้องดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวด้วย อลินเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย” โยษิตามองหน้าพี่ชายด้วยความผิดหวังไม่คิดเลยว่าแค่ต้องการรู้ว่าแฟนเธอเป็นใครพี่ชายที่เธอมองว่าเป็นสุภาพบุรุษมาตลอดถึงขนาดกล้าลงมือทำร้ายผู้หญิง สิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดมากกว่าคือคนที่พี่ชายทำร้ายเป็นคนรักของเธอ

 “แน่ใจเหรอว่าเพื่อนหยกไม่รู้เรื่องด้วย ไม่ใช่ว่ารวมหัวกันโกหกพี่เหรอ” มาเฟียหนุ่มไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิดกับสายตาของน้องสาวที่มองมาอย่างผิดหวัง 

เรื่องนี้เขาไม่ได้ผิดหากน้องสาวยอมบอกดี ๆ เขาก็คงไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ และคนอื่นคงไม่เดือดร้อนไปด้วย

 โยษิตาอดหวั่นใจไม่ได้กับคำพูดของคนเป็นพี่ชายแอบกลัวว่าเขาจะไปยุ่งวุ่นวายกับสาวคนรักอีกเพราะดูเหมือนเขาจะเชื่อไปแล้วว่าเธอกับสาวคนรักรวมหัวกันหลอก

 เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่พยายามข่มความกังวลที่เกิดขึ้นในใจเอาไว้ แล้วเปล่งเสียงสั่งพี่ชายด้วยสีหน้าเคร่งขรึมน้ำเสียงเด็ดขาด “อลินไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลย เพราะฉะนั้นพี่ห้ามไปยุ่งกับเธออีก”

 “ดูหยกเป็นห่วงเพื่อนคนนี้มากเลยนะ พี่แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลย” นาน ๆ ทีมาเฟียหนุ่มจะเห็นน้องสาวในมุมจริงจังและเด็ดขาดแบบนี้จนเขาเองอดแปลกใจไม่ได้มันแสดงให้เห็นว่าอลินดามีความสำคัญมาก ๆ น้องสาวของเขาถึงได้ดูเป็นห่วงเป็นใยจนออกนอกหน้าขนาดนี้ 

“หากอลินดาเป็นผู้ชายพี่คงคิดว่าเป็นแฟนกับหยกไปแล้ว”

 มาเฟียหนุ่มแค่พูดไปแบบนั้นไม่ได้คิดอะไรเป็นจริงเป็นจังแต่คนฟังอย่างโยษิตาถึงหัวใจกระตุกวูบนี่เธอแสดงอะไรออกไปมากเกินจนทำให้พี่ชายคิดแบบนั้นเลยเหรอ เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออึกครั้งก่อนจะทำน้ำเสียงขึงขังกลบเกลื่อนพิรุธ “ก็อลินเขาเป็นเพื่อนรักหยกนิ”

 “สรุปหยกจะไม่บอกพี่จริง ๆ ใช่ไหมว่าแฟนเป็นใคร” มาเฟียหนุ่มไม่ได้ต่อปากต่อคำน้องสาวอีก แต่เลือกจะวนกลับมาถามคำถามเดิมที่เขาถามเมื่อมาถึงด้วยหวังว่าน้องสาวจะเปลี่ยนใจ

 “หยกว่าหยกบอกพี่ไปชัดเจนแล้วนะคะ” โยษิตายังคงยืนยันคำเดิม

 “โอเคพี่จะไม่ถามอีก” ซึ่งมาฟียหนุ่มก็ไม่คิดจะคาดคั้นอีกต่อไป ยังไงเสียถึงน้องสาวไม่บอกเขาก็ต้องหาวิธีรู้ให้จนได้ 

เขามองหน้าน้องสาวนิ่ง ๆ นานนับนาทีก่อนล้วงไปหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาส่งข้อความหาใครบางคน จากนั้นก็เก็บมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิมครั้นคุยเสร็จ สายตาตวัดมองหน้าน้องสาวอีกครั้ง

 โยษิตาเองก็มองสบตาพี่ชายเช่นกัน ระหว่างสองคนพี่น้องตกอยู่ในความเงียบนานหลายนาทีจนโยษิตาเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ในตอนนี้จึงเอ่ยขึ้น “พี่กลับไปได้แล้วหยกจะพักผะ..”

 ครืดดด~

 แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยจบเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ก็ดังแทรกขึ้นเสียก่อนทำให้เธอหยุดชะงัก ก่อนจะก้มมองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์นิติของคอนโดจึงหยิบมากดรับสาย

 “ว่าไงค่ะลุงพล”

 (รถของคุณหยกจอดกีดขวางทางอยู่ครับช่วยมาเลื่อนให้หน่อยครับ) 

 โยษิตาขมวดคิ้วชนกันเล็กน้อยครั้นได้ยินคำบอกกล่าวจากปลายสายเพราะเธอจำได้ว่าตัวเองจอดรถไว้ดีแล้ว ทว่าทำไมนิติยังบอกว่าเธอจอดรถกีดขวาง ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้แล้วตอบรับปลายสายไป 

 “ได้ค่ะ หยกจะรีบลงไป”

 ว่าจบเธอก็กดวางสายแล้วรีบลุกเดินออกจากห้องไปโดยไม่คิดเอะใจสักนิด

 มาเฟียหนุ่มมองตามหลังน้องสาวจนประตูห้องปิดลง ก่อนเขาจะเค้นหัวเราะออกมาเบา ๆ ความจริงรถของน้องสาวไม่ได้จอดกีดขวางทางแต่อย่างใดเลย แต่เป็นเขาที่ส่งข้อความไปบอกนิติของคอนโดเมื่อกี้ว่าให้โทรตามน้องสาวออกไปจากห้องเพื่อที่เขาจะได้ติดตั้งกล้องแอบถ่ายในห้องนี้ได้

 เขาจัดการติดกล้องแอบถ่าย และเครื่องดักฟังไว้ทุกมุมของห้องเผื่อว่าน้องสาวจะพาใครเข้ามา หรือโทรพูดคุยอะไรกับใครบ้างอาจจะเป็นประโยชน์ในการสืบหาแฟนของเธอ

 ครั้นติดเสร็จเรียบร้อยเขาก็ออกจากห้องไปทันทีไม่รอให้เจ้าของห้องกลับมาเพราะเขาทำสิ่งที่ต้องการสำเร็จแล้วจึงไม่มีประโยชน์ที่ต้องอยู่อีก