รอยรักมาเฟีย

"ฉันยินดีกับเธอด้วยนะคาร่า เราสองคนก็จบชั้นมัธยมปลายจนได้"

"ถ้าไม่ได้เธอฉันก็คงไม่จบหรอก ก็เธอช่วยฉันไว้เยอะเลยนี่นาอิ่มเอม"

"พูดอะไรกันน่ะ มันอยู่ที่ความพยายามของเธอต่างหาก เธอจบโรงเรียนนานาชาติได้นะ แถมยังพื้นฐานแน่นกว่าของฉันอีก ตอนที่ฉันเคยดูสมุดการบ้านของเธอ ฉันยังไม่เคยเห็นการเรียนอะไรแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ เพราะที่โรงเรียนฉันไม่ได้สอนแบบนั้นน่ะสิ"

"ก็ตอนนั้นบอกแล้วไงว่าให้มาเรียนด้วยกันก็ไม่เอา ถ้ามาเรียนเธอคงจะได้พูดภาษาอังกฤษคล่องแน่"

"ไม่ไหวหรอก ค่าเทอมหลายแสนขนาดนั้นฉันจะเอาเงินจากไหนมาเรียนล่ะ"

"ก็ฉันถึงได้บอกไง ฉันรู้ว่าเธอไม่ค่อยมีเงินเพราะพี่ชายเธอก็ไม่ได้ทำงานด้วย ฉันถึงได้บอกจะให้แด๊ดช่วยออกค่าเทอมให้เธอเอง เธอก็ไม่เอา"

"เงินมากมายขนาดนั้นฉันไม่มีทางเอาของเธอหรอกนะ ว่าแต่เราเลิกพูดกันเรื่องนี้เถอะ แล้ววันนี้ว่างหรือเปล่า ฉันอยากเลี้ยงฉลองให้เธอที่เรียนจบน่ะ เราไปคาเฟ่ร้านประจำกันดีไหม วันนี้ฉันขอเลี้ยงเครื่องดื่มเธอเองนะ"

"ไม่ได้นะ วันนี้ครอบครัวของฉันจะมีเลี้ยงฉลองที่ฉันเรียนจบ แล้วแน่นอนว่าคืนนี้เธอต้องไปร่วมงานเลี้ยงกับฉันด้วยนะ เดี๋ยวรอเฮียครูซตรงนี้แหละ เฮียกำลังจะมารับฉันแล้วล่ะ พอดีเป็นทางผ่านที่เฮียมาทำธุระพอดี"

"แต่ฉันเป็นห่วงพี่ชายน่ะสิ ถ้าฉันไม่ไป..."

"ไม่ได้นะอิ่มเอม เมื่อสัปดาห์ก่อนตอนที่เธอจบการศึกษาก่อนฉันเพราะโรงเรียนของเธอแจกใบจบการศึกษาก่อน ฉันก็ยังไปร่วมยินดีกับเธอเลย วันนี้ก็เป็นวันสำคัญของฉันเหมือนกันนะ ฉันก็อยากให้เพื่อนของฉันมาอยู่ร่วมดูความสำเร็จด้วย ขอร้องล่ะ แค่วันเดียวเอง"

"แต่จะไม่มีคนเตรียมอาหารเย็นให้พี่ชายฉันน่ะสิ อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต้องไปถึงที่บ้านแล้ว เพราะคนที่ดูแลพี่ฉันต้องกลับแล้วน่ะสิ"

"งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะให้เฮียไปส่งเธอที่บ้านก่อน ให้เธอเตรียมอาหารให้พี่ชายแล้วเราก็ไปกัน แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง นะอิ่มเอม"

อิ่มเอมทำท่าทางลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด ทางนั้นก็พี่ชาย ทางนี้ก็เพื่อนคนสำคัญ แต่เธอก็จะทิ้งให้พี่ชายที่นอนคิดเตียงอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ ๆ

"เดี๋ยวฉันขอถามพี่ชายก่อนนะว่าอยู่คนเดียวสักสามสี่ชั่วโมงได้ไหม ถ้าพี่ชายฉันโอเค ฉันจะไปด้วยนะ"

"เย้...งั้นดีเลย เดี๋ยวฉันจะไปอ้อนพี่ชายเธออีกแรง มาแล้ว...รถของเฮียครูซมาแล้วล่ะ ไปกันเถอะ" คาร่าดึงแขนเรียวของเพื่อนสนิทแต่ก็ต้องชะงัก เพราะอิ่มเอมไม่ยอมไปตามแรงดึงของเธอด้วย

"เดี๋ยวไปเจอกันที่บ้านฉันเลยดีกว่านะ" อิ่มเอมอยากหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าหน้าของพี่ชายเพื่อนสนิท ถึงแม้จะเคยเจอกันหลายครั้งแล้วก็ตาม ถึงจะไม่เคยพูดคุยกันมาก่อน แต่เธอก็รับรู้ได้ว่าพี่ชายของคาร่าไม่พอใจที่น้องสาวของเขาต้องมาคบกับเธอ

"ไม่ได้นะ ไหน ๆ ก็มาทางเดียวกันแล้วก็ไปด้วยกันนี่แหละ เร็วสิ! เดี๋ยวพี่ชายเธอที่บ้านก็รอนานหรอก"

อิ่มเอมก็ยอมเดินไปตามแรงดึงของเพื่อนด้วยความจำใจ ก่อนจะพากันรีบเดินไปที่รถลีมูซีนหรูกันกระสุนอย่างดี โดยมีคนขับรถมาเปิดประตูให้ด้วยความนอบน้อม แล้วคาร่าก็เลือกไปนั่งเบาะหลังกับเพื่อนสนิท แทนที่จะไปนั่งตรงกลางกับพี่ชาย

"สวัสดีค่ะเฮียครูซ เดี๋ยวเฮียช่วยแวะให้หนูแถวนี้หน่อยนะคะ พอดีว่าหนูจะแวะไปทำธุระที่บ้านเพื่อนก่อนน่ะค่ะ" คาร่าพูดภาษาอังกฤษใส่พี่ชายเพราะทั้งสองเป็นลูกครึ่งไทย-ออสเตรเลีย จึงมักจะสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษเป็นส่วนมาก

"สวัสดีค่ะ" อิ่มเอมรีบยกมือไหว้พี่ชายของเพื่อน หลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถหรูแล้ว ส่วนฝ่ายนั้นก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจอะไรสักนิด อิ่มเอมก็รีบนั่งก้มหน้าด้วยความเกรงใจตามเดิม

"จะไปทำไมอีกล่ะ เดี๋ยวงานเลี้ยงจะเริ่มแล้วนะ"

"เฮียไปส่งหนูแป๊บเดียวนะคะ พอดีเพื่อนหนูจะต้องไปเตรียมอาหารเย็นให้พี่ชายก่อนจะไปที่บ้านเราน่ะค่ะ"

"พี่เคยบอกเราแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกคบกับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนั้นได้แล้ว ทำไมถึงได้มีรสนิยมต่ำขนาดนี้ นี่ก็เรียนจบเกรดสิบสองแล้ว ยังไม่เลิกคบกับเพื่อนพรรค์นั้นอีกหรือไง"

"ทำไมเฮียถึงต้องว่าเพื่อนหนูแบบนี้ด้วยล่ะ หนูไม่สนหรอกนะว่าเพื่อนหนูจะจนหรืออะไร แต่อิ่มเอมคือเพื่อนที่คนสำคัญที่สุดของหนู เฮียอย่ามาพูดแบบนี้กับเพื่อนหนูอีกนะ"

"ก็เห็นคบกันมาตั้งหลายปีแล้วนี่ เลิกคบได้แล้วมั้ง เพื่อนจน ๆ จะคบให้เสียเวลาทำไม มีแต่จะทำให้ขายขี้หน้าวงศ์ตระกูลของเราเปล่า ๆ"

"เฮียอย่าพูดแบบนี้เป็นภาษาไทยให้เพื่อนหนูได้ยินนะ ดีนะที่เพื่อนหนูไม่ค่อยแข็งเรื่องภาษาอังกฤษน่ะ ไม่งั้นเพื่อนหนูจะเสียใจขนาดไหน ลุงคะ…ช่วยไปแวะที่ xxx ด้วยค่ะ" ประโยคสุดท้าย คาร่าตะโกนบอกทางที่จะไปกับคนขับรถของพี่ชาย เพื่อไปยังบ้านของเพื่อนสนิท

อิ่มเอมได้แต่นั่งนิ่งฟังการสนทนาของคนทั้งสอง เธอรู้และเข้าใจทุกอย่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน จริงอยู่ที่เมื่อหลายปีก่อนเธอไม่เข้าใจภาษาอังกฤษเลย แต่พอเธอได้เป็นเพื่อนกับคาร่า เธอก็เริ่มเรียนรู้และศึกษาภาษาอังกฤษตามสื่อออนไลน์ต่าง ๆ ด้วยตัวเองนอกจากที่เรียนในชั้นเรียน เธอมักจะฟังการสนทนาของชาวต่างชาติและดูหนังแปลบ่อย ๆ จนสามารถฟังภาษาอังกฤษได้เข้าใจ แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนของเธอคงคิดว่าเธอยังฟังและพูดไม่ค่อยได้เหมือนตอนนั้น