ตอนที่ 4 ข้อเสนอ

ตอนที่ 4

ข้อเสนอ

รองเท้าส้นสูงที่บ่งบอกถึงสไตล์ของคนใส่กำลังเดินเข้ามาในบริษัทก็ได้เจอกับเลขาสาวอย่างไลลา

“วันนี้มีประชุมเรื่องอะไรบ้าง”

“วันนี้มีหัวข้อประชุมการตกลงเปิดห้างสรรพสินค้าใหม่ที่สิงคโปร์ค่ะ”

“แล้วก็เห็นว่าทางผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่นะคะ อยากจะให้คุณก้องภพเป็นคนมาดูแลคุมงานการก่อสร้างของห้างที่สิงคโปร์ด้วยค่ะ” ประโยคหลังที่เลขาสาวนั้นพูดเสียงอ้อมแอ้ม คิ้วเรียวของผู้เป็นเจ้านายสาวขมวดเข้าหากัน สายตาคู่สวยนั้นจ้องเขม็งมาที่ใบหน้าของเลขาสาว

“อะไรนะ”

“ก็พอดีว่าไลลาแอบไปได้ยินนะคะ ว่าหุ้นส่วนที่จะเข้าประชุมกันวันนี้คุยกันเรื่องอยากที่จะให้คุณก้องภพเข้ามาดูแลการก่อสร้างห้างสรรพสินค้าที่เราจะไปเปิดที่สิงคโปร์ค่ะ”

“ทำไม” น้ำเสียงฉายแววไม่ค่อยพอใจนัก เมื่อเธอก้าวเดินเข้าไปในลิฟต์สำหรับผู้บริหาร ไลลารีบวิ่งตามเข้าไปทันทีเพราะไม่อยากให้ตัวเองชักช้าอืดอาดจนทำให้ผู้เป็นเจ้านายสาวนั้นขัดใจขึ้นมาเพราะเรื่องที่เธอกำลังจะเล่านี้ก็อาจจะทำให้ตีรณานั้นโมโหหนักมากกว่านี้ก็เป็นได้

“คุณอมรเทพที่เป็นญาติห่าง ๆ กับคุณกนกขวัญเป็นตัวตั้งตัวตีเลยนะคะที่อยากจะให้หลานชายของตัวเองเข้ามาคุมการก่อสร้างเห็นว่าอยากจะให้การก่อสร้างครั้งนี้เซฟงบประมาณมากที่สุดค่ะ”

“จะเซฟงบประมาณหรือฟันงบประมาณกันแน่” อารมณ์ของเจ้านายสาวนั้นเริ่มจะคลุกกรุ่นขึ้นมา เมื่อได้ยินว่าหุ้นส่วนเริ่มจะปลุกระดมและปั่นกระแสให้น้องชายคนละแม่ของเธอขึ้นมาบริหารงานทุกอย่างแทนเธอ

“วันนี้ให้คุมการก่อสร้าง พรุ่งนี้คงจะดันให้ขึ้นมาเป็นผู้บริหารแทนฉันแล้วมั้ง” คนที่กำลังพูดเหมือนจะไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวแต่กลับคิดเสียว่ามันเป็นเรื่องขบขันซะอย่างนั้น

“คุณนามันเป็นเรื่องที่ซีเรียสมากเลยนะคะ เพราะว่าจากที่ไลลาได้ยินมาหุ้นส่วนเกือบ 50% เลยนะคะที่มีท่าทีจะเห็นด้วยกับคุณอมรเทพ”

“ไม่ต้องกังวลหรอกถึงจะปลุกปั่นยังไงลึก ๆ แล้วหุ้นส่วนก็คือผู้ที่ลงเงินลงแรงกับบริษัทมาเป็นเวลานาน ตั้งแต่คุณปู่คุณย่าเริ่มก่อตั้งบริษัทเธอคิดเหรอว่าหุ้นส่วนจะกล้าสนับสนุนคนที่อาจจะทำให้บริษัทเจ๊งฮะไลลา” เธอหันไปถามเลขาสาวที่ใบหน้าค่อนข้างจะเคร่งเครียด ไลลาหันจ้องหน้าสบตากับผู้เป็นเจ้านายแล้วเธอก็เริ่มคลี่ยิ้มส่งให้ตีรณาเล็กน้อย

“ก็จริงนะคะไลลาลืมคิดไปเลย” เธอหัวเราะออกมาแก้เขินสงสัยว่าตัวเองคงจะกังวลมากเกินไปหน่อย

“ถึงยังไงฉันก็คงไม่ปล่อยให้สิ่งที่คุณแม่กับคุณพ่อลงแรงมาไปตกอยู่ในมือคนอื่นหรอกน่า” เธอหันไปพูดกับเลขาสาวด้วยท่าทางจริงจัง

“ติ่ง!” เสียงลิฟต์ชั้นที่ 25 ดังขึ้น ตีรณาก้าวเดินออกไปจากลิฟต์ด้วยท่าทางมั่นคง เธอไม่กลัวอะไรสักนิดในการประชุมกับบอร์ดบริหารในครั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นเกมสกปรกขนาดไหนก็ไม่สามารถทำให้หัวใจอันแข็งแกร่งของเธอสะทกสะท้านหรือสั่นไหวได้หรอก

“คุณนาคะคือว่าวันนี้มีเรื่องสำคัญด้วยค่ะ”

“เรื่องอะไรเหรอ”

“เห็นว่าทางนั้นพร้อมแล้วนะคะ” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแล้วหยุดฝีเท้าลง

“ทางนั้น ทางไหน” คำถามที่เหมือนจะไม่ค่อยใส่ใจสักเท่าไหร่

“ก็ทางคู่หมั้นของคุณนาค่ะที่จะมาจดทะเบียนสมรสกับคุณนา”

“อ๋อ! พร้อมแล้วใช่ไหม จะจดวันนี้เลยหรือเปล่า” เธอถามออกมาเหมือนมันเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยแต่ความจริงแล้วมันเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งเลยก็ว่าได้

“นัดไว้เก้าโมงเช้านะคะ”

“แต่ว่าตอนแปดโมงครึ่ง ฉันมีประชุมใหญ่กับบอร์ดบริหารเอาเป็นว่าถ้าเขามาแล้วก็ให้เขานั่งรอก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะพักเบรกก่อนเก้าโมงแล้วรีบออกมาจดทะเบียนสมรส” คำพูดของเธอเหมือนกับการเซ็นรับพัสดุยังไงยังงั้น เหมือนมันง่ายจนเธอไม่ต้องคิดหรือเครียดอะไรให้มากมายกับคนที่จะมาเป็นสามีของเธอ

“แล้วเจ้าหน้าที่จะมากี่โมง”

“เห็นว่าจะมาถึงราว ๆ เก้าโมงเช้านะคะ”

“โอเค” เธอตอบเพียงสั้น ๆ และเดินตรงไปยังห้องทำงาน ไลลารู้หน้าที่ของตัวเองรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องทำงานให้ตีรณาทันที

“เชิญค่ะ คุณนา”

“ขอบใจมากไลลา” หญิงสาวนั่งประจำตำแหน่งของตัวเอง เธอยกกาแฟขึ้นจิบเล็กน้อยและมองนาฬิกาข้อมือนี่ก็ใกล้จะถึงเวลาประชุมแล้ว หญิงสาวลุกขึ้นและเดินตรงไปยังห้องประชุมทันที

เมื่อหุ้นส่วนทุกคนเข้ามาถึงในห้องประชุม ตีรณาก็เริ่มอธิบายเกี่ยวกับการสร้างห้างสรรพสินค้าแห่งใหม่ที่สิงคโปร์ ห้องประชุมเป็นไปด้วยความเคร่งเครียด

“เอาเป็นว่าข้อตกลงระหว่างเรากับทางสิงคโปร์ทุกคนเห็นชอบและไม่มีใครคัดค้านอะไรใช่ไหมคะ” เสียงหวานถามขึ้นหุ้นส่วนในบริษัทต่างก็พยักหน้าพอใจในผลงานของเธอเป็นอย่างมาก

“ผมมีข้อเสนอครับ” อมรเทพยกมือขึ้น มุมปากของตีรณาก็กระตุกขึ้นมาทันที

“เชิญค่ะ คุณอมรเทพ” เธอพูดขึ้นอย่างคนใจเย็นทั้ง ๆ ที่รู้แล้วว่าเขาคงจะพูดเสนอให้ก้องภพเป็นคนคุมการก่อสร้างในครั้งนี้และเขาก็จะได้คุมเกมร่วมกับก้องภพด้วยสิหากเธอเดาไม่ผิด