ตอนที่ 11ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว “ก็ยังจัดไม่เสร็จดีหรอกค่ะแต่ว่าก็ต้องรีบมาที่นี่ก่อนค่ะ” เธอตอบแล้วชายตาไปมองผู้เป็นแม่เลี้ยงด้วยท่าทางสะใจที่เห็นใบหน้าของกนกขวัญนั้นอ้าปากค้างเมื่อรู้ว่าเธอย้ายไปอยู่กับธมกรและไม่ได้มีเรื่องบาดหมางใด ๆ กันแต่คนที่ต้องมึนงงกับเรื่องนี้คือนฤบดินทร์ลูกสาวของเขาจะย้ายไปอยู่กับธมกรตอนไหนในเมื่อเช้าเขายังเจอตีรณาอยู่ที่บ้านอยู่เลย“แล้วจะย้ายไปอยู่ด้วยกันได้ยังไงคะ เมื่อเช้าขวัญก็ยังเห็นลูกนาอยู่ที่บ้านอยู่เลยนะคะแล้วก็ไม่เห็นจะเก็บค่าเก็บของย้ายมาอยู่คอนโดกับคุณธมกรเลย” กนกขวัญขัดขึ้นทันทีเพราะเธอไม่เชื่อว่าทั้งสองจะย้ายไปอยู่ด้วยกันได้จริง ๆ“แล้วคุณแม่เลี้ยงนี่เป็นยุงในมุ้งหรือยังไงคะถึงได้รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนา” เธอหันไปจ้องหน้าผู้เป็นแม่เลี้ยงยังไม่ลดละที่เอาแต่ขัดเธออยู่ตลอดเวลา 
ตอนที่ 10นัดเจอสามีความจริงแล้วธมกรเพิ่งจะวางสายจากผู้เป็นบิดา วันนี้ทั้งสองตระกูลจะต้องกินข้าวพร้อมหน้ากัน ธมกรก้มหน้าดูที่โทรศัพท์มือถือของตัวเองไม่นานเขาก็กดอ่านข้อความที่ตีรณานั้นส่งมาให้“วันนี้เจอกันที่โรงแรม” ข้อความเพียงสั้น ๆ เมื่อเขาอ่านข้อความของตีรณาส่งมาให้เขาเสร็จแล้วเขาก็จัดห้องที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาก็วันนี้ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเขาก็เดินทางตรงไปยังโรงแรมตามเวลาที่ทั้งสองได้นัดหมายกันไว้ประตูโรงแรมสุดหรูเปิดออกธมกรเดินก้าวเข้ามายังประตูโรงแรมศัตรูและยืนมองไปรอบ ๆ อยู่ยืนอยู่ตรงกลางโรงแรมและได้มองไปรอบ ๆ ผู้คนมากมายแต่งตัวดีเพราะโรงแรมใจกลางเมืองราคาแพงหูฉี่สำหรับลูกค้ากระเป๋าหนักเท่านั้น“เธอจะมาถึงหรือยังนะ” คำถามที่ชวนหงุดหงิดใจไม่รู้ว่าภรรยาที่จดทะเบียนด้วยจะมาถึงหรือยังและแล้วสายตาของเขาก็ไปสะดุดเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งใบหน้าพริ้มเพรา เขาจึงพิมพ์ข้อความถามเธอเข้าไปให้เธอ“คุณใส่เสื้อสีอะไร” ไลลาหันไปมองเจ้านายสาวที่นั่งอยู่ เธอก
ตอนที่ 9การนัดเจอกันของสองตระกูล“อะไรนะครับ”“ก็งแต่งงานไง ในเมื่อหลานจดทะเบียนสมรสตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว หลานก็ควรแต่งงานให้เรียบร้อยใคร ๆ ก็รู้ว่าเราเป็นดองกับตระกูลนั้นมาตั้งนานแล้วนะ” ธมกรอึกอักไปทันที เมื่อพูดถึงงานแต่งงานของเขากับผู้หญิงที่เขาจดทะเบียนสมรสด้วย“พอพูดถึงการแต่งงานกับหนูนา ทำไมต้องชะงักฮะเจ้ากร” เขาไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืดกับผู้เป็นย่าและผู้เป็นพ่ออีกแล้ว มันคงจะหมดแล้วสินะกับอิสรภาพที่เขาเคยมีหลังจากที่ตีรณากลับจากสนามบินเธอก็ต้องไปที่บริษัททันทีพร้อม Video Call คุยเรื่องปัญหาของสินค้าที่ส่งไม่ตรงเวลากับวิโรจน์ทันทีกว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน“ไลลา” เธอหันไปหาเลขาสาวที่ฟุบหลับอยู่ตรงโซฟา“คะ ว่ายังไงคะคุณนา”“แทนที่เธอจะช่วยจดรายละเอียดกลับมานอนเฝ้าฉันเนี
ตอนที่ 21 วาสนานี้ตา “ขอบคุณมากนะคะที่คุณกรมาส่งตา” ธมกรพยุงร่างกลมกลึงตรงไปยังลิฟต์ของคอนโดที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัทนัก หญิงสาวรีบซบเข้าที่อกของแกร่งและกอดเอวเขาไว้แน่นจนธมกรรู้สึกตกใจ “ถึงห้องของสิตาแล้วค่ะ” เธอเปิดเข้าไปในห้องและหันหน้ามาส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม “ขอบคุณมากนะคะ ว่าแต่คุณกรเข้ามาดื่มน้ำก่อนดีไหมคะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมจะรีบกลับบ้าน” “เข้ามาสักหน่อยเถอะค่ะ ถือว่าเป็นการขอบคุณที่มาส่งตา ถ้าไม่ได้คุณกรตาคงจะแย่กว่านี้” เธอถือวิสาสะดึงแขนของธมกรให้เข้ามาในห้องแล้วรีบปิดประตูทันที ธมกรเดินเข้ามาในห้องเขาเห็นรูปถ่ายของสิตาที่ถ่ายกับสิกานต์วางอยู่บนตู้หนังสือ ชายหนุ่มเดินไปยืนมองทำให้ดวงตาเขาสั่นไหวขึ้นมา ใบหน้าสวยหวานที่เขาคอยจ้องมองในเวลาที่เธอหลับทำให้เขาคิดถึงเธอขึ้นมาไม่น้อย “พี่กานต์ค่ะ เป็นพี่สาวของตาแต่ตอนนี้พี่กานต์เสียชีวิตแล้วค่ะ” ธมกรพย่าามสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหันมาพยักหน้าให้เธอ “เราสองคนพี่น้องรักกันมากเลยนะคะและสนิทกันเป็นที่สุด พี่กานต์ไม่น่าเสียไปเร็วเลย” น้ำเสียงของเธอดูสั่นเครือและเหลือบมองใบหน้าของชายหนุ่ม ใบหน้าของเขาดูเศร้าหมองลงจนหญิงสาวยิ้มเจ้า
ตอนที่ 8ไปรับสามีที่ไม่เคยเห็นหน้า“ก๊อก ๆ ๆ!” เสียงเคาะประตูขัดการประชุมดังขึ้น ตีรณาหันไปมองประตูห้องประชุมที่กำลังเปิดกว้างออกและแล้วก็มีร่างเล็กของไลลาเดินเข้ามายักคิ้วหลิ่วตาเชิงบอกเป็นนัยว่ามีเรื่องสำคัญ ตีรณาหันมองไลลาแล้วขมวดคิ้วมุ่น“คุณนาคือพอดีว่าท่านประธานใหญ่โทรมาหลายสายแล้วนะคะบอกว่าสามีของคุณนากำลังจะกลับมาในวันนี้ค่ะ แล้วก็กำลังจะถึงสนามบินแล้วค่ะ ท่านประธานใหญ่บอกว่าให้คุณนาไปรับคุณธมกรด้วยค่ะ” ไลลากระซิบบอกผู้เป็นเจ้านายสาวทันที ถ้าหากว่าไปช้าคงจะเกิดปัญหาอีกเป็นแน่“เอ่อ! พอดีว่านามีเรื่องด่วนนะคะ ถ้าอย่างนั้นนาขอหยุดการประชุมไว้เพียงเท่านี้ก่อนได้ไหมคะแล้วค่อยมาต่อกันในพรุ่งนี้” เธอรีบบอกยุติการประชุมทันทีเพื่อที่จะไปให้ถึงสนามบินให้เร็วที่สุด“แล้วทำไมเพิ่งมาบอกวันนี้ล่ะ” น้ำเสียงของเธอเจอแกมดุของตีรณานั้นบ่งบอกว่าเธอร้อนใจเป็นอย่างมาก เพราะปกติแล้วไลลาไม่ค่อยจะพลาดเรื่องสำคัญ“ขอโทษทีนะคะคุณนา คือว่า เอ่อ ไลลาลืมค่ะ ไลลาก็ไม่รู
ตอนที่ 7 อดีตที่ขมขื่น“กานต์ทำไมคุณถึงทิ้งผมไปได้ ผมไม่เข้าใจ” ความเจ็บปวดที่แสนจะทรมานนั้นบาดลึกเข้าไปในหัวใจของเขา เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะทิ้งเขาไว้คนเดียวแบบนี้“มันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่เข้มแข็งพอ ผมไม่มีความกล้า ผมไม่ใช่ลูกผู้ชาย ถ้าผมกล้าที่จะบอกกับพ่อว่าผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น ผมมันเลว” ชายหนุ่มเอาแต่โทษตัวเองที่ไม่มีความสามารถดูแลปกป้องและไม่กล้ายืดอกรับกับผู้เป็นพ่อของตัวเองว่าเขานั้นได้มีคนที่รักอยู่แล้ว มือหนาที่สั่นเทาจับแผ่นกระดาษมาคลี่เปิดดูยิ่งทำให้หัวใจของเขาบีบรัดมากขึ้นกว่าเดิม เพราะกระดาษแผ่นนั้นคือใบอัลตราซาวด์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงที่เปื้อนเลือดของสิกานต์ติดมาด้วย ตอนที่เขาไปส่งเธอถึงนะห้องฉุกเฉินแต่หมอออกมาบอกเขาว่าตอนนี้อาการของเธอแย่มากทำให้เธอตกเลือดและเสียเด็กในท้องไปแล้ว“ทำไมคุณไม่บอกว่าคุณกำลังท้องหรือที่คุณไม่ยอมรอผมอีกฝั่งของถนนเพราะคุณอยากจะบอกผมว่าคุณกำลังท้อง ทำไมกานต์ ทำไม” เขาร้องไห้อย