LOGINShare
2.คุณแฟนที่รัก (1)
Last Updated:
2025-06-08 00:11:19แขนกำยำถูกแขนเรียวสอดเข้ามาคล้องอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ปัฐวิกรรู้สึกได้ว่ามีคนเดินเข้ามาหาเขา หากก็ไม่ได้ใส่ใจในตอนแรก ทว่าเมื่ออยู่ๆ ก็ถูกประชิดตัวชายหนุ่มจึงหันมอง กำลังจะดึงแขนของตนออกคิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากัน
ดวงหน้าเนียนใสน่ารักด้านข้างคุ้นตา ขณะที่อีกฝ่ายมองตรง ไม่ได้มองเขา
“นี่แฟนฉัน”
คำพูดของเธอทำให้ปัฐวิกรขมวดคิ้วยิ่งขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ แต่เพราะหญิงสาวไม่ได้ใส่ใจเขา ทำให้ชายหนุ่มทำอะไรไม่ได้นอกจากหันมองตามเธอแล้วก็เห็นผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่งมองเขากับเธอด้วยสีหน้าสงสัย
“ไม่เอาน่าสอง คิดว่าการที่เธอเดินไปเกาะแขนคนอื่นที่เป็นใครก็ไม่รู้เอามาอ้างเฉยๆ แล้วเราจะเชื่อเหรอ”
ชายหนุ่มคนที่พูดดูจากหน้าตาและอายุแล้วน่าจะพอๆ กับหญิงสาวข้างกายเขา
“ฉันไม่ได้อ้างนะ”
คนที่สูงประมาณช่วงอกของเขาพูดพร้อมเชิดหน้า
“ทำแบบนี้อันตรายนะ มาคุยกับเราให้รู้เรื่องดีกว่า”
ผู้ชายคนนั้นยื่นมือมาหาแต่ร่างอรชรถอยหลบมาหลังเขาเล็กน้อย
“เราคุยกันจบแล้ว บอกแล้วไงว่าฉันมีแฟนแล้ว พอนายไม่เชื่อฉันก็ยืนยันให้นายเห็นนี่ไง”
“สอง...”
“ถามผมก็ได้นี่ ว่าเป็นแฟนเธอจริงๆ หรือเปล่า”
ปัฐวิกรพูดขึ้นเพราะชักเอือมกับการโต้เถียงกันไปมาของเด็กๆ ในสายตาเขา ที่ราวกับไม่เห็นหัวผู้ใหญ่อย่างเขาเลย
“คุณอาจจะยอมรับเพราะเห็นว่าเธอน่ารักก็ได้นี่”
ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยขึ้นทำเอาปัฐวิกรถึงกับคิ้วขยับยก
“พอลับหลังผมไป คุณอาจจะพาเธอไปทำอะไรแปลกๆ เพราะฉะนั้น...สอง...เลิกใช้เขามาอ้างได้แล้ว”
มาธาวีเม้มปาก หงุดหงิดใจที่อีกฝ่ายยังดื้อด้านตื๊อไม่เลิก หน้าตาท่าทางจริงจัง ไม่ยอมเชื่อเธอแม้แต่น้อย
“นายคุณ จะเอายังไงกับฉันหา!”
“ตกลงคบกับเราสักทีสิ”
“จะบ้าหรือไง ฉันไม่ได้ชอบนาย”
“แต่เราชอบสอง น่านะ อุตส่าห์ตามมาถึงนี่แล้ว จะให้เราอ่อนข้อให้ไปถึงไหน แค่นี้พวกเพื่อนมันก็ล้อจะแย่อยู่แล้ว”
หนุ่มที่ชื่อคุณพยายามง้อหญิงสาวอย่างเต็มที่
“นั่นมันเรื่องของนาย”
มาธาวีกลับยักไหล่ไม่แคร์
“ไม่อยากโดนล้อเลิกตามตื๊อฉันสิ”
“ใช้คำว่าตื๊อเลยเหรอ”
ชายหนุ่มเริ่มเคืองขึ้นมาบ้าง
“ก็มันจริง...”
“นี่ทั้งสองคน”
คนที่ตกอยู่ท่ามกลามสงครามน้ำลายของคนที่เด็กกว่านึกรำคาญจนต้องแทรกขึ้นมา
“ไปตกลงกันที่อื่นได้ไหม”
“นั่นไง...”
ฝ่ายชายเอ่ยขึ้นในทันใด
“เขาไม่ใช่แฟนสองจริงๆ ด้วย”
“ไม่ใช่ที่ไหน”
สาวข้างกายที่ยังเกาะแขนเขาไม่ยอมปล่อยพูดสวนทันที แถมยังทำในสิ่งที่ปัฐวิกรเองก็คาดไม่ถึง ร่างอรชรยืดตัวขึ้นพร้อมแขนข้างหนึ่งก็เกี่ยวรั้งไหล่เขาจนร่างสูงใหญ่เอียงลง แล้วชายหนุ่มก็รับรู้ถึงแรงปะทะจากปากนุ่มๆ ข้างแก้มของตน
“จุ๊บ”
ปัฐวิกรถึงกับอึ้งไปเลย ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น ชายหนุ่มที่กำลังมองมาก็ถึงกับตาค้าง มองหน้าเขาสลับกับหญิงสาวที่ยืนข้างเขาไปมา ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง เห็นชัดว่าโมโหอย่างมาก
“สอง! รังเกียจเรามากขนาดถึงกับจูบใครก็ได้เลยหรือไง”
“ใครก็ได้ที่ไหน ก็บอกแล้วว่านี่แฟนเรา”
แขนเรียวกระชับแขนเขาเข้าหาตัวเพื่อเป็นการย้ำจนปัฐวิกรรับรู้ได้ถึงความนุ่มนิ่มอวบอิ่ม คิ้วเข้มถึงกับขมวด เขารู้สึกว่าหญิงสาวทำเกินไปจริงๆ จึงจะหันไปต่อว่า ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่มองเขาแม้แต่น้อย
“นายไม่เชื่อก็ตามใจ เราไม่อยากเสียเวลาพูดกับนายแล้ว”
มาธาวีเอ่ยขึ้น แล้วดึงให้คนตัวโตข้างเธอหมุนตัวหันหลังเดินหนีไปพร้อมกัน ทิ้งเพื่อนหนุ่มรุ่นเดียกันไว้ข้างหลัง
“ไปกันเถอะค่ะที่รัก”
“เดี๋ยวสอง...”
“เดี๋ยวสิคุณ...”
ปัฐวิกรพูดขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มที่ถูกทิ้ง แต่คนตัวเล็กไม่สนใจ เธอออกแรงดึงเขาให้ก้าวไปพร้อมกันอย่างเร่งรีบ จากสวนหย่อมติดชายหาดให้เข้าไปด้านในโรงแรม
“นี่ คุณเอาแต่ใจตัวเองเกินไปแล้วนะ จะไม่ถามผมสักคำหรือไงว่าจะไปกับคุณไหม”
ชายหนุ่มรั้งแขนของตนเอาไว้แล้วดึงออก เมื่อหญิงสาวลากเขามาจนถึงหน้าลิฟต์
“ช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุดสิคุณ”
“ผมไปตกลงช่วยคุณตอนไหน คุณมัดมือชกผมล้วนๆ”
=====
Latest chapter
พันธะลวง 8.รถไฟชนกัน (2)
มาธาวีให้อธิปมารับตนเองเพราะเขายังไม่เคยไปบ้านของเธอ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อยืนส่งนักเรียนกลับบ้านอยู่หน้าโรงเรียนแล้วเห็นรถของกิตติกรมาจอด ซึ่งปัฐวิกรใช้รถของน้องชายเขา หญิงสาวหน้าซีดทันที ขณะที่กัญญานันทักพี่ชายเสียงใส“พี่ปัฐ”ร่างสูงใหญ่ของปัฐวิกรเข้ามากอดน้องสาวที่ไม่ได้เจอกันนาน ส่วนมาธาวีก็จำต้องยกมือไหว้อีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะกระซิบบอกว่าไปรอข้างในเพราะน้องสาวกับเพื่อนยังส่งนักเรียนอยู่กับพนักงานต้อนรับรอไม่นานสองสาวก็กลับเข้ามาด้านในเพราะเหลือนักเรียนคนเดียวพนักงานสามารถดูแลได้ ส่งนักเรียนเรียบร้อยอีกฝ่ายก็กลับบ้านได้เลย“มารับสองไปบ้านเหรอคะ”กัญญานันเอ่ยถามพี่ชายทันที เธอรู้ว่าวันนี้พี่ชายจะไปบ้านเพื่อนตามคำชวนของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงเพราะเขาเคลียร์งานเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่ชายหนุ่มมาก็ทำงานที่คั่งค้างของกิตติกรเพิ่งจะมาหาเธอก็วันนี้“ครับ”มาธาวีกัดริมฝีปากล่างด้วยความลำบากใจ เหลือบมองนาฬิกาที่ผนังก็เห็นว่าเวลานี้อธิปเองก็คงเลิกงานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มออกมาหรือยัง“เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำให้นะคะ”เธอพูดขึ้นพยายามจะเลี่ยงออกไปเพื่อโทรหาอธิป“ไม่เป็นไร ผมเอามาแล้วนี่ไง”ตาคู่กลมโตเหล
พันธะลวง 8.รถไฟชนกัน (1)
เป็นเช้าที่มาธาวีตื่นขึ้นมาอย่างไม่สดชื่นเอาเสียเลย ทั้งที่บ้านเธออยู่ท่ามกลางธรรมชาติ อากาศสดชื่นเย็นสบาย ปกติมานอนที่บ้านเมื่อไรหญิงสาวจะลุกขึ้นไปยืนมองพระอาทิตย์ขึ้นหน้าระเบียงห้องนอนตอนเช้า ทว่าวันนี้แม้แสงแดดส่องผ่านกระจกที่ผ้าม่านเปิดแง้มเอาไว้เจ้าของร่างอรชรก็ไม่มีอารมณ์จะลุกขึ้นแต่อย่างใด ได้แต่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่อย่างนั้น กระทั่งได้ยินเสียงข้อความเข้ามาในมือถือจึงหยิบขึ้นมาดู‘พี่ปัฐบอกให้ส่งเบอร์เขาให้สองน่ะ แล้วเขาก็ขอเบอร์สองไปด้วย เห็นว่ารับปากพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงเอาไว้ตอนท่านชวนไปทานข้าวที่บ้าน เลยขอเบอร์สอง’เห็นข้อความของกัญญานันแล้วก็ได้แต่ทิ้งมือถือลงอย่างอ่อนแรง ไม่นึกอยากให้ปัฐวิกรมาที่บ้านของเธอเลยสักนิด สังหรณ์ในใจบอกเธอว่าเรื่องราวคู่หมั้นจอมปลอมจะไม่จบลงแค่ที่พี่สาวของเธอแม้แทบไม่อยากลุกจากเตียงนอนไปเผชิญหน้ากับมาลินีในเวลาอาหารเช้า แต่มาธาวีก็ต้องขยับตัวเพราะไม่อยากทำตัวให้ผิดปกติจนอีกฝ่ายหาเรื่องค่อนขอดได้อีก จึงลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางเหนื่อยหน่ายใจร่างโปร่งระหงในชุดข้าราชการเรียบร้อยเดินลงจากบันไดไปก่อน มาธาวีที่ก้าวออกมาเห็นอีกฝ่ายหยุดกึกรอให้
พันธะลวง 7.ยอมจำนนหนี้บุญคุณ (2)
‘จะเอาให้ครางเอาอีกๆ ไม่หยุดเลย คอยดูสิ’‘ไอ้บ้าเอ๊ย!’มาธาวีตะโกนด่าเสียงดังอย่างรังเกียจสุดจิตสุดใจ ทั้งยังวาดมือใส่หน้าที่ซุกไซ้แก้มกับลำคอไม่หยุดสุดกำลังเท่าที่มือจะใช้แรงได้‘โอ๊ะ...’ได้ยินเสียงเข้มดังก่อนชายหนุ่มจะเข่นเขี้ยว‘ตบเหรอหา!’เพี้ยะ!!แรงกระทบหน้าหนักหน่วงทำเอามาธาวีถึงกับชาไปทั้งข้างแก้ม รู้สึกได้ถึงความเจ็บจี๊ดตรงมุมปาก เธอชะงักไปอึดใจหนึ่งเลยเดียว‘ไง หมดฤทธิ์แล้วสินะ’น้ำเสียงเยาะหยันอย่างพอใจก่อนคุณากรจะถอยออกไปถอดเสื้อของตัวเอง คงเพราะเห็นว่าเธอไม่กล้าแผลงฤทธิ์แล้ว นั่นทำให้มาธาวีรีบปัดป่ายมือควานหาของใกล้มือตรงโต๊ะหัวเตียงแล้วก็เจอไอแพดกับมือถือของตัวเอง เมื่อไม่มีทางเลือก เธอจึงหยิบมือถือปาใส่อีกฝ่าย‘โอ๊ย!’คุณากรสะดุ้ง มาธาวีรีบถอยกรูดให้ห่างอีกฝ่ายมากที่สุดทั้งยังถีบเขาไม่ยั้ง มือหนาคว้าขาเธอเอาไว้ คราวนี้หญิงสาวจึงเอาไอแพดปาใส่ซ้ำไปอีก‘โธ้เว้ย!’อีกฝ่ายสบถเสียงดังอย่างหงุดหงิด ขณะที่ร่างอรชรรีบเผ่นลงจากเตียงวิ่งไปยังประตูห้องด้วยความรวดเร็ว ร่างสูงกำยำก้าวตามมา ทว่าเธอก็เปิดประตูได้พอดี กำลังจะพุ่งตัวออกไปอีกฝ่ายก็ดึงกลับมา แต่เธอทันได้สบตากับคนที่อยู่ห้
พันธะลวง 7.ยอมจำนนหนี้บุญคุณ (1)
น้ำร้อนๆ เอ่อขึ้นมาในดวงตาคู่กลมโต ความอึดอัดขัดใจแน่นอยู่ในอก มาธาวีรู้ว่าที่พี่สาวโวยวายเพราะกำลังเจ็บ ไม่ใช่เจ็บเพราะโกรธ แต่เจ็บที่โดนน้องอย่างเธอหักหลังมาลินีเป็นคนขี้บ่นจู้จี้จุกจิกอยู่แล้ว เธอโดนตำหนิบ่อยจนเคยชินแต่รู้ว่าที่พี่สาวมักจะเคือง ไม่พอใจ หรือบ่นเธอก็เพราะหวังดี พอมารู้ว่าถูกหลอกเรื่องผู้ชายก็ไม่แปลกที่อีกฝ่ายจะปรี๊ดขึ้นมาเธอรู้ว่าพี่สาวเสียใจกับความแห้วของตัวเองมาตั้งแต่ครั้งเปรมินทร์แล้ว แถมยังมีกิตติกรอีก แต่เพราะเป็นคนสวย เริด เชิด การศึกษาหน้าที่การงานดี มาลินีจึงมั่นใจในตัวเองว่าต้องมีคนที่ดีเหมาะสมเข้ามาในชีวิต การได้เจอปัฐวิกรในเวลาใกล้เคียงกับที่ต้องถอยห่างจากกิตติกร มาธาวีจึงไม่แปลกใจว่าหนุ่มมาดเนี้ยบหล่อโปรไฟล์หรูย่อมต้องเป็นเป้าหมายใหม่ของพี่สาวเธออย่างไม่ต้องสงสัยอีกฝ่ายหมายมั่นปั้นมือกับปัฐวิกรพอสมควร เพียงแค่ยังไม่มีเวลาได้ทำความรู้จักเพราะชายหนุ่มไม่ได้อยู่เชียงใหม่เท่านั้น นั่นทำให้คนเป็นน้องสะเทือนใจเมื่อได้ยินเสียงตัดพ้อสั่นเครือของพี่สาว จนสุดท้ายก็ต้องเอ่ยออกไปโดยไม่ได้หันไปมองด้วยไม่อาจฝืนทนเห็นอีกฝ่ายเสียใจได้ ทว่าน้ำเสียงก็เจือความสั่นไม่แพ้
พันธะลวง 6.เราคบกันจริงๆ (2)
“นี่หมายความว่า...”มาลินีพึมพำเสียงเบา แววตาและสีหน้ามองเขาอย่างว่างเปล่า“ใช่ครับ ผมกับสองคบกัน”ปัฐวิกรยืนยันซ้ำอีก เขาไม่อยากให้ความหวังกับมาลินีเพราะดูออกว่าหญิงสาวสนใจเขาเหมือนกับเพื่อนของเธอ“หนึ่งไม่เห็นรู้เลย”เธอถามออกไปอย่างอ่อนล้าราวกับคนพ่ายแพ้ หากน้องสาวตนเองเป็นคนพูด เธอยังเชื่อน้อยกว่าผู้ชายตรงหน้า เพราะไม่มีเหตุผลที่เขาต้องโกหกเธอ แต่ที่น่าแปลกใจคือทำไมเธอไม่เคยระแคะระคายมาก่อน ช่วงที่ชายหนุ่มมาในตอนมีปัญหาของกิตติกรครั้งก่อน น้องสาวของเธอกับปัฐวิกรก็แทบจะไม่คุยกันเลยแล้วทั้งสองคนไปคบหากันตอนไหน“ตั้งแต่สองไปงานแต่งนายกลางเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ครับ ถึงจะไม่ค่อยได้เจอกันก็เถอะ สองเขายังไม่กล้าจริงจัง ก็เลยยังไม่ได้บอกใคร แต่ผมจริงจังเพราะอายุมากแล้ว”คำพูดของปัฐวิกรดูน่าเชื่อถือจนแม้แต่มาธาวีเองก็คงหลงเชื่อไปด้วย หากคนที่เขาเอามาอ้างไม่ใช่เธอเอง“เหรอคะ”มาลินีเหมือนจะถามแต่กลับพยักหน้าเบาๆ ราวกับยอมรับส่วนปัฐวิกรเหลือบไปยังหญิงสาวอีกคนที่ยืนนิ่งเงียบ แต่แววตาคู่กลมโตกลับมองเขาอย่างไม่พอใจ ริมฝีปากได้รูปสวยยกยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับก้าวเข้าไปหาเจ้าของร่างอรชรแบบบาง“อย่าม
พันธะลวง 6.เราคบกันจริงๆ (1)
‘ตาถูกชะตาคุณจังเลย อยากลองคบคุณ ได้ไหมคะ’สาวร่างอิ่มขยับขึ้นไปพูดใกล้ๆ ร่างสูงใหญ่โดยการเกาะไหล่เขาทั้งสองข้าง แล้วเขย่งตัวขึ้นนี่คือภาพที่มาลินีแอบตามเพื่อนที่ดึงปัฐวิกรออกมาแล้วเห็นเข้า เธอบอกอธิปว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ส่วนชายหนุ่มมีสายโทรศัพท์เข้ามาพอดีเขาจึงออกไปคุยด้านหน้า เพราะข้างในค่อนข้างเสียงดังแต่ถึงจะดังยังไง พรชิตาก็ไม่เห็นต้องขยับไปพูดใกล้ๆ ชายหนุ่มขนาดนั้น เพราะเธอยืนอยู่ตรงนี้ยังได้ยินเลย หญิงสาวค่อนขอดเพื่อนตัวเองในใจ‘เราเพิ่งเจอกันเองนะครับ’ปัฐวิกรแย้ง แต่ก็ไม่ได้ผลักพรชิตาออก คิดว่าเขาคงไม่อยากเสียมารยาท เพราะแขนกำยำแนบข้างลำตัว ไม่โอบหรือกอดอีกฝ่ายแต่อย่างใด‘นั่นสิคะ ตาถึงได้บอกว่าถูกชะตา’พรชิตาถอยออกมาเงยหน้ามองชายหนุ่มไม่ห่างนัก ตาคู่สวยพราวหยาดเยิ้ม‘ผม...’‘อย่าบอกนะคะ ว่าคุณไม่ถูกใจตา ของแบบนี้ต้องลองก่อนสิคะ ถึงจะรู้’สาวสวยยิ้มอย่างขี้เล่นขณะพูดคนแอบฟังอย่างมาลินีได้ยินคำนี้ของเพื่อนยังถึงกับอึ้ง เธอไม่ค่อยแปลกใจหรอก เพราะรู้จักนิสัยกันดีอยู่ แต่พรชิตาเพิ่งเจอปัฐวิกรวันนี้เอง อ่อยหนักขนาดนี้หมายความว่าอยากให้เขากลับไปด้วยคืนนี้แน่ๆคิดมาถึงตรงนี้มาลินีก
You may also like
คู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น37.1K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.1K viewsข่มรักเมียแต่ง
Kidsroom15.2K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน48.3K viewsไฟรักสัมพันธ์ลวง
แอดมินตัวกลม141 viewsของเล่นคนโปรดคุณหมอ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k1.1K viewsของเพื่อน
inglada24 viewsCEO ต้อนรัก
baiboau-เนื้อนวล143 views
