ตอนที่ 2 ความพลาดพลั้ง

อิชย์ทะนุถนอมต้นรักของเขาเป็นอย่างดี หมั่นดูแลรดน้ำจนมันงอกงามบานสะพรั่ง ดังนั้นจึงควรมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะได้ครอบครองและชมเชยดอกไม้งามดอกนี้ เพราะเขาเป็นคนที่เริ่มต้นปลูกมันขึ้นมากับมือ ต่างจากจามรที่มินตราเป็นฝ่ายเริ่มต้นความสัมพันธ์ ส่วนเขา...เป็นฝ่ายจบมันอย่างไร้หัวใจ แม้เธอจะเคยรักเขามากแค่ไหน แต่ทุกวันนี้ความรู้สึกพวกนั้น แทบไม่มีหลงเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว

“อยากได้อะไรเพิ่มไหมคะ มินจะสั่งให้” มินตราถามอย่างเอาใจ

“พอแล้วครับ อิ่มจนแน่นท้องไปหมดแล้ว” เขาปฏิเสธ

“อิ่มแบบนี้แล้ว คงกินของหวานต่อไม่ไหวแล้วสินะคะ” สายตาของมินตราทำให้อิชย์รู้ทันทีว่าของหวานที่ว่านั่น ไม่ใช่อะไรที่ไหน แต่หมายถึงผิวเนื้อนุ่มนวล สัมผัสหวานซึ้งไม่รู้ลืมจากตัวของเธอต่างหาก

แน่นอนว่าเขายิ้มกริ่ม จ้องมอง ‘ของหวาน’ จานโปรดตรงหน้าอย่างไม่เคยนึกเบื่อ “ถ้าเป็นของหวานที่ชื่อมินตรา อิ่มแค่ไหนผมก็ไหว ยอมจุกตายเลยด้วยครับ”

“จริงหรือเปล่าคะ ดีแต่พูดไม่ได้นะ”

ดวงตาของเธอเป็นประกาย ดูแล้วยั่วยวนท้าทายไม่เบา

“งั้นเดี๋ยวเราคงต้องไปพิสูจน์กันดูแล้วละครับ”

ไม่พูดเปล่า อิชย์เรียกพนักงานเช็กบิลทันที หลังจากจ่ายค่าอาหารเรียบร้อย เขาก็ขอตัวไปเขาห้องน้ำครู่หนึ่ง นั่นทำให้จามรที่ลอบมองอยู่ก่อนแล้ว ได้จังหวะเหมาะที่จะลุกจากโต๊ะของตัวเอง แล้วเดินเข้ามาทักทายอดีตคนรัก ที่พักหลังมักได้พบหน้ากันอยู่บ่อยๆ

“หวานชื่นกันจนผมอิจฉาแทบบ้า”

เขาถือวิสาสะนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวที่อิชย์นั่งเมื่อครู่

“ลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะคะ คุณจามร ถ้าคู่หมั้นของฉันมาเห็นเข้า เขาอาจจะเข้าใจผิดเอาได้” มินตราถึงกับคอแข็ง พยายามเชิดหน้าข่มความหวาดหวั่นที่ปะทุขึ้นในอก

มือทั้งสองข้างบีบกันแน่นอยู่บนตัก ภาวนาขออย่าให้อิชย์ออกมาจากห้องน้ำเร็วนัก เพราะหากเธอไม่สามารถอธิบายเรื่องของจามรได้อย่างสมเหตุผล เธอรู้ว่าคู่หมั้นหนุ่มจะต้องไม่สบายใจไปอีกหลายวัน เพราะเขาเป็นคนคิดมาก ค่อนข้างหวงแหนเธอจนผู้ชายคนไหนก็แทบเข้าใกล้ไม่ได้

“กลัวผัวใหม่รู้จักผัวเก่าเหรอ” จามรหัวเราะน้อยๆ

“เลิกพูดจาสกปรกกับฉันได้แล้ว ทุเรศไม่เปลี่ยนเลยนะ”

หญิงสาวเค้นเสียงพูดอย่างกรุ่นโกรธ

“ขอโทษทีที่รัก ผมลืมว่าไปคุณมันผู้ดี ไม่ชอบให้พูดจาสกปรก แต่ชอบให้ทำแบบสกปรกๆ คุณถึงจะถึงใจ ไอ้หมอนั่นดูนุ่มนวลเกินไปนะ ผมว่าคุณคงคิดถึงลีลาบนเตียงของผมแย่เลย...ใช่ไหม?”

ท้ายประโยคทำให้มินตราหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ

เธอลุกพรวดขึ้น คว้ากระเป๋าสะพายขึ้นพาดไหล่ แล้วก้าวอาดๆ ออกไปจากที่ตรงนั้นทันที ตั้งใจจะไปรออิชย์อยู่ตรงลานจอดรถแทน คิดไม่ถึงว่าจามรจะเดินตามหลังมาด้วย

เมื่อมองจนแน่ใจว่าไม่มีใครเห็น จามรก็กระชากแขนมินตราให้ไปยืนอยู่ตรงมุมหนึ่ง ปลอดคน อับสายตา จากนั้นก็ดันร่างเธอจนแผ่นหลังแนบชิดไปกับรถยนต์คันหนึ่ง มินตราเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ พยายามดิ้นรนผลักไส แต่กลับสู้แรงของคนตัวโตไม่ได้เลย

“ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง คุณนี่เก่งแต่กิน พอกินอิ่มก็ทำเป็นลืม!”

“คุณพูดเรื่องอะไร!”

มินตราตวาดใส่ แล้วทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้

“แหม ฟั่นเฟือนเสียสติเก่งจริงๆ ก็ได้...ทำไปเถอะ เพราะมันคงทำให้คุณรู้สึกผิดน้อยลง”

“ปล่อยฉันนะ จามร!” เธอระดมกำปั้นทุบไปบนอกกว้างแกร่ง แต่จามรรวบข้อมือไว้แล้วบีบแน่น

“จำไว้นะมิน เรื่องเมื่อสามปีก่อน ผมไม่ได้นอกใจคุณ ไม่เคยทำ แล้วก็ไม่คิดจะทำด้วย! ผู้หญิงคนนั้นมันวางยาผม ทำให้ผมไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น มันเป็นแค่อุบัติเหตุ ผมไม่เคยไม่ซื่อสัตย์...”

จามรรีบใช้จังหวะนั้นพูดในสิ่งที่ทำให้มินตราเข้าใจผิดมาตลอด ไม่ได้หวังให้เธอเชื่อ แต่แค่อยากให้เธอรู้ความจริงเท่านั้น

“โกหก!” มินตราตวาดใส่หน้า

“เสียดายนะที่ไอ้โมไนยพี่ชายของคุณ มันดันชิงตายไปเสียก่อน ไม่งั้นมันคงช่วยยืนยันได้ เพราะมันนั่นแหละที่เป็นคนวางยาผม จัดฉากให้คุณเข้าใจว่าผมนอกใจคุณ ฮึ! พี่ชายคุณ พ่อแม่คุณ ไม่มีใครอยากให้ลูกสาวคนเดียวแต่งงานกับลูกชายผู้มีอิทธิพลหรอก คุณควรหัดมองความจริงบ้าง ไม่ใช่โทษผมแค่คนเดียว!” จามรตะโกนกลับไปบ้าง

“มันไม่สำคัญแล้ว เพราะฉันรักอิชย์ ฉันจะแต่งงานกับเขา!”

“มินตรา แต่คุณเพิ่งจะนอน...”

ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร เสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งก็ทำให้จามรจำต้องยอมปล่อยมือ แล้วรีบซ่อนตัวโดยใช้รถยนต์ที่จอดอยู่ไม่ไกลเป็นกำบังอย่างรวดเร็ว อิชย์นั่นเอง เขากำลังเดินตรงมาที่รถ มองซ้ายแลขวาหาตัวแฟนสาว ก่อนจะพบเธอเดินมาจากข้างหลังด้วยสีหน้าราบเรียบ

“ไปทำอะไรตรงนั้นครับ ร้อนแย่เลย” อิชย์ถามอย่างเป็นห่วง

“ได้ยินเสียงลูกแมวค่ะ มินเลยเดินหาดู แต่ก็ไม่เจอ”

“อ๋อ ถ้ามินอยากเลี้ยงแมวสักตัว...”

“ไม่เอาหรอกค่ะ มินไม่อยากผูกพันกับสัตว์ตัวน้อยที่วันหนึ่งมันก็ต้องจากเราไป แม้แต่ลูก มินยังไม่อยากมีเลย ไม่อยากมีห่วงผูกคอค่ะ”

เรื่องลูกนั้นมินตราคิดต่างกับอิชย์โดยสิ้นเชิง เขาเป็นคนชอบเด็ก อยากมีทายาทตัวน้อยๆ ให้ได้อุ้มชูดูแล เป็นตัวแทนความรักของพ่อแม่ แต่เพราะเขารักมินตราเหลือเกิน จึงไม่เคยพูดความรู้สึกในส่วนลึกออกมา ยินยอมตามใจโดยไม่ปริปากพูด

“มินอยากแวะที่ไหนอีกหรือเปล่าครับ วันนี้ผมไม่เข้าบริษัททั้งที ตามใจมินทุกอย่างเลย”

“ไม่แล้วค่ะ มินอยากใช้เวลากับอิชย์มากกว่า”

เธอยิ้มเต็มใบหน้า ขยับเข้ามาควงแขนแล้วซบแก้มเข้าที่ไหล่

“ครับ”

เขาพยักหน้ายิ้มๆ ชื่นใจเหลือเกินที่ได้เวลาจากแฟนสาวคืนมาเสียที จามรลอบมองภาพนั้นแล้วกำมือแน่น สบถเบาๆ ก่อนจะเดินกลับไปยังรถของตัวเอง...

ตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา วาสิตาทำงานด้วยความตั้งใจมากขึ้น เพราะเห็นเจ้านายหนุ่มร่าเริงยิ้มเก่งขึ้นกว่าเดิม หัวใจของคนแอบรักจึงพองโตคับอก วันนี้ทางบริษัทออกแบบและตกแต่งภายในได้จัดโพรโมชันพิเศษให้แก่ลูกค้า เนื่องจากใกล้ถึงเทศกาลปีใหม่เข้ามาเต็มแก่แล้ว ทำให้วาสิตาทุ่มเท ยอมกลับบ้านค่ำ เพราะต้องการทำงานให้ได้มากที่สุด

เมื่อมองนาฬิกาบนโต๊ะ พบว่าเลยเวลาเลิกงานไปสองชั่วโมงแล้ว วาสิตาจึงรีบเก็บข้าวของใส่ลงในกระเป๋า เตรียมตัวกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะช่วงค่ำมีนัดเลี้ยงฉลองกันในหมู่พนักงาน เนื่องจากรุ่นพี่คนหนึ่งที่ชื่อว่านิคมกำลังจะย้ายออกไปทำธุรกิจส่วนตัว แม้จะไม่ค่อยชอบบรรยากาศในไนต์คลับนัก แต่วาสิตาก็ไม่อาจหลบเลี่ยงได้

“ทำไมวันนี้กลับช้าจัง คนอื่นๆ ไม่มีใครอยู่แล้วนี่” เสียงห้าวทุ้มทำให้วาสิตาที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บของใส่กระเป๋ารีบเงยหน้าขึ้นมอง

อิชย์นั่นเอง เขายืนอยู่ไม่ไกล ถามไถ่ด้วยสุ้มเสียงราบเรียบเกินจะคิดได้ว่านั่นคือการถามด้วยความห่วงใย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ดีใจอยู่ดีที่เขาคุยด้วย

“เอ่อ วาอยากเคลียร์งานของวันนี้ให้เสร็จน่ะค่ะ พอทางบริษัทจัดโพรโมชันพิเศษเตรียมรับปีใหม่ มีลูกค้าแชตเข้ามาจองคิวกันเยอะมากเลย วาเลยต้องไล่ส่งรายละเอียดโพรโมชันกับค่าใช้จ่ายเบื้องต้นให้ลูกค้าจนครบค่ะ ส่วนที่เหลือค่อยเอาไว้ในวันพรุ่งนี้แทนค่ะ คุณอิชย์”

หญิงสาวตอบฉะฉาน หากไม่ใช่เพราะอยากให้เจ้าของบริษัทประทับใจ คงไม่เร่งมือสร้างผลงานล่วงเวลาอย่างนี้ ต่างจากคนอื่นที่เมื่อถึงเวลาเลิกงาน ทุกคนก็ปิดคอมพิวเตอร์ยุติบทบาทของตัวเองทันที

“ขยันจังนะ แบบนี้สงสัยต้องเพิ่มเงินเดือนแล้วมั้ง”

เขาบอกเสียงยานคาง ยิ้มน้อยๆ แล้วเดินเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด นั่นทำให้วาสิตากดหัวคิ้วชนกันด้วยความแปลกใจ เพราะอีกฝ่ายไม่ได้ก้าวอย่างมาดมั่นเช่นทุกที แต่เดินซวนเซจนสะโพกชนเข้ากับขอบโต๊ะ อีกทั้งยังมีกลิ่นแอลกอฮอล์พวยพุ่งออกมาจากตัวของเขาแรงมากด้วย

บ่งบอกให้รู้ว่าอิชย์กำลังเมา ดูท่าคงดื่มเข้าไปไม่ใช่น้อยๆ เลย