ตอนที่ 4 อีกหนึ่งชีวิต 03

สุขภาพร่างกายของคนเป็นแม่แข็งแรงสมบูรณ์ดีมาก ไม่มีภาวะแทรกซ้อนใดๆ เมื่อถึงเวลาที่ต้องก้าวขึ้นไปนอนราบบนเตียง เพื่อเตรียมตัวอัลตราซาวด์ดูขนาดและพัฒนาการต่างๆ ของทารกน้อย เธอก็ตื่นเต้นจนมือไม้เย็นเฉียบ

“ขนาดของน้องเป็นไปตามมาตรฐานเลยนะคะคุณแม่ ไม่พบอะไรที่ผิดปกติค่ะ แต่เสียดายจัง น้องคงขี้อายน่าดู นอนหนีบขาไม่ยอมให้หมอเห็นเลยว่าเป็นสาวน้อยหรือว่าหนุ่มน้อย สงสัยคุณแม่คงต้องรอลุ้นอีกทีเดือนหน้าแล้วละค่ะ”

คุณหมอเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ทำเอาคนที่นอนลุ้นจนตัวเกร็งถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความเสียดาย เธออยากได้ลูกสาวมากกว่า แต่หากเป็นลูกชายก็ดีใจไม่น้อยเช่นกัน

“เอาไว้เดือนหน้าค่อยลุ้นใหม่อีกทีก็ได้ค่ะ คุณหมอ”

“ค่ะ ยังไงก็อย่าลืมรับประทานยาบำรุงครรภ์ตามที่หมอสั่งให้ครบนะคะ คุณแม่ภาวะเลือดจางเล็กน้อย ต้องหมั่นรับประทานยาบำรุงเลือดให้ครบด้วยค่ะ”

สูติแพทย์ย้ำซ้ำอีกรอบ ในตอนที่เช็ดเจลเย็นออกจากหน้าท้องที่เริ่มนูนเด่นของวาสิตาจนหมด จากนั้นก็ให้พยาบาลช่วยประคองคุณแม่ก้าวลงจากเตียงอย่างระมัดระวัง

วาสิตาออกมานั่งรอรับยาอยู่ตรงแผนกชำระเงินและจ่ายยา มือบางลูบอยู่บนหน้าท้องเบาๆ แรกทีเดียวก็ทุกข์หนักเมื่อรู้ว่าตัวเองท้อง แต่พอวันเวลาผ่านไป เธอกลับสุขเกินจะเอ่ยที่มีเจ้าตัวเล็กเติบโตอยู่ในร่างกาย เปรียบดั่งตัวแทนความรักที่มีต่อผู้ชายคนนั้น...

วาสิตายิ้มกับตัวเอง สายตาเลื่อนมองไปทางด้านข้างแล้วก็พลันหุบยิ้มฉับ เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งเดินตรงมาทางนี้ หญิงสาวตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก รู้เพียงอย่างเดียวว่าจะต้องหนีหน้าเขาให้เร็วที่สุด กว่าจะทำใจได้เธอต้องใช้เวลาอยู่นาน เธอจึงไม่อยากพบหน้าหรือพูดคุยกับเขาอีก

“คุณวาสิตา วรีวงศ์ เชิญชำระเงินได้ที่ช่องหมายเลขสองค่ะ”

เสียงเจ้าหน้าที่ประกาศเรียกทำให้วาสิตาเม้มปากแน่น ไม่อาจหลีกหนีไปไหนได้ นอกจากรีบเดินเร็วๆ ไปชำระเงิน ทำให้อิชย์ที่ไม่ได้สังเกตเห็นในทีแรก ชะงักฝีเท้าแล้วกวาดสายตามองหาทันที

เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ผายมือแจ้งให้เธอนั่งรอรับยาต่อในลำดับต่อไป วาสิตาคิดว่าอย่างน้อยการหนีเข้าไปหลบในห้องน้ำก่อนชั่วคราวคงจะดีกว่านั่งเป็นเป้านิ่ง เธอจึงกระชับสายกระเป๋าคาดไว้บนไหล่ กำลังจะเดินหันหลังจากไป

“วาสิตา!”

เสียงห้าวทุ้มคุ้นหูเรียกชื่อเธอไว้เสียก่อน ทำให้ก้าวขาไม่ออกอีกต่อไป กระนั้นก็ยังไม่ยอมหันกลับไปมองเขา เธอสูดลมหายใจลึกเรียกสติ รีบจ้ำอ้าวหนีไปอย่างรวดเร็ว แต่ถึงจะรีบร้อนแค่ไหนก็ยังช้ากว่ามือหนาที่ตามมากระชากแขนไว้อยู่ดี

“เดี๋ยว!”

อิชย์ไม่ได้ออกแรงดึงมากนัก แต่ร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างผิดหูผิดตากลับเซมาปะทะกับอกเขาอย่างแรง หากเป็นเวลาอื่น เขาคงเหยียดยิ้มและคิดว่าเธอมารยา ทว่าการพบกันในโรงพยาบาลในสภาพที่ใบหน้าของอีกฝ่ายซีดเผือดอย่างนี้ ทำให้เขาไม่อยากคิดกับเธอในแง่ร้ายนัก

“ปล่อยนะคะ!”

วาสิตาพยายามขืนตัวออกห่าง แต่การลุกเดินและเคลื่อนไหวเร็วเกินไปทำให้เกิดอาการวิงเวียนหน้ามืด เสียหลักถลาเข้าไปอิงซบใบหน้าอยู่กับอกกว้างอีกรอบ มือจิกเกาะอยู่กับท่อนแขนเขาแน่นเพื่อยึดตัวเองไว้ไม่ให้ล้มลง

นั่นทำให้อิชย์ต้องโอบแขนไปประคองรอบเอวเธออย่างเสียไม่ได้ ฝ่ามือของเขาทาบอยู่บนหน้าท้องพอดิบพอดี หัวใจของวาสิตากระตุกวาบ เมื่อสัมผัสจากพ่อของลูกสร้างความอบอุ่นได้อย่างน่าตกใจ!

“เธอป่วยจนหน้าซีดแบบนี้ น่าจะให้ใครสักคนมาเป็นเพื่อนนะ”

“วา...วาไม่ได้เป็นอะไรค่ะ” เธอกะพริบตาถี่ๆ เมื่อเริ่มยืนเองได้อย่างมั่นคงอีกครั้งก็รีบดันตัวเองออกห่างเขาทันที

อิชย์ไม่ได้รั้งไว้ แต่กวาดสายตามองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา ไม่เจอกันนานหลายเดือน วาสิตาดูเปลี่ยนไปมากทีเดียว ดูอวบขึ้น มีน้ำมีนวลขึ้นอย่างประหลาด มีก็แต่ใบหน้าซีดเผือดเท่านั้นที่ทำให้เธอดูเหมือนคนป่วย

“ไม่คิดเลยนะว่าจะมาเจอคุณที่นี่”

เขาเอ่ยเสียงเรียบ หากไม่ใช่เพราะมาเยี่ยมเพื่อนสาวที่เพิ่งคลอดลูกก็คงไม่มีโอกาสได้พบกับวาสิตาด้วยความบังเอิญอย่างนี้

“ขอตัวนะคะ”

วาสิตากำลังจะเดินตรงไปยังลิฟต์ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้รับยา เธอก็เปลี่ยนใจเดินกลับไปทางเดิม ได้แต่ภาวนาขอให้เขาหยุดรั้งเอาไว้เสียที เธอไม่อยากพบหน้า ไม่อยากพูดคุยอะไรทั้งนั้น ต้องการไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดด้วย

“เดี๋ยว...ทำไมต้องหนีหน้าผมขนาดนั้น”

เขาดึงแขนของเธอไว้แล้วถามอย่างขุ่นเคือง

“คุณอิชย์บอกเองนี่คะว่าขอให้เราไม่ต้องเจอกันอีก แต่ในเมื่อมันบังเอิญ วาก็ควรรีบหลบไปให้พ้นหน้าไม่ใช่เหรอคะ”

หญิงสาวเอ่ยอย่างเจียมตัว ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาด้วยซ้ำ มันทำให้อิชย์นึกหงุดหงิดใจอย่างประหลาด

ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ภาพของวาสิตาวกวนเข้ามากวนใจเขาเสมอ ความจริงที่เขาได้พรหมจรรย์ของเธอมาฟรีๆ โดยที่เธอไม่ได้รับอะไรตอบแทนเลย มันทำให้รู้สึกเหมือนติดค้างบางอย่างเอาไว้

ที่ร้ายกว่านั้น...นับตั้งแต่หลับนอนกับวาสิตา เขาไม่เคยแตะต้องเนื้อตัวของมินตราเลย พอเริ่มทีไรก็มักเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดจนต้องหยุดกลางคัน

โชคดีที่มินตราไม่ว่าอะไร เธอเข้าใจว่าเขาคงเครียดเรื่องงานจนไม่มีอารมณ์ จึงไม่เคยเซ้าซี้หรือร้องขอเรื่องบนเตียงเลยตลอดหลายเดือน มินตราว่าง่ายเสียจนอิชย์คลางแคลงใจ

ดูเหมือนว่าความระแวงเก่งนี้จะกลายเป็นนิสัยของเขาไปแล้ว

“ไหวหรือเปล่า?”

อิชย์ถามแบบนั้นออกมาแล้วก็แทบนึกอยากกัดลิ้นตัวเอง เธอไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเขาสักหน่อย แล้วทำไมเขาถึงต้องถามไถ่ราวกับห่วงใยเธอด้วย

“ขอตัวนะคะ”

วาสิตาไม่ตอบ ดึงแขนออกจากการเกาะกุมแล้วเดินจากไปทันที

เมื่อไปถึงก็ทันได้ยินเสียงประกาศเรียกชื่อรับยา หญิงสาวรีบดิ่งไปยังเคาน์เตอร์ รับถุงยามาถือไว้แล้วกล่าวขอบคุณอย่างร้อนรน ตั้งใจจะเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจอหน้าอิชย์ ทว่าก็มัวแต่ก้มหน้าก้มตาจนบังเอิญชนเข้ากับใครคนหนึ่งเต็มแรง ถุงยาร่วงลงบนพื้นจนซองยาข้างในหล่นเกลื่อนออกมาทั้งหมด

“ยาบำรุงครรภ์?”

เสียงของคนที่ช่วยหยิบซองยาขึ้นมาให้อ่านทวนอย่างเชื่องช้า

“คุณอิชย์!” วาสิตาอุทานลั่น รีบแย่งซองยาไปจากมือเขาทันที

“นี่คุณ...” สีหน้าของอิชย์ยามนี้คล้ายกำลังตื่นตระหนกสุดขีด

“ขอตัวนะคะ ตอนนี้...สามีของวาคงรอแย่แล้วค่ะ”

วาสิตาคิดหาทางรอดอย่างรวดเร็ว

“สามีเหรอ? นี่คุณแต่งงานแล้วเหรอ วาสิตา”

อิชย์ดูหายตกใจไปในทันที เธอเห็นเขาถอนหายใจเบาๆ ด้วยความโล่งอก เมื่อรู้ว่าเธอมีสามีแล้ว...แต่เป็นสามีที่ไร้ตัวตน ถูกอุปโลกน์ขึ้นมาเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนนี่เอง

“ขอตัวนะคะ” เธอไม่ตอบ แต่เอ่ยเลี่ยงแล้วเดินแยกไปอีกทาง

อิชย์ขยับจะตามไปอีก แต่เสียงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงรั้งเขาเอาไว้เสียก่อน เมื่อพบว่าคนที่โทร. เข้ามาคือคู่หมั้นคนสวย เขาก็กดรับสายแล้วกรอกเสียงทักทายร่าเริงทันที

“ครับมิน”

“อิชย์อยู่ไหนคะ กาแฟของมินได้หรือยัง มินรอนานแล้วนะคะ”

มินตราอยู่บนห้องพักพิเศษชั้นบน คุยกับคุณแม่มือใหม่ซึ่งเป็นเพื่อนสาวคนสนิทของอิชย์อย่างออกรส แต่รอนานแล้วยังไม่พบแฟนหนุ่มนำกาแฟกลับขึ้นไปให้เสียที จึงโทรศัพท์มาถามดูว่าเขาทำอะไรอยู่

“พอดีผมเจอคนรู้จักน่ะครับ เพิ่งทักทายกันเสร็จ กำลังจะไปซื้อกาแฟให้มินพอดี รอเดี๋ยวนะ อีกไม่เกินสิบนาที มินได้ดื่มกาแฟร้อนๆ แน่นอน” เขาบอก เมื่อมินตราตอบรับเสียงเรียบแล้ว เขาก็กดวางสายไป

ดวงตาคมมองไปยังทางที่วาสิตาเพิ่งหายลับไปจากกรอบสายตา รู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ส่ายหน้าไม่ใส่ใจ รีบก้าวเท้าไปยังมินิมาร์ตเพื่อซื้อกาแฟให้กับตัวเองและแฟนสาวทันที