บทที่ 42

“เฮียเคยบอกมีนแล้วไม่ใช่เหรอว่าตรงนี้ถ้าเข้ามาแล้วออกไปง่าย ๆ ไม่ได้” เสียงพร่าแหบชิดริมหูเธอ เพียงแค่จินตนาการถึงร่องทรวงขาวผ่องอวบอิ่มเบียดชิดกันอยู่ในนั้น

ความตั้งใจที่จะอดเปรี้ยวไว้กินหวานก็ลืมเลือนไปจนหมดสิ้น

มนต์มีนาแทบจะกลั้นลมหายใจในยามที่จมูกโด่งเลื่อนลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของเธอ ชายหนุ่มลิ