MasukShare
บทที่ 5 กลับบ้าน
Terakhir Diperbarui:
2025-05-23 10:51:37สองสาวนั่งรถแท็กซี่มาจนถึงห้างหรูใจกลางเมืองกรุงที่มีวัยรุ่นและนักศึกษามากมายต่างแวะมาเดินเล่นกันหลังเลิกเรียนอย่างคับคั่ง พวกเธอตรงไปยังโซนร้านอาหารที่มีร้านอาหารหรูหลายร้าน ทั้งอาหารญี่ปุ่น อาหารเกาหลี ชาบูปิ้งย่างเยอะแยะเต็มไปหมด
พราวมุกและนินิวเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านปิ้งย่างอาหารญี่ปุ่นและพวกเธอก็เข้าไปในร้านทันที
ด้านมาร์วิน
ร่างกำยำสวมชุดสูทสีดำสนิทกำลังลงพื้นที่มาดูร้านที่เหมาะกับการเปิดร้านเครื่องเพชรให้กับเพื่อนด้วยสีหน้าเรียบเฉย โดยมีชายอีกคนและเลขาของเขาเดินอยู่ข้างๆ กันและมีบอดี้การ์ดร่างใหญ่เดินตามหลังพวกเขามากันอีกหลายคน
เหล่าบรรดาพนักงานภายในห้างก็พากันยืนเกร็งเพราะเจ้าของห้างสรรพสินค้าลงพื้นที่มาด้วยตัวเองแบบนี้ หญิงสาวที่มาเดินเล่นก็พากันมองจับจ้องมาที่มาร์วินพร้อมกับสายตายั่วยวน
“มึงสนใจตรงไหน” มาร์วินเอ่ยถามเสียงราบเรียบ
หากมันไม่ใช่เพื่อนเขา เขาก็คงไม่เสียเวลามาด้วยตัวเองแบบนี้หรอกเพราะเรื่องแค่นี้เขาให้ลูกน้องจัดการเองก็ได้ แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่เพื่อนที่เขาสนิทเหมือนสี่สหายในกลุ่มแต่เป็นเพื่อนที่ทำธุรกิจร่วมกันมากกว่า
“กูสนใจอยู่สองที่ ตรงนั้นกับตรงนี้” จัสติน เพื่อนของมาร์วินชี้ไปตรงร้านที่ตัวเองต้องการ
“เดี๋ยวกูขอกลับไปคิดก่อนแล้วเดี๋ยวให้เลขากูติดต่อไป” จัสตินหนุ่มหน้าฝรั่งเอ่ยต่อ
“ได้” มาร์วินตอบสั้นๆ
“งั้นเรื่องงานก็จบแค่นี้นะ”
“อือ”
“แต่กูมีเรื่องสนุกๆ จะมาบอก”
“อะไรวะ” มาร์วินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“จริงๆ ที่นัดมึงออกมาวันนี้ก็เพื่อจะชวนไปบ้านกู อีกสองวันกูจะจัดปาร์ตี้ส่วนตัวที่คฤหาสน์..มึงมาให้ได้นะ กูจัดตัวเด็ดๆ ให้มึงไว้หลายคนเลย” จัสตินเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจเพื่อน
“เออ เดี๋ยวกูไป”
“โอเคเพื่อน”
“กลับกันเถอะ กูมีธุระต่อ” มาร์วินสองมือล้วงกระเป๋าเอ่ย
“เออกลับๆ”
จากนั้นพวกเขาก็เดินตรงไปยังลานจอดรถของชั้นนี้อย่างช้าๆ จัสตินมองไปเห็นหญิงสาวหน้าหวานน่ารัก เขาจึงจ้องมองไปที่เธอและเขาก็เหมือนต้องมนตร์สะกดไปชั่วขณะทันที
“มึง” จัสตินเอ่ยขึ้นพร้อมกับสะกิดเพื่อนที่เดินอยู่ข้างๆ
“อะไร”
“นั่นมันน้องสาวมึงไม่ใช่เหรอวะ กูเห็นมึงพาไปออกงานด้วยบ่อยๆ”
สิ้นเสียงของจัสติน มาร์วินจึงมองไปตรงที่เพื่อนของเขาชี้ให้ดู เขาพบกับร่างเล็กที่คุ้นเคยกำลังเดินเล่นกับผู้หญิงอีกคนอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข
“ก็แค่น้องบุญธรรม” มาร์วินมักจะตอบเช่นนี้เสมอเวลาที่มีคนเอ่ยถามถึงเด็กสาวที่เขาหรือครอบครัวพาไปออกงานสังคมด้วยบ่อยๆ
“สวยดีนะ เป็นแค่น้องบุญธรรมก็แสดงว่ามึงไม่หวงน้องใช่ไหมวะ งั้นกูก็จีบได้สินะ”
“แล้วแต่มึง แต่กูบอกไว้ก่อนเลยว่าพ่อแม่กูหวงยัยเด็กนั่นมากเลยนะ”
“งั้นเหรอ..งั้นกูก็ต้องเข้าทางผู้ใหญ่แล้วไหมวะ”
จัสตินเอ่ยอย่างใช้ความคิด เขารู้สึกถูกใจเธอจริงๆ ปกติเคยเห็นเธอผ่านๆ ในรูปครอบครัวของตระกูลวอล์กเกอร์ แต่วันนี้พอได้มาเห็นตัวจริงเขากลับรู้สึกว่าเธอทั้งสวยน่ารักทั้งน่าค้นหามากจริงๆ
มาร์วินไม่ได้ตอบกลับอะไรออกไป เขาเบี่ยงหน้าหนีและตั้งท่าจะเดินหนีไปทางอื่นแต่ทว่าเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน มาร์วินล้วงโทรศัพท์เครื่องหรูในกระเป๋าเสื้อสูทออกมา
MOM
หน้าจอโทรศัพท์โชว์ชื่อที่โทรเข้ามา มาร์วินจึงกดรับสายทันที
“ว่าไงครับแม่”
‘อยู่ไหน เมื่อไหร่จะกลับบ้าน’
“อยู่ที่ห้างครับ”
‘พราวมุกก็ไปห้าง พาน้องกลับมาด้วย’
“ครับ”
‘แล้วลูกก็รีบกลับมาด้วยนะ’
“ครับ”
มาร์วินกดวางสายทันทีที่พูดคุยกับมารดาเสร็จ ชายหนุ่มถอนหายใจออกเล็กน้อยก่อนจะก้าวตรงไปยังร่างเล็กอย่างรวดเร็ว
“อ้าว! เดี๋ยวสิวะไอ้วิน ไอ้ห่า! จะเดินไปไหนก็ไม่บอก” จัสตินร้องตะโกนใส่เพื่อนและรีบก้าวเดินตามเขามาติดๆ
มาร์วินไม่พูดไม่จาอะไรเดินตรงมาหาร่างเล็กอย่างรวดเร็ว เขาสังเกตเห็นว่าเสื้อที่เธอใส่มันไม่ใช่เสื้อของเธอและมันก็ไซส์ใหญ่เกินมาตรฐานของผู้หญิงเพราะมันคลุมไปจนแทบจะมองไม่เห็นกระโปรงสั้นๆ ของเธอแล้ว
“กลับบ้าน”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นทันทีที่มาถึงร่างแบบบางของพราวมุกกับเพื่อนสาว พราวมุกผงะไปเล็กน้อย
“พี่มาร์วิน..” พราวมุกเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“สวัสดีค่ะ” นินิวยกมือขึ้นไหว้พี่ชายของเพื่อนรักอย่างนอบน้อม
ชายหนุ่มพยักหน้าให้นินิวหนึ่งครั้งก่อนจะตวัดสายตาไปมองร่างเล็กของพราวมุกอีกครั้ง
“จะกลับได้หรือยัง ฉันรีบ”
“เอ่ออ..” พราวมุกรู้สึกประหม่าทุกครั้งเวลาที่อยู่ใกล้หรือได้คุยกับมาร์วิน
“แม่ให้พาเธอกลับไปด้วย จะกลับได้ยัง ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น”
“คะ..ค่ะ”
จากนั้นจัสตินที่เดินตามมาก็มาถึงพวกเขาพอดี จัสตินยิ้มกว้างให้พราวมุกทันทีเมื่อได้เจอหน้ากันใกล้ๆ
“สวัสดีครับ” จัสตินเอ่ยขึ้น
“สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ” สองสาวยกมือไหว้ชายหนุ่มที่เดิมตามมาทีหลังแบบไทยๆ
“พี่ชื่อจัสตินนะ เป็นเพื่อนไอ้มาร์วิน”
“หนูชื่อพราวมุกค่ะ ส่วนนี้เพื่อนหนูชื่อนินิว” เสียงหวานนุ่มไพเราะตอบกลับเพื่อนพี่ชาย
“น้องพราวมุกตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“จะกลับได้ยัง” มาร์วินเอ่ยขึ้นมาขัดจังหวะพวกเขาเอาไว้เสียก่อน เขาไม่จำเป็นต้องมายืนดูคนจีบกันแบบนี้
“ค่ะ กลับค่ะ” พราวมุกเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม
“นินิว” หญิงสาวเรียกชื่อเพื่อนเบาๆ วันนี้พวกเธอก็คงไม่มีดูหนังกันอีกแล้วสินะ
“กลับเถอะ เดี๋ยวฉันโทรให้คนขับรถมารับฉันแล้วเหมือนกันแหละ” นินิวยกโทรศัพท์มือถือขึ้นแกว่งเล่นให้พราวมุกดู
“งั้นกลับดีๆ นะ เจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะ” พราวมุกส่งยิ้มอบอุ่นไปให้เพื่อนรัก
“บ๊ายบายย”
“กูกลับละ ไว้เจอกันใหม่” มาร์วินหันไปเอ่ยกับชายหนุ่มหน้าฝรั่ง
“เออ ไว้เจอกันที่ปาร์ตี้นะ กลับกันดีๆ นะครับน้องพราวมุก” จัสตินยกมือขึ้นมาโบกมือล่ำลาพราวมุก
“สวัสดีค่ะ”
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันอย่างรวดเร็ว มาร์วินก้าวเดินหน้าตานิ่งเรียบไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้ ส่วนพราวมุกก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังชายหนุ่มมาเพราะคนตัวใหญ่เอาแต่จ้ำอ้าวเดินไม่รอเธอเลย
ชายหนุ่มตรงมายังลานจอดรถของชั้นนี้เรื่อยๆ จนมาถึงรถหรูคันสีดำเงาสนิท บอดี้การ์ดตัวใหญ่ที่ยืนประจำอยู่ที่รถหรูเมื่อเห็นเจ้านายเดินตรงมา เขาก็รีบเอื้อมมือไปเปิดประตูให้ชายหนุ่มทันที
มาร์วินขึ้นรถมานั่งที่เบาะหลังของรถคันสีดำเงา จากนั้นพราวมุกก็รีบตามขึ้นรถมาอย่างรวดเร็ว
ภายในรถเงียบกริบไร้คำพูดใดๆ ออกมาจากทั้งสองคน มาร์วินชอบโมโหและหงุดหงิดใส่พราวมุกมาตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลวอล์กเกอร์ มันทำให้พราวมุกกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะพูดคุยอะไรกับเขาเลยแม้แต่คำเดียวถ้าหากเขาไม่มาพูดกับเธอก่อน
“เธอไปฟ้องพ่อแม่ใช่ไหมว่าฉันไม่กลับบ้านมาเป็นเดือนแล้ว” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถามโดยที่ใบหน้าหล่อเหลาหันออกไปมองตึกสูงใหญ่ด้านนอกรถผ่านกระจกที่กั้นอยู่
“มะ..มุกไม่ได้ฟ้องนะคะ” พราวมุกหันขวับมามองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
“แน่ใจ”
“แน่ใจค่ะ มุกพูดไปพี่มาร์วินก็ไม่เชื่ออยู่ดีค่ะ” เพราะที่ผ่านมาไม่ว่าจะเรื่องอะไรมาร์วินก็จะโทษเธอก่อนเสมอ
“เดี๋ยวนี้กล้าเถียงแล้วเหรอพราวมุก” มาร์วินหันมาสบสายตากับร่างบาง นัยน์ตาคมกริบดุดันและน่ากลัวนั่นทำให้พราวมุกถึงกับต้องก้มหน้าทันที
“เปล่าค่ะ มุกไม่ได้เถียงนะคะ มุกแค่พูดให้ฟังก็แค่นั่นเองค่ะ”
“หึ”
ชายหนุ่มแค่นหัวเราะเบาๆ กับท่าทีของหญิงสาว ไม่รู้จะกลัวอะไรเขาหนักหนา มาร์วินมองเสื้อใหญ่โครงสีดำนั่นด้วยแววตาที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไปต่อและที่สำคัญเขาได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายจากเสื้อคลุมตัวนั้นด้วย
มาร์วินเอนกายพิงเบาะหนังด้วยท่าทางสบายๆ และหันกลับไปมองสองข้างทางเหมือนเดิม
Bab terbaru
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 60 ตอนพิเศษ
หนึ่งปีต่อมาร่างอรชรของพราวมุกกำลังนั่งอุ้มเด็กทารกเพศหญิงวัยสามเดือนอยู่ในอ้อมแขนบนเตียงนอนใหญ่กลางห้องนอนในคฤหาสน์ส่วนตัวของมาร์วิน โดยมีป้าจันทร์นั่งอยู่ข้างๆ กำลังใช้มือเหี่ยวย่นโยกเปลนอนสีชมพูที่มีทารกเพศหญิงอีกหนึ่งคนที่กำลังหลับสนิทอยู่ในเปล พราวมุกกับจันทรัศม์นั่งมองเด็กทารกแรกเกิดทั้งสองคนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข มือบางของพราวมุกโอบกอดเด็กน้อยในอ้อมแขนที่กำลังดูดนมในขวดกินอย่างเอร็ดอร่อย ดวงตากลมโตใสแป๋วของเด็กทารกมองหน้ามารดาของตัวเองในขณะที่กำลังดูดขวดนมกินอยู่ เหมือนกับว่าเด็กน้อยกำลังเริ่มจดจำใบหน้าของมารดาตัวเอง พราวมุกจับขวดนมให้เด็กทารกดูดขวดนม ส่วนมือบางอีกข้างที่โอบกอดเด็กน้อยอยู่ก็ลูบไล้แขนเล็กขาวเนียนของผิวเด็กอย่างแผ่วเบาด้วยความรักใคร่และหวงแหน“มีญ่า กินนมเก่งมากเลยค่ะป้าจันทร์” พราวมุกเอ่ยขึ้นมาพลางส่งยิ้มให้กับเด็กทารกวัยสามเดือนเพศหญิงมีญ่า เด็กทารกวัยสามเดือนแฝดพี่ที่อยู่ในอ้อมแขนของพราวมุกกำลังดูดนมกินอย่างไม่มีท่าทีว่าจะยอมหยุดกินง่ายๆ“ใช่ค่ะ แต่คุณหนูมีอาไม่ค่อยกินเอาแต่นอน นอนเก่งมากๆ เลยค่ะ” จันทรัศม์ตอบกลับพลางมองไปที่เด็กทารกเพศหญิงแฝดน้องที
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 59 ตอนพิเศษ
สามปีต่อมา@มหาวิทยาลัยร่างอรชรของพราวมุกสวมชุดครุยของนักศึกษาจบใหม่กำลังถ่ายรูปกับเพื่อนๆ และอาจารย์ที่ปรึกษาในคณะกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสมีความสุขโดยมีนินิวเพื่อนสนิทของเธอยืนยิ้มหวานอยู่ข้างๆ พราวมุก บรรยากาศภายในมหาวิทยาลัยในตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วและเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสุขกับวันที่ดีของเหล่าบรรดานักศึกษาจบใหม่ที่เพิ่งเข้ารับใบปริญญากันจบพิธีไปหมาดๆ เมื่อสักครู่นี้ หลังจากจบพิธีรับใบประกาศนียบัตร เหล่าบรรดานักศึกษาก็ออกมาถ่ายรูปกันตรงหน้าคณะของตัวเองหรือตามจุดต่างๆ ที่อาจารย์จัดเตรียมไว้ให้เพื่อให้ บัณฑิตและครอบครัวมีมุมถ่ายภาพสวยๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึกใบหน้าหวานของพราวมุกถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงทำให้วันนี้หญิงสาวดูสวยหวานมากกว่าปกติ ส่วนนินิวก็แต่งหน้าสวยเข้มตามสไตล์สาวเปรี้ยวของเธอเองในขณะที่เหล่าบัณฑิตกำลังใช้เวลาร่วมกันอย่างสนุกสนานอยู่นั้นก็มีรุ่นน้องในชุดนักศึกษาคนหนึ่งเดินตรงมาหาพราวมุกพร้อมกับเอ่ยทักทายหญิงสาว“พี่พราวมุกหรือเปล่าคะ”“ใช่จ้ะ” พราวมุกหันหน้าไปมองด้วยความสงสัยก่อนจะตอบกลับไป“พี่ตามหนูมาหน่อยได้ไหมคะ” เด็กสาวเอ่ย“มีอะไ
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 58 จบบริบูรณ์
มาร์วินและพราวมุกคู่หมั้นป้ายแดงเดินในงานเลี้ยงฉลองที่มีแขกเหรื่อกำลังดื่มกินกันอยู่ ชายหญิงเดินจูงมือกันเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งพวกเขาเดินมาถึงตรงที่พงศ์ดนัยและลูกสาวทั้งสองคนที่ยืนถือแก้วแชมเปญอยู่ข้างๆ บิดา สายตาของพวกเธอดูอ่อนลงไปมากจากครั้งที่แล้วถึงมันจะไม่ได้ดูเป็นมิตรสักเท่าไหร่แต่ก็เหมือนว่าพวกเธอจะเริ่มลดอคติกับพราวมุกลงไปบ้างแล้ว“ขอบคุณนะคะพี่กานพี่ภา ที่สละเวลามางานหมั้นของมุกกับพี่มาร์วิน” พราวมุกเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเขา“อือ/อือ” ศิรประภาและศิรกานดายืนเม้มปากแน่นขานรับในลำคอด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนไม่รู้จะทำตัวยังไง ส่วนพราวมุกก็ยืนส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับพวกเธอทั้งสองคนจนศิรกานดาสบตากับพราวมุกก่อนที่เจ้าหล่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงละอายใจ“เธอไม่โกรธพวกฉันเลยหรือไง” “ไม่เลยค่ะ” พราวมุกตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ไว้เจอกันที่โรงพยาบาลนะคะพี่กานพี่ภา” “พราวมุก พวกฉันขอโทษนะที่เคยทำตัวไม่ดีกับเธอมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว” แฝดน้องอย่างศิรประภาเอ่ยต่อด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อพราวมุกอยู่เต็มอก“เรื่องมันผ่านมาแล้วค่ะมุกไม่เคยโกรธเคืองพวกพี่เลยสักนิด ต
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 57 งานหมั้น
หลายวันต่อมามาร์คอสและดารินทร์กลับมาจากต่างประเทศเมื่อวานนี้ สองสามีภรรยาไม่เห็นมาร์วินกับพราวมุกอยู่ที่คฤหาสน์จึงเดาได้ทันทีว่าทั้งสองคนต้องอยู่ที่เพนท์เฮาส์ของมาร์วินอย่างแน่นอน พวกเขาจึงโทรตามให้มาร์วินพาพราวมุกกลับมาที่คฤหาสน์เพราะดารินทร์กับสามีต้องการที่จะคุยกับพวกเขาเรื่องการหมั้นหมายพราวมุกเอาไว้ก่อนและพอหญิงสาวเรียนจบพวกเขาก็จะรีบจัดงานแต่งให้มาร์วินกับพราวมุกทันทีเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง มาร์วินเดินโอบไหล่แบบบางของพราวมุกเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ที่มีมาร์คอสและดารินทร์นั่งรอพวกเขาอยู่ตรงโซฟาใหญ่กลางห้อง“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่” พราวมุกยกมือขึ้นมาไหว้มาร์คอสและดารินทร์พลางส่งยิ้มหวานไปให้พวกท่าน“สวัสดีจ้าลูกสาวคนสวยของแม่” มารดาตอบกลับ“มาร์วิน ลูกไม่คิดจะพาน้องกลับมาบ้านบ้างเลยหรือไง” มาร์คอสบ่นอุบ“ไม่ครับ” “ทำไม” บิดาเอ่ยถามต่อ“เอามาบ้านแล้วผมไม่ได้นอนกอดมุกอยู่ดี”“เฮ้ออ เอาล่ะๆ นั่งลงก่อน” สุดท้ายมาร์คอสก็ต้องยอมคนเอาแต่ใจอย่างมาร์วินเพราะเขาไม่อยากที่จะต่อล้อต่อเถียงให้มันมากความมาร์วินรั้งไหล่บางให้เดินมานั่งลงบนโซฟาใหญ่ตรงข้ามกับบิดามารดา “พ่อจะคุยกับมาร์วินเรื่
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 56 ตระกูลวงศ์วรโชติ NC
จากนั้นมือหนาของมาร์วินก็เลื่อนไปกำรอบท่อนเอ็นใหญ่เอาไว้ ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาดันท่อนลำลึงค์เข้าไปในร่องสาวเปียกชุ่มจนสุดลำโคนพรวดเดียวจนปลายหัวหยักชนเข้ากับพนังมดลูกด้านในสุด ทำให้หญิงสาวที่กำลังหันหลังกระดกก้นงอนงามให้ชายหนุ่มอยู่ถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความจุกเสียดพรวดดด“อ๊ะ! พี่มาร์วิน! เบาๆ หน่อยได้ไหมคะ” เสียงหวานร้องออกมาเสียงดัง“เจ็บเหรอมุก” มาร์วินเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล“จุกค่ะ”“พี่ขอโทษนะ แต่พี่ทนไม่ไหวจริงๆ”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เอวหนาก็ดึงแท่งรักใหญ่ยาวออกมาจนเกือบหลุดและดันกลับเข้าไปจนปลายหัวลำลึงค์ชนเข้ากับมดลูกอีกครั้งหนึ่งตับ! “อึก!”มาร์วินเริ่มขยับเอวสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วง เขาไม่รอให้หญิงสาวได้ปรับตัวก่อนเลยสักนิด ชายหนุ่มเลือดร้อนตอกอัดใส่รูเล็กรัวๆ จนร่างบางหัวสั่นหัวคลอนตับ! ตับ! ตับ! “อ๊ะ อ๊ะ อาา”“ซี๊ดด แน่นเหมือนเดิม อืออ”สองร่างครางกระเส่าใส่กันและเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง ร่องสวาทสาวบีบรัดท่อนเอ็นใหญ่รัวๆ ความเปียกแฉะนุ่มนิ่มภายในกายสาวทำให้ชายหนุ่มแทบจะทนไม่ไหว มือหนาจับตรึงเอวคอดกิ่งเอาไว้แน่น ปลายหัวหยักกระทุ้งมดลูกของหญิงสาวจนพราวมุกรู้สึกจุกเกร็ง
พิษรักมาเฟียร้าย บทที่ 55 หวนคืนสู่อ้อมแขน NC
หลังจากที่มาร์วินและพราวมุกทานอาหารกันจนเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มก็รีบพาหญิงสาวกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์อย่างรวดเร็ว เนื่องจากมาร์วินมีงานเอกสารที่ต้องสะสางนิดหน่อยเขาจึงขอตัวแยกไปห้องทำงานก่อน ส่วนพราวมุกก็เข้ามาในห้องนอนและตรงไปอาบน้ำชำระร่างกายทันทีจวบจนเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ร่างอรชรสวมชุดนอนผ้าซาตินบางเบาสีดำแขนยาวขายาวก็ก้าวเดินออกจากห้องน้ำมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาร์วินเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนสีดำเทาพอดี“เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ” มาร์วินก้าวเดินมากอดร่างเล็กไว้จากทางด้านหลัง“ค่ะ” “ตัวหอมจัง…เดี๋ยวพี่รีบไปอาบน้ำก่อนนะ”จุ๊บ!ชายหนุ่มร่างกำยำเอียงใบหน้าหล่อเหลาไปจูบลงบนแก้มขาวเนียนพร้อมกับสูดดมกลิ่นกายของ คนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดด้วยความหลงใหลมาร์วินผละออกจากร่างเล็กและเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จวบจนเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงร่างกำยำที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวสอบเอาไว้ก็เปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก พราวมุกที่กำลังนั่งเอนกายอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนอนใหญ่สีดำเทาก็หันหน้ามามองร่างกำยำที่กำลังเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆดวงตากลมโ
Anda juga akan menyukai
ลิขิตรักนายสุดหื่น
รินธารา1.5K Dibacaกลสวาท คุณชายมาเฟีย Black Love
MaNIE-STORY1.1K Dibacaเสือร้ายพ่ายรัก
สโนว์ไวท์820 Dibacaคลั่งรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด1.8K Dibacaกลับใจรักมาเฟียร้าย
ฅนบนดอย1.0K Dibacaมาเฟียติดสัตว(แพทย์)
มิส ศิริ832 DibacaMafia Of Love - Noah มาเฟียร้ายพ่ายรัก
Sunny.N232 Dibacaต้องมนต์พยัคฆ์ SET ต้องมนต์1
มนต์สิงหา140 Dibaca
