บทที่2 เสร็จแล้วค่อยทำความรู้จักNC18++

บทที่ 2

"อ๊า~พะ..พอแล้วฉันต้องไปแล้วเพื่อนฉันรออยู่" ร่างบางดันใบหน้าหล่อเหลาให้ออกห่างจากกลางระหว่างขาของเธอก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาจูบริมฝีปากหยักได้รูปของเขาเป็นการให้รางวัล

"จะกลับตอนไหน" คาวีเอ่ยถามเสียงเรียบพลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงจมูกโด่งซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอระหงของหญิงสาวที่ตนแอบชอบมานานอย่างหลงใหล

"น่าจะไม่เกินเที่ยงคืน ถ้าแกจะกลับอย่าลืมปิดไฟให้ด้วยล่ะ ฉันไปล่ะ" ร่างบางตอบพร้อมกับสวมใส่รองเท้าส้นสูงสี่นิ้วไปด้วย

"ให้กูไปส่งไหม"

"ไม่ล่ะ ฉันจะแวะไปรับเพื่อนก่อนด้วยฉันไปนะ เพื่อนรักกกก" ร่างบางโบกมือลาก่อนจะเดินออกจากห้องด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

"เมื่อไหร่จะกลับ" คาวีพึมพำกับตัวเองเบาๆพลางยกนาฬิกาข้อมือราคาหลักล้านขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่งแล้วคาวียังคงนั่งทำรายงานอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่นภายในคอนโดหรูของลูกพีช เขาจะยังไม่กลับจนกว่าจะแน่ใจว่าเธอกลับถึงคอนโดอย่างปลอดภัยแล้ว

@ผับหรูใจกลางเมือง

"นี่ ยัยพีชแกกับพ่อคาวีคนแบดอะไรนั่น ตกลงยังไงกันแน่เดี๋ยวจูบเดี๋ยวล้วงกันอยู่นั่นแหละ" เมอาเพื่อนสาวคนสนิทของลูกพีชตะเบ็งเสียงเอ่ยถามลูกพีชที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับเธอท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มภายในโซนวีไอพีของผับหรูอย่างจับผิด

"ก็..ไม่ยังไงนะก็เพื่อนกันอ่ะ" ลูกพีชตอบไปตามความจริงถึงแม้คาวีและเธอจะเคยสัมผัสกันอยู่บ่อยครั้ง แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยลึกซึ้งกันเลยสักครั้ง ด้วยยังมีคำว่าเพื่อนสนิทคั่นกลางระหว่างความสัมพันธ์ของเขาและเธอ

"เหรอออออ...ให้มันจริงเถอะฉันจะรอดู" ติตี้เพื่อนสาวร่างเป็นชายใจเป็นหญิงลากเสียงยาวเอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยความหมั่นไส้ในความปากแข็งของเพื่อนรัก

"อย่าให้พวกฉันเห็นว่าแอบคบกันนะ ไม่งั้นแกต้องจ่ายค่าเหล้าให้พวกฉันทั้งเดือน" เมอาเอ่ยก่อนจะหันไปพูดคุยกับติตี้อย่างจริงจัง "มาพนันกันไหมว่ามันสองคนต้องเลื่อนสถานะจากเพื่อนสนิทมาเป็นแฟนนนนน" เมอาลากเสียงยาวเอ่ยแซวลูกพีชผู้หญิงด้วยกันย่อมดูออกทำไมเธอจะไม่รู้ว่าลูกพีชก็แอบชอบคาวีอยู่เหมือนกัน

"ไม่พนัน ฉันไม่ชอบพนัน" ลูกพีชตอบปฏิเสธด้วยรู้ตัวเองดีว่าเธอยังอยากจะลองคบกับคาวีดูสักครั้งแต่ที่ไม่เคยเผยความในใจให้คาวีได้รับรู้ในตอนนี้ก็เพราะว่าเธอยังเรียนไม่จบยังเหลือเวลาอีกตั้งสองปีกว่าที่เธอจะเรียนจบ ถ้าเกิดเธอบอกความในใจไปหากคาวีไม่ได้ชอบเธอขึ้นมา เธอคงจะเสียใจมากและคงจะเป็นเพื่อนกับคาวีต่อไปไม่ได้เธอจึงยังไม่พร้อมที่จะเสียคาวีไปในตอนนี้

"เหรอออออ ฉันดูออกน๊าไม่ต้องเขินหรอกคนกันเองทั้งนั้น" เมอาลากเสียงยาวเอ่ยแซวเธอยังคงเซ้าซี้ลูกพีชไม่เลิก

"นี่! จะมาดื่มเหล้าหรือจะมาจับผิดฉันกันแน่ฮะ!" ลูกพีชแหวใส่เพื่อนรักเสียงเขียวก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำแต่ทว่าเมอาจับเรียวแขนของลูกพีชเอาไว้ก่อนด้วยกลัวลูกพีชจะงอนเรื่องที่เธอและติตี้เอ่ยแซวเมื่อครู่

"จะไปไหนเนี่ย พวกฉันแค่แซวเล่นแค่นี้เองแกงอนเหรอพีช"

"งอนบ้าอะไรฉันปวดฉี่จะไปเข้าห้องน้ำ พวกแกนี่เลอะเทอะจริงๆ" ลูกพีชหันมาเอ็ดเพื่อนรักทั้งสองคนอย่างเหนื่อยหน่าย

"งั้นก็แล้วไป ฉันก็นึกว่าแกจะงอนเรื่องเพื่อนรักเพื่อนสนิทของแกซะอีก" เป็นติตี้ที่เอ่ยแซว

"ถ้ายังไม่เลิกแซว ฉันจะงอนจริงๆแล้วนะ" พูดจบลูกพีชจึงสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของเมอาก่อนจะรีบสาวเท้าเดินตรงไปที่ห้องน้ำของผับหรูในทันที

"โอ๊ย! นี่คุณ" ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกคนมาใหม่ชนไหล่เข้าอย่างแรง

"ขอโทษครับ พอดีตั้งใจ" คำพูดที่ไม่สะทกสะท้านของคนมาใหม่ทำให้ลูกพีชตวัดตามองค้อนคนมาใหม่อย่างเอาเรื่อง

"นี่คุณ นอกจากจะไม่ขอโทษแล้วคุณยังกล้าเข้ามาในห้องน้ำผู้หญิงอีกนะคุณเข้ามาห้องน้ำหญิงได้ยังไงแถมยังมาเดินชนฉันอีก" ลูกพีชต่อว่าชายหนุ่มใบหน้าหล่อตามฉบับลูกครึ่งจีนอย่างเอาเรื่อง

"อื้อ!!ปล่อยนะ" ลูกพีชส่งเสียงร้องอู้อี้ในลำคอเมื่อถูกชายหนุ่มลูกครึ่งจีนประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มของเธออย่างรวดเร็วริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างละเมียดละไมพลางสอดเรียวลิ้นสากเข้ามาควานหาความหวาน

ในโพรงปากหวานอย่างชำนาญพลางดูดกลืนกินน้ำลายใสของลูกพีชอย่างไร้ความรังเกียจ มือหนาเลื่อนลงมาบีบขยำหน้าอกใหญ่อวบอิ่มอย่างแรงพลางใช้มืออีกข้างดึงชุดเดรสเกาะอกลงใต้ราวนมก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาดูดดุนยอดอกสีชมพูระเรื่อ

"อ๊า~" สัมผัสหยาบกร้านของชายหนุ่มทำเอาร่างบางเผลอเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่าน

"ทำบ้าอะไรของคุณ นี่เราไม่รู้จักกันนะ" ลูกพีชที่เพิ่งได้สติจึงรีบผลักชายหนุ่มให้ออกห่าง

"เดี๋ยวก็รู้จัก ทำเสร็จแล้วค่อยมาทำความรู้จักกันทีหลังก็ได้ถ้ายังต้องการจะทำความรู้จักกับผม" ชายหนุ่มตอกกลับอย่างไม่สะทกสะท้านพลางล้วงมือหนาลงมาเกี่ยวขอบอันเเอร์แวร์ของหญิงสาวออกให้พ้นทางแล้วก้มลงมาดูดดุนติ่งเกสรสีสวยที่ไร้ซึ่งไร้ขนปกคลุม

"อ๊า~ปะ..ปล่อยนะ ถ้าไม่หยุดฉันจะตะโกนให้คนช่วยจริงๆด้วย" ร่างบางพยายามผลักใบหน้าของชายหนุ่มให้ออกห่างจากใจกลางความเป็นสาวของเธอแต่เรี่ยวแรงเพียงน้อยนิดไม่อาจผลักชายหนุ่มร่างกายกำยำให้ออกห่างได้

"แต่เหมือนตรงนั้นของคุณจะพร้อมต้อนรับผมแล้วนะ" ชายหนุ่มเอ่ยพลางยักยิ้มมุมปากเขาผละใบหน้าออกจากกลางระหว่างขาของเธอก่อนจะรูดซิปกางเกงยีนส์ราคาแพงของตัวเองลง

เผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่ดีดผงาดขึ้นพร้อมจะออกรบ ร่างบางที่เห็นอย่างนั้นจึงสะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมสติใช้โอกาสที่ชายหนุ่มกำลังสวมใส่เครื่องป้องกัน กอดคอแทงเข่าใช้เท้าเล็กถีบเข้าที่น้องชายของชายหนุ่มเต็มแรง

"อ๊ากกกก!!" ทำเอาชายหนุ่มร้องขึ้นเสียงดังล้มตัวลงนอนกองกับพื้นกระเบื้องห้องน้ำด้วยความเจ็บปวดทรมาน

"สมน้ำหน้า" ลูกพีชรีบจัดแจงเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อยแล้วจึงรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีปล่อยให้ชายหนุ่มปริศนานอนกุมเบ้ากางเกงร้องโอดโอยอย่างทุกข์ทรมานภายในห้องน้ำคนเดียว

"พีช แกเป็นอะไรทำไมทำหน้ามุ่ยแบบนี้ เบื่อเหรอ แกให้เพื่อนวีของแกมารับก็ได้นะ" ติตี้ที่เห็นใบหน้าบูดบึ้งของเพื่อนรักที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำจึงเอ่ยแซวอย่างติดตลก

"เจอพวกโรคจิตมันจะข่มขืนฉันในห้องน้ำ" ลูกพีชตอบกลับเพื่อนรักด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง ก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาข้างๆติตี้แล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากอึกใหญ่เพื่อคลายความหงุดหงิด

"ฮะ!นี่แกรอดมาได้ยังไง แล้วตอนนี้ไอ้โรคจิตคนนั้นมันไปไหนแล้ว" เมอาเบิกตาโพลงด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเพื่อนรักพลางเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"มันคงนอนโอดโอยอยู่ในห้องน้ำละมั้ง" ลูกพีชตอบพลางดันลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้มด้วยความหงุดหงิด