Home / โรแมนติก / พี่ชายเพื่อน / บทที่ 3 รุกต้อน (1)

Share

บทที่ 3 รุกต้อน (1)

last update Last Updated: 2025-11-09 18:43:12

บทที่ 3

รุกต้อน

“จะ เจ็บ เอมเจ็บ”

เชอเอมอยากถอดถอนท่อนเนื้อร้อนออกเมื่อความเจ็บจากส่วนนั้นแล่นปราดไปทั่วสรรพางค์ เพื่อนหลายคนเคยพูดว่าครั้งแรกจะเจ็บเพียงครู่ แต่ไม่คิดว่าจะเจ็บเช่นนี้ เพียงไม่นานก็เป็นอย่างคำเพื่อนบอก เมื่อความเสียวซ่านแทนที่ เซนนิก้าไม่สามารถถอดถอนออกได้ ในเมื่อตอนนี้แก่นกายของเขากำลังปวดหนึบเพราะถูกตอดรัดด้วยความคับแน่น ชายหนุ่มไม่อาจเปลี่ยนใจได้แล้วในเวลานี้ เฉกเช่นเดียวกับหญิงสาว เขาดุนดันเข้าไปทีละนิดอย่างค่อยเป็นค่อยไปเมื่อเห็นหยาดโลหิตสีแดงน้อย ๆ เปรอะเปื้อนที่ปากโพรงคับแคบและท่อนเนื้อร้ายของเขา

เขาโน้มตัวทาบทับเมื่อดุนดันแก่นกายเข้าจนสุดลำท่อนเอ็น แช่ค้างไว้อย่างปวดหนึบจนแทบระเบิด เรียวขายาวเกี่ยวเอวสอบด้วยสัญชาตญาณ แขนวาดขึ้นโอบเขาเอาไว้คลายความเจ็บ

เธอทำให้กายเขาร้อนดั่งไฟที่ลุกโชนแผดเผา

ความคับแน่นจนอึดอัดอยากระเบิดออกมา แต่ต้องยั้งเอาไว้กับครั้งแรกของเธอ เขาไม่อยากรีบร้อนจนเธอไม่มีความสุขกับครั้งแรก ไม่อยากทำให้เธอเจ็บจนหมดสนุก และไม่อยากให้เธอรู้สึกแย่กับเซ็กซ์ครั้งแรกกับเขา ริมฝีปากเริ่มทำหน้าที่เล้าโลมหญิงสาวอีกครั้งให้เธอคลายความเจ็บ

ทว่าสาวเจ้าก็เย้ายวนเกินไปจนเขาแทบคลั่ง

“อย่าเกร็ง อดทนหน่อย” เขาพูดออกไปขณะที่กำลังไล้จูบลำคอขาว ขึ้นมาที่สันกรามเล็ก สิ่งที่เขาพูดไม่ได้พูดส่ง ๆ ไปเช่นนั้น แต่เพราะมันเป็นเพียงสิ่งที่ผ่านมาด้วยสัญชาตญาณแล้วถ่ายทอดสู่อีกคนเท่านั้น สะโพกสอบเริ่มขยับเล็กน้อยเมื่อเธอเริ่มผ่อนคลาย ถอดถอนท่อนเนื้อร้อนออกมาเกือบสุดแล้วดันเข้าไปอีกครั้ง เสียงหวานเปล่งออกมาพร้อมเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

“อ๊า...” เธอครางออกมาไม่เป็นภาษาเสียงหวาน จากความรู้สึกพรั่นพรึงในคราแรกที่ความเจ็บแล่นปราดไปทั่วกาย มึนงงไปกับความแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ไม่แม้แต่จะจำได้ว่าระหว่างเธอกับเซนโซก้ามันเป็นเช่นนี้หรือไม่ เธอจำไม่ได้เลยสักนิดจนอยากจะถามให้รู้เสียตอนนี้...หากแต่คนตรงหน้าคือ

เซนนิก้า

ความรู้สึกตื่นเต้นบางอย่างในหัวใจดวงน้อยกำลังผลัดเปลี่ยนเป็นความอยากลิ้มลองสัมผัสของเขา เมื่อความเจ็บหายไปจนหมดสิ้น แทนที่ด้วยความเสียวซ่าน เหมือนเธอกำลังมึนเมา ลุ่มหลงไปกับรสสัมผัสที่เร่าร้อนเพียงนี้ เธอเริ่มไม่รู้แล้วว่าตอนนี้กำลังมึนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือมึนเพราะสัมผัสสยิวจากท่อนเนื้อเอ็นของเขากันแน่

“อือ...เอมเสียว”

หญิงสาวครางในลำคอแล้วพูดออกมาเมื่อมือหนาลูบคลำไปตามผิวกายที่ไร้อาภรณ์ ให้ความรู้สึกสยิว ผสมปนเปไปกับรสจูบที่แสนเร่าร้อนตามลำคอและเนินทรวงอกอวบ ไม่ต่างจากท่อนเนื้อร้อนระอุที่ถอดถอนเข้าออกโพรงคับแคบอย่างค่อยเป็นค่อยไป ลำท่อนเอ็นเสียดสีไปตามโพรงเนื้อนุ่มและเม็ดติ่ง เธอรู้สึกถึงท่อนเนื้อขรุขระด้วยเส้นเอ็ดที่ปูดโปนที่กระแทกกระทุ้งเข้ามาลึก รู้สึกถึงหัวหยักที่กระแทกมดลูกจนจุก

อารมณ์ที่หลากหลายประเดประดังเข้ามาในหัวใจ จนในที่สุดเธอก็พูดออกไปอย่างหักห้ามตัวเองไม่ได้เมื่อเธออยากจะพูด

“เสียว เอมจะไม่ไหวแล้ว...อ๊า”

“อย่าเพิ่งนะครับน้องเอม...พร้อมกัน”

เซนนิก้าขบกรามคำรามในลำคอต่ำเมื่อโพรงคับแคบตอดรัดถี่ขึ้น ทั้งที่แก่นกายของเขายังคงกระแทกกระทุ้งจนเรียวขาของสาวเจ้าเริ่มสั่นระริกไปตามแรงอารมณ์เสือร้ายที่เริ่มบ้าคลั่ง เขายังคงสอดใส่เข้ามาอย่างหนักหน่วงและร้อนแรงจนเธอครางอย่างต่อเนื่องไม่เป็นภาษาดังก้องไปทั่วห้อง ผสมผสานไปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เรียวขาที่เคยเกี่ยวเอวสอบตกลงมาอยู่ขาต้นขาแกร่งของเขา มือเรียวบางจกลงบนแผ่นหลังที่เคร่งครัดไปด้วยกล้ามจนเป็นรอยเล็บ ผัดเป็นรอยข่วนตามเรียวนิ้วทั้งห้าของเธอที่ขูดเล็บเป็นทางยาว

เซนนิก้ายังคงกระแทกกระทุ้งท่อนเนื้อร้อนระอุไปตามห้วงอารมณ์ที่รุนแรงมากขึ้นเพราะความคับแน่นของเธอที่ตอดรัดถี่มากขึ้นกว่าเดิม มากจนเขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะหยุดแค่รอบนี้หรือไม่

ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังมัวเมาเป็นอย่างมากกับหญิงสาว ความรู้สึกที่กำลังมัวเมาหลุ่มหลงเช่นนี้ไม่เคยเกิดกับเขามาก่อนในยามที่มีเซ็กซ์กับผู้หญิง เพราะเซ็กซ์สำหรับเขาคือความต้องการตามธรรมชาติของมนุษย์ที่ไม่เคยทำให้หมกมุ่น แต่เธอทำให้เขารู้สึกเช่นนั้นขึ้นมาเพียงแค่ได้กลิ่นหอมจากน้ำหอมยี่ห้อดังที่ผสมผสานกับกลิ่นกายสาวของเธอ แค่ได้สัมผัสผิวนุ่ม ได้ลิ้มลองริมฝีปากอิ่ม และตอนนี้เขากำลังจะได้กินเนื้อกวางที่หวานผสมปนเปไปกับความซาบซ่าน

เขาโถมตัวเข้าหากายสาวลึกขึ้น กระแทกกระทั้นสะโพกสอบเร็วขึ้นเมื่อรู้สึกถึงท่อนเนื้อร้อนขยับขยายในโพรงแคบ เขาถอดถอนแก่นกายออกเกือบสุดแล้วกระทุ้งเข้าไปอีกครั้ง สอดลึกและเสียดสีมากกว่าเดิมจนหญิงสาวเริ่มหายใจสะดุด หูพร่าตาลาย สมองขาวโพลน มีเพียงความรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วสรรพางค์ ครางเสียงหวานไม่เป็นภาษา ไม่เคยขาดช่วง  ฉับพลันรู้สึกถึงหน้าท้องน้อยหดเกร็งเมื่อท่อนเนื้อร้อนกระแทกกระทุ้งเข้ามาอยู่สองสามที

ร่างบางกระตุกเมื่อพบความความหฤหรรษ์ไปทั่วสรรพางค์ พุ่งทะยานไปสู่ฝั่งฝันด้วยกันกับเขา

“อ๊าส์...”

ธารน้ำสีขาวขุ่นพรวดพุ่งภายในโพรงคับแคบจนเธอรู้สึกได้ถึงความอุ่นวาบไปทั่วท้องน้อย ในเวลานี้เธอพรั่นพรึงสุดหัวใจเมื่อนึกถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา

“คืนนี้พี่ขออีกจนกว่าจะพอนะครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขออย่างไม่ต้องการคำตอบ เพราะอย่างไรเขาก็ไม่คิดปล่อยหากสาวเจ้าปฏิเสธ เมื่อเซ็กซ์ในครั้งนี้ของเขามันเร่าร้อนยิ่งกว่าครั้งไหน ความแปลกใหม่ที่มีไม่ต่างจากสาวเจ้า ทำให้เขาอยากลิ้มลองต่อไปจนกว่าจะพอ

ใช่ เขาไม่ได้ต้องการคำตอบ แต่ต้องการที่จะทำต่อโดยไม่ถูกปฏิเสธ

ริมฝีปากร้อนพรมจูบไปตามเนินอกอีกครา ดื่มด่ำไปกับทรวงอกอวบกลม ก่อนจะครอบครองยอดปทุมถันสีหวานที่ชูชันรับริมฝีปากร้อน มือหนาทั้งสองข้างลูบไปตามแขนขาวผ่องก่อนจะสอดประสานนิ้วมือทั้งห้าของสาวเจ้า แล้วรวบขึ้นเหนือศีรษะ ออกแรงกดข้อมือเล็กจนจมเตียงนอนไปเล็กน้อย มืออีกข้างไม่ปล่อยว่าง เคลื่อนไปบีบคลึงผิวเนียนจนขึ้นสีแดงระเรื่อ

เผยให้รู้ว่าผิวของเธอบอบบางแค่ไหน

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (4)

    มีหรือเธอจะยอมอยู่เฉย แค่ยอมให้เขาป้อนด้วยช้อนของเขายังไม่พอหรอก คิดได้แล้วมือเล็กก็ใช้ช้อนตัวเองตักเนื้อปลากะพงยื่นไปตรงหน้าเขาทันที เขามองสาวเจ้าด้วยรอยยิ้มอย่างไม่คิดอะไร อ้าปากรับเนื้อปลากินทันที ทั้งสองผลัดกันป้อนบ้าง กินข้าวกันเองบ้าง จนอาหารที่สั่งมาหมดเกลี้ยงและพากันออกมาจากร้านอาหารก็เกือบบ่ายโมงแล้วแดดจ้ากำลังพอดี แต่ไอความร้อนก็ทำให้คนที่กำลังเดินไปตามทางถนนเหงื่อตกจนกระทั่งเดินไปเจอกับร้านเล็ก ๆ ของชาวบ้านซึ่งตั้งขายน้ำแข็งใส แต่ทว่าด้านหน้าร้านตั้งป้ายว่า ‘โอ้เอ๋ว’ คิ้วทรงสวยขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ไม่วายคว้าแขนของชายหนุ่มให้เดินตรงไปยังร้านที่เป็นเป้าหมายทันที ก่อนจะเอ่ยถามเมื่อเดินมาถึงร้าน“โอ้เอ๋วคืออะไรเหรอคะ ไม่ใช่น้ำแข็งใสเหรอคะ” ถามออกไปด้วยความสงสัยเต็มประดา“หม้ายช่าย โอ้เอ๋วคือวุ่น หรอยแรง ลองกินม้าย” คนขายพูดภาษาใต้ตอบกลับมา“ขอสองถ้วยค่ะ” สาวเจ้าตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแม้จะไม่ค่อยรู้ว่ามันคืออะไร แต่ค่อยกลับไปหาข้อมูลก็ไม่สาย แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้เรื่องก็เห็นจะเป็นภาษาใต้ที

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (3)

    หลังจากกินไอศกรีมกันจนอิ่มท้อง ทั้งคู่ก็พากันออกไปเดินเล่นตามถนนย่านเมืองเก่า พลางหามุมถ่ายรูป ผลัดกันถ่ายรูปบ้างเซลฟีบ้าง และมันทำให้เขารู้สึกถึงความสุขที่แท้จริงในฐานะของผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่เดินไปทางไหนก็ไม่มีคนรู้จัก มองเขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าหรือไม่ก็นักท่องเที่ยว แตกต่างจากที่อิตาลี ที่ไปไหนจะต้องมีลูกน้องเป็นสิบคนเดินตามไปด้วยทุกที่ แม้แต่เข้าห้องน้ำก็ต้องเข้าคนเดียว มีลูกน้องกันเอาไว้ข้างนอก ความเป็นส่วนตัวและการได้เดินเล่นอย่างไม่กังวลเช่นนี้น่ะหรือ...ไม่มีหรอกและยิ่งได้เดินกับคนที่ทำให้หัวใจสั่นไหวด้วยแล้วยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้เลยแม้สักนิด การได้พบและได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเชอเอมทำให้เซนนิก้าต้องเปลี่ยนแผนชีวิตใหม่ทั้งหมดในความตั้งใจของชายหนุ่ม เพราะหญิงสาวได้กลายมาเป็นคนสำคัญในชีวิตของเขาไปเสียแล้ว และคงมีเรื่องยุ่งยากตามมาอีกไม่นาน เขาจะต้องวางแผนรับมือให้ดีที่สุด หากเขาจะรั้นคำสั่งของผู้เป็นปู่ก็คงไม่มีอะไรราบรื่นเป็นแน่ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาอีกต่อไปยามที่ได้กลับอิตาลีใช่ อีกไม่นานเขาจะต้องกลับอิตาลี กลับไปเคล

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (2)

    สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาในวันที่สองของการมาเที่ยวภูเก็ตทำให้เชอเอมและเซนนิก้าไม่สามารถออกไปเที่ยวไหนได้เลย กระทั่งในวันที่สาย ฝนที่เคยตกก็หายไปราวกับว่าไม่มีมาก่อน ท้องฟ้าแจ่มใสจนคิดว่าเป็นหน้าร้อน แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว ถือเป็นวันดีที่ทำให้ไม่ต้องอุดอู้อยู่แต่ในห้อง และเธอเองก็อยากออกมาเที่ยวในเมืองภูเก็ตมากกว่าจะนั่งมองคลื่นทะเลกระทบโขดหินที่วิวห้อง และสถานที่แรกที่เธอกับเซนนิก้ามาตามแพลนที่ฟ้าครามให้ไว้ก็ไม่พ้นร้านของกิน“อร่อยใช่มั้ยคะ” เชอเอมเอ่ยถามเซนนิก้าเมื่อได้กินไอศกรีมเจ้าดังที่ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยจนมีแต่คนนำไปขึ้นเว็บไซต์รีวิวอย่างร้าน Torry's Ice Cream ที่ตั้งอยู่บนถนนถลางแห่งย่านเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต หลังจากรอให้ฝนหยุดตกมาหนึ่งวันเต็ม ๆ และมันก็เป็นวันที่ดีสำหรับเธอกับเขากับท้องฟ้าแจ่มใสแดดจ้า ราวเป็นใจให้หญิงสาวและชายหนุ่มได้ออกมาท่องเที่ยวและสำรวจพื้นที่ภูเก็ตไปด้วย“อืม อร่อย”“เอมมาครั้งนี้ก็ครั้งที่สอง ครั้งแรกที่มาก็ตอนแวะเพราะหิว หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาอีกเลย” เชอเอมยิ้มกว้าง ภูมิใจกับสิ่งที่

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (1)

    บทที่ 9รอยยิ้มกับแสงตะวันเสียงคลื่นกระทบฝั่งเป็นระลอกในยามสายของวันให้บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายหลังฝนเทกระหน่ำลงมาเมื่อคืน เซนนิก้าก้าวเดินออกมาในระยะห่างที่มากพอจะไม่ให้คนในวิลลาออกมาได้ยิน เมื่อสายทางไกลติดต่อมาในช่วงเวลาที่ไม่ค่อยเหมาะสมเสียเท่าไรสำหรับชายหนุ่ม แม้เขาจะรู้ว่าไม่นานเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้น เพียงแต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นรวดเร็วแบบนี้ หากเมื่อก่อนยังไม่พบกับเชอเอม ก็คงมองว่ามันก็ช้าไปอยู่ดีกับเรื่องที่สักวันหนึ่งเขาจะต้องกลับไปจัดการในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวตระกูลปาเนสบากาเรซแววตาคมกริบมองชื่อของบุคคลที่ต่อสายเข้ามาด้วยเบอร์ต่างประเทศอย่างชั่งใจชั่วครู่ ก่อนจะกดรับสายในที่สุด ทว่ายังไม่ยอมกรอกเสียงออกไป จนคนปลายสายต้องเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอยู่ในที“แกจะกลับเมื่อไร”น้ำเสียงแหบพร่าไปตามวัยที่ชราขึ้นส่งเสียงเข้มถาม เมื่อคนที่เป็นหลานชายคนโตดื้อดึงที่จะไม่ยอมกลับไปรับช่วงต่อกิจการครอบครัว นับตั้งแต่เลิกรากับเอเรียน่า หลานชายคนนี้ก็หนีหายไปจากครอบครัวตามน้องของต

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 8 ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี (4)

    เพื่อให้ได้เธอกลับไป ให้เธอตายใจก็เป็นได้“พี่โอนเงินยี่สิบล้านยูโรเข้าบัญชีโรงแรมที่นี่เพื่อให้ได้เป็นหุ้นส่วนและที่บาร์ของเอมอีกห้าล้านยูโรกับซิกไปแล้ว...ก็เพราะพี่หวงเอม” เขาตอบกลับหน้าตาเฉยอย่างไม่ยี่หระทว่าคนฟังคำตอบไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างที่เขาใช้น้ำเสียงโทนปกติ อุทานออกไปด้วยความตกใจอย่างที่สุด“อะไรนะคะ! พี่ต้องได้รับความกระทบกระเทือนที่หัวแน่ ๆ เลย” เธอพูดออกไปพร้อมกับดึงทิชชูออกจากจมูก“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พี่แค่อยากให้เอมอยู่ในสายตาพี่ตลอด เวลาเอมจะไปไหน ทำอะไร พี่จะได้รู้ว่ามีใครมาเกาะแกะเอมไหม” เขายังคงตอบกลับมาเสียงเรียบเรื่อยอย่างปกติแต่ทว่าไม่ใช่เรื่องปกติของเชอเอมน่ะสิ“นี่พี่...” เธอพูดไม่ออกจริง ๆ กับความใจป๋าของชายหนุ่ม“พี่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึก ความต้องการเหมือนซิกก้าที่อยากเลือกความรักเอง แค่เพิ่งรู้ตัวว่าหวั่นไหวกับเอมก็เท่านั้น แปลกตรงไหนที่พี่จะหึงจะหวง” เขายังคนตอบด้วยน้ำเสียงโทนเดิมจนเชอเอมทนไม่ไหว“พี่จะมา

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 8 ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี (3)

    ยกเว้นคราวนี้นะ เธอแค่อยากใช้เวลากับเซนนิก้าเพื่อค้นหาคำตอบให้กับหัวใจตัวเองมากขึ้น ให้มันชัดเจนมากกว่านี้จนแน่ใจว่าตัวเองจะไม่ปฏิเสธและก่อกำแพงขึ้นมาอีก ทว่าเท้าที่กำลังก้าวเดินพ้นเขตวิลลาของตัวเองก็ต้องชะงักเมื่อเสียงของฟ้าครามตะโกนเรียกเอาไว้เสียก่อน สาวเจ้าจึงหันกลับไปมองแล้วส่งยิ้มไปให้“จะไปเอามื้อเช้าเหรอ”“ค่ะ กินมื้อเช้าก็ว่าจะออกไปเที่ยว จริงสิคะ พี่ครามช่วยลิสต์มาให้เอมได้ไหมคะว่ามีที่ไหนแนะนำบ้าง เอมขี้เกียจเสิร์ชดูอ่ะ”เชอเอมพูดออกไปตามตรงพร้อมสีหน้าหยีเมื่อพูดถึงความขี้เกียจของตัวเองให้ฟ้าครามได้หัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูกับนิสัยของรุ่นน้องคนนี้ที่เป็นลูกคุณหนูตัวจริง แต่ยังดีที่มีจิตใจดี ไม่เห็นแก่ตัว“ได้สิ เดี๋ยวจะสงเคราะห์ แต่ขอแกล้งเขาอีกสักหน่อยก็แล้วกัน” ฟ้าครามยิ้มหัวเราะตอบออกไป พลางชำเลืองมองเซนนิก้าที่กำลังยืนมองออกมาจากหน้าต่างวิลลาด้วยสายตาข่มขู่ไม่เป็นมิตร ราวกับว่าเขาเป็นศัตรูของเจ้าตัวมานาน“แค้นฝังหุ่นจังเลยนะคะ”“แน่นอน แฟนทั้งคนนะ มาขัดขวางความรักคนอื่นหน้าตา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status