แชร์

บทที่ 3 รุกต้อน (2)

ผู้เขียน: กวินทร์แก้ว
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-11-09 18:43:51

เซนนิก้าเริ่มต่อทันทีอย่างไม่รอช้า ทั้งที่ท่อนเนื้อร้อนยังคงแช่ค้างในโพรงคับแคบ เขาผละริมฝีปากออกเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอพร้อมแล้วที่จะรับความอวบใหญ่ของเขาเป็นครั้งที่สอง

“พี่จะทำให้น้องเอมมีความสุขกับคืนนี้...กับครั้งแรกของน้องเอม”

จบคำพูดของเขา ท่อนเนื้อร้อนถอดถอนเข้าออกเริ่มขึ้น ความขรุขระของเส้นเอ็นที่ปูดโปนเสียดสีกับเม็ดติ่งจนเธอสั่นไปทั่วตัวอีกครั้ง ไม่ต่างไปจากเขาที่ปวดหนึบจากจุดที่โดนตอดรัด ให้ความรู้สึกสัมผัสถึงเนื้อร้อนในโพรงมากขึ้นจากที่ไม่เคยรู้สึก

เขาไม่ชอบใช้คอนดอม แต่ยามที่มีเซ็กซ์กับผู้หญิงคนไหน ก็มักจะใช้เสมออย่างไม่เคยลืมและมีพกไปเสียทุกที่ ทว่าต่างจากสาวเจ้าที่เขาอยากสัมผัสเธอมากกว่าคนอื่น ทั้งที่มีมันอยู่เต็มลิ้นชักตู้ข้างเตียง

ท่อนเนื้อร้อนระอุก็ยิ่งปวดหนึบยามสัมผัสเธอมากขึ้น เนื้อนุ่มตอดรัด ความอุ่นน้อย ๆ ที่แทรกซึมผสมผสานกับหยาดน้ำหวานจนกลายเป็นสีแดงอ่อนเริ่มจางลง มือหนากดสะโพกกลมกลึง ครางต่ำในลำคอเมื่อฝังลำเอ็นเข้าจนสุดยามกระแทกกระทุ้ง โพรงเนื้ออุ่นระอุโอบรัดเขามากขึ้นเมื่อมันเข้ามาจนมิดลำ จนรู้สึกถึงส่วนหัวบานหยักสัมผัสโดนปากมดลูก

เธอซาบซ่านและวาบหวามอย่างไรบอกไม่ถูก แต่รู้สึกดี...

เฉกเช่นเดียวกับเขาที่รู้สึกดีอย่างที่ไม่เคย เมื่อโพรงเนื้ออุ่นโอบรัดเขาโดยที่ไม่มีสิ่งใดขวาง ให้เขาได้รู้สึกถึงอารมณ์สุขสมราวกับได้ล่องลอยบนปุยเมฆ เขาถอดถอนออกมาเกือบหมดแล้วกระแทกกลับเข้าไปจนมิดครั้งแล้วครั้งเล่า

“อ๊า!...”

เธอเปล่งเสียงครางออกมาไม่เป็นภาษาอยู่เนือง ๆ ยามที่สะโพกสอบกระแทกกระทุ้งเข้ามาไม่คิดหยุด ใบหน้าสวยเฉี่ยวนิ่วด้วยความเสียวซ่านที่ถูกระแทกเข้ามา สองมือจิกลงบนท่อนแขนแกร่งที่ยังคงใช้มือกดสะโพกของเธอ ขาเรียวทั้งสองโอบรัดเอวสอบโดยสัญชาตญาณเป็นครั้งที่สอง

กระแทกกระทุ้งอยู่สองสามทีก็หยุดลงจนเธอขัดใจ ทว่าเขาเลือกที่จะให้ท่อนเนื้อร้อนของเขาเข้าลึกมากกว่าที่เคย เซนนิก้าจับขาทั้งสองข้างของเชอเอมพาดแขนตัวเอง หยัดกายขึ้นแล้วขยับสะโพกสอบสวมเข้าออกไปตามห้วงอารมณ์ เส้นเอ็นที่ปูดประปรายรูดเสียดสีเข้ากับส่วนอ่อนไหวภายในโพรงเนื้ออุ่นทุกคราที่เคลื่อนขยับ สัมผัสได้ถึงเนื้อที่ตอดรัดถี่อย่างชัดเจน

ช่างแตกต่างจากที่เคยผ่านมา

ใช่ เขาไม่เคยพบกับความหฤหรรษ์ที่วิเศษเช่นนี้มาก่อน แม้จะเคยร่วมรักกับผู้หญิงที่คับแน่นเช่นนี้แต่ก็ถูกจัดแต่งให้กลับมาคับแน่นเท่านั้น ไม่เหมือนกับครั้งแรกที่เขาได้เปิดความบริสุทธิ์ของเธอ

พลันคำพูดของเซนโซก้าก็ลอยเข้ามาในความทรงจำให้รู้ว่าญาติผู้น้องคนนี้พูดความจริงทุกคำ

เชอเอมสยิวกายจนเปล่งเสียงที่น่าอายสำหรับตนออกมา ยกมือขึ้นมาระดับปากก่อนจะขบลงบนเรียวนิ้วของตัวเองเบา ๆ แขนทั้งสองข้างที่นาบลงด้านข้างดันให้อกอวบกลมกระเพื่อมเด้งขึ้นลงอยู่ภายในแขน ร่องรักขมิบท่อนเอ็นถี่ยิบยามที่ลำท่อนเนื้อร้อนสอดใส่เข้าออก กระแทกกระทุ้งกว่าครั้งแรก

แม้จะใช้มือปิดไม่ให้เสียงที่น่าละอายดังออกมา แต่ความซ่านสยิวทำให้เธอทนกักเก็บไม่ไหว เปล่งเสียงครางไม่เป็นภาษาออกมา

“น้องเอมกำลังทำให้พี่ใกล้เสร็จ...อื้อ”

“อ๊า...เอม...อ๊ะ จุก”

เซนนิก้ายกยิ้มพอใจไปกับคำพูดของเชอเอมที่ไม่ค่อยเป็นศัพท์มากนัก ทว่าเธอรู้สึกร้อนระอุไปทั่วสรรพางค์เมื่อสัมผัสถึงท่อนเอ็นที่กระแทกกระทั้นเข้าออก แล้วสาวสะโพกลึกยาวสลับกับโยกคลึงช้า ๆ ให้แก่นกายครูดสีกับจุดกระสันของเธออย่างถนัดถนี่มากขึ้น

ร่างกายของเธอร้อนรุ่มไปหมด เม็ดเหงื่อผุดพรายไปทั่วเรือนร่างของเธอและเขา ตามกรอบวงหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจนเส้นผมเปียกชื้น เช่นเดียวกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังก้องไปทั่วห้อง ผสมผสานไปกับเสียงครางของคนทั้งสอง

เขาเป็นผู้ชายเหลือร้ายของจริง!

เธอเสียวซ่านไปทั้งตัว ได้แต่ครางกระเส่าออกมา ตอดรัดแก่นกายของเขาไม่หยุด ร่างกายของเธอตอบสนองเขาอย่างรวดเร็วและเร่าร้อน เพราะแรงบีบรัดของเธอเกือบทำให้เขาถึงฝั่งฝัน แต่เซนนิก้าเลือกที่จะยืดเวลาออกไปกับความสุขสมที่ใกล้จะถึงเป็นครั้งที่สอง ชายหนุ่มถอดถอนออก จับร่างเล็กพลิกให้นอนคว่ำ ดันเอวหญิงสาวแล้วช้อนบั้นท้ายงอนงามขึ้นมา จับปลายหัวหยักชุ่มเสียดสีกับสองกลีบเนื้อที่ขึ้นสีแดงฉ่ำแฉะ

“คุณ...”

เธอรู้สึกว่าอารมณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อนกำลังให้ความแปลกใหม่จนท้องน้อยหดเกร็งด้วยความเสียวสยิว ส่งเสียงออกมาแผ่วเบา ความอ่อนไหวที่ส่วนนั้นให้ความหฤหรรษ์ที่ถาโถมเข้ามาโดยไม่ทันได้พักหายใจ ลำท่อนเอ็นแข็งดุนดันสอดกลับเข้ามาอีกครั้ง

“อ๊า!”

เชอเอมครางออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความจุกที่ท่อนเอ็นสอดลึกจนสุดและความเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั่วสรรพางค์

ทว่าเขาหยุด...

“พี่เซน...” เขาออกคำสั่งคล้ายจะแกล้ง

เซนนิก้าแช่ท่อนเอ็นค้างไว้จนร่างกายของเชอเอมทานทนไม่ไหวกับความต้องการอย่างที่สุด ขมิบตอดรัดเร่งให้เขากระแทกมัน แต่หากเธอไม่ยอมเรียกเขาตามที่ต้องการ ก็เห็นจะไม่ยอมทำตามความต้องการของเธอที่ตอบสนองกับแก่นกาย

“พี่...พี่เซน”

ในที่สุดเธอก็เรียกออกไปเสียงแหบพร่ากระเส่า มือหนาจับเอวคอดกิ่วไว้อีกครั้ง ตอกสะโพกเข้าออกอย่างดุดันมากกว่าเมื่อครู่ พลันเชอเอมก็ฟุบใบหน้าลงกับเตียงนุ่ม ทั้งจุกทั้งเสียวจนครางออกมาไม่เป็นภาษาอีกครา แผ่นหลังแอ่นโค้ง บั้นท้ายขาวเกิดรอยแดงไปตามรอยฝ่ามือที่ขยุ้มไว้ สลับตีลงบนบั้นท้ายอย่างเร่าร้อน กระแสซาบซ่านแล่นปรี่ไปทั่วสรรพางค์จากจุดที่ถูกเขาระแทกกระทั้น

“อะ อ๊ะ...อ๊า” เธอครางไม่เป็นภาษา

หยาดเหงื่อผุดพราย หูพร่า สมองขาวโพลน ตาลาย สองขาเริ่มสั่นระริกเมื่อเขาสอดใส่เข้ามาลึกกว่าเดิม

เธอจุก...

“...พี่เซน ลึก มันลึก...ลึกเกินไป”

คำพูดของเชอเอมที่ขาดห้วง หอบหายใจทำให้เขาผ่อนแรงลงเล็กน้อย แต่ยังคงสาวสะโพกเข้าออกไม่คิดหยุด เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้อง หน้าขาแกร่งบดขยี้บั้นท้ายนุ่มเนียนที่เปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อ เซนนิก้าโน้มตัวลงชิดแผ่นหลังเนียน กระซิบข้างหูของเชอเอมเสียงพร่ากระเส่า ไม่วายขบเบา ๆ ที่ใบหูจนเธอซ่านสยิว พลางสอดมือบีบคลำทรวงอกกลมเต็มมือ

“พี่ใกล้แล้ว...”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (4)

    มีหรือเธอจะยอมอยู่เฉย แค่ยอมให้เขาป้อนด้วยช้อนของเขายังไม่พอหรอก คิดได้แล้วมือเล็กก็ใช้ช้อนตัวเองตักเนื้อปลากะพงยื่นไปตรงหน้าเขาทันที เขามองสาวเจ้าด้วยรอยยิ้มอย่างไม่คิดอะไร อ้าปากรับเนื้อปลากินทันที ทั้งสองผลัดกันป้อนบ้าง กินข้าวกันเองบ้าง จนอาหารที่สั่งมาหมดเกลี้ยงและพากันออกมาจากร้านอาหารก็เกือบบ่ายโมงแล้วแดดจ้ากำลังพอดี แต่ไอความร้อนก็ทำให้คนที่กำลังเดินไปตามทางถนนเหงื่อตกจนกระทั่งเดินไปเจอกับร้านเล็ก ๆ ของชาวบ้านซึ่งตั้งขายน้ำแข็งใส แต่ทว่าด้านหน้าร้านตั้งป้ายว่า ‘โอ้เอ๋ว’ คิ้วทรงสวยขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ไม่วายคว้าแขนของชายหนุ่มให้เดินตรงไปยังร้านที่เป็นเป้าหมายทันที ก่อนจะเอ่ยถามเมื่อเดินมาถึงร้าน“โอ้เอ๋วคืออะไรเหรอคะ ไม่ใช่น้ำแข็งใสเหรอคะ” ถามออกไปด้วยความสงสัยเต็มประดา“หม้ายช่าย โอ้เอ๋วคือวุ่น หรอยแรง ลองกินม้าย” คนขายพูดภาษาใต้ตอบกลับมา“ขอสองถ้วยค่ะ” สาวเจ้าตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแม้จะไม่ค่อยรู้ว่ามันคืออะไร แต่ค่อยกลับไปหาข้อมูลก็ไม่สาย แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้เรื่องก็เห็นจะเป็นภาษาใต้ที

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (3)

    หลังจากกินไอศกรีมกันจนอิ่มท้อง ทั้งคู่ก็พากันออกไปเดินเล่นตามถนนย่านเมืองเก่า พลางหามุมถ่ายรูป ผลัดกันถ่ายรูปบ้างเซลฟีบ้าง และมันทำให้เขารู้สึกถึงความสุขที่แท้จริงในฐานะของผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่เดินไปทางไหนก็ไม่มีคนรู้จัก มองเขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าหรือไม่ก็นักท่องเที่ยว แตกต่างจากที่อิตาลี ที่ไปไหนจะต้องมีลูกน้องเป็นสิบคนเดินตามไปด้วยทุกที่ แม้แต่เข้าห้องน้ำก็ต้องเข้าคนเดียว มีลูกน้องกันเอาไว้ข้างนอก ความเป็นส่วนตัวและการได้เดินเล่นอย่างไม่กังวลเช่นนี้น่ะหรือ...ไม่มีหรอกและยิ่งได้เดินกับคนที่ทำให้หัวใจสั่นไหวด้วยแล้วยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้เลยแม้สักนิด การได้พบและได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเชอเอมทำให้เซนนิก้าต้องเปลี่ยนแผนชีวิตใหม่ทั้งหมดในความตั้งใจของชายหนุ่ม เพราะหญิงสาวได้กลายมาเป็นคนสำคัญในชีวิตของเขาไปเสียแล้ว และคงมีเรื่องยุ่งยากตามมาอีกไม่นาน เขาจะต้องวางแผนรับมือให้ดีที่สุด หากเขาจะรั้นคำสั่งของผู้เป็นปู่ก็คงไม่มีอะไรราบรื่นเป็นแน่ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาอีกต่อไปยามที่ได้กลับอิตาลีใช่ อีกไม่นานเขาจะต้องกลับอิตาลี กลับไปเคล

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (2)

    สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาในวันที่สองของการมาเที่ยวภูเก็ตทำให้เชอเอมและเซนนิก้าไม่สามารถออกไปเที่ยวไหนได้เลย กระทั่งในวันที่สาย ฝนที่เคยตกก็หายไปราวกับว่าไม่มีมาก่อน ท้องฟ้าแจ่มใสจนคิดว่าเป็นหน้าร้อน แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว ถือเป็นวันดีที่ทำให้ไม่ต้องอุดอู้อยู่แต่ในห้อง และเธอเองก็อยากออกมาเที่ยวในเมืองภูเก็ตมากกว่าจะนั่งมองคลื่นทะเลกระทบโขดหินที่วิวห้อง และสถานที่แรกที่เธอกับเซนนิก้ามาตามแพลนที่ฟ้าครามให้ไว้ก็ไม่พ้นร้านของกิน“อร่อยใช่มั้ยคะ” เชอเอมเอ่ยถามเซนนิก้าเมื่อได้กินไอศกรีมเจ้าดังที่ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยจนมีแต่คนนำไปขึ้นเว็บไซต์รีวิวอย่างร้าน Torry's Ice Cream ที่ตั้งอยู่บนถนนถลางแห่งย่านเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต หลังจากรอให้ฝนหยุดตกมาหนึ่งวันเต็ม ๆ และมันก็เป็นวันที่ดีสำหรับเธอกับเขากับท้องฟ้าแจ่มใสแดดจ้า ราวเป็นใจให้หญิงสาวและชายหนุ่มได้ออกมาท่องเที่ยวและสำรวจพื้นที่ภูเก็ตไปด้วย“อืม อร่อย”“เอมมาครั้งนี้ก็ครั้งที่สอง ครั้งแรกที่มาก็ตอนแวะเพราะหิว หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาอีกเลย” เชอเอมยิ้มกว้าง ภูมิใจกับสิ่งที่

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 9 รอยยิ้มกับแสงตะวัน (1)

    บทที่ 9รอยยิ้มกับแสงตะวันเสียงคลื่นกระทบฝั่งเป็นระลอกในยามสายของวันให้บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายหลังฝนเทกระหน่ำลงมาเมื่อคืน เซนนิก้าก้าวเดินออกมาในระยะห่างที่มากพอจะไม่ให้คนในวิลลาออกมาได้ยิน เมื่อสายทางไกลติดต่อมาในช่วงเวลาที่ไม่ค่อยเหมาะสมเสียเท่าไรสำหรับชายหนุ่ม แม้เขาจะรู้ว่าไม่นานเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้น เพียงแต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นรวดเร็วแบบนี้ หากเมื่อก่อนยังไม่พบกับเชอเอม ก็คงมองว่ามันก็ช้าไปอยู่ดีกับเรื่องที่สักวันหนึ่งเขาจะต้องกลับไปจัดการในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวตระกูลปาเนสบากาเรซแววตาคมกริบมองชื่อของบุคคลที่ต่อสายเข้ามาด้วยเบอร์ต่างประเทศอย่างชั่งใจชั่วครู่ ก่อนจะกดรับสายในที่สุด ทว่ายังไม่ยอมกรอกเสียงออกไป จนคนปลายสายต้องเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอยู่ในที“แกจะกลับเมื่อไร”น้ำเสียงแหบพร่าไปตามวัยที่ชราขึ้นส่งเสียงเข้มถาม เมื่อคนที่เป็นหลานชายคนโตดื้อดึงที่จะไม่ยอมกลับไปรับช่วงต่อกิจการครอบครัว นับตั้งแต่เลิกรากับเอเรียน่า หลานชายคนนี้ก็หนีหายไปจากครอบครัวตามน้องของต

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 8 ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี (4)

    เพื่อให้ได้เธอกลับไป ให้เธอตายใจก็เป็นได้“พี่โอนเงินยี่สิบล้านยูโรเข้าบัญชีโรงแรมที่นี่เพื่อให้ได้เป็นหุ้นส่วนและที่บาร์ของเอมอีกห้าล้านยูโรกับซิกไปแล้ว...ก็เพราะพี่หวงเอม” เขาตอบกลับหน้าตาเฉยอย่างไม่ยี่หระทว่าคนฟังคำตอบไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างที่เขาใช้น้ำเสียงโทนปกติ อุทานออกไปด้วยความตกใจอย่างที่สุด“อะไรนะคะ! พี่ต้องได้รับความกระทบกระเทือนที่หัวแน่ ๆ เลย” เธอพูดออกไปพร้อมกับดึงทิชชูออกจากจมูก“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พี่แค่อยากให้เอมอยู่ในสายตาพี่ตลอด เวลาเอมจะไปไหน ทำอะไร พี่จะได้รู้ว่ามีใครมาเกาะแกะเอมไหม” เขายังคงตอบกลับมาเสียงเรียบเรื่อยอย่างปกติแต่ทว่าไม่ใช่เรื่องปกติของเชอเอมน่ะสิ“นี่พี่...” เธอพูดไม่ออกจริง ๆ กับความใจป๋าของชายหนุ่ม“พี่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึก ความต้องการเหมือนซิกก้าที่อยากเลือกความรักเอง แค่เพิ่งรู้ตัวว่าหวั่นไหวกับเอมก็เท่านั้น แปลกตรงไหนที่พี่จะหึงจะหวง” เขายังคนตอบด้วยน้ำเสียงโทนเดิมจนเชอเอมทนไม่ไหว“พี่จะมา

  • พี่ชายเพื่อน   บทที่ 8 ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี (3)

    ยกเว้นคราวนี้นะ เธอแค่อยากใช้เวลากับเซนนิก้าเพื่อค้นหาคำตอบให้กับหัวใจตัวเองมากขึ้น ให้มันชัดเจนมากกว่านี้จนแน่ใจว่าตัวเองจะไม่ปฏิเสธและก่อกำแพงขึ้นมาอีก ทว่าเท้าที่กำลังก้าวเดินพ้นเขตวิลลาของตัวเองก็ต้องชะงักเมื่อเสียงของฟ้าครามตะโกนเรียกเอาไว้เสียก่อน สาวเจ้าจึงหันกลับไปมองแล้วส่งยิ้มไปให้“จะไปเอามื้อเช้าเหรอ”“ค่ะ กินมื้อเช้าก็ว่าจะออกไปเที่ยว จริงสิคะ พี่ครามช่วยลิสต์มาให้เอมได้ไหมคะว่ามีที่ไหนแนะนำบ้าง เอมขี้เกียจเสิร์ชดูอ่ะ”เชอเอมพูดออกไปตามตรงพร้อมสีหน้าหยีเมื่อพูดถึงความขี้เกียจของตัวเองให้ฟ้าครามได้หัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูกับนิสัยของรุ่นน้องคนนี้ที่เป็นลูกคุณหนูตัวจริง แต่ยังดีที่มีจิตใจดี ไม่เห็นแก่ตัว“ได้สิ เดี๋ยวจะสงเคราะห์ แต่ขอแกล้งเขาอีกสักหน่อยก็แล้วกัน” ฟ้าครามยิ้มหัวเราะตอบออกไป พลางชำเลืองมองเซนนิก้าที่กำลังยืนมองออกมาจากหน้าต่างวิลลาด้วยสายตาข่มขู่ไม่เป็นมิตร ราวกับว่าเขาเป็นศัตรูของเจ้าตัวมานาน“แค้นฝังหุ่นจังเลยนะคะ”“แน่นอน แฟนทั้งคนนะ มาขัดขวางความรักคนอื่นหน้าตา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status