LOGIN“พี่ไม่สนอะไรทั้งนั้น ตอนนี้พี่สนแค่ว่าเอมจะมาเป็นผู้หญิงของพี่” เขาพูดพลางทาบมือกับพนักและที่วางแขนโซฟา ล็อกไม่ให้หญิงสาวลุกหนีได้ เมื่อเธอขยับจนสุดปลายโซฟา ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างชัดเจน
“พี่เซน...พี่คิดว่าพี่เป็นผู้ชายที่ใครก็อยากเข้าหาเหรอคะ แต่คงไม่ใช่...” เชอเอมเริ่มมีน้ำโหเมื่อเริ่มเข้าใจความต้องการของอีกฝ่าย แต่แล้วเธอก็ไม่ทันจะได้พูดจบประโยคดี ๆ เสียที
“ผู้หญิงของพี่ ไม่ใช่คู่นอน” เซนนิก้าพูดให้หญิงสาวได้เข้าใจใหม่
ใช่ ชายหนุ่มต้องการให้หญิงสาวเข้าใจให้ถูกต้อง ไม่ใช่เข้าใจผิด แม้เขาจะเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงพูดถึงบ่อย แต่คำพูดเหล่านั้นก็เป็นเพียงคำพูดที่เห็นเขาผ่าน ๆ ตาเท่านั้น แม้แต่ข่าวที่ออกไปก็ไม่มีความเป็นจริงแม้แต่เรื่องเดียว และสาวเจ้าคิดถูกแล้ว เซนนิก้าเป็นผู้ชายที่เข้าถึงยาก ความเป็นมาจริง ๆ ก็ยังไม่มีใครรู้นอกจากคนสนิทใกล้ชิดอย่างคนในครอบครัว
จริงสิ ยังมีอยู่สำนักข่าวหนึ่งที่ออกข่าวจริงที่ว่าตามหาตัวตนของเขา ไม่เหมือนกับสำนักข่าวอื่นที่โมเมไปตามคำเล่าลือ ทุกคนที่ได้รู้จักเขาถึงเข้าใจผิดไปเช่นนี้
“หมายความว่ายังไงคะ” เชอเอมถามออกไปด้วยหัวใจที่เต้นแรงกับคำพูดของเขา
“ผู้หญิงของพี่...แต่ถ้าเอมอยากเก็บเป็นความลับ พี่ยอม...แต่พี่ไม่” เขาตอบอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอีกครั้ง
เชอเอมนิ่งงันด้วยความตกใจและใจเต้นแรงในเวลาเดียวกัน เพราะหญิงสาวกำลังถูกเซนนิก้าขอให้เป็นผู้หญิงของเขา
ผู้หญิงของเขาที่แปลว่าแฟน ใช่ เธอเข้าใจถูกมั้ยนะ สมัยนี้คำว่าผู้หญิงของเขาก็หลายความหมายเสียจริง เด็กเลี้ยง เด็กลับ หรือคู่ควงที่ควงไปนั่นไปนี่ แล้วที่เธอคิดเล่า จะใช่หรือไม่
เธอดูไม่ออกจริง ๆ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ เธอไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเธอกันแน่ หรือแค่กำลังสนุกกับความแปลกใหม่ที่เพิ่งได้พบจากเธอกันแน่ ถึงไม่บอกก็รู้ว่าเขากำลังติดใจผู้หญิงที่เขาได้เป็นคนแรกของเธอ ไม่สิ เธอยังไม่ได้ความกระจ่างจากเซนโซก้าเลย
แล้วเพราะอะไรถึงทำให้เขาพูดออกมาเช่นนั้น
“คู่ควง?” เธอย้อนถาม เพราะไม่อยากเข้าข้างตัวเอง
“แฟนหรือว่าคนรักล่ะ คนที่นี่เค้าเรียกว่าอะไร” เขาตอบกลับด้วยท่าทีสบายอกสบายใจจนเธอหมั่นไส้
ทว่าอาการใจเต้นแรงมีมากกว่า
“พี่เซน...นี่พี่กำลังขอเอมเป็นแฟนอยู่เหรอคะ” เธอถามด้วยความตกใจ ถึงใจจะเต้นแรง แต่พอได้รู้แล้วว่าเขาหมายความว่ายังไงก็ตกใจไม่น้อย มีอย่างที่ไหน เพิ่งจะเจอกัน แถมยังมีเซ็กซ์เกิดขึ้นในวันแรกที่เจอ แล้วมาขอเป็นแฟนกันแบบนี้ ต่อให้เขาเป็นรักแรกพบก็เถอะนะ แต่จะมาขอผู้หญิงที่เพิ่งได้คุยได้รู้จักกันไม่ถึงสองวันเป็นแฟน
จะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไง
“แล้วตกลงหรือเปล่าครับ” ถามเสียงนุ่มทุ้มจนสาวเจ้าใจเต้นไม่หยุด
“เอม...”
ดวงตาสวยเฉี่ยวราวนางร้ายในละครอ่านข้อความในช่องแชตที่ถูกส่งมาให้รู้ถึงความเคลื่อนไหวของใครบางคน ฉับพลันที่ดวงตาสวยวาวโรจน์ขึ้นมาเมื่อได้รู้ในสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุด เอเรียน่าไม่คิดตอบข้อความ แต่เลือกที่จะต่อสายกลับไปทันที เมื่อความร้อนใจมันปะทุขึ้นไม่หยุด พลันอดพอใจไม่ได้ที่สามีคราวพ่อยอมให้ตนเดินทางมาเที่ยวเมืองไทยคนเดียวด้วยการอ้างออกไปเช่นนั้น เพราะอยากพักผ่อน ใช้ลูกอ้อนเล็กน้อยอย่างเรื่องบนเตียงก็ทำให้เฒ่าหัวงูใจอ่อน ให้เงินมาห้าล้านเที่ยวที่นี่แล้ว
ทว่าความจริงที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอดีตคนรักที่คบหามานานเจ็ดปี ก่อนจะยุติลงเมื่อเธอไปแต่งงานกับคนรวยกว่า เขาถึงได้มาที่นี่เพื่อลบอดีต แม้ในตอนแรกเขาจะยังจดจำความรักระหว่างเธอจนกลายเป็นผู้ชายที่นอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่ดูเหมือนเมื่อสองสามวันก่อนอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไป
เอเรียน่าจ้างบ๋อยในไนต์คลับเพื่อให้ตามดูเซนนิก้า แล้วรายงามความเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายมานานหลายปี กระทั่งตอนนี้ที่เธอได้กลับมาเมืองไทยอีกครั้ง ไม่คิดเลยว่าเขากำลังคบหาอยู่กับคุณเชอเอม ลูกสาวนักธุรกิจอัญมณีชื่อดัง
“ตามดูให้แน่ใจว่าแค่คบเล่น ๆ หรือคบจริงจัง” เอเรียน่าออกคำสั่งทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสาย เธอไม่อยากปักใจเชื่อว่าเซนนิก้าจะคิดคบใครได้อีกครั้ง จึงเลือกที่จะให้อีกฝ่ายกลับไปสืบเรื่องมาให้ชัดเจนมากกว่านี้
“ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะมีความรักใหม่ได้ง่ายขนาดนี้” เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหันไปทางด้านหลังซึ่งมีชายหนุ่มที่เด็กกว่าห้าปีเดินออกมาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า
“ทำอะไรอยู่ครับ ผมยังไม่อิ่มเลยนะ” ชายหนุ่มที่เด็กว่าเดินเข้ามาสวมกอดเอเรียน่าจากด้านหลังที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบกายผืนเดียว
“ยังไม่อิ่มก็กินต่อสิ ฉันเสร็จธุระพอดี ช่วยให้ฉันหายเครียดด้วยล่ะ...หนึ่งแสน” เอเรียน่าเอี้ยวใบหน้าไปพูดก่อนจบด้วยจำนวนเงิน
เพียงเท่านี้ผ้าขนหนูที่พันตัวอยู่ก็หลุดลงไปกองบนพื้น แขนแกร่งช้อนตัวหญิงสาวขึ้น ตรงกลับไปยังห้องนอนภายในโรงแรมระดับห้าดาวเพื่อเริ่มกิจกรรมบนเตียงที่เร่าร้อนอีกครั้ง
มีหรือเธอจะยอมอยู่เฉย แค่ยอมให้เขาป้อนด้วยช้อนของเขายังไม่พอหรอก คิดได้แล้วมือเล็กก็ใช้ช้อนตัวเองตักเนื้อปลากะพงยื่นไปตรงหน้าเขาทันที เขามองสาวเจ้าด้วยรอยยิ้มอย่างไม่คิดอะไร อ้าปากรับเนื้อปลากินทันที ทั้งสองผลัดกันป้อนบ้าง กินข้าวกันเองบ้าง จนอาหารที่สั่งมาหมดเกลี้ยงและพากันออกมาจากร้านอาหารก็เกือบบ่ายโมงแล้วแดดจ้ากำลังพอดี แต่ไอความร้อนก็ทำให้คนที่กำลังเดินไปตามทางถนนเหงื่อตกจนกระทั่งเดินไปเจอกับร้านเล็ก ๆ ของชาวบ้านซึ่งตั้งขายน้ำแข็งใส แต่ทว่าด้านหน้าร้านตั้งป้ายว่า ‘โอ้เอ๋ว’ คิ้วทรงสวยขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ไม่วายคว้าแขนของชายหนุ่มให้เดินตรงไปยังร้านที่เป็นเป้าหมายทันที ก่อนจะเอ่ยถามเมื่อเดินมาถึงร้าน“โอ้เอ๋วคืออะไรเหรอคะ ไม่ใช่น้ำแข็งใสเหรอคะ” ถามออกไปด้วยความสงสัยเต็มประดา“หม้ายช่าย โอ้เอ๋วคือวุ่น หรอยแรง ลองกินม้าย” คนขายพูดภาษาใต้ตอบกลับมา“ขอสองถ้วยค่ะ” สาวเจ้าตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแม้จะไม่ค่อยรู้ว่ามันคืออะไร แต่ค่อยกลับไปหาข้อมูลก็ไม่สาย แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้เรื่องก็เห็นจะเป็นภาษาใต้ที
หลังจากกินไอศกรีมกันจนอิ่มท้อง ทั้งคู่ก็พากันออกไปเดินเล่นตามถนนย่านเมืองเก่า พลางหามุมถ่ายรูป ผลัดกันถ่ายรูปบ้างเซลฟีบ้าง และมันทำให้เขารู้สึกถึงความสุขที่แท้จริงในฐานะของผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่เดินไปทางไหนก็ไม่มีคนรู้จัก มองเขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าหรือไม่ก็นักท่องเที่ยว แตกต่างจากที่อิตาลี ที่ไปไหนจะต้องมีลูกน้องเป็นสิบคนเดินตามไปด้วยทุกที่ แม้แต่เข้าห้องน้ำก็ต้องเข้าคนเดียว มีลูกน้องกันเอาไว้ข้างนอก ความเป็นส่วนตัวและการได้เดินเล่นอย่างไม่กังวลเช่นนี้น่ะหรือ...ไม่มีหรอกและยิ่งได้เดินกับคนที่ทำให้หัวใจสั่นไหวด้วยแล้วยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้เลยแม้สักนิด การได้พบและได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเชอเอมทำให้เซนนิก้าต้องเปลี่ยนแผนชีวิตใหม่ทั้งหมดในความตั้งใจของชายหนุ่ม เพราะหญิงสาวได้กลายมาเป็นคนสำคัญในชีวิตของเขาไปเสียแล้ว และคงมีเรื่องยุ่งยากตามมาอีกไม่นาน เขาจะต้องวางแผนรับมือให้ดีที่สุด หากเขาจะรั้นคำสั่งของผู้เป็นปู่ก็คงไม่มีอะไรราบรื่นเป็นแน่ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาอีกต่อไปยามที่ได้กลับอิตาลีใช่ อีกไม่นานเขาจะต้องกลับอิตาลี กลับไปเคล
สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาในวันที่สองของการมาเที่ยวภูเก็ตทำให้เชอเอมและเซนนิก้าไม่สามารถออกไปเที่ยวไหนได้เลย กระทั่งในวันที่สาย ฝนที่เคยตกก็หายไปราวกับว่าไม่มีมาก่อน ท้องฟ้าแจ่มใสจนคิดว่าเป็นหน้าร้อน แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว ถือเป็นวันดีที่ทำให้ไม่ต้องอุดอู้อยู่แต่ในห้อง และเธอเองก็อยากออกมาเที่ยวในเมืองภูเก็ตมากกว่าจะนั่งมองคลื่นทะเลกระทบโขดหินที่วิวห้อง และสถานที่แรกที่เธอกับเซนนิก้ามาตามแพลนที่ฟ้าครามให้ไว้ก็ไม่พ้นร้านของกิน“อร่อยใช่มั้ยคะ” เชอเอมเอ่ยถามเซนนิก้าเมื่อได้กินไอศกรีมเจ้าดังที่ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยจนมีแต่คนนำไปขึ้นเว็บไซต์รีวิวอย่างร้าน Torry's Ice Cream ที่ตั้งอยู่บนถนนถลางแห่งย่านเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต หลังจากรอให้ฝนหยุดตกมาหนึ่งวันเต็ม ๆ และมันก็เป็นวันที่ดีสำหรับเธอกับเขากับท้องฟ้าแจ่มใสแดดจ้า ราวเป็นใจให้หญิงสาวและชายหนุ่มได้ออกมาท่องเที่ยวและสำรวจพื้นที่ภูเก็ตไปด้วย“อืม อร่อย”“เอมมาครั้งนี้ก็ครั้งที่สอง ครั้งแรกที่มาก็ตอนแวะเพราะหิว หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาอีกเลย” เชอเอมยิ้มกว้าง ภูมิใจกับสิ่งที่
บทที่ 9รอยยิ้มกับแสงตะวันเสียงคลื่นกระทบฝั่งเป็นระลอกในยามสายของวันให้บรรยากาศร่มรื่นเย็นสบายหลังฝนเทกระหน่ำลงมาเมื่อคืน เซนนิก้าก้าวเดินออกมาในระยะห่างที่มากพอจะไม่ให้คนในวิลลาออกมาได้ยิน เมื่อสายทางไกลติดต่อมาในช่วงเวลาที่ไม่ค่อยเหมาะสมเสียเท่าไรสำหรับชายหนุ่ม แม้เขาจะรู้ว่าไม่นานเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้น เพียงแต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นรวดเร็วแบบนี้ หากเมื่อก่อนยังไม่พบกับเชอเอม ก็คงมองว่ามันก็ช้าไปอยู่ดีกับเรื่องที่สักวันหนึ่งเขาจะต้องกลับไปจัดการในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวตระกูลปาเนสบากาเรซแววตาคมกริบมองชื่อของบุคคลที่ต่อสายเข้ามาด้วยเบอร์ต่างประเทศอย่างชั่งใจชั่วครู่ ก่อนจะกดรับสายในที่สุด ทว่ายังไม่ยอมกรอกเสียงออกไป จนคนปลายสายต้องเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอยู่ในที“แกจะกลับเมื่อไร”น้ำเสียงแหบพร่าไปตามวัยที่ชราขึ้นส่งเสียงเข้มถาม เมื่อคนที่เป็นหลานชายคนโตดื้อดึงที่จะไม่ยอมกลับไปรับช่วงต่อกิจการครอบครัว นับตั้งแต่เลิกรากับเอเรียน่า หลานชายคนนี้ก็หนีหายไปจากครอบครัวตามน้องของต
เพื่อให้ได้เธอกลับไป ให้เธอตายใจก็เป็นได้“พี่โอนเงินยี่สิบล้านยูโรเข้าบัญชีโรงแรมที่นี่เพื่อให้ได้เป็นหุ้นส่วนและที่บาร์ของเอมอีกห้าล้านยูโรกับซิกไปแล้ว...ก็เพราะพี่หวงเอม” เขาตอบกลับหน้าตาเฉยอย่างไม่ยี่หระทว่าคนฟังคำตอบไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างที่เขาใช้น้ำเสียงโทนปกติ อุทานออกไปด้วยความตกใจอย่างที่สุด“อะไรนะคะ! พี่ต้องได้รับความกระทบกระเทือนที่หัวแน่ ๆ เลย” เธอพูดออกไปพร้อมกับดึงทิชชูออกจากจมูก“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พี่แค่อยากให้เอมอยู่ในสายตาพี่ตลอด เวลาเอมจะไปไหน ทำอะไร พี่จะได้รู้ว่ามีใครมาเกาะแกะเอมไหม” เขายังคงตอบกลับมาเสียงเรียบเรื่อยอย่างปกติแต่ทว่าไม่ใช่เรื่องปกติของเชอเอมน่ะสิ“นี่พี่...” เธอพูดไม่ออกจริง ๆ กับความใจป๋าของชายหนุ่ม“พี่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึก ความต้องการเหมือนซิกก้าที่อยากเลือกความรักเอง แค่เพิ่งรู้ตัวว่าหวั่นไหวกับเอมก็เท่านั้น แปลกตรงไหนที่พี่จะหึงจะหวง” เขายังคนตอบด้วยน้ำเสียงโทนเดิมจนเชอเอมทนไม่ไหว“พี่จะมา
ยกเว้นคราวนี้นะ เธอแค่อยากใช้เวลากับเซนนิก้าเพื่อค้นหาคำตอบให้กับหัวใจตัวเองมากขึ้น ให้มันชัดเจนมากกว่านี้จนแน่ใจว่าตัวเองจะไม่ปฏิเสธและก่อกำแพงขึ้นมาอีก ทว่าเท้าที่กำลังก้าวเดินพ้นเขตวิลลาของตัวเองก็ต้องชะงักเมื่อเสียงของฟ้าครามตะโกนเรียกเอาไว้เสียก่อน สาวเจ้าจึงหันกลับไปมองแล้วส่งยิ้มไปให้“จะไปเอามื้อเช้าเหรอ”“ค่ะ กินมื้อเช้าก็ว่าจะออกไปเที่ยว จริงสิคะ พี่ครามช่วยลิสต์มาให้เอมได้ไหมคะว่ามีที่ไหนแนะนำบ้าง เอมขี้เกียจเสิร์ชดูอ่ะ”เชอเอมพูดออกไปตามตรงพร้อมสีหน้าหยีเมื่อพูดถึงความขี้เกียจของตัวเองให้ฟ้าครามได้หัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูกับนิสัยของรุ่นน้องคนนี้ที่เป็นลูกคุณหนูตัวจริง แต่ยังดีที่มีจิตใจดี ไม่เห็นแก่ตัว“ได้สิ เดี๋ยวจะสงเคราะห์ แต่ขอแกล้งเขาอีกสักหน่อยก็แล้วกัน” ฟ้าครามยิ้มหัวเราะตอบออกไป พลางชำเลืองมองเซนนิก้าที่กำลังยืนมองออกมาจากหน้าต่างวิลลาด้วยสายตาข่มขู่ไม่เป็นมิตร ราวกับว่าเขาเป็นศัตรูของเจ้าตัวมานาน“แค้นฝังหุ่นจังเลยนะคะ”“แน่นอน แฟนทั้งคนนะ มาขัดขวางความรักคนอื่นหน้าตา







