เข้าสู่ระบบขวัญข้าวคือแม่ครัวประจำเรือนหลังใหญ่ คอยจัดแจงทุกอย่างภายในบ้านโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องจ้างแม่บ้านให้เปลืองเงินเลย
ทำอาหารรสชาติถูกปาก ซักผ้าสะอาด บ้านเป็นระเบียบ เลี้ยงไม่เสียข้าวสุกจริงๆ
“พักบ้างนะครับพ่อเลี้ยง เดี๋ยวจะหมดแรงเหมือนคราวก่อน”
“อย่ามารู้ดี ไปทำงานได้แล้ว”
“ครับๆ” เขียดถูกไล่ให้ไปคุมคนงานที่กำลังยกลังองุ่นขึ้นรถ เมื่อเห็นว่าตะวันเริ่มลับขอบฟ้าแล้วลูกน้องข้างกายยังง่วนอยู่ตรงนั้น กัมพู จึงขึ้นควบมอเตอร์ไซต์วิบากที่ใช้วิ่งงานไร่ขับไปยังเรือนหลังใหญ่
ทางด้านขวัญข้าว กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมเสบียงตะกร้าใหญ่ไปที่ไร่องุ่น ข้าวสวยหุงสุกหม้อใหญ่ กับข้าวอีกสามอย่างในปิ่นโตสองเถาเผื่อพี่เขียดด้วยหนึ่งชุด
“จะไปยังไง” ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องทำแบบนี้แต่เพราะครั้งนี้เธอทำเผื่อคนงานในไร่ด้วย ก็เลยลืมนึกถึงยานพาหนะที่จะพาไป
เมื่อพึมพำกับตัวเองเสร็จ เด็กสาวก็รีบหาทางไปให้ถึงไร่องุ่นโดยเร็ว
แต่ ปั่นไปยังไม่ถึงครึ่งทางก็ต้องร้องเสียงดัง
“กรี๊ดดดด ไอ้มู่ ไอ้หมาบ้า” เจ้ามู่ หมาของกัมพูวิ่งตัดหน้าจักรยานสีชมพูของเด็กสาวจนทำให้เกิดเสียหลักพุ่งลงข้างทาง
“ขวัญข้าว”
“พ่อเลี้ยงช่วยขวัญด้วยค่ะ”
“ไอ้มู่ เดี๋ยวกูก็ยิงตายห่า” ในใจของพ่อเลี้ยงนึกโกรธหมาที่อุตส่าห์เก็บมันมาเลี้ยงเพราะสงสาร คงเพราะขวัญข้าวเป็นคนให้อาหารมันก็เลยวิ่งดักทักทายจนเกิดเรื่อง
“โอ๊ย เจ็บ!”
“ลุกไหวมั้ย” กัมพูรีบจอดรถเตะขาตั้งลงจอดแล้วปรี่เข้าไปหาขวัญข้าวที่ร้องโอดโอยอยู่ในพงหญ้า
“ขวัญเจ็บขา” เด็กสาวเอ่ยเสียงสั่นเพราะรู้สึกเจ็บมากจริงๆ
“ทีหลังไม่ต้องหักหลบ ชนมันเลยเข้าใจมั้ย”
“มันก็มีค่าเท่ากันนั่นแหละค่ะ มู่มันคงดีใจที่เห็นขวัญ”
“กลับบ้าน”
“พี่เขียดคงหิวแล้ว ขวัญทำมาเผื่อคนงานด้วยนะคะ”
“ค่อยให้เขียดมาจัดการ ฉันจะพาเธอกลับบ้านก่อน ไปทำแผลเดี๋ยวจะติดเชื้อ”
“ก็ได้ค่ะ” กัมพูอุ้มหญิงสาวขึ้นจากพื้นแล้วพามาขึ้นมอเตอร์ไซต์คันสูงที่จอดอยู่ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกอีกแหละที่ขวัญข้าวได้ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์วิบากโดยมีพ่อเลี้ยงเป็นคนขับ
“บอกว่าไง ซ้อนท้ายให้กอดเอว อยากตกรถเจ็บซ้ำหรือไง”
“ค่ะ ขอโทษค่ะที่ไม่จำ”
“ถ้าครั้งต่อไปต้องเตือนอีกจะจับนั่งหน้า”
“ขวัญจะจำเอาไว้ค่ะ” ขวัญข้าวกลัวทุกครั้งที่ถูกดุ ในชีวิตเชื่อฟังคำสั่งพ่อเลี้ยงเพียงคนเดียวเท่านั้น
บ้าน กัมพู
“เจ็บค่ะ พ่อเลี้ยงทำเบาๆ หน่อยสิคะ ขวัญเจ็บไปหมดแล้ว แสบมากด้วย”
“จะได้หายเร็วๆ ไง” เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ได้แผลกลับบ้าน
“ไม่ได้หายเร็วหรอกค่ะ ช้ำมากกว่าเดิมน่ะสิ”
“ฉันเลี้ยงเธอมากี่ปี”
“3 ปีค่ะ”
“รู้ว่าเจ็บ ทนเอาหน่อยเพราะฉันพยายามเบามือที่สุดแล้ว” เห็นน้ำตาเม็ดใหญ่หล่นเผาะก็อดสงสารไม่ได้ รู้ว่าเจ็บแต่ถ้าไม่ทำอะไรเลยมันก็จะไม่หาย แต่เธอก็ร้องเจ็บอยู่ดี
“ขวัญทนได้ค่ะ”
“น้ำตาไหลไม่หยุดเนี่ยนะ พอๆ เลิกทำ ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้มากินข้าว”
“ขวัญลืมบอกพ่อเลี้ยงค่ะ เมื่อวานมีจดหมายส่งมาเป็นภาษาอังกฤษ” กัมพูพยักหน้าแล้วโบกมือไล่ให้หญิงสาวขึ้นบ้านไปอาบน้ำจะได้ลงมากินข้าวเย็น
“กรี๊ดดดดดดดด” เสียงกรีดร้องของนางแบบสาวทำให้คนงานที่ยืนลุ้นสถานการณ์ห่างออกไปร้อยเมตรทำหน้าสยอง คราวนี้พ่อเลี้ยงคงไม่เอาแล้วจริงๆ“ให้มันได้แบบนี้สิวะ กูน่ะสะใจจริงๆ” ป้าพรตบมือฉาดใหญ่ ไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นแต่คิดว่าต้องเป็นเรื่องที่พวกตนลุ้นอยู่แน่นอน“ฉันว่าแบบนี้จบสวย ไปๆ ซะให้พ้น ฉันยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะอยู่กันยังไง พ่อเลี้ยงติดดินซะขนาดนั้น” ทุกคนเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่านางแบบไฮโซคนนี้ไม่เหมาะสมกับพ่อเลี้ยง ถึงจะสวย แซ่บ แค่ไหนก็ไม่เหมาะ แต่งเข้ามาก็คงมาทำกระแดะหยิบจับอะไรไม่เป็น พ่อเลี้ยงคงได้อดตายพอดี“ก็นั่นน่ะสิ สงสารไอ้ขวัญ มันคงอยู่ไม่ได้แน่ ถ้าแม่นั่นกลับมาจริงๆ”ขวัญข้าวคือลูกสาวเพียงคนเดียวของนายมนัสและนางประภา ป้าพรสนิทกับสองผัวเมียนี้มากๆ ทั้งคู่เป็นคนดีขยันทำมาหากิน อยู่ๆก็ล้มป่วยด้วยไข้ป่าพร้อมกันช่วงนั้นขวัญข้าวต้องแยกออกมาอยู่กับป้าพรชั่วคราว อาการทั้งคู่ไม่ดีขึ้นเลยทรงกับทรุดสลับกัน ไม่นานก็เสียบุญของขวัญข้าวที่ทำให้ป้าพรโล่งใจ พ่อเลี้ยงกัมพูรับขวัญข้าวเข้าไปดูแล ส่งเสียเลี้ยงดูไม่ให้อดอยาก มีการศึกษาที่ดี มีชีวิตสุขสบายไม่ต้องดิ้นรน“เดี๋ยวฉันมานะป้า”“เ
ขวัญข้าวถูกคนเอาแต่ใจกอบโกยเรือนร่างจนแทบไม่มีแรงเดิน ร่างสวยถูกอุ้มมาวางบนเตียงหลังจากถูกทำเสร็จไปหลายน้ำก่อนได้อาบน้ำอย่างจริงจัง“อ่า พ่อเลี้ยง”“ฉันอยากเอาเธอทั้งวันเลยขวัญ”“ใจร้าย”“ขึ้นให้หน่อยสิ” คำขอของกัมพูทำให้ขวัญข้าวคิดหนัก แต่สุดท้ายก็ถูกยกลอยขึ้นมานั่งคร่อมคนตัวโตจนได้“ขวัญทำไม่เป็นค่ะ”“สอดมันเข้าไปในตัวเธอ แล้วขยับเอวช้าๆ อ่า แบบนั้นสาวน้อย ดูเธอสิ น่าเอาเป็นบ้า”“อ่า ขวัญจุกจังเลยค่ะ” มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่เอวคอดและช่วยพยุงให้หญิงสาวเริ่มขยับ“เก่งมาก แบบนั้น ดีมากขวัญ” เขาให้กำลังใจและชื่นชมครั้งแรกของเธอไม่หยุดปาก“อื้อ ขวัญทำดีแล้วใช่มั้ยคะ”“ดีแล้ว” ทั้งคู่เล่นจ้ำจี้กันกลางวันแสกๆ ภายในห้องนอนของหญิงสาว ร่างกำยำแข็งแรงไม่ท่าทีเหน็ดเหนื่อย ยิ่งได้ชื่นชมก็ยิ่งต้องการไม่อยากหยุดพักทั้งที่ก่อนหน้าไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้กับเธอเลยไฟราคะกำลังลุกโชนเพราะได้เชื้อเพลิงอย่างดีเข้ามาเติมเต็ม ขวัญข้าวทิ้งตัวลงบนอกแกร่งเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจมอบความสุขให้กับกัมพูจนแทบสำลักออกปาก“นอนซะนะเด็กดีของฉัน”“พ่อเลี้ยงจะกินอะไรคะเย็นนี้ ขวัญจะได้ไปตลาด”“พักก่อนแล้วค่อยว่ากัน”“ก็ได้ค่ะ
ตำแหน่งนายหญิงงั้นเหรอ คิดวนอยู่ตรงนี้หลายรอบก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้อยู่ดีมันผิดคาดไปหมดจากที่คิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือความผิดพลาดกลับไม่ใช่แบบนั้น พ่อเลี้ยงมีสติและรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ พร้อมยังยกตำแหน่งเมียให้เธออีกด้วย“ขวัญข้าว”“พี่ชะเอม วันนี้มาเร็วจัง”“งานที่บ้านไม่มีอะไรแล้ว” ชะเอมฉีกยิ้มให้เพื่อนรุ่นน้อง เธอคือภรรยาของพ่อเลี้ยงขุนเขาเจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดของภาคเหนือ หากชะเอมว่างก็จะเดินข้ามเขตมาที่ไร่ของพ่อเลี้ยงกัมพูเพื่อมาพูดคุยกับขวัญข้าวเป็นประจำ“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ”“ดีจ๊ะ พี่พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” ขวัญข้าวเห็นใจชะเอมที่ต้องทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่เต็มใจอยากอยู่ด้วย เป็นการแต่งงานเฉพาะกิจที่สร้างความทุกข์ให้กับคนทั้งสอง“ดีแล้วค่ะ ขวัญเป็นกำลังให้พี่ชะเอมนะคะ วันนี้เราจะทำอะไรกันดีคะ”“น้องขวัญอยากไปไหน”“พี่ชะเอมจะถูกดุมั้ยคะ ขวัญกลัวพี่ชะเอมจะถูกพ่อเลี้ยงขุนเขาดุเหมือนครั้งนั้นอีก”“ไม่หรอกจ้ะ พี่ทำงานทุกอย่างเสร็จหมดแล้วไม่ได้หนีงานมาเที่ยวสักหน่อย” ขุนเขาและกัมพูไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่แต่ชะเอมก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะเธอไม่ได้มาทำเรื่องเสียหาย มีแต่คน
“เจ็บมากค่ะ” เด็กสาวตอบตามจริง ตอนนี้ก็ยังเจ็บอยู่แต่ก็พอทนได้เพราะไม่อยากละเลยหน้าที่ของตัวเอง“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ”“ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญรู้ว่าพ่อเลี้ยงเมา” ขวัญข้าวคิดว่าเหตุการณ์เมื่อคืนความผิดพลาด พ่อเลี้ยงคงเสียใจมากที่ถูกคุณน้ำผึ้งบอกเลิกเธอไม่คิดเรียกร้องและต้องการความรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้นเพราะสิ่งที่ได้มานับจากวันที่พ่อแม่เสียก็มากมหาศาลประเมินค่าไม่ได้“ใช่ ฉันเมา” เขายอมรับว่าตัวดื่มเยอะแต่ก็ไม่ถึงกับเมาจนไม่รู้เรื่องว่าทำอะไรลงไป“พ่อเลี้ยงไม่ต้องกังวลนะคะว่าขวัญจะเรียกร้อง”“ไม่เคยกลัวเลย เพราะฉันรู้ว่าเธอเป็นยังไง”“ค่ะ ขวัญสัญญาว่าจะอยู่ในที่ของตัวเองแต่พ่อเลี้ยงก็ต้องสัญญาด้วยนะคะว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับขวัญอีก” แบบนั้นที่ว่าก็คือรอยช้ำที่ทำให้เดินลำบากอยู่ตอนนี้“ไม่สัญญา” เขาย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางมองลึกเข้าไปในแววตาของเด็กสาวคนเก่งที่กล้ายื่นข้อเสนอและต่อรองเขา“แล้วพ่อเลี้ยงจะให้ขวัญทำยังไงคะ”“เป็นอะไรไป เธอเป็นเมียฉันแล้วนะขวัญ”“ทำแบบนั้นไม่ได้นะคะ ชาวบ้านจะนินทาเอาได้ พ่อเลี้ยงจะถูกมองไม่ดีด้วย”“ฉันไม่สนอยู่แล้ว ทำตัวดีมากแค่ไหนก็พ้นถูกนินทาอยู่ดี”“ขวัญลำบาก
ในห้องนอนของเขามีทุกอย่างแม้กระทั่งถุงยางเครื่องป้องกันถูกสวมใส่เรียบร้อยพร้อมกับร่างสูงที่โน้มต่ำลงมาทาบบนตัวเธอ“อ้าขาออกสิเด็กดี” เรียวขาสวยสั่นน้อยๆ แต่ก็ยอมอ้าออกตามที่เขาร้องขอ“ครั้งแรก เจ็บหน่อยนะ”กึก!เขารีบประกบจูบแล้วขยับส่วนล่างที่เพิ่งยัดเข้าไปในช่องรักคับแคบ หยดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยบ่งบอกถึงความทรมานที่ได้รับเจ็บและชาจนร่างกายแข็งทื่อ อยากจะร้องกรี๊ดตะโกนบอกไปว่าไม่เอาแต่ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในใจนั้นทำให้เธอกอดร่างสูงบนตัวเอาไว้แน่นขึ้นกว่าเดิม เป็นความรู้สึกที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน “อ่า” เขาถอนจูบออกจากปากเล็กรีบขยับความเป็นชายเข้าออกเพื่อให้ตัวเองรีบเสร็จโดยเร็ว “บะ เบาค่ะ” หน้าท้องแกร่งเกร็งจนกล้ามเนื้อเรียงเป็นลอน ไม่เคยกดดันมากเท่านี้มาก่อน ขวัญข้าวตัวเล็กน่าทะนุถนอมพอมานอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงความคิดนั้นดันหายไปเขาอยากกระแทกเธอด้วยความป่าเถื่อน อยากเอาเธอทั้งวันทั้งคืน เอาให้หมดแรงกันไปข้าง“อ่า สะเสียวมาก” เขากัดกรามแน่นเพราะช่องรักคับแคบกำลังบีบรัดท่อนเนื้อแทบระเบิดเรียวขาสวยถูกยกขึ้นพาดบ่าพยายามจะไม่เล่นท่ายากแต่ก็อดทนไม่ไหว เอวสอบโหมกระแทกค
“เด็กดี ฉันสัญญาว่าจะเลี้ยงดูเธอไปตลอดชีวิต” ชุดนอนสีหวานถูกถอดออกกลิ่นกายสาวโชยปะทะจมูกจนทำให้อดใจไม่ไหวก้มหน้าลงไปซุกไซร้ทุกส่วน“อ๊ะ” ในเมื่อขัดขืนแล้วแพ้ ขวัญข้าวก็พร้อมจะใช้โอกาสนี้ทำให้เขามีความสุขร่างกายนี้เธอเต็มใจยกให้เขาทั้งหมด จะฆ่าจะแกงกันก็ได้ เธอยอม “นมน่าดูดมาก” กัมพูยอมรับว่าหลงใหลเรือนร่างของเด็กสาวเข้าขั้นหน้ามืดตามัวเลยก็ว่าได้ปลายลิ้นสากลากเลียเต้าอวบที่ลอยเด่นอยู่ตรงนั้นหน้า ดูดย้ำลงบนจุกสีหวานจนคนใต้ร่างหลุดเสียงคราง“พ่อเลี้ยง ขวัญไม่ไหว อ่า”“แค่นี้ก็แฉะแล้วเหรอ” เขายกนิ้วที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำข้นสีใสขึ้นมาแล้วยัดมันเข้าปากอย่างไม่นึกรังเกียจ กายสาวบิดเร่าเมื่อสองมือใหญ่จับเรียวขาแยกออกจากกัน“จะทำอะไรคะ” แค่นี้เธอก็จะขาดใจตายอยู่แล้ว“อยากกินของหวาน” พูดจบก็แทรกใบหน้าเข้าไป เพียงปลายลิ้นสัมผัสเอวสวยก็ยกลอย เสียววาบช่องท้องจนอยากกรีดร้อง“อื้อ”“เธอเป็นของฉันคนเดียวแล้วนะขวัญข้าว” นิ้วชี้ยาวสอดเข้าไปในช่องแคบที่ยังไม่เคย สลับลิ้นเลียติ่งน้อยน่ารักที่นูนยื่นออกมาสร้างความทรมานให้เด็กสาวจนแทบขาดใจ“อื้อ ขวัญไม่ไหว”“ปล่อยใส่ปากฉันเลยขวัญข้าว”“อื้อ” ใบหน้าสวยส่า





![จิรัติพันประดับ [เซตเกี่ยวรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)

