Home / โรแมนติก / พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ / บทที่ 8...กำหนัดร้อนในความหนาว

Share

บทที่ 8...กำหนัดร้อนในความหนาว

“พรุ่งนี้มันก็จะออกไปจากชีวิตของพ่อแล้ว”

สายตาอยากรู้อยากเห็นแทนที่จะก้มมองขาขวาใส่เฝือก แต่กลับจ้องดุ้นโตฝังมุกของเขาแทน

เขารู้ว่าเธอสนใจอะไรอยู่ก็เลยยิ้มกริ่ม “ยุ้ยลบรูปที่พ่อส่งผิดรึยัง”

“อ่า...” ริมฝีปากสวยอ้าหวอ เพียงเท่านี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอยังเก็บไว้ “เปล่าซะหน่อย ลบไปนานแล้ว”

“เหรอ?” เขาไม่มีวันเชื่อหรอกน่า ฝ่ามือใหญ่จับไหล่อ้อนแอ้นแล้วดันร่างเธอให้นอนลงบนเตียง ร่างสวยทิ้งตัวลงนอนอย่างที่เขาต้องการ โดยง่ายดาย...

เธอเองไม่คิดเลยว่าตัวเองจะยอมให้พ่อเลี้ยงบงการขนาดนี้ ตอนนี้เธอคงเงี่ยนเต็มทีแล้วสินะ

“อย่างยุ้ยไม่จำเป็นต้องเซฟภาพของพ่อเก็บไว้หรอก เพราะยุ้ยเป็นเจ้าของมัน พ่อยกมันให้ยุ้ย”

ใบหน้าสวยแดงก่ำ หัวใจเต้นหนัก “คุณน่ะ พูดอะไรก็รู้ไม่รู้ค่ะ น่าเกลียดจัง”

“ถึงขนาดนี้แล้ว เราไม่ต้องสร้างภาพกันหรอกยุ้ย เป็นตัวของตัวเองกันดีกว่า รักก็คือรัก อยากก็คืออยาก เงี่ยนก็คือ...เงี่ยน ถ้ายุ้ยเงี่ยนก็บอกพ่อ เดี๋ยวพ่อทำให้ ยุ้ยอยากให้พ่อทำอะไรให้ บอกมาได้เลย”

หัวใจเธอเต้นหนักกว่าเดิม เธอมาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่ยื่นมือจับลำร้อนของเขาแล้วลูบคลำเหมือนมันเป็นของเล่น “ใหญ่จริง ใหญ่มาก”

เขายิ้มก
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   ตอนจบ...เจ้าสาวของคุณอา

    “อย่าเพิ่งแตกครับ ฟังก่อน พราวไม่ใช่ลูกพี่สิงขรหรอกครับ เราสองคนไม่ได้เป็นอาหลานกันจริงๆ ผมตรวจดีเอ็นเอเรียบร้อยแล้ว ผลออกมาว่าเราไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดกันเลย ดังนั้น ไร่ของเรากำลังจะมีงานแต่งงานเกิดขึ้นในเร็วๆนี้ หากป้าจะเอาเรื่องนี้ไปโพทะนาให้ทั่วไร่ ผมก็ไม่ห้ามนะ”“จริงหรือคะ”“จริงสิครับ”ป้าไฉไลนั้นดีใจยิ่งกว่าพราวนภาเสียอีก ท่านกอดพราวนภาจนแน่น แสดงความยินดีกับเจ้านายทั้งสองคนอย่างจริงใจ“แล้วที่คุณหนูอาเจียน...อย่าบอกนะคะ”รอยยิ้มเจือเขินของสิงหรัตน์และพราวนภาทำให้คุณป้าไฉไลรู้ได้ทันทีว่าไร่แห่งนี้กำลังจะมีเจ้านายน้อยถือกำเนิดขึ้นแล้ว เพราะงั้น เธอในฐานะแม่บ้านคนสนิทของพ่อเลี้ยงแห่งไร่ตะวันฉาย จึงจะต้องทำหน้าที่กระจายข่าวดีนี้ให้ทั่วถึงกันเสียหน่อย ไอ้พวกที่ชอบนินทาเจ้านายจะได้เงียบปากเงียบคำกันเสียทีเป็นที่เปิดเผยแล้วว่าคุณหนูพราวนภาไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อเลี้ยงสิงขร ดังนั้น เธอจึงไม่ใช่หลานสาวแท้ๆของคุณอาสิงหรัตน์เช่นเดียวกันส่วนข่าวลือที่ว่าคุณหนูพราวนภาหายไปกับผู้ชายถึงสามวันสามคืนนั้น ก็ไม่ใช่ใครอื่นเลย ผู้ชายคนนั้นก็คือพ่อเลี้ยงสิงหรัตน์ ซึ่งเป็นพ่อของลูกในท้

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 38...เราสองคนกำลังจะแต่งงานกัน

    "อะไรกันคะคุณสิงห์ พินัยกรรมอะไรกันคะ พี่ไม่เห็นเคยรู้เลย”“มันเป็นพินัยกรรมฉบับที่สองครับ พี่สิงขรได้เขียนเอาไว้ว่า...ภรรยาของข้าพเจ้า นางพิไลลักษณ์ได้คบชู้สู่ชายมานานหลายปี ทำให้ข้าพเจ้าเกิดความเสียใจและล้มป่วยลงจนอาการทรุดหนัก แต่เธอก็ไม่เคยเหลียวแล ปล่อยปละละเลยเพราะมัวแต่หาความสุขส่วนตน ข้าพเจ้าจึงต้องการให้ภรรยาและชู้รักออกไปจากไร่แห่งนี้ ทันทีที่ข้าพเจ้าเสียชีวิตลง โดยภรรยาของข้าพเจ้าจะไม่ได้ทรัพย์สินใด ๆ ติดตัวไปเลย แม้แต่ลูกสาวสองคนก็ไม่มีสิทธิ์นำพาติดตัวไป ลูกสาวสองคนได้แก่เพ็ญกมลและพรฤดี จะยังคงมีสิทธิ์ในทรัพย์สินตามที่ข้าพเจ้าได้ลงบันทึกไว้ในพินัยกรรมฉบับแรกทุกประการ...”พิไลลักษณ์ ปรีชา และเพ็ญกมลถึงกับหน้าเซียวหน้าซีด แทบจะทนฟังเนื้อความในจดหมายนั้นต่อไปไม่ได้“หมายความว่าพี่จะต้องออกไปจากไร่หรือคะ”“ความจริงผมควรจะทำตามพินัยกรรมของพี่สิงขรตั้งแต่เมื่อ 9ปีก่อน แต่ผมก็ไม่ได้ทำ จึงเกิดเรื่องร้ายขึ้นในวันนี้ ผมถือว่าผมเองก็มีส่วนผิดในเรื่องนี้เช่นเดียวกัน เพราะงั้น พี่พิไลกับพี่ปรีชาจึงจะต้องออกจากไร่ไปตั้งแต่วันพรุ่งนี้ และจะไม่กลับมาที่ไร่แห่งนี้อีกจนตลอดชีวิต”พิไลลักษณ์

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 37...สารภาพผิด

    “กูจะตัดของมึงด้วย อีแก่จะได้ไม่มีอะไรใช้งานในนรก!”“ฮือ...ไอ้สารเลว! มึงไม่ได้ตายดีแน่! โธ่ลูกแม่ เจ็บมากมั้ยลูก! ไอ้ชั่วมึงทำลูกกู”“อ้าว ทีลูกคนอื่น มึงยังสั่งให้กูไปทำเลย พอทำลูกสาวมึงบ้าง มึงกลับมาแช่งกูซะงั้น...จุ๊ๆๆๆ แต่ลูกสาวมึงอร่อยเหาะเลยว่ะ ชักเสียดาย เก็บไว้ก่อนดีมั้ยนะ เอาไปรวมกับอีวารีที่กระท่อมดีกว่า จะได้อยู่กันแบบสามคนผัวเมียไปจนเบื่อ แล้วพอเบื่อ ก็ค่อยทุบหัวฝังดินในหลุมเดียวกันไปเลย ง่ายดีออก!!”ขาดคำนั้น...ลูกปืนปริศนายิงเข้ามาที่ต้นขาของไอ้เมฆจนมันล้มลงไป“โอ๊ย!”สิหรัตน์พร้อมลูกน้องอีกประมาณห้าคนเดินเข้ามาในบ้าน โดยมีอาวุธครบมือทุกคน“ขจร จับตัวมันส่งตำรวจ แล้วก็ให้คนไปช่วยวารีที่กระท่อมกลางป่าด้วย”“ครับพ่อเลี้ยง!”เมื่อเห็นสิงหรัตน์ยืนอยู่ตรงหน้า พิไลลักษณ์ถึงกับปล่อยโฮออกมาด้วยความโล่งใจ“ฮือ...คุณสิงห์ ช่วยพี่ด้วย ช่วยยัยเพ็ญด้วยค่ะ มันจะฆ่าพวกเราทั้งหมด!”“ใจเย็นครับพี่พิไล มันกำลังจะได้รับผลกรรมที่มันก่อขึ้นแล้วครับ”พราวนภาตามเข้ามา ด้วยสีหน้าตระหนกตกใจ เธอตรงเข้าไปหาร่างของเพ็ญกมลที่ยังนอนไม่ได้สติทันที“คุณพี่เพ็ญ!...เป็นยังไงบ้างคะ คุณอาคะ รีบพาคุณพี่เพ็

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 36...รับกรรมหนัก

    “ฉันหวังให้เป็นอย่างนั้นล่ะ แต่ถ้าวันพรุ่งนี้ยังติดต่อทั้งสองคนไม่ได้ ฉันจะขอให้คุณสิงห์ช่วยแล้วล่ะ”“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นล่ะครับ...แล้วเรื่องคุณหนูพราวเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่ากลับมาแล้ว”“ก็ดูระรื่นดี” พิไลลักษณ์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความแค้นใจ “ถึงว่าแววตามันดูมั่นใจนัก มันทำให้ไอ้เมฆทรยศเราได้ ยัยนี่ไม่ธรรมดา สงสัยจะปล่อยมันไว้ไม่ได้แล้ว คงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด!”“ก่อนที่จะจัดการคุณหนูพราว หรือจัดการไอ้เมฆ ผมว่าคุณพักผ่อนก่อนดีกว่านะ เก็บแรงเอาไว้ก่อน พรุ่งนี้เรายังมีเรื่องต้องสะสางอีกเยอะ ไปเถอะ ผมจะพาไปนอน...”ขาดคำนั้น ปรีชาร้องลั่นออกมาเต็มเสียง ก่อนจะสลบฟุบลงไปนอนกองกับพื้น เลือดแดงสดไหลออกมาจากท้ายทอยแทบจะทันที“หา....” พิไลลักษณ์ตกใจตาเหลือก ก่อนหันขวับมองคนร้ายที่ยืนถือไม้หน้าสามตรงหน้า“ไอ้...ไอ้...ไอ้เมฆ!!”“หึ! ใช่ กูเอง คนที่พวกมึงอยากฆ่าให้ตายไง!” ไอ้เมฆย่างสามขุมเข้ามาหาพิไลลักษณ์ “กูมานี่แล้วไง อยากฆ่ากูนักไม่ใช่เหรอ มาสิ มาฆ่ากูเลย!”“อย่าเข้ามานะ!!” พิไลลักษณ์ถอยหลังรนรานโดยไม่ทันระวังจึงเหยียบนลำตัวของปรีชาเข้าอย่างจัง จึงทำให้เธอล้มหงายลงไปอีกคน “โอ๊ย! ไอ้สารเล

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 35...กรรมตามทัน

    “หา...ไอ้..ไอ้เมฆ! แกคิดจะทำอะไร...ไอ้สารเลว! แกหยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าทำฉันนะ!!”“แหม..ร้องลั่นเชียว เวลาสั่งให้ทำคนอื่น เสียงระริกระรี้มีความสุขสะใจสุดๆเชียวนะ แต่พอถึงตาตัวเอง สั่นเป็นลูกหมาตกน้ำเลยโว๊ย...หือ...น่าจะจับอีแก่กับลูกสาวมาอีกคน จะได้พร้อมหน้าพร้อมตา แล้วก็ให้ไอ้ปรีชานี่แหละ ทำพวกมึง...แต่ถ้ามากันเยอะ กูก็ต้องเหนื่อยอีก งั้นจัดไปทีละคนแล้วกัน เอาแบบชัวร์ๆแต่ไม่ต้องเสี่ยงมาก ดีมั้ยครับคนสวย”“กรี๊ดดดดด อย่านะ อย่าเข้ามา!!!” วารีทิพย์หวีดร้องลั่นไปทั้งป่า ยามถูกไอ้เมฆกดร่างแล้วสอดท่อนเอ็นเข้ารูสาวของเธออย่างแรงไร้ปราณี“อ๊า...อร๊ายยยย เจ็บ...ช่วยด้วย ช้วยด้วย!”เธอร้องลั่น น้ำตาไหล ไอ้เมฆหนวกหูจัด เลยฟาดหน้าเจ้าหล่อนไปสองที จนเลือดซึมมุมปาก“โอ๊ย! ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว! มึงตบกูทำไม”“มึงจะได้หยุดร้องซะทีไง กูรำคาญ!!”“คอยดูเถอะ มึงทำกูแบบนี้ มึงไม่ได้ตายดีแน่!”“มึงคิดว่ากูกลัวมึงเหรอ ถ้ากูกลัว กูไม่จับมึงมาหรอก ป่านนี้กูหนีไปถึงพม่าแล้ว กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อมึงจะทำกับลูกเขยได้ลงจริงเหรอ”“ไอ้บ้า! กูไม่ใช่เมียมึง!”“ไม่ใช่ได้ไง ดูสิดู แหกตาดู อะไรอยู่ในรูปู”วารีทิพย์หลับตา

  • พ่อเลี้ยงพันธุ์ดุ   บทที่ 34...เสร็จไอ้เมฆ

    “จริงด้วย วันนี้คุณหนูได้กลับบ้านแล้วนี่นา”ขจรศักดิ์ยิ้มกริ่ม เพราะรู้ใจเจ้านายดีว่าคิดอย่างไรกับสาวน้อย...“พ่อเลี้ยงไม่ต้องห่วงครับ รีบกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง ถ้ามีอะไรคืบหน้า ผมจะรีบโทรไปรายงานทันที”“ฝากด้วยนะ ขอบใจมากที่ทำงานสำเร็จลุ่ล่วงเป็นอย่างดี เสร็จจากงานนี้ ทุกคนจะได้รับโบนัสไม่อั้น”ห้านาทีต่อมา รถกระบะคันใหญ่ของสิงหรัตน์ขับเคลื่อนลงจากเขา มุ่งสู่ไร่ชาอันกว้างใหญ่ บ้านแสนรักของเขาที่มีหญิงสาวที่เขารักรออยู่...พิไลลักษณ์ยืนรอวารีที่จุดนัดพบซึ่งเป็นช่วงรอยต่อระหว่างไร่ตะวันฉายและไร่ภูวารีนั่นเองที่แห่งนี้กลายเป็นที่นัดหมายพูดคุยงานอย่างลับๆมานานนับเดือนแล้ว หลังจากที่รู้กันว่าต่างมีเป้าหมายเป็นคนเดียวกันหญิงสูงวัยรอด้วยใจกระวนกระวาย เดินไปเดินมาไม่หยุด ชะโงกชะเง้อชะแง้แลหนทางจนคอจะเคล็ดอยู่แล้ว“ยัยเพ็ญก็หายจ้อย ปรีชาก็ไม่ยอมกลับบ้าน โทรศัพท์ก็ไม่รับทั้งคู่ ยังไม่รู้ตัวอีกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”จังหวะนั้นเอง วารีทิพย์ก็โผล่มา ด้วยสีหน้าหนักใจไม่แพ้พิไลลักษณ์“ไอ้เมฆ ไอ้เฮงซวย! ไหนคุณพิไลบอกว่าไว้ใจได้ มันเพิ่งจะส่งข้อความมาขู่วารีเมื่อกี้ มันน่านัก!”“มันส่

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status