ตอนที่ 14 คนบ้านี้คุณหลอกฉันเหรอ?

“ค่อยยังชั่ว...คิดว่าตายทั้งๆที่ยังหายใจอยู่” คริสต์พูดพร้อมกับยิ้มออกมา

               “บ้าเหรอเปล่าคุณนะ!...ตบเข้ามาได้...ฉันก็เจ็บเป็นนะ”

               “ใครจะไปรู้ล่ะ!...แหย่เล่นแค่นี้ถึงกับช็อคไปเลย...”

“แหย่เล่น?...คนบ้านี้คุณหลอกฉันเหรอ?...” คริสต์รีบลงจากเตียง เมื่อหญิงสาวกำลังจะดึงหมอนมาฟาดเขา คริสต์ยืนยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้าที่ลุกขึ้นมานั่ง แต่ไม่ลืมที่จะดึงผ้าห่มกระชับกายมากขึ้น แต่ใครเล่าจะเข้าใจ ‘รอยยิ้ม’ แบบนั้นของคริสต์คงไม่มี นอกจากเจ้าตัว.... คริสต์เดินเข้าห้องน้ำไป...

               กอหญ้ามองตามจนคริสต์หายเข้าไปในห้องน้ำ สายตาก็เริ่มทำงานในภารกิจแรกทันที คือมองหาเสื้อผ้าของตนเอง ‘ว่างเปล่า’

               “บ้าจริง!....ป่านนี้ยายกิ๊กคงเป็นห่วงแย่แล้ว” กอหญ้าพึมพำกับตัวเอง เมื่อเธอหาเสื้อผ้าของตัวเองไม่เจอ เธอขยับตัวอย่างระมัดระวังและรวบผ้าห่มที่คลุมกายกระชับมากขึ้นและจัดให้ขาของเธอสามารถเดินได้ กอหญ้าเห็นเครื่องมือสื่อสารของคริสต์วางไว้ เธอรีบคว้าขึ้นมาและกดเพื่อเปิดหน้าจอ...ล็อค!...มันล็อค...แน่นอนมันต้องล็อค!...เอาว๊ะ!!!

               “คุณ!...ก็อกๆๆๆ....ได้ยินฉันมั้ย?” กอหญ้าที่ขยับเดินไปยังประตูห้องน้ำที่คริสต์หายเข้าไป เธอตะโกนเรียก และเคาะประตู

               “มีอะไร?...” เสียงคริสต์ตอบกลับมา

               “ฉันต้องใช้โทรศัพท์ แจ้งเพื่อนฉัน ป่านนี้คงเป็นห่วงฉันแล้ว...ขอยืมของคุณหน่อย”

               “…ห้า...ห้า...แปด..แปด...เก้า...เก้า” คริสต์เข้าใจทันที จึงตะโกนบอกรหัสเปิดเครื่องทันที แหละนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่แปลกสำหรับเขา เพราะคริสต์ไม่เคยให้ใครหรือผู้หญิงคนไหนล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวมากขนาดนี้มาก่อน

               “ขอบคุณ...” กอหญ้าเมื่อเปิดรหัส ก็กดเบอร์เพื่อนสาว ‘กิ๊ก’ ให้ตายเถอะ! เครื่องไม่เปิด กอหญ้าจึงกดเบอร์ตัวเอง เพราะกระเป๋าของเธออยู่กับก๊ิก...

               “กิ๊ก!...หญ้านะ!...ปลอดภัย!...อย่าพึ่งถามอะไร?...แกมารับฉันหน่อย...ที่...เอ่อนั้นสิ...แล้วที่นี่มันที่ไหน?...รอแป็บนะ!...”  กอหญ้าขยับเดินไปยังประตูห้องน้ำอีกครั้ง...

               “คุณ!...ก็อก!!!!!...” กอหญ้าผงะถอยหลังเล็กน้อย เมื่อประตูถูกเปิดจากด้านใน

               “มีอะไร?...” คริสต์ที่ออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำ ที่เส้นผมยังคงเปียกชื้น กอหญ้าที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถึงกับหน้าแดง เพราะสาบเสื้อคลุมแหวกออกให้เห็นแผงอกหนาของชายตรงหน้า พร้อมกับกลิ่นสบู่ที่หอมชวนน่าสูดดมเข้าไปในร่างกายเธอยิ่งนัก...

               “คือ...เอ่อ...ที่นี่...ที่ไหนเหรอ?...เพื่อนฉันจะมารับ...” คริสต์พยักหน้าเข้าใจ ยื่นมือไปดึงโทรศัพท์ของเขาที่อยู่ในมือกอหญ้ามา

               “เดี๋ยวผมบอกให้...ส่วนคุณไปอาบน้ำล้างตัวก่อน...” คริสต์ดันหลังกอหญ้าที่ยืนงงๆถูกคริสต์ดันให้เข้าไปในห้องน้ำที่เขาพึ่งออกมา พร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อย “สวัสดีครับ!...” คริสต์กรอกเสียงใส่โทรศัพท์ที่ปลายสายยังถือสายรอ

               กอหญ้าเปิดประตูห้องน้ำออกมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปสี่สิบนาที ในห้องนอนว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของคริสต์ กอหญ้ากระชับเสื้อคลุมอาบน้ำมากขึ้นและเดินไปยังประตูทางออกห้องนอน แต่เมื่อเธอเดินเข้าใกล้ประตู ประตูก็เลื่อนเปิดเองอัตโนมัติ กอหญ้ามองตามมีรอยยิ้มเล็กน้อย

               โซนด้านนอกก็เป็นห้องรับแขก ห้องนั่งเล่น และครัวเล็กๆ กอหญ้ากลืนน้ำลายลงคอทันที เมื่อบนโต๊ะทานอาหารมีอาหารวางไว้หลายอย่าง

               “อาบน้ำเสร็จแล้ว...เรามาทานมื้อเช้าก่อน...เสื้อผ้าของคุณและของผมเดี๋ยวสักพักแม่บ้านคงนำขึ้นมาให้...” คริสต์เอ่ยกับกอหญ้า

               “เอ่อ!...ไม่เป็นไรค่ะ...ฉันเกรงใจ” กอหญ้ากล่าวออกไปด้วยเสียงที่เบามาก

               “มานั่งตรงนี้!...และมากินซะ...” คริสต์ย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นอย่างออกคำสั่ง พร้อมจดจ้องใบหน้าที่เขาต้องอดยอมรับไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ผิวพรรณเธอหมดจด ยิ่งไม่มีเครื่องแต่งหน้าเธอดูอ่อนกว่าวัยมาก แน่นอนเธอต้องอายุเกินยี่สิบไม่งั้นคงเข้าไปในผับไม่ได้แน่

               กอหญ้าเหลือบมองคริสต์เล็กน้อย และค่อยๆเดินไปยังเก้าอี้ที่เขาบอก เพราะเธอก็ฉลาดพอที่จะไม่ก่อเรื่องให้เป็นเรื่องในสถานการณ์ที่เธอเสียเปรียบทุกอย่างแบบนี้ “...ขอบคุณ...” กอหญ้ากล่าวเสียงเบาออกมา

            “…ผมคุยกับเพื่อนคุณแล้ว!...เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณเอง.../...เพล้ง!!!” คริสต์เอ่ยบอกขณะที่กำลังทานมื้อเช้าที่นั่งตรงข้ามกับเธอ กอหญ้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจนมีดที่หั่นขนมปังเลื่อนตกลงบนจาน และเสียงนั้นก็ทำให้คิ้วหนาของคริสต์ขมวดเข้าหากันทันที แปลก! ทั้งคนตรงหน้าเขาและคนที่เธอบอกว่าเป็นเพื่อนของเธอ ...มันอะไรกันหนักกันหนา ทำไมสองคนนี้ทำเป็นมีลับลมคมนัย... เพราะตอนที่เขาบอกกับเพื่อนเธอว่า เดี๋ยวเขาจะไปส่งเพื่อนของเธอเอง ตอนนั้นปลายสาย...