로그인공유
ตอนที่ 3 นักเขียนกอหญ้า
최신 업데이트:
2025-12-03 21:23:20“คุณกอหญ้าจะเข้าสำนักพิมพ์เหรอครับ?” ลุงหวังเอ่ยถาม เมื่อเห็นการแปลงโฉมของเธอ ที่เขาจะเห็นไม่ค่อยบ่อย และแน่นอนเรื่องนี้ลุงหวังก็ต้องปิดเป็นความลับเช่นกัน
“เปล่าค่ะ...หญ้ามีประชุมที่ช่องสถานี...แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานเขียนค่ะ” กอหญ้าตอบออกไปอย่างใจดี และขอตัวไปยังรถคันเล็กซูซูกิ Swift สีเหลืองที่เธอจะนานๆใช้ที เพราะนี้คือรถของนักเขียนนามปากกา ‘กอหญ้า’
ลุงหวังยืนมองพร้อมรอยยิ้ม และกำลังจะกลับไปทำหน้าที่ต่อ...
“สวัสดีครับคุณคริสต์...” ลุงหวังทักทายผู้อาศัยชั้นบนสุดของอาคาร
“สวัสดีครับลุง...สามสี่วันมานี้ผมไม่เห็นลุงเลยนะครับ...” คริสต์ทักทายและพูดคุยกับลุงหวังอย่างเป็นกันเอง
“ลุงลากลับบ้านที่หัวหิน...พึ่งกลับมาทำงานวันนี้ครับ” คริสต์พยักหน้ารับรู้และขอตัวเดินไปยังรถ Land Rover Discovery Sport สีดำ และเคลื่อนออกจากที่จอดไปยังอาคารของช่องสถานีที่คุณหญิงศศิธรเป็นประธานบริหาร และอีกตำแหน่งคือแม่ผู้กำเนิดเขานั่นเอง
‘ณ อาคารสถานีโทรทัศน์’
“สวัสดีครับ...ติดต่อชั้นไหนครับ” เจ้าหน้าที่ทางเข้าอาคารจอดรถของอาคารสถานีสอบถามกอหญ้า ที่เปิดกระจกรับใบจอดรถ
“เอ่อ...ไม่ทราบชั้นค่ะ...แต่ดิฉันมีประชุมกับคุณเขมิกาค่ะ...”
“คุณนักเขียน!...เชิญชั้นสองเลยครับ” กอหญ้ายิ้มและกล่าวขอบคุณ เคลื่อนรถมายังชั้นสองตามที่ได้รับแจ้ง แต่เอ้!...แล้วเธอต้องจอดตรงไหนกันละ ถึงที่นี่จะเป็นลานจอดรถสำหรับผู้บริหารแต่เธอก็ไม่รู้ว่าที่ตรงไหนเป็นที่ถูกเตรียมไว้ให้เธอ....
“…ตรงนี้แล้วกัน ใกล้ทางเข้า” กอหญ้าเข้าจอดช่องที่ว่างที่ไม่มีกรวยกั้น และเธอก็มองไม่เห็น รปภ. ที่ชั้นนี้ด้วย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ก่อนลงจากรถเธอไม่ลืมที่จะต้องสวมแว่นตาหนาเตอะ เพื่อช่วยในการปิดบังใบหน้าและลงจากรถไป
“สวัสดีค่ะ...ติดต่อชั้นไหนคะ” เสียงเจ้าหน้าที่ประจำเค้าเตอร์ชั้นสอง สอบถามกอหญ้า เมื่อเธอเดินเข้ามา
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ...แต่ดิฉันมีนัดประชุมกับคุณเขมิกา เวลาสิบโมงค่ะ”
“คุณคือเจ้าของผลงาน ‘พ่ายกลซาตาน’...ขออนุญาตเรียกคุณกอหญ้านะคะ...” กอหญ้ายิ้มและพยักหน้าให้กับเจ้าหน้าที่ ที่ดูตื่นเต้นมากขึ้น “...ขออนุญาตนะคะ...ขอลายเซ็นหน่อยได้มั้ยคะ?...ชอบมากเลยค่ะ...คือดิฉันเป็นแฟนผลงานของคุณกอหญ้าค่ะ...ไม่คิดว่าคุณกอหญ้าดูอายุยังน้อยอยู่เลย...ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ?” กอหญ้าได้แต่ยิ้มตลอดการตื่นเต้นของเจ้าหน้าที่ตรงหน้า
“เอ่อ...หญ้าขออนุญาตเป็นการให้เพียงลายเซ็นอย่างเดียวนะคะ...เรื่องถ่ายภาพต้องขอโทษด้วยนะคะ...ไม่สะดวกจริงๆค่ะ” กอหญ้าตอบออกไปอย่างสุภาพ เมื่อเธอหาช่องในการพูดกับเจ้าหน้าที่ตรงหน้าได้ “...ขอบคุณนะคะ...” กอหญ้ากล่าวขอบคุณพร้อมกับส่งคืนเล่ม ‘พ่ายกลซาตาน’ ที่เจ้าหน้าที่ตรงหน้ายื่นมาให้
“ขอบคุณค่ะ...ไม่เป็นไรค่ะ...ลายเซ็นก็ดีใจแล้วค่ะ...เดี๋ยวรบกวนคุณกอหญ้ารอสักหน่อยนะคะ คุณเขมิกายังไม่เข้ามาค่ะ...”
“อ๋อ!...ได้ค่ะ...ไม่เป็นไรเพราะนี้ก็ยังไม่ถึงเวลานัดเลย...งั้นเดี๋ยวขอไปรอที่ร้านคอฟฟี่ช็อปตรงนั้นแล้วกันนะคะ...” กอหญ้าบอกอย่างสุภาพและขอตัว
“สวัสดีครับ...รับอะไรดีครับ” พนักงานร้านคอฟฟี่ช็อป กล่าวทักทายลูกค้าที่เดินมาถึงตรงหน้าเค้าเตอร์
“ขอเป็นลาเต้เย็น หวานน้อยค่ะ”
“เจ็ดสิบบาทครับ...เดี๋ยวคุณลูกค้านั่งรอที่โต๊ะได้เลยครับ...เดี๋ยวพนักงานนำไปเสิร์ฟครับ...” กอหญ้าชำระเงินเรียบร้อย ก็เดินไปยังโต๊ะตัวเล็กที่สำหรับนั่งได้เพียงสองคน ตอนนี้เก้าโมงครึ่ง เธอมาถึงก่อนเวลา นั้นก็เพราะเธอเผื่อเวลาเดินทางและออกมาเช้ากว่าปกติเพื่อเลี่ยงชั่วโมงเร่งด่วนของคนทำงาน
“ขอบคุณค่ะ...” กอหญ้ากล่าวกับพนักเสิร์ฟ ที่นำลาเต้เย็นมาให้เธอ พร้อมหนังสือพิมพ์ฉบับประจำวันนี้ กอหญ้าจึงอ่านเพื่อฆ่าเวลา
“ทายาทช่องดัง...กับสาวคนใหม่อีกแล้ว...” กอหญ้าเปิดมาถึงหน้าบันเทิง ก็ต้องพบการพาดหัวข่าวถึง คริสต์ ทายาทของคุณหญิงศศิธร เจ้าของสถานีที่เธอกำลังจะเซ็นสัญญามอบบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’ ให้กับทางช่องไปสร้างเป็นละคร ซึ่งกอหญ้าแค่มองผ่านๆ เธอไม่ได้ให้ความสนใจเท่าไหร่
‘ในเวลาเดียวกัน ณ ลานจอดรถชั้นสอง ที่สถานี’
“ลุงชัด!...ปี๊ด ปี๊ด...” คริสต์กดแตรรถ เรียก รปภ. ที่ประจำชั้นสอง เมื่อตอนนี้ที่จอดรถประจำของเขาไม่ว่างเหมือนทุกครั้ง
“คุณคริสต์...”
“ลุงชัด!...หมายความว่าไงครับ” คริสต์ถามกลับทันที ด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ และสายตาย้ายไปยังรถสีเหลือง สลับกับการมองลุงชัด
최신 챕터
พ่ายกลซาตาน ตอนที่ 14 คนบ้านี้คุณหลอกฉันเหรอ?
“ค่อยยังชั่ว...คิดว่าตายทั้งๆที่ยังหายใจอยู่” คริสต์พูดพร้อมกับยิ้มออกมา “บ้าเหรอเปล่าคุณนะ!...ตบเข้ามาได้...ฉันก็เจ็บเป็นนะ” “ใครจะไปรู้ล่ะ!...แหย่เล่นแค่นี้ถึงกับช็อคไปเลย...”“แหย่เล่น?...คนบ้านี้คุณหลอกฉันเหรอ?...” คริสต์รีบลงจากเตียง เมื่อหญิงสาวกำลังจะดึงหมอนมาฟาดเขา คริสต์ยืนยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้าที่ลุกขึ้นมานั่ง แต่ไม่ลืมที่จะดึงผ้าห่มกระชับกายมากขึ้น แต่ใครเล่าจะเข้าใจ ‘รอยยิ้ม’ แบบนั้นของคริสต์คงไม่มี นอกจากเจ้าตัว.... คริสต์เดินเข้าห้องน้ำไป... กอหญ้ามองตามจนคริสต์หายเข้าไปในห้องน้ำ สายตาก็เริ่มทำงานในภารกิจแรกทันที คือมองหาเสื้อผ้าของตนเอง ‘ว่างเปล่า’ “บ้าจริง!....ป่านนี้ยายกิ๊กคงเป็นห่วงแย่แล้ว” กอหญ้าพึมพำกับตัวเอง เมื่อเธอหาเสื้อผ้าของตัวเองไม่เจอ เธอขยับตัวอย่างระมัดระวังและรวบผ้าห่มที่คลุมกายกระชับมากขึ้นและจัดให้ขาของเธอสามารถเดินได้ กอหญ้าเห็นเครื่องมือสื่อสารของคริสต์วางไว้ เธอรีบคว้าขึ้นมาและกดเพื่อเปิดหน้าจอ...ล็อค!...มันล็อค...แน่นอนมันต้องล็อค!...เอาว๊ะ!!! “คุณ!...ก็อกๆๆๆ....ได้ยินฉันม
พ่ายกลซาตาน ตอนที่ 13 ‘รุ่งอรุณ...เช้าวันใหม่
ทางด้านกิ๊ก ที่เอาแต่นั่งจ้องโทรศัพท์ของเพื่อนสาว หวังว่าจะมีการติดต่อกลับมา แต่นี้ก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ที่เธอเดินกระสับกระส่ายไปมาในห้อง คอนโดของเพื่อนสาวหลังจากที่เธอต้องเป็นฝ่ายไปขยับรถของเพื่อนออกจากผับที่เกิดเรื่องเพราะเจ้าหน้าที่ตำรวจก็กรูกันเข้ามา แต่จากที่เธอเฝ้ามองกลุ่มวัยรุ่นที่ถูกทางเจ้าหน้าคุมตัวไม่มีแม้แต่เงาเพื่อนสาว “หญ้า!....แกไปอยู่ไหน?....แกต้องไม่เป็นอะไร...แล้วฉันจะเอาหน้าไปเจอ... ‘เขาคนนั้น’...ได้ยังไง?...ช่วยติดต่อกลับมาสักทีเถอะ”‘รุ่งอรุณ...เช้าวันใหม่’ กอหญ้าที่ขยับตัวหลังจากได้พักผ่อนอย่างเต็มที่...คิ้วบางเริ่มขมวดเข้าหากันทีละน้อยเมื่อดวงตาบ่งบอกถึงเชื้อชาติเริ่มพบสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นตา ดวงตาเบิกกว้างขึ้น เมื่อสติเริ่มเข้าครอบครองสมอง เมื่อสมองเริ่มทำงาน มือบางเลิกผ้าห่มเล็กน้อย ดวงตาคมที่เบิกกว้างอยู่แล้วกว้างขึ้นอีก เมื่อกอหญ้าเริ่มรับรู้ว่าตัวเองเกือบเปลือยเปล่า เธอสวมเพียงบิกินี่ปกปิดสิ่งล้ำค่าของความเป็นหญิงของเธอเพียงชิ้นเดียว เนื่องจากกอหญ้าไม่ใช่คนขี้ตกใจอะไร แต่สำหรับเรื่องนี้มันเกินกว่าที่เธอจะไม่ตกใจไม่ได้....สา
พ่ายกลซาตาน ตอนที่ 12 ความช่วยเหลือที่เสียใจในภายหลัง
“คริสต์!!!...” กัณฑ์ที่ผลักประตูเข้ามาพร้อมกับการ์ด “...แกต้องออกจากที่นี่...เดี๋ยวเจ้าหน้าที่กำลังเข้ามา...อ้าว!...เฮ้ย!!!...ใครว๊ะ?” กัณฑ์ที่จะเข้ามาพาเพื่อนออกจากที่นี่ ก็เจอกับหญิงสาวที่สวมเกาะอกสีดำกับกางเกงยีนต์สีเข้มเข้ารูป นอนไม่ได้สติอยู่บนโซฟาตัวยาว “ไม่รู้ว๊ะ!...น่าจะโดนลูกหลงจากเหตุการณ์ข้างนอก” “แกต้องรีบออกจากที่นี่นะ!...แล้วเอาไงกับผู้หญิงคนนี้” คริสต์หันไปมองใบหน้าหวานที่สลบไม่ได้สติ เธอคงตกใจมากจนหมดสติ “คงต้องเอาไปด้วย...ฟื้นแล้วค่อยว่ากัน” คริสต์ที่ตัดสินใจแล้วก็ขยับช้อนตัวอุ้มร่างบางเข้าสู่อ้อมแขน กัณฑ์พยักหน้าให้ลูกน้องเมื่อเพื่อนพร้อมแล้ว คริสต์อุ้มกอหญ้าที่ไม่ได้สติเดินไปยังทางออกหลังร้าน ที่รถของกัณฑ์จอดอยู่ กัณฑ์ขอกุญแจรถของคริสต์ที่จอดอยู่ด้านหน้าและส่งกุญแจคอนโดของตัวเองให้กับคริสต์ “คืนนี้แกไปพักที่คอนโดฉันก่อน ส่วนรถของแกเดี๋ยวฉันให้เด็กขยับไปจอดที่อื่น...ขอโทษด้วยว๊ะ!...” คริสต์ที่เข้ามานั่งเบาะหลังโดยมีกอหญ้าอยู่ในอ้อมแขน บอกกัณฑ์ว่าไม่เป็นไร “...พาคุณคริสต์ไปส่งที่คอนโดฉัน...” ป
พ่ายกลซาตาน ตอนที่ 11 การพบกันอีกครั้ง
Grrrr Grrrr กอหญ้าสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงเครื่องมือสื่อสารของนักศึกษาที่เธอช่วยไว้ดังขึ้นมา “…ขอเสียมารยาทนะคะ...” กอหญ้ากล่าวออกมาพร้อมกับหยิบเครื่องมือสื่อสารของเพื่อนนักศึกษาออกมา “คุณพ่อ...” กอหญ้ากรอกเสียงตามคำที่โชว์ตามหน้าจอ และเมื่อปลายสายขานรับ เธอแจ้งเรื่องราวให้ทราบโดยทันที... และผลสรุปออกมาก็คือ เพื่อนนักศึกษาคนนั้น มีอาการแพ้อาหารทะเล และจากการซักถามเธอคงไปทานบางอย่างที่ไม่รู้ว่ามีหอยแมลงภู่เป็นส่วนผสมอยู่ด้วย จึงทำให้อาการกำเริบอย่างที่เห็น และตั้งแต่วันนั้น กอหญ้า กับ กิ๊ก ก็เป็นเพื่อนที่สนิทและเป็นที่ปรึกษาของกันและกันมาโดยตลอด การสังสรรค์ เฮฮาของเหล่านักศึกษาที่ไม่ใช่มีเพียงกลุ่มของพวกเธอ เพราะคลับแห่งนี้ในคืนนี้เต็มไปด้วยกลุ่มวัยรุ่นมากมาย กอหญ้า และ กิ๊ก ก็สนุกไปกับเพื่อนๆที่ทั้งร้องและเต้นกันตามประสา “กิ๊ก...หญ้าไปห้องน้ำก่อนนะ” กอหญ้าหันไปกระซิบกับเพื่อนสาว “ฉันไปเป็นเพื่อน” “ไม่เป็นไร...ห้องน้ำไกล้แค่นี้เอง...ฝากกระเป๋าด้วย” กอหญ้าเดินออกไปจากกลุ่ม เพื่อไปยังห้องน้ำ “...ว้า
พ่ายกลซาตาน ตอนที่ 10 ‘สองสัปดาห์ต่อมา....’
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า....ฉันอยากเห็นนักเขียนคนนี้จริงๆ...ตั้งแต่รู้จักแกมา ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่ ‘กล้า หือ กล้า หา’ กับแกเลย” “ยายเด็กบ้านั้น...ปากจัดขนาดนั้น...ใครจะคิดว่าจะเป็นนักเขียน” “เด็กมากเลยเหรอว๊ะ...” กัณฑ์ถามกลับอย่างสงสัย “ไม่รู้ว๊ะ...ผ่านมาสองสัปดาห์แล้ว ฉันยังหาเด็กนั้นไม่เจอเลย...คุณแม่กับพี่เขม ถามความคืบหน้าแทบทุกวัน...” “แล้วที่สำนักพิมพ์ละว๊ะ?” “นี่ก็แปลกมาก!...ไม่มีใครสามารถให้คำตอบฉันได้เลยว๊ะ...เขาบอกแต่ว่าเธอไม่เข้า มีอะไรให้ฝากข้อความไว้ จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่ได้รับข้อความตอบกลับเลย...ไม่รู้อะไรกันนักหนา” คริสต์พูดจบ พร้อมกับนำน้ำสีอำพันกรอกเข้าปากลงคออย่างคนที่กำลังเซ็งสุดๆ “เท่าที่ฟังแกมา...ฉันเห็นด้วยว๊ะ แปลกจริง ดูมันมีลับลมคมนัยมาก...แล้วแกจะทำยังไงต่อ?...ถ้าเรื่องนี้หลุดจากช่องของแกไป คุณป้ากับพี่เขมคง ส่งค้อนใส่แกวันละหลายๆอันแน่...” “…ทุกวันนี้ ฉันก็ได้รับจนแทบจะแบกไว้ไม่ไหวแล้ว...” คริสต์คำรามออกมา กัณฑ์ได้แต่ยิ้ม และนึกภาพออกทันที เพราะถ้าคุณหญิงศศิธร
พ่ายกลซาตาน ตอนที่ 9 ผมเสียงดังใส่เธอ
“โอเค!...ผมผิดเองครับ!...เพราะผมเสียงดังใส่เธอและเรียกลุงชัดให้มาลากเธอออกไปจากที่นี่...” สิ้นเสียงคำตอบของคริสต์ ดวงตาของคุณหญิงศศิธรและเขมิกาเปิดกว้างอย่างคาดไม่ถึง “เขม!...น้าอยากจะเป็นลม!!!” เสียงของคุณหญิงศศิธรดังขึ้นมา “คุณแม่ พี่เขม มันจำเป็นมากเหรอครับที่ต้องเป็นเรื่องนี้ เราเปลี่ยนไปหาบทประพันธ์เรื่องอื่นมาสร้างเป็นละครก็ได้นะครับ...บอกตามตรงนะครับ ผมไม่อยากร่วมงานกับคนที่ไร้ความเป็นมืออาชีพแบบนั้น” “คริสต์!!!....แม่ไม่เคยสอนให้คริสต์เป็นคนแบบนี้นะ...การเปลี่ยนเรื่องมันใช่! ว่าเป็นวิธีการแก้ปัญหา แต่เป็นการแก้ปัญหาแบบหนีปัญหา แม่ไม่เคยสอนให้คริสต์ทำแบบนี้ ไม่รู้ล่ะ!!! งานนี้คริสต์ต้องเป็นคนแก้ปัญหานี้ให้ได้เพราะเราเป็นคนก่อและสร้างมันขึ้นมา และอีกอย่างไม่ใช่เฉพาะช่องของเรานะที่ต้องการเรื่องนี้มาสร้างเป็นละคร แต่ที่เราได้และขยับได้มาไกลกว่าช่องอื่น เพราะแม่รู้จักเป็นการส่วนตัวกับคุณประจักษ์เจ้าของสำนักพิมพ์ข้อเขียน แม่จะเสียผู้ใหญ่ไม่ได้ และคุณประจักษ์บอกเพียงว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของ เจ้าของผลงานทั้งนั้น...”
