20 - ความบาดหมางในอดีต

ความบาดหมางในอดีต

คาสิโน (ปีเตอร์)

ชายหนุ่มในวัยสามปี อุ้มหญิงสาวในชุดนักศึกษามีผ้าคลุมศีรษะ และมือที่ถูกมัดติดกันไว้ พาดบ่าอุ้มเข้ามาภายในห้องตามที่เจ้านายสั่ง

“มาแล้วครับนาย” เชน ลูกน้องของปีเตอร์ เอ่ยขึ้นเมื่อพาหญิงสาวที่เจ้านายต้องการตัว พาเข้ามาที่ห้องนอนของเจ้านายตามคำสั่ง แล้ววางลงบนที่กว้างทันที

“เปิดผ้าออก กูอยากจะรู้นัก ว่ามีอะไรดีแค่ไหน ถึงทำให้คนอย่างไอ้ธนาหลงจนโงหัวไม่ขึ้น” ปีเตอร์ เจ้านายในวัยย่างสามสิบห้าปี เอ่ยสั่งลูกน้องขึ้นมา

“พวกแกเป็นใคร แล้วพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน” หญิงสาวสาดคำถามขึ้นทันที ที่ผ้าหลุดออกจากศีรษะ เพราะชายหนุ่มในห้องนี้ ล้วนแต่เธอไม่เคยรู้จัก หรือเจอหน้ามาก่อนเสียด้วยซ้ำ

“ว้าว...แม่สาวน้อย สวยใช้ได้เลยนี้ ไม่น่าล่ะถึงทำเอาไอ้ธนาหลงจนหัวปักหัวปำ” เสียงทุ้มของปีเตอร์ร้องว้าวขึ้นมาทันที ที่ได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดๆ เต็มสองตา

“ปล่อยฉัน พวกต้องการอะไร” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง พร้อมกับพยายามดีดดิ้น เพื่อให้เชือกที่มัดมือหลุดออก

“เฮ้ย พวกมึงก็เบาๆ กันหน่อยสิ ของกูช้ำหมดกันพอดี” ปีเตอร์ร้องห้ามลูกน้องขึ้น เมื่อเข้าไปจับตัวหญิงสาวไว้แน่น พร้อมกับเงื้อมมือ หมายจะตบ

“แกต้องการอะไร” หญิงสาวตวาดเสียงขึ้นมาทันที

“ชู่ว์ ๆ แม่สาวน้อยใจเย็นๆสิ” ปีเตอร์จุ๊ปาก พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้แก่หญิงสาว และมองสำรวจตามตัวของเธอ ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

“ช่วยดะ...” หญิงสาวกำลังจะอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ

“ร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก เพราะที่นี่มันถิ่นของฉัน” แต่ร่างสูงย่างสามขุมเข้าไปบีบแก้มของเธอเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับจ้องมอง แล้วเอ่ยขู่ขึ้นมาทันที

“แกเป็นใคร ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้ใคร ทำไมพวกแกถึงจับตัวฉันมา เพื่ออะไร” หญิงสาวสาดคำถามขึ้นมาอีกครั้ง

“เกมนี้น่าจะสนุก อีกหน่อยผัวเธอมันคงตามมาถึงแหล่ะ” แต่ก็ไร้คำตอบ พร้อมกับคำเหยียดหยามที่เอ่ยขค้นมาจากร่างสูง หน้าลูกครึ่งนี้เพียงเท่านั้น

“พวกแกคิดผิดแล้วที่จับฉันมา คุณธนาเขาไม่สนใจฉันหรอก” หญิงสาวเมื่อเริ่มจับใจความสำคัญได้ ก็พูดขึ้นมาทันที เพราะเธอเป็นแค่เด็กในอุปถัมภ์ เรื่องอะไรธนาจะมาสนใจเธอ

“พนันกันดูไหมล่ะสาวน้อย แต่ก่อนที่มันจะมา ฉันอยากจะลองชิมรสชาตินักศึกษาคนนี้ดูสักหน่อยว่าจะเป็นยังไง สมกับที่ไอ้ธนามันหลงหรือเปล่า” ปีเตอร์พูดขึ้น พร้อมกับสายตาที่มองสำรวจร่างกายของเธอ

“แกจะทำอะไร ปล่อยน่ะ” หญิงสาวพยายามที่จะดิ้นหนีอีกครั้ง เมื่อมือปลาหมึกเริ่มลูบมาที่หน้าขาของเธอ

“หึ ฉันยังไม่ทำอะไรตอนนี้หรอกแม่สาวน้อย รอให้ไอ้ธนามันมาถึง ฉันจะเอาเธอต่อหน้ามัน ให้มันช้ำใจตาย จากนั้นฉันค่อยจัดการกับมัน” เสียงเข้มเอ่ยบอกกับเธอ

“คุณธนา...ช่วยเดียร์ด้วย...” หญิงสาวพูดขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้า เมื่อนึกถึงธนา

“โอ่ๆ...ไม่ร้องสิสาวน้อย...พวกมึงออกไปรอข้างนอก ไอ้ธนามาถึงเมื่อไหร่ส่งข่าวกูด้วย” เสียงกระเส่าพยายามเอ่ยปลอบหญิงสาว แล้วหันไปสั่งลูกน้องทั้งสองให้ออกไป

น้ำตาของหญิงสาวไหลลงมาอาบแก้มเป็นทางยาวทันที เมื่อนึกถึงธนา และชะตากรรมของตัวเองที่กำลังจะเจออยู่ตอนนี้

บ้านปัญญาพิวัฒน์

ทางด้านของธนา เมื่อทราบข่าว ก็รีบขับรถกลับมาที่บ้านของตัวเอง เพื่อมาดูราดราว แล้วจับทางจีพีเอส ที่เขาติดไว้ในสร้อยคอ ที่พึ่งจะใส่ให้เดียน่าไปเมื่อเช้านี้เอง

“พวกมึงเตรียมรถ ไปบ่อนไอ้ปีเตอร์” ธนาเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิทเสียงเข้มทันทีเมื่อจับพิกัดของเดียน่าได้ และทราบว่าตำแหน่งของเธออยู่ที่ไหนตอนนี้

“ไอ้ปีเตอร์...ไปทำไมครับ เราไม่ไปตามหาน้องเดียร์กันหรอกหรือ” นาทีถามขึ้นมาอย่างสงสัย เมื่อเจ้านายหนุ่มบอกว่าจะไปที่ไหน ทั้งสองก็พอจะทราบ ว่าธนากับปีเตอร์แตกแยกกัน และจะขอเกี่ยวข้องกันอีก แต่แปลกใจที่เจ้านายหนุ่มจะไปที่นั้น

“เดียน่าอยู่ที่นั้น” ธนาเอ่ยตอบ พร้อมกับใบหน้าเริ่มเปลี่ยนสีทันที

“ทำไมนาย...” เวลากำลังจะถามว่าเจ้านายหนุ่มทราบได้อย่างไร ว่าเดียน่าอยู่นั้น แต่ก็ไม่ทันที่จะได้ถามจนจบ

“กูติดจีพีเอสไว้ที่สร้อยของเดียน่า แต่ไม่คิดว่าจะได้ใช้งานเร็วขนาดนี้” ธนาเอ่ยบอกออกไป ด้วยใบหน้าที่เริ่มวาวโรจน์ขึ้นมา

“คุณธนาพาหนูเดียร์ของป้ากลับมาให้ได้น่ะค่ะ” นวลจันทร์พูดกับธนาขึ้นบ้าง เพราะเธอเป็นห่วงหญิงสาวอยู่ไม่น้อย

“ไม่ต้องห่วงครับ คุณหนูของป้าจะปลอดภัยแน่นอน ฝากดูแลชีโน่ด้วยน่ะครับ” ธนารับปากนวลจันทร์ออกไป

ธนารีบสาวเท้ายาวเดินออกไปทันที และไปขึ้นรถที่ลูกน้องได้เตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ด้วยท่าทีที่รีบร้อนอยู่ไม่น้อย

คาสิโน (ปีเตอร์)

และใช้เวลาเพียงไม่นานนัก ทั้งสามก็มาถึงคาสิโนของปีเตอร์ ด้วยเวลาอันไม่นาน เพราะธนาเป็นคนขับเอง เมื่อเวลาลูกน้องขับรถไม่ทันใจ เขาไม่สนใจในความเร็วของรถบนท้องถนน เพราะเป็นห่วงหญิงสาวในอุปถัมภ์เสียมากกว่าสิ่งอื่นใด โดยไม่สนใจอะไรทั้ง

ทำให้นาทีและเวลาลูกน้องคนสนิทพอจะเดาสถานการณ์ของทั้งสองคนออกทันที ว่าเพราะอะไร เพราะตั้งแต่ที่รับใช้เจ้านายหนุ่มมา ไม่เคยเลยที่เจ้านายหนุ่มจะเป็นแบบนี้

“นายใจเย็นๆ ก่อนครับ” นาทีรีบเอ่ยขึ้นห้ามเจ้าหนุ่มทันที เมื่อรถจอดแล้ว เจ้านายหนุ่มของตนจะพุ่งเข้าไปด้านในทันที

“พวกมึงจะให้กูเย็นได้ยังไง เมียกูอยู่กับมันนะเว้ย” ธนาสบทออกมาอย่างคนที่ควบคุมตัวเองไม่อยู่

ทั้งสองที่ได้ยินเต็มสองหู ว่าสิ่งที่พวกเขาสงสัย ก็คือเป็นจริงทุกประการ ต่างคนต่างมองหน้ากัน แต่ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา

“หน้ากูมีอะไร” ธนาถามลูกน้องทั้งสองออกไป เมื่อทั้งสองมองมาที่หน้าของตน

“เปล่าครับนาย” เวลารีบแก้ตัวทันที

“พวกมึงคอยรออยู่ที่นี่ กูจะไปช่วยเมียกูเอง” ธนาเอ่ยบอกลูกน้องทั้งสองออก

“มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกันสิครับนาย” นาทีพูดขึ้นมา

“...” ธนาจึงได้แต่พยักหน้ารับ

คาสิโนของปีเตอร์พึ่งจะถูกสั่งปีไปเมื่อหลายวันก่อน เพราะได้ไปขัดผลประโยชน์ของนายทุนหลายๆคน ซึ่งปีเตอร์เองก็คิดว่าทั้งหมดนี้อาจจะมีธนาเป็นส่วนร่วมรู้เห็นด้วย บวกกับความบาดหมางกันในอดีตที่อยากจะสะส่างกับธนา

ปัง!

ยังไม่ทันที่ทั้งสามจะได้ก้าวเดินเข้าไป เสียงปืนก็ดังขู่ขึ้นทันที ทำให้ทั้งหมดหยุดนิ่งทันที แล้วมองหน้าส่งสัญญาณกันอย่างรับรู้ทันที จึงได้แยกกันหาทางเข้าไปด้านในทันที