21 - สะสางความเก่าในอดีต

 

สะสางความเก่าในอดีต

“มากันแล้วสิน่ะ หึ” ปีเตอร์เค้นหัวเราะออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงปืนดังมาจากทางด้านนอก

“คุณธนา” หญิิงสาวมีความหวังขึ้นมาทันที เพราะคิดว่าคงเป็นธนาแน่ แต่ก็อดเป็นห่วงอยู่ไม่น้อยเมื่อได้ยินเสียงปืนดังขึ้น

“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะให้มันได้เจอเธอแน่ แต่ก่อนอื่นเรามาสนุกกันก่อนนะ” เสียงเข้มพูดขึ้น พร้อมกับสายตาที่ดูดุดันขึ้นมา

“ปล่อยนะ ไอ้แก่หื่นกาม” หญิงสาวดีดดิ้นทันที เมื่อร่างสูงมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้ พร้อมกับพ่นคำด่าออกมา สาดใส่คนตรงหน้าเธอ

“ฉันกับไอ้ธนาก็ไม่ต่างกันหรอก เป็นเมียฉันกับเป็นเมียมันก็พอๆกันนั้นแหล่ะ” ปีเตอร์ยังคงพูดขึ้นมา พร้อมกับล็อคมือของหญิงสาวเอาไว้ขึ้นเหนือศีรษะ

“ปล่อย กรี้ดดดด” หญิงสาวกรีดร้องออกมาทันที เมื่อร่างสูงตรงหน้าซุกไซร้มาที่ซอกคอของเธอ

คว๊ากกกก

ปีเตอร์เมื่อเสือร้ายเข้าครอบงำ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ฉีกเสื้อนักศึกษาของหญิงสาวออก ทำให้กระดุมขาดหลุดรุ่ยออกไปคนละทิศละทาง เหลือเพียงแค่บราที่ปิดเต้าอวบเอาไว้

“ไม่...คุณธนา ฮือ...ช่วยเดียร์ด้วย” หญิงสาวร้องเรียกหาคนที่เธอต้องการอยู่ตอนนี้ออกมาทันที พร้อมกับอาการหวาดกลัวที่ก่อตัวขึ้นมา

“ร้องไป มันก็ไม่ได้ยินหรอก ป่านนี้ลูกน้องฉันคงจะเอาลูกตะกั่วยัดหัวมันแล้ว” ปีเตอร์ตะคอกเสียงเข้มออกมาใส่หญิงสาวตรงหน้าทันที

“ฮือ...หม้ายยยยย” หญิงสาวยังคงร้องออกมา และพยายามจะต่อสู้อย่างสุดฤทธิ์ แต่ก็ไร้ผลเพราะมือที่ถูกมัดไว้แน่น

“เรามาสนุกกันดีกว่า...ว้าวเด็ดดีนี้ ขอทับรอยไอ้ธนาน่ะ” เสียงกระเส่าเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นคนใต้ร่างที่ตอนนี้มีเพียงแค่บราปิดเต้าอวบเอาไว้ พร้อมกับรอยสีกุหลาบหลายจุดที่ธนาตรีตราเอาวันบนตัวของหญิงสาว

ปัง!

ยังไมทันที่ปีเตอร์จะได้ก้มลงทำอะไรต่อ เสียงประตูก็ถูกพังเข้ามาด้วยร่างสูงของธนาทันที ด้วยอารมณ์ที่โกรธแค้น

“เฮ้ย...มึงเข้ามาได้ยังไงว่ะ” ปีเตอร์ดีดตัวลุกขึ้นมา และก็ต้องตกใจ เมื่อคนที่พังประตูเข้ามานั้นคือธนานั้นเอง

“เดียร์...มึงกล้าแตะต้องเมียกูเหรอ อย่าอยู่เลยมึง” ร่างสูงไม่รอช้า เอ่ยเรียกหญิงสาว แต่เธอสลบแนบนิ่งไปแล้ว จึงย่างสามขุมเข้าไปหา สาดหมัดใส่ปีเตอร์ทันทีอย่างหนัก

ผัวะ! ผัวะ!

“โอ้ย...ใจเย็นๆสิ กูแค่กำลังเล่นของเล่นจากมึงต่อก็แค่นั้นเอง” ปีเตอร์ร้องออกมาทันที ที่โดนหมัดเข้าไปเต็มๆหน้า

“เมียกูไม่ใช่ของเล่นของใคร มึงมีอะไรมึงมาเคลียร์กับกูซึ่งๆหน้า อย่าลากใครมาเกี่ยว” ธนากำคอเสื้อของปีเตอร์ไว้แน่น พร้อมกับจ้องหน้าอย่างอาฆาต กำลังจะรัวหมดใส่อีกที

“หึ...แล้วเรื่องในอดีตที่ผ่านมา มึงจะแก้ตัวกับกูยังไง” ปีเตอร์เค้นหัวเราะออกมา พร้อมกับเอาเรื่องราวในอดีตที่หมาดบางกันขึ้นมาพูดทันที

“เรื่องเมียมึง กูไม่ได้มีอะไรกัน กูก็พยายามอธิบายบอกมึงตลอด แต่มึงก็ไม่เคยที่จะฟังมันเลย มึงเอาแต่โยนความผิดมาที่กูแล้วก็เมียของมึง โดยที่มึงไม่ได้โทษตัวมึงเองเลยแม้แต่น้อย” ธนาเอ่ยออกไปตามตรง ตามที่เคยบอกปีเตอร์มาตลอด

“...” ปีเตอร์นิ่งเงียบทันที

“ใช่...มึงเข้าใจไอ้ธนามันผิดมาตลอด” รันเวย์เอ่ยเสริมขึ้นมา เมื่อเดินเข้ามาสมทบภายในห้อง

“ไอ้เวย์ นี้พวกมึง...” ปีเตอร์ตาลุกวาวขึ้นมาทันที เมื่อเห็นบุคคลที่เดินเข้ามา

“ฝากด้วยน่ะ” ธนาลากคอปีเตอร์ลงมาจากเตียง แล้วสั่งให้รันเวย์ เป็นคนจัดการต่อ โดยที่ตัวเองเดินเข้าไปหาเดียน่าทีนอนสลบอยู่ตอนนี้ เพราะความกลัว

“เรื่องเมียมึง มึงอยากรู้ไหม ว่าทำไม่มีนาถึงต้องบอกเลิกมึง แล้วหนีหายไป มึงจำวันที่มึงทำอะไรลงไปไม่ได้จริงๆเลยหรือว่ะไอ้เตอร์” รันเวย์พูดขึ้นมาต่อหน้าปีเตอร์ทันที

“ไอ้เวย์กูขอเสื้อแขนยาวมึงหน่อย” ธนาเอ่ยขอรันเวย์ทันที เพราะเสื้อนักศึกษาของหญิงสาวกระดุมขาดหลุดรุ่ยออกหมดด้วยฝีมือของปีเตอร์ เหลือแต่บราที่ปิดหน้าอกไว้ และตัวเองก็ไม่ได้ใส่สูทมา

รันเวย์รีบถอดเสื้อโยนไปให้แก่ธนาทันที แล้วก็หันมาสะสางความกันต่อกับปีเตอร์ ที่กำลังสับสนเรื่องราวในอดีตของตัวเอง

ธนาจึงอุ้มเดียน่าขึ้นมาแนบอก แล้วพาออกไปจากที่ตรงนี้ทันที และปล่อยให้ทั้งสองให้อธิบายความจริงให้กันฟังต่อ เพราะเขาเป็นห่วงหญิงสาวที่สลบอยู่ในตอนนี้มากกว่าใครเป็นไหนๆ

“ฝากด้วยน่ะไอ้เวย์ ส่วนมึงกูมาคิดบัญชีทีหลังแน่ไอ้เตอร์” ธนาเอ่ยขึ้นมากับรันเวย์ แล้วหันไปฝากคำพูดในประโยคหลังต่อกับปีเตอร์อย่างเคียดแค้น

“กูก็อธิบายให้มีนเข้าใจแล้วนี้” ปีเตอร์พูดขึ้นมาทันที ที่ธนาอุ้มเดียน่าออกไปแล้ว

“ใช่...แต่เรื่องมันพลาดกันไปเยอะแล้ว เพราะน้องที่มึงคั่วอยู่ตอนนั้น เกิดท้องขึ้นมา แล้วมาขอให้มีนาเลิกยุ่งกับมึง มีนาเลยใช้ไอ้ธนาเป็นเหยื่อเพื่อให้มึงเชื่อว่าพวกมันมีอะไรกัน มึงจะได้จบง่ายๆยังไงล่ะ แต่มึงก็ไม่ยอมจบ เมื่อมีนาหายไป มึงก็เอาความผิดมาให้ไอ้ธนาแทน” รันเวย์ร่ายยาวขึ้นมาทันที

“แล้วทำไมน้องคนนั้นไม่มาบอกอะไรกูเลย” ปีเตอร์พูดขึ้นมาด้วยความสงสัย

“มึงลองไปถามเอาความจริงจากปากของพ่อกับแม่มึงดูน่ะ ส่วนเรื่องบ่อนที่นี่ มึงไปขัดแค่งขัดขาใครมาหรือเปล่า ไอ้ธนามันไม่รู้เรื่อง เพราะมันก็โดนมาเหมือนกัน แล้วมันก็กำลังทำเรื่องขายกิจการนั้นทิ้งอยู่” รันเวย์พูดขึ้น ให้ปีเตอร์ได้นึกตามเรื่องราวที่ผ่านมา เขาก็พอจะทราบมาอยู่บ้าง ว่าทางครอบครัวของปีเตอร์เป็นอย่างไร

“มันจะขายทำไม แข่งกันมากับกูถึงขนาดนี้แล้ว” ปีเตอร์ถามขึ้นมา เมื่อได้ยินว่าธนาจะขายคาสิโนทิ้ง

“เพราะเมียมันมั้งกูก็ไม่ค่อยแน่ใจ มึงไม่เห็นสายตาของมัน ที่มองเมียมันหรอกหรือว่าเป็นแบบไหน แล้วกับสายตาที่มันมองมึง ถ้ามันฆ่ามึงลง มันคงทำไปแล้ว โทษฐานที่มึงแตะต้องของของมัน”

“คนอย่างมันรักใครเป็นจริงๆด้วยหรือ” ปีเตอร์ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย เมื่อเริ่มใจเย็นลงมาบ้างแล้ว

“กูไม่รู้หรอก ว่ามันรักใครเป็นจริงหรือไม่จริง เพราะมันคือชีวิตของมัน มึงเองก็ลองลดทิฐิลงมาบ้างนะเพื่อน พวกกูไม่ได้ติดใจอะไรหรอก พร้อมจะให้อภัยมึงเสมอ” รันเวย์เอ่ยบอก พร้อมกับตบไหล่ปีเตอร์อย่างให้กำลังใจ

“ขอบใจมึงมากนะเวย์ ที่เข้าใจกู ส่วนเรื่องไอ้ธนากูจะหาโอกาสไปขอโทษมัน แต่ตอนนี้กูยังไม่พร้อม กูกลัวมันจะฆ่ากูก่อน” ปีเตอร์พูดขึ้น พร้อมกับมองหน้ารันเวย์อย่างรู้กัน

“ถ้าอย่างนั้น ก็ไปดื่มกันต่อที่ผับกู” รันเวย์เอ่ยชวนขึ้นมา เมื่อพูดเข้าใจกันดีแล้ว

“อื้ม...ขอบใจมึงมากนะเว้ย ที่ไม่ลืมเพื่อนเหี้ยๆอย่างกู” ปีเตอร์พยักหน้ารับ แล้วพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิดที่ทำอะไรลงไป

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...ไอ้เหี้ยเตอร์ มึงเตรียมโดนไอ้ธนา มันเล่นงานมึงหนักแน่ ที่มึงกล้าไปแตะต้องเมียของมัน” รันเวย์หัวเราะออกมา พร้อมกับพากันเดินโอบไหล่กันออกไป แล้วเอ่ยแซวปีเตอร์ออกมา