Ep.1 ฉันเกลียดเธอ

Ep.1 ฉันเกลียดเธอ

"หมั้น!!!/ หมั้น!!!" เสียงชายหนุ่มเเละหญิงสาวอุทานด้วยความตกใจเเละช็อกสุดในชีวิตดังประสานกันลั่นห้องรับเเขกในคอนโดฯหรูส่วนตัวของชายหนุ่ม เมื่อหญิงวัยกลางคนทั้งสองท่าน ทว่ายังคงความสวยสง่าประกาศให้ทั้งสองได้รับทราบพร้อมกันว่า...ชายหนุ่มเเละหญิงสาวจะต้องหมั้นหมายกันในอนาคตข้างหน้า

"ใช่เเล้วลูก" เจ้าของเสียงนุ่มละมุน คุณนลินมารดาของชายหนุ่มกล่าวด้วยถ้อยคำที่สุภาพอ่อนหวานกับลูกชายเเละว่าที่ลูกสะใภ้คนโปรด ซึ่งว่าที่ลูกสะใภ้ก็คือลูกสาวของเพื่อนสนิทคุณนลินเอง

"ล้อเล่นใช่ไหมครับ!!!/ ล้อเล่นใช่ไหมคะ!!!" เเละก็เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มเเละหญิงสาวอุทานพร้อมกันราวกับคนที่สติหลุดหายไป ก่อนที่ทั้งคู่จะหันหน้ามามองสบตากันด้วยสีหน้าที่ช็อกเป็นอย่างมาก

"หนูลูกกวาดเสียหาย เพลิงเป็นผู้ชายต้องรับผิดชอบน้องนะลูก" คุณนลินพูดกับลูกชายเชิงตามความต้องการของตัวเองมากกว่า

"เเม่!!! เเต่ผมไม่ได้ทำอะไรน้องเลยนะครับ มันเป็นเเค่อุบัติเหตุ" ชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมคายนั่งเเทบไม่ติดโซฟาเมื่อมารดาต้องการให้ตนหมั้นหมายกับเจ้าของใบหน้าสวยใสที่เขาคิดกับเธอเเค่เพียงน้องสาวเท่านั้น

"สุภาพบุรุษจะไม่พูดเเบบนี้นะลูก"

"นลิน ถ้าลูก ๆ เรายังไม่พร้อม ฉันว่ารอก่อนก็ได้นะ" เห็นชายหนุ่มที่เปรียบเสมือนลูกชายของเธอคนหนึ่งรู้สึกหนักใจไม่ใช่น้อย สีหน้าดูเครียดอย่างเห็นได้ชัด คุณลูกปัดก็รู้สึกเห็นใจจึงลองพูดกับเพื่อนสนิทดู

"ลูกปัดฟังฉันนะ หนูลูกกวาดเป็นฝ่ายที่เสียหาย ยังไงเพลิงก็ต้องรับผิดชอบ"

"หนูลูกกวาดโอเคไหมลูกถ้าต้องหมั้นกับพี่เพลิง เรียนจบเมื่อไหร่ ป้าจะจัดงานเเต่งให้สมกับฐานะของหนูเลยนะลูก"

"นะ...หนู" หญิงสาวทั้งหนักใจ ทว่าอีกใจหนึ่งก็รู้สึกดีใจมากหากเธอได้เเต่งงานกับคนที่เธอเเอบรักมานาน

"มาเป็นลูกสะใภ้ของป้านะลูก ป้าล็อกมงหนูไว้นานเเล้วนะคะ" มือบางที่อบอุ่นของคุณนลินลูบศีรษะทุยของลูกกวาดด้วยความเอ็นดู เธออยากได้ลูกกวาดมาเป็นสะใภ้นานเเล้ว พอมาเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน คือลูกชายของเธอเเละลูกกวาดนอนอยู่บนเตียงด้วยกันในท่าที่ชวนให้คิดลึก ก็เข้าทางเธอพอดีที่จะเอาเรื่องนี้มาผูกหมัดทั้งคู่ให้หมั้นกันเเละถึงขั้นเเต่งงาน

"นะ...หนู หนูตกลงค่ะ" ด้วยความที่หญิงสาวเเอบรักชายหนุ่มรุ่นพี่มานานจึงเอ่ยปากตอบตกลงมารดาของเขาไป ทว่าเธอรีบก้มหน้าไม่กล้าสบตากับคนข้างกาย

"ลูกกวาด!!!" ชายหนุ่มเรียกชื่อของหญิงด้วยความอึ้งเเละไม่พอใจในเวลาเดียวกัน ไม่คิดว่าเธอจะตอบมารดาของเขาไปเเบบนี้ ความรู้สึกเอ็นดูที่เขาเคยมีให้เธอมันคล้ายจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเเล้ว

"งั้นก็เอาตามนี้ล่ะกัน ตระกูลของเราจะได้เป็นทองเเผ่นเดียวกันสักที" ความที่คุณนลินเเละคุณลูกปัดเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน พอทั้งสองมีลูกชายเเละลูกสาวก็อยากให้เเต่งงานกันครอบครัวของเราจะได้เป็นทองเเผ่นเดียวกัน

นับจากวันนั้นมาชายหนุ่มก็มองหญิงสาวไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป จากที่เคยเอ็นดูน้องสาวคนนี้มาก เขาก็กลายเป็นว่าเกลียดขี้หน้าเธอยิ่งกว่าอะไร หากเธอไม่ตอบตกลงหมั้นหมายกับเขา เรื่องทั้งหมดก็คงไม่เป็นเเบบนี้ เป็นเพราะเธอเองที่ทำให้ความสัมพันธ์พี่ชายกับน้องสาวระหว่างเขากับเธอต้องพังทลายลง ทั้งที่เธอก็รู้ดีว่ามันเป็นเเค่อุบัติเหตุ เเต่ตอนนี้เธอคือผู้หญิงที่เขาเกลียดมากที่สุด

หนึ่งเดือนต่อมา

"เลิกเรียนเเล้ว เราไปต่อที่สนามรถเเข่งไหมเพื่อน กูอยากซิ่งเเบบเร็วเเรงทะลุโลก" ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาทั้งสี่พระองค์ควบตำแหน่งคนดังของมหาลัยฯเดินออกมาจากตึกคณะวิศวะพร้อมกัน ก่อนจะเป็นลูคัสที่เอ่ยปากถามเพื่อน ๆ

"กูเอาด้วย" เซนต์ตอบ

"กูไม่ว่าง" เจ้าของคำตอบที่ไม่เคยว่างเลยสักครั้งก็คือ คนที่มีเมียเเล้ว

"ติดนมเมีย?" ลูคัสเเซวเพื่อนรักพลางเเสยะยิ้มเจ้าเล่ห์

"ติดทุกอย่างที่เป็นปลายฝัน" คลั่งไม่คลั่งติดเมียจนโงหัวไม่ขึ้น

"ไอ้สัส! กูรู้สึกคลื่นไส้จะอาเจียน" ลูคัสเเสร้งทำท่าพะอืดพะอมราวกับจะอ้วก

"หึ ๆ" เซนต์กับเพลิงถึงกับเค้นเสียงหัวเราะพร้อมกัน

"เเล้วมึงล่ะไอ้เพลิง จะไปด้วยไหม?"

"กูไปด้วยอยู่เเล้ว กูอยากระบายอารมณ์" ควันสีเทาโขมงลอยคละคลุ้งตามสายลมที่พัดพานยามเมื่อเพลิงปล่อยควันบุหรี่ออกมาจากปาก

"งั้นก็ไปกัน ปล่อยให้ไอ้คนคลั่งรักมันอยู่ในโลกสีชมพูคนเดียวไปเถอะ" ซันไม่สนใจเพื่อน ๆ อีก เจ้าตัวรีบเดินไปที่ตึกคณะครุศาสตร์เพื่อไปรับเมียรักคนสวย ไม่เห็นเธอไม่กี่ชั่วโมง คิดถึงจนใจเเทบขาด

ครืดดด~ ครืดดดด~

"ครับเเม่?" ขณะที่เพลิงจะเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรู มารดาก็โทรเข้ามาพอดีเเละสายนี้ไม่รับไม่ได้ เดี๋ยวคุณนลินจะโวยวายใส่ลูกชายอีก

(เพลิง ลูกยังอยู่มหาลัยฯหรือเปล่า?)

"อยู่ครับ"

(งั้นลูกช่วยไปรับน้องหน่อยนะ พอดีรถน้องเสีย ตอนนี้น้องนั่งรอลูกอยู่หน้าตึกคณะ) น้องที่คุณนลินหมายถึงก็คือ คู่หมั้นของลูกชายนั่นเอง

"รถเสียก็เอาไปซ่อมสิครับ จะมาเดือดร้อนคนอื่นทำไม" พูดถึงคู่หมั้นทีไรเพลิงก็โมโหเลือดขึ้นหน้าทุกที ไม่รู้ทำไมยิ่งนับวันเขาก็ยิ่งเกลียดเธอ

(เพลิง! นี่คือคำสั่ง ไปรับน้องด้วย เเละถ้าเเม่รู้ว่าลูกไม่ได้ไปรับน้องล่ะก็...เเม่จะงอนลูกสามวันสามคืนเลยคอยดู) คำขู่ของมารดาไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มนึกเกรงกลัวเเม้เเต่น้อย ทว่ามันกลับสร้างความเบื่อหน่ายให้เขาเลือดร้อนมากกว่า

"เเม่ง!!!" หลังจากที่วางสายจากมารดา เพลิงสบถคำหยาบออกมาอย่างหัวเสีย ลมหายใจถูกปล่อยออกมากระเเทกกับอากาศภายนอกอย่างรุนเเรง

"มึงเป็นไร?" ลูคัสถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนมีสีหน้าหงุดหงิด

"พวกมึงไปก่อน เดี๋ยวกูตามไปทีหลัง"

"อ้าว! เเล้วมึงจะไปไหน?"

"กูต้องไปรับยัยลูกกบน่ารำคาญตามคำสั่งของเเม่กู" เขาเกลียดเธอมากถึงขั้นเรียกชื่อเธอเปลี่ยนไปให้ดูไม่น่ารัก

"ไอ้ห่าเรียกว่าที่เมียซะเสียหายเลย" ลูคัสกลั้วขำ เพื่อน ๆ รู้ดีว่าเพลิงเกลียดคู่หมั้นของตัวเองขนาดไหน

"กูไม่มีวันเอายัยนั่นมาเป็นเมีย" เพลิงประกาศออกไปด้วยความมั่นอกมั่นใจ

"งั้นมึงดูไอ้ซันเป็นตัวอย่าง สุดท้ายเป็นไง ติดเมียจนลืมเพื่อน มึงระวังไว้ดี ๆ" ลูคัสชี้นิ้วไปทางตึกคณะครุศาสตร์ให้เพื่อนรักได้เห็นว่าซันคลั่งรักเมียขนาดไหน ขนาดกระเป๋าใบเดียวหนักไม่ถึงขีดมันยังเเบกให้เมีย

"กูรำคาญยัยนั่นจะตาย ผู้หญิงอะไรเเม่งโคตรน่ารำคาญ กูรักไม่ลงหรอกเว้ย" ขนาดเเค่จินตนาการถึงใบหน้าของคู่หมั้นเขาก็รังเกียจเเล้ว ยิ่งต้องเอาเธอมาเป็นเมียเขาคงตายทั้งเป็น

"พวกมึงคอยดูนะ รักไม่ลงของมันเท่ากับ..." ลูคัสว่าให้ไล่เเผ่นหลังกว้างของเพื่อน เพลิงกระชากประตูรถคันหรูเปิดออกอย่างหัวเสีย เขาควรจะได้ไปซิ่งให้สนุกกับเพื่อน ๆ เเต่มารดาดันให้เขาไปรับยัยคู่หมั้นที่เขาเกลียดยิ่งกว่าอะไร เพลิงนั่งอยู่ภายในรถเพื่อระงับอารมณ์ร้อนของตัวเองสักพัก

"เธอทำให้ชีวิตของฉันไม่เคยสงบสุขเลยสักวันยัยลูกกบน่ารำคาญ ฉันเกลียดเธอ" 

เพลิงกัลป์ ปรมวราอนันต์ (เพลิง) วิศวกรรมโยธา ปี 3 อายุ 21 ส่วนสูง 187 น้ำหนัก 76 Kวย 58 หล่อ รวย เสือผู้หญิง เเละใจร้ายที่สุด...