Ep.2 ขโมยหอมเเก้ม

Ep.2 ขโมยหอมเเก้ม

"ขึ้นมา" เสียงที่คุ้นเคยเอ่ยเรียกอย่างไม่พอใจจึงทำให้หญิงสาวเงยใบหน้าละจากหน้าจอมือถืออย่างไวก่อนจะฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ได้เห็นใบหน้าของชายหนุ่ม ในที่สุดเขาก็มารับเธอเเล้ว

"พี่เพลิงมารับลูกกวาดเหรอคะ?" หญิงสาวใบหน้าสวยเเกมน่ารักเปล่งวาจาอ่อนหวานถามคู่หมั้น จากนั้นรีบสาวเท้าบางเดินไปหา ใบหน้านวลเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา เพราะดีใจมากที่คู่หมั้นมารับเธอกลับด้วยกัน

พิมพ์อัปสร เอกวิจิตรหงสา (ลูกกวาด) คณะนิเทศศาสตร์ ปี 1 อายุ 19 ส่วนสูง 165 น้ำหนัก 47 ขนาดหน้าอกคัพซี 36 เธอสวย รวย เก่ง ดื้อ เเสบ ซนไม่กลัวใคร

"รีบ ๆ ขึ้นมาฉันมีธุระต้องไปทำต่อ" คนตัวสูงมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ทุกครั้งเมื่อต้องอยู่ตามลำพังกับคู่หมั้นที่เขาเกลียด

"ลูกกวาดขอไปด้วยได้ไหมคะ?" พอหย่อนสะโพกนั่งบนเบาะข้างคนขับเรียบร้อย ลูกกวาดก็หันมาให้ความสนใจคู่หมั้นสุดหล่อของเธอ ก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ อมยิ้มสดใสมองคู่หมั้นให้ชัด ๆ จะได้รู้สึกสดชื่นชุ่มฉ่ำหัวใจ

"ไม่ใช่เรื่องของเธอ เพราะฉะนั้นอย่ายุ่ง" เพลิงถอนหายใจเเล้วหายใจเล่าด้วยความรำคาญนิสัยดื้อเเละเเสบซ่าของยัยคู่หมั้น เธอชอบทำตัวน่ารำคาญให้เขาไม่พอใจต้องระงับอารมณ์ที่ไม่ดีทุกครั้ง โดยเฉพาะตอนนี้ยัยตัวเเสบกำลังเอาเเต่มองหน้าเขาเเล้วยิ้มหวานคนเดียว เเม่งโคตรเหมือนคนบ้าเเละโรคจิต เพลิงคิดในใจ

"งั้นพี่เพลิงพาลูกกวาดไปห้างเเปบหนึ่งได้ไหมคะ คือว่าลูก..." ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะเอื้อนเอ่ยวาจาจบ

"ฉันไม่ใช่คนรับใช้หรือคนขับรถของเธอ เเต่ถ้าเธออยากไป ฉันจะจอดรถให้เธอลงข้างทางเรียกเเท็กซี่ไปห้างเอง" ลูกกวาดยู่ปากยู่จมูกเมื่อโดนคู่หมั้นคุมกำเนิด เธอยังไม่ทันที่จะได้ชวนเลย เขาก็ดับฝันเธอเสียเเล้ว

"เเต่คุณเเม่บอกให้พี่เพลิงไปเป็นเพื่อนลูกกวาดนะคะ" สรรพนามใหม่ที่ใช้เรียกมารดาของคู่หมั้นเป็นความต้องการของคุณนลินเอง ลูกกวาดเลยยอมเรียกเธอว่าคุณเเม่

"นี่ฟังฉันนะยัยลูกกบน่ารำคาญ" เพลิงละสายตาจากถนนด้านหน้าชั่วครู่มามองหญิงสาวผู้น่ารำคาญ

"ชื่อลูกกวาดค่ะ ไม่ใช่ลูกกบ" คนตัวเล็กส่ายหน้าปฏิเสธชื่อที่อีกคนตั้งให้ใหม่ เพราะมันไม่เหมาะเเละไม่น่ารักสำหรับเธอเลย เธอชอบชื่อลูกกวาดมากกว่า

"ฉันไม่มีเวลามาทำอะไรไร้สาระกับเธอ มันเสียเวลาชีวิตของฉัน" การอยู่กับคู่หมั้นมันทำให้เขาเสียเวลาชีวิตขนาดนั้นเลยเหรอ ลูกกวาดยู่ปากอีกครั้ง ไม่ถูกใจสิ่งนี้

"เเต่ว่าเราเป็นคู่หมั้นกันนะคะ" เป็นคู่หมั้นกันควรจะมีเวลาอยู่ด้วยกันบ้างไม่ใช่เหรอ เธอเคยเห็นในละครหลายเรื่องเลย ผู้ชายเเละผู้หญิงเป็นคู่หมั้นกันไปเที่ยว ไปดูหนัง ไปซื้อของด้วยกัน เดินจับมือกันอย่างกระหนุงกระหนิงน่ารักมากเลย เธออยากมีช่วงเวลาเเบบนี้กับคู่หมั้นของเธอบ้าง ทว่าดูจากสภาพเเล้ว...คงไม่มีวันนั้นหรอกลูกกวาดเอ๊ย~ คงต้องทำใจ

"เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้อยากหมั้นกับเธอตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้ว อย่ามาเรียกร้องในสิ่งที่ฉันทำให้ไม่ได้" เพลิงกลับไปสนใจการขับรถต่อ ดีกว่าสนใจยัยคู่หมั้นน่ารำคาญ เขาไม่อยากเห็นหน้าทะเล้นของเธอ เดี๋ยวอารมณ์ที่ไม่ดีจะกำเริบ

"ก็ได้ค่ะ งั้นก่อนที่เราจะเเยกกันตรงนี้ ลูกกวาดเเค่อยากรู้ว่าพี่เพลิงจะไปไหนต่อเหรอคะ?"

"ฉันบอกเเล้วไงไม่ใช่เรื่องของเธอ"

"ถ้าไม่บอก ลูกกวาดไม่ลงจากรถนาา~" ลูกกวาดลากเสียงยาว ทำสีหน้าทะเล้นเล่นกับความรู้สึกของอีกคนจนเขาต้องยอมเธอ

"...ฉันจะไปสนามรถเเข่ง พอใจยัง?" เพราะความรำคาญหรอกนะ เขาเลยบอกเธอให้มันจบ ๆ ไป

"พี่เพลิงจะลงเเข่งรถเหรอคะ?" ลูกกวาดตาลุกวาวเมื่อจินตนาการถึงภาพที่คู่หมั้นของเธอกำลังซิ่งรถอย่างเท่เเละสง่างามเข้าเส้นชัยก่อนคนอื่น ๆ

"มันเรื่องของฉัน" ถามอะไรไป ก็ตอบกลับมาว่ามันเรื่องของฉันทุกทีเลย

"งั้นก็ขับขี่ปลอดภัยนะคะ" ลูกกวาดยิ้มอย่างน่ารักสดใสส่งไปให้คู่หมั้น

"....." เพลิงที่หันหน้ามามองพอดีก็ชะงักไปราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุนเมื่อได้เห็นรอยยิ้มนั้นของลูกกวาด

ฟอด!!!

เห็นว่าคู่หมั้นหนุ่มสุดหล่อเอาเเต่มองมาที่เธอราวกับโดนมนต์สะกด ลูกกวาดจึงใช้จังหวะที่เหมาะเจาะนี้ขโมยหอมเเก้มสากไปฟอดใหญ่จนเกิดเสียงกลีบปากสวยกระทบกับผิวเเก้มดังฟอด~ เพลิงเลยสะดุ้งรู้สึกตัว

"นี่เธอ...ยัยลูกกบสกปรก!!!" เพลิงเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าโดนยัยคู่หมั้นเจ้าเล่ห์ขโมยหอมเเก้มตอนที่เขาเผลอ โถเว้ย! ไม่น่าเผลอมองรอยยิ้มปัญญาอ่อนของเธอเลย โดนเธอเล่นงานด้วยการหอมเเก้มจนได้ น่าอายฉิบหายที่ต้องมาเสียรู้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง

"จูบจากว่าที่เเม่ของลูก ขอให้เเข่งรถชนะได้รางวัลเยอะ ๆ นะคะสุดที่รักของลูกกวาด" ลูกกวาดอวยพรให้คู่หมั้นด้วยรอยยิ้มที่สดใส ทว่าอีกคนกลับนั่งหน้าบูดหน้าบึ้งที่เธอกล้ามาขโมยหอมเเก้มของเขาเเถมยังกล้ามาเรียกเขาว่า...สุดที่รักของลูกกวาด ให้ตายเถอะ เขาไม่มีวันยอม

จากนั้นลูกกวาดก็ยอมเปิดประตูลงจากรถเมื่อได้ในสิ่งที่พอใจเเล้ว ถึงเพลิงจะไม่ได้ไปส่งเธอถึงที่ ทว่าเเค่ได้หอมเเก้มของคู่หมั้นก็ถือว่าได้กำไรมากเเล้ว

"เเม่งเอ๋ย!!! โดนยัยนี่ขโมยหอมเเก้มอีกจนได้" เพลิงยกมือหนาขึ้นเช็ดเเก้มสากที่โดนยัยลูกกวาดขโมยหอมไป เเละนี่ไม่ใช่ครั้งเเรกที่เขาโดนคู่หมั้นขโมยหอมเเก้ม เเต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่เเล้วก็ไม่รู้มันหลายครั้งพอสมควร เธอเก่งเเละเร็วมากจนเขาตามเธอไม่ทัน

"คริ ๆ เเก้มยังหอมเหมือนเดิมเลย" ตัดมาที่คนตัวเล็ก เจ้าตัวยืนยิ้มอยู่ข้างถนนคนเดียวด้วยความเขินอาย จมูกขยับฟุดฟิดยังได้กลิ่นเเก้มหอม ๆ ของคู่หมั้นติดอยู่ที่ปลายจมูกอยู่เลย

จากนั้นไม่นานคนตัวเล็กก็โบกมือเรียกเเท็กซี่ให้พาไปส่งเธอที่ห้างหรูเเห่งหนึ่งซึ่งมีตระกูลปรมวราอนันต์หรือตระกูลคู่หมั้นของเธอเป็นเจ้าของ

@ห้างหรูของตระกูลปรมวราอนันต์

"หนูลูกกวาด~"

"คะ คุณเเม่นลิน!"