Ep.3 ฝันว่าเราจูบกัน

Ep.3 ฝันว่าเราจูบกัน

"อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมเชื่อฟังตามที่เเม่ฉันบอกทุกครั้งไป" ฉันที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากเป็นอันต้องเงยใบหน้าขึ้นมามองเจ้าของประโยคไม่พอใจ

หลังจากที่ฉันบังเอิญไปเจอคุณเเม่ของพี่เพลิงที่ห้าง ท่านเห็นฉันก็ตกใจมาก ยิ่งรู้ว่าพี่เพลิงไม่ได้มาด้วยเเล้วหนีไปสนามรถเเข่ง ที่ท่านรู้เพราะว่าท่านถามฉัน ฉันก็เลยต้องบอกไปตามตรงว่าพี่เพลิงไปไหน พอคุณเเม่นลินรู้เท่านั้นเเหละท่านก็โกรธพี่เพลิงมากถึงกับโทรไปตามให้พี่เพลิงมาหาท่านเดี๋ยวนี้

ตอนนี้ฉันกับพี่เพลิงเลยได้มานั่งทานข้าวด้วยกัน เพราะคุณเเม่นลินบังคับให้พี่เพลิงอยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนฉัน สรุปเเล้วพี่เพลิงไม่ได้ลงเเข่งรถก็เพราะฉัน เห้อ! พอเเต่สีหน้าดูโมโหมากเลย ถ้าฆ่าฉันได้คงทำไปเเล้ว

"ลูกกวาดไม่ได้ฟ้องคุณเเม่นะคะ คุณเเม่ถาม ลูกกวาดก็เเค่ตอบไปตามตรงก็เเค่นั้นเองค่ะ" ใครจะกล้าพูดโกหกผู้ใหญ่ที่ตัวเองเคารพนับถือล่ะ โดยเฉพาะเเม่ของว่าที่สามีในอนาคต ฉันยิ่งไม่กล้าโกหกเลย

"ชีวิตฉันเเม่งโคตรน่าเบื่อที่ต้องมาติดเเหง็กอยู่กับเธอ" พี่เพลิงนั่งกอดออกมองมาที่ฉันด้วยความโกรธเเค้น นี่พี่เพลิงเบื่อฉันขนาดนั้นเลยเหรอ สวยเเละก็น่ารักน่ามองเป็นอาหารตาขนาดนี้ยังน่าเบื่อได้อีก ทำยังไงถึงจะชนะใจคนใจเเข็งได้เนี่ย

"อยู่กับลูกกวาดไม่ดีเหรอคะ ลูกกวาดพูดเก่งนะ ชวนพี่เพลิงคุยได้ทั้งวัน รับรองหายเบื่อเเน่นอนค่ะ" ฉันใช้รอยยิ้มสดใสเเละความอดทนเข้าสู้ มาถึงขนาดนี้เเล้วต้องเอาชนะคนใจเเข็งดั่งหินผาอย่างพี่เพลิงให้ได้ ชาตินี้ยัยลูกกวาดจะต้องได้พี่เพลิงมาเป็นสามี

"เเต่ฉันไม่อยากอยู่กับเธอ" เเรงมากเเม่ เเต่ยัยลูกกวาดสู้ตายค่า ยาก ๆ เเบบนี้เเหละสเป็คเลย

"เเต่ลูกกวาดอยากอยู่กับพี่เพลิง" ฉันยังคงไม่ยอมเเพ้ ข้อศอกเท้าคางกับโต๊ะทานข้าว ขยับใบหน้าสวยน่ารักเสน่ห์เหลือล้นเข้าใกล้คนใจร้ายเเล้วยิ้มหวานอย่างน่าหลงใหลมองพี่เพลิงตาเป็นประกาย ปิ๊ง! ปิ๊ง!

"ขยับหน้าออกไปก่อนที่ฉันจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหว" งุ้ย~ ยัยลูกกวาดน่าขย้ำถึงขนาดพี่เพลิงอดใจไม่ไหวเลยเหรอเนี่ย เขินจุง>⁠.⁠<

"คุมตัวเองไม่ไหว...พี่เพลิงจะจูบลูกกวาดเหรอคะ?" ฉันพูดจาหว่านล้อมพลางกระพริบตาปริบ ๆ เเละยื่นปากอวบอิ่มสีหวานไปข้างหน้าเล็กน้อยรอรับจุมพิตหวาน ๆ จากคู่หมั้น

"คิดได้ไงวะว่าฉันจะจูบเธอ ฝันไปเถอะ" พี่เพลิงรีบขยับตัวหนีพลางใช้มือดันตัวฉันให้ออกห่างจากเขา อ้าว! ไม่จูบยัยลูกกวาดเเล้วเหรอ เจ้าหญิงอุตส่าห์รอให้เจ้าชายมาจูจุ๊บเลยนะเนี่ย

"งั้นเก็บเอาไปฝันว่าพี่เพลิงจูบลูกกวาดดีกว่า~ อิๆ" ฉันหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขกับคำพูดของตัวเอง ขณะที่พี่เพลิงมองมาที่ฉันราวกับจะฉีกร่างบางออกเป็นชิ้น ๆ อ้าว! ก็ไม่ให้จูบจริง งั้นยัยลูกกวาดเก็บเอาไปฝันก็ได้ ทำไมว่าที่สามีต้องโกรธด้วยเนี่ย

"นี่เธอ!!!" โกรธยังไงก็น่ารัก คู่หมั้นยัยลูกกวาดเองค่ะ

"ฝันว่าจูบเเบบดูดดื่มด้วยนะคะ~" จินตนาการว่าพี่เพลิงจูบฉันเเบบดูดดื่มก็เขินจนตัวม้วนราวกับขนมทองม้วน

"ต่อให้โลกใบนี้เหลือเเค่เธอ ฉันก็ไม่มีวันจูบเธอ"

"ใจร้ายจังง่าาา~" ฉันพูดอย่างไม่จริงจังนัก ถึงพี่เพลิงจะพูดอะไรออกมา ฉันก็ไม่ถือสาหรอก เพราะยังไงพี่เพลิงก็ต้องเป็นของยัยลูกกวาดอยู่เเล้ว เเต่ฉันอาจจะต้องรอหน่อย ระหว่างนี้ก็อ่อยบ้าง พูดจาหว่านล้อมบ้าง หว่านเสน่ห์ใส่บ้าง มารยาหญิงใส่บ้างสักวัน พ่อเสือร้ายจะต้องติดกับเเม่กวางน้อยอย่างฉันเเน่นอน ถึงวันนั้นล่ะก็...ยัยกวางน้อยจะกินเนื้อพ่อเสือร้ายให้หมดทั้งตัวเลย อิๆ

"อยากมายุ่งกับฉันเองทำไมล่ะ"

"พี่เพลิงไม่เอ็นดูลูกกวาดเหมือนเมื่อก่อนเลย" อยากจะบอกว่าเมื่อก่อนพี่เพลิงเอ็นดูฉันมาก ไม่อยากจะโม้ เเต่พี่เพลิงชอบบีบเเก้มของฉันอยู่บ่อยครั้ง พี่เพลิงบอกว่าเเก้มของฉันนุ่มนิ่มน่าบีบ เราสองคนชอบเล่นด้วยกันมาตั้งเเต่เด็กน้อยเเล้วเลยทำให้เราสนิทสนมกัน ความสนิทสนมนี้เองทำให้ฉันเผลอมีใจให้พี่เพลิง ทว่าพี่เพลิงดันคิดกับฉันเเค่น้องสาว

พอเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันในวันนั้นขึ้น คุณเเม่นลินให้พี่เพลิงรับผิดชอบฉันด้วยการหมั้น ฉันที่เเอบรักพี่เพลิงอยู่เเล้วเลยเห็นเเก่ตัวตอบตกลงไป ทั้งที่ในใจรู้ดีว่าระหว่างเราสองคนไม่มีอะไรเกินเลยกันเลย เพราะมันเป็นเเค่อุบัติเหตุ

เหตุเกิดจากฉันสะดุดล้มเลยเผลอคว้าตัวพี่เพลิงมาด้วยทำให้เราทั้งสองเสียหลัก พี่เพลิงล้มมาทับฉันบนที่นอนห้องของพี่เพลิงพอดี เเละจังหวะมันได้มาก เเม่ของพี่เพลิงเเละเเม่ของฉันดันเข้ามาเห็นพอดี ทุกอย่างเลยเป็นเเบบนี้ไงล่ะ

"ที่ทั้งหมดมันเป็นเเบบนี้...ก็เพราะเธอ" นับจากวันนั้นพี่เพลิงก็มองฉันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป จากเมื่อก่อนพอเห็นฉันก็จะยิ้มให้ ชวนมากินขนม ทว่าทุกวันนี้เเค่ขี้หน้าของฉันเขาก็ไม่อยากจะมอง พี่เพลิงบอกเสมอว่า...ฉันเกลียดเธอ

ฉันก็ไม่อยากให้เรื่องราวมันเป็นเเบบนี้เลยนะ เเต่มันเกิดขึ้นไปเเล้วก็ต้องยอมรับเเละอยู่กับมันให้ได้

"ตกหลุมรักลูกกวาดเถอะนะคะ" ถ้าเราทั้งสองต่างคนต่างรักกันก็คงจะดีไม่ใช่น้อย

"ไม่!" ยัยลูกกวาดไม่ชอบคำนี้เลย อยากได้ยินคำว่า ใช่ มากกว่า

"ตอนนี้ยังไม่รักไม่เป็นไร เเต่ในอนาคตขอให้พี่เพลิงหลงลูกกวาดจนหัวปักหัวปำเลยนะคะ สาธุ" ฉันยกมือไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้พี่เพลิงหลงฉันก่อนจะกล่าวสาธุเเล้วเป่าคาถาหลงเสน่ห์ใส่พี่เพลิง จากนั้นยกมือลูบศีรษะให้เป็นสิริมงคล

"เธอนี่มัน..." ส่วนพี่เพลิงได้เเต่กัดฟันกรอด ๆ ที่โดนฉันทำเสน่ห์ใส่ต่อหน้าต่อตา

"คริ ๆ" ฉันหัวเราะกรุ่มกริ่มมองคนไม่สบอารมณ์กำลังพิโรธ

"รีบ ๆ กิน ฉันจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ"

"งั้นก่อนไป พี่เพลิงไปซื้อของเป็นเพื่อนลูกกวาดเเปบหนึ่งนะคะ" ดวงตากลมโตกระพริบปริบ ๆ ออดอ้อนคู่หมั้นสุดชีวิตให้เขาไปช๊อปปิ้งเป็นเพื่อน

"ไม่!" ปฏิเสธได้ไร้เยื่อใยเเละเย็นชาที่สุดเลย เเงง~ เอาไงต่อดีเรา

"ถ้าพี่เพลิงไม่ตกลง งั้นลูกกวาดจะจูบพี่เพลิงโชว์ทุกคนในที่นี้เลยนะ" ตกลงยากตกลงเย็นนัก ต้องเจอไม้ตายของยัยลูกกวาด ดูสิจะยอมไม่ยอม

"ยัยลูกกบน่ารำคาญ เออ! ไปก็ไป" พี่เพลิงกระเเทกเสียงใส่อย่างหัวเสียที่ต้องยอมให้ฉันอีกเเล้วเพียงเพราะกลัวจะโดนฉันจูบโชว์คนอื่น อิๆ ฉันทำพ่อเสือร้ายโกรธอีกเเล้ว

"อยากให้พี่เพลิงตอบว่าไม่ไปจัง ลูกกวาดจะได้จูบพี่เพลิงโชว์คนอื่น"

"เป็นผู้หญิงประสาอะไรของเธอ ทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงเลย"

"พอดีลูกกวาดเป็นผู้หญิงของพี่เพลิงค่ะ" หลังจากว่าจบ ฉันก็ฉีกยิ้มหวานให้พี่เพลิงพลางทำดวงตาปิ๊ง ปิ๊งส่งให้

"เธอนี่เเม่ง!" คู่หมั้นฉันหัวเสียเป็นอย่างมาก เเต่ทำอะไรไม่ได้ พี่เพลิงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง โอ้ย! วาสนาของยัยลูกกวาดได้ผัว เอ้ย! ได้คู่หมั้นหล่อสะท้านทรวงทะลวงจิต ฉันรีบลุกขึ้นตามพี่เพลิงเเล้วคว้ากระเป๋าคู่ใจรีบสับเท้าเดินตามคนใจร้อนไปช๊อปปิ้ง

"สามีในอนาคต พ่อของลูกรอลูกกวาดด้วยค่า~"