Share

บทที่ 29 ทำให้ละครเป็นเรื่องจริง

เขาจับหางเล็ก ๆ ของเธอขึ้นมา

เซี่ยซีหว่านหน้าแดงก่ำแล้วรีบขัดขืน “คุณจะทำอะไรน่ะ รีบปล่อยมือเลยนะ”

ลู่หานถิงไม่ยอมปล่อยมือ แถมยังจับหางเล็ก ๆ นั่นแกว่งไปมา “รสนิยมแบบใหม่เหรอ?”

เซี่ยซีหว่านมึนงงและรู้สึกว่านี่มันผิดปกติ

เซี่ยซีหว่านเอื้อมมือผลักเขาออกไป “คุณชายลู่ คุณนี่น่าไม่อายจริง ๆ!”

ลู่หานถิงถือหางเล็ก ๆ ของเธอไว้ไม่ยอมปล่อย คิ้วงามได้รูปขมวดเข้าหากัน “ผมไร้ยางอายตรงไหนกัน?”

“ชุดนอนชุดนี้กับชุดนอนกระโปรงที่อยู่ในห้องเสื้อผ้าทั้งหมดคุณเป็นคนเตรียมมันทั้งนั้น ทีนี้คุณจะสามารถน่าไม่อายได้หรือยังคะ?”

ลู่หานถิงมองไปยังห้องเสื้อผ้า “เสื้อผ้าข้างในนั้นผมไม่ได้เป็นคนเตรียม คุณย่าต่างหากเป็นคนจัดการให้คุณ”

คุณย่า?

“......”

เซี่ยซีหว่านอ้าปากค้าง จริง ๆ แล้วคุณท่าน...รู้เรื่องขนาดนั้นชียว?

ที่แท้ ขิงแก่ก็ยังคงเผ็ดร้อนอยู่

ลู่หานถิงมองไปยังหยวนหยวนตัวน้อย “มันเป็นเด็กดีหรือเปล่า?”

เซี่ยซีหว่านพยายามยื้อดึงหางเล็ก ๆ ของตัวเองกลับมาแล้วพูดว่า “หยวนหยวนน่ะเป็นเด็กดีมากเลยค่ะ”

“ถ้างั้นทำไมเธอถึงไม่เป็นเด็กดี?”

“...”

คำพูดของเขานั้นหมายความว่าอะไร หมายความว่าเธอก็เป็นลูกแมวอีกตัวง
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status