บทที่ 219

หมิงซีเขามันไร้สาระ

เธอจะกินหรือไม่กินก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา อีกอย่าง ไม่ใช่ว่าเธอไม่กิน เพียงแต่ว่า เขาอยู่ที่นี่ เธอกินไม่ลง

"คุณออก--"

ก่อนที่คำว่า 'ไป' จะเอ่ยออกมา ปากของหมิงซีก็ถูกอะไรยึดไว้

"..."

ริมฝีปากบางของเขากดลงบนริมฝีปากเธอเบา ๆ ราวกับว่าเขาได้พิจารณาถึงความเจ็บปวดในปากของเธอ เขาจึงลดความรุนแรงลง

แต่ถึงแม้เขาทำอย่างนั้นแล้ว หมิงซีก็ยังรู้สึกรังเกียจเมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ เธอะบัดมือและทำโจ๊กหกใส่เขา

ฟู่ซือเยี่ยนถูกโจ๊กร้อนลวก หลังจากเขาปล่อยปาก เขาโกรธ

เมื่อหมิงซีคิดว่าเขาจะโกรธอีกครั้ง แต่เขากลับระงับความโกรธไว้ เปิดกล่องโจ๊กอีกกล่องหนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "กินเลย ไม่งั้นผมจะป้อนคุณเหมือนเมื่อกี้"

หมิงซี ไม่เข้าใจชายคนนั้นคิดจะทำอะไรอยู่

ในสายตาของเธอ พฤติกรรมของเขาในปัจจุบันผิดปกติ

เอาล่ะ เธอกินเลยดีกว่า

ขอแค่เขาออกจากห้องนี้ ขอแค่เขาไม่แทงหัวใจของเธอละกัน

เธอก้มศีรษะลงแล้วค่อย ๆ เอาช้อนตักโจ๊กเข้าปากทีละช้อน

ตอนที่เธอกินข้าวเช้า ทรมานเธอมาก เพราะไม่รู้ว่าปากถลอกตรงไหน แค่สัมผัสก็รู้สึกเจ็บมาก

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะฟู่ซือเยี่ยนอยู่ที่นี่ เธอค